ตัวประกัน(1)

ตอนที่ 2

ตัวประกัน

“เปิดไฟฉายแล้วมาช่วยกันยกของ บ้านอยู่ไกลถ้ายกไป ไม่หมด จะให้เดินกลับมายกคนเดียว”

อรรถพันธ์ใช้น้ำเสียงที่ออกคำสั่ง ทำให้เด็กสาวในชุดมหาวิทยาลัยยังคงยืนงงเธอทั้งกลัว ทั้งอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเธอถึงได้มาอยู่ที่นี่กับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก

“คุณเป็นใครพาฉันมาทำไมที่นี่”

มีนายืนนิ่งไม่ยอมหยิบกระเป๋าจากในเรือและตะโกนถามคำถามที่เธอคิดว่า เธอควรจะมีสิทธิ์รู้

“เห็นฟ้าไหม จะยืนรอฟังคำตอบแล้วให้ฟ้าผ่าตายหรือจะรีบยกกระเป๋าแล้วเดินตามฉันมา”

แสงสว่างวาบบนท้องฟ้าก่อนจะตามมาด้วยเสียงคำราม ทำเอาหญิงสาวไม่อยากได้คำตอบรีบถือกระเป๋าคนเดียวสี่ใบเดินตามชายหนุ่มที่สองมือก็เต็มไปด้วยกระเป๋าไม่ต่างจากเธอ

ทางเดินเต็มไปด้วยต้นมะพร้าว ความจริงแล้วมันดู ไม่เหมือนทางเดินด้วยซ้ำเพราะรกไปหมดจนมองไม่เห็นว่าข้างล่างเป็นพื้นดินหรือพื้นทรายกันแน่

“เดินเร็ว ๆ เดี๋ยวถ้าฝนตกจะทิ้งไว้ตรงนี้ไม่รอแล้วเสียเวลา”

คำขู่ได้ผลมีนารีบสาวเท้าตามคนตัวใหญ่เพราะอย่างน้อยตอนนี้ทั้งเกาะก็คงมีเขาที่เธอเห็นว่าเป็นมนุษย์

มีนาไม่ใช่แค่กลัวฟ้าร้องแต่เธอยังกลัวผีอีกด้วย และบรรยากาศรอบตัวตอนนี้ก็เหมือนในนิยายผีที่เธอเคยอ่านตอนเด็ก ๆ

“คุณฉันเดินตามคุณแบบเร็วที่สุดแล้วนะ แต่คุณรอฉันบ้างได้ไหม ฉันกลัวผีมันเดินตามมาข้างหลัง”

อรรถพันธ์รีบหันหน้าไปแอบขำ เพราะเขาจะให้หญิงสาวรู้ไม่ได้ว่าเขาไม่โหดจริง

“คุณนี่สงสัยจะมีสัมผัสพิเศษเพราะที่นี่มีผีจริง ๆ อย่าได้ออกมาคนเดียวตอนกลางคืนเลยนะ เคยได้ยินไหม ผีทะเล”

มีนารู้สึกชักไม่อยากจะเชื่อก็ตรงคำหลังแต่เธอคิดไปคิดมามันอาจจะมีจริง ๆ ก็ได้ผีทะเลเพราะสมัยก่อนเวลาเดินทางทางทะเลก็มีเรือล่มอยู่บ่อย ๆ

ลมเริ่มแรงขึ้นเสียงใบมะพร้าวที่พัดไปมาทำให้มีนาจินตนาการไปทั่ว ตอนนี้เธอหายกลัวชายแปลกหน้าแต่กลับกลัวที่นี่มากกว่า

แสงไฟจากไฟฉายของอรรภพันธ์ฉายไปข้างหน้าทำให้เห็นว่าอีกไม่เกินสองร้อยเมตรมีบ้านหลังเล็กปลูกอยู่

“รีบเดินใกล้จะถึงบ้านแล้ว เหนื่อยอยากจะพักบ้างแล้วบอกไว้ก่อนเลยนะที่นี่ไม่ได้สะดวกสบายไฟฟ้าก็ไม่มี เร็ว ๆ ยังจะมาทำท่าเหนื่อยอี”

มีนาไม่รู้จะเถียงอะไรเพราะเธอเหนื่อยจนพูดไม่ออกมือที่ถือกระเป๋าก็แทบจะหมดแรง

ทั้งคู่เดินมาหยุดที่หน้าบ้านของบ้านไม้ที่ด้านล่างปล่อยโล่งครึ่งหนึ่งอีกครึ่งเป็นปูน

“เดินตามมา” ชายหนุ่มหันมาสั่งด้วยเสียงดุ

มีนาเดินตามอย่างไม่มีทีท่าจะขัดคำสั่งเพราะตอนนี้เธอทั้งเหนื่อยทั้งอยากเข้าห้องน้ำ

บ้านไม้ที่ดูจากภายนอกดูน่ากลัวแต่เมื่อมีนาเดินเข้ามาในส่วนตัวบ้าน ไฟกลางบ้านถูกเปิด เธอก็เห็นว่าที่นี่มีเพียงแค่ห้องนอนเดียวและเป็นห้องโถงกว้าง ส่วนครัวอยู่แยกไปหลังบ้านมีประตูปิดไว้

“ไหนบอกที่นี่ไม่มีไฟฟ้า” หญิงสาวถาม

ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ชี้ไปที่แหล่งกำเนิดไฟแทน เพราะเขากำลังยุ่งกับการดูรอบ ๆ บ้านว่ามีอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง

มีนาเธอเดินหาห้องน้ำแต่ก็หาไม่เจอ จึงได้ตัดสินใจเปิดประตูที่เป็นส่วนครัวเดินเข้าไปเธอจึงเห็นว่าห้องน้ำอยู่ต่อจากครัวไปอีกที

“คุณ คุณ มานี่หน่อย” หญิงสาวทำเสียงเหมือนตกใจตะโกนเรียก

“มีอะไร ตะโกนเสียดัง”

“มาเป็นเพื่อนเข้าห้องน้ำหน่อย”

ชายหนุ่มอยากจะขำและก็อยากจะทุบหัวหญิงสาวตรงหน้าสักที แค่เข้าห้องน้ำยังต้องให้เขามาเฝ้า

ไฟในบ้านมีหลายดวงแต่ตอนนี้อรรถพันธ์เปิดแค่เพียงกลางบ้านกับในห้องน้ำ เพราะเขาไม่แน่ใจว่าเวย์ได้สำรองไฟไว้ให้เขามากแค่ไหนและคืนนี้พายุก็กำลังมา

มีนาถูกสั่งให้ไปอาบน้ำเพราะฝนกำลังจะตกส่วนชายหนุ่มก็ต้มน้ำร้อนเพื่อทำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกิน