ตอนที่สอง เหตุใดจึงเป็นที่นี่2

ตอนที่สอง

เหตุใดจึงเป็นที่นี่

ในห้วงวินาทีที่สติใกล้ดับสูญ นางจึงได้แต่ปลอบใจตนเอง

ในเมื่ออยู่มิสู้ตาย เช่นนั้นตายเสียก็ดีเช่นกัน

ท่านพ่อ...โปรดมารับลูกด้วย

แต่...

อีกใจของหญิงสาวยังคงไม่ยินยอม

ข้าไม่ได้ทำผิดสิ่งใด ชีวิตที่ผ่านมาล้วนทำแต่ความดี ทำบุญทำทานไม่เคยขาด เหตุใดจึงต้องโดนการกระทำเลวร้ายเยี่ยงนี้

สวรรค์ไม่ยุติธรรม เหตุใดคนทำดีจึงไม่ได้รับความสุขตอบแทนเล่า

พวกเขาล้วนร่วมมือกันใส่ร้ายนาง ลงทัณฑ์ทรมานกับนาง หากวันหนึ่งความจริงถูกเปิดเผยและสวรรค์ไร้ความลำเอียงก็ขอให้พวกเขาได้รับผลของการกระทำที่โหดร้ายนี้เช่นเดียวกัน

และนั่นคือความคิดสุดท้ายก่อนที่ดวงจิตจะหมดสิ้นการรับรู้

เฮือก!...

สายตางุนงงมองไปทั่วห้องซึ่งมีขนาดกว้างพอประมาณโดยมีแสงจากเทียนที่วางเรียงในโถงทางเดินเป็นระยะสะท้อนบนพื้นศิลาที่ถูกเช็ดทำความสะอาดมาระดับหนึ่งจนไม่มีกลิ่นเหม็นอับเช่นคุกที่อื่น

เมื่อเงยหน้ามองผนังด้านบนที่มีช่องระบายลมเป็นตะแกรงไม้หนา ทำให้ลมเย็นยามค่ำคืนพัดลอดเข้ามาเป็นระยะพอให้ไม่อึดอัด

เหตุใดจึงเป็นที่นี่!

ห้องนี้ที่คุมขังนางเอาไว้ในช่วงแรกก่อนที่จะโดนย้ายไปยังคุกอันเต็มไปด้วยทัณฑ์ทรมานแล้วถูกทารุณด้วยความโหดร้ายจนขาดใจตาย

หรือว่านางจะตายไปแล้วและหาทางออกไปไม่ได้จึงต้องวนเวียนอยู่ในนี้

“โอ๊ย!...เจ็บ”

มือเล็กคลำหัวของตนเองที่โขกเข้ากับลูกกรงเหล็กด้วยเข้าใจว่าวิญญาณจะสามารถลอยผ่านไป

แต่...ลอยผ่านไปไม่ได้แล้วยังเจ็บอีกด้วย

โอ้...สวรรค์! ไม่นะ!

หรือว่านางมีโอกาสได้ย้อนเวลากลับมา

แต่...เหตุใดจึงให้นางย้อนกลับมาในช่วงเวลาที่มืดมนเช่นนี้

นางไม่อยากทรมานแทบตายเช่นนั้นอีกแล้ว!