ตอนที่3[ชีวิตโหดร้าย]

คืนร้อนซ่อนบ่วงรัก

ตอนที่3

[ชีวิตโหดร้าย]

ยาหยีอยู่ในชุดแซกสีดำ ดวงตาหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด เมื่อร่างเล็กมายืนส่งบิดาเป็นครั้งสุดท้าย 'ขอให้คุณพ่อได้ไปอยู่บนสวรรค์กับคุณแม่นะคะ คุณพ่อขา…ไม่ต้องห่วงยาหยีนะคะ ยาหยีโตแล้ว ยาหยีดูแลตัวเองได้คะ'

ยาหยียืนเหม่อแหงนมองปล่องควันไฟที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ด้วยดวงตาพร่ามัวไปด้วยม่านน้ำตา ร่างเล็กตัวสั่นเทาเมื่อคิดว่าต่อไปนี้จะไม่มีคุณพ่ออยู่เคียงข้างอีกแล้ว แค่คิดจิตใจที่อ้างว้างก็โรยตัวเข้ามาหาอย่างต่อเนื่อง ยาหยีเธอต้องเข้มแข็งเข้าไว้ อ่อนแอไม่ได้นะ ชีวิตเธอต้องเดินต่อเข้าใจไหม ยาหยีทั้งปลอบโยนและให้กำลังใจตัวเองไปพร้อม ๆ กัน

"คุณหนู…คุณหนูค่ะ เรามาส่งคุณท่านเรียบร้อยแล้วนะคะ เรากลับบ้านกันเถอะคะ" เสียงป้าสร้อยที่อยู่เคียงข้างยาหยีตลอดเวลา เข้ามาสวมกอดคุณหนูยาหยี ที่แกรักมาโดยตลอด

"กลับบ้านกันนะคะ ที่เหลือทางนี้เดี๋ยวลุงทองจัดการแทนคุณหนูเอง" ป้าสร้อยเอ่ยเสียงสั่นเครือ

งานศพของบิดาผ่านไป ยาหยีก็ไม่เคยเห็นคุณไพลินภรรยาใหม่ ของบิดามาที่งานอีกเลยตั้งแต่ที่เห็นมาไหว้หน้าศพวันแรกและครั้งเดียว

ยาหยีขับรถเข้าไปจอดที่โรงจอดรถ แล้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน สายตาก็เหลือบไปเห็นเจ้าแมวน้อยลายเสือ ที่เธอเลี้ยงเอาไว้อย่างรักใคร่และหวงแหน นอนแน่นิ่งอยู่ตรงทางเดิน

"เจ้าเสือ มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง" ร่างเล็กนั่งยองยกมือเรียวเล็กเข้าไปลูบคลำ 

"มีเลือด! เจ้าเสือตายแล้วหรือนี่ ใครทำเจ้าเสือของยาหยีแบบนี้" ร่างเล็กดวงตาสั่นระริก น้ำตาไหลพรากลงมาอีกครั้ง

"คุณหนู…อย่าร้องนะคะ เจ้าเสือไปสบายแล้ว ทูลหัวของป้าสร้อย ทำไมต้องมาเจอแต่เรื่องร้าย ๆ ด้วยนะ" ป้าสร้อยเข้าไปกอดปลอบร่างที่สั่นระริก

"สำออย! ทั้งแมวทั้งเจ้าของ ทำไม ฉันนี่แหละเป็นคนตีมันตายเอง" เสียงคุณไพลิน เอ่ยออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน

"แล้วคุณน้า ตีเจ้าเสือทำไมล่ะค่ะ มันไปทำอะไร ให้ คุณน้าเดือดร้อนมาก จนต้องตีมันถึงตายด้วยเหรอคะ" เสียงเล็กสั่นเครือถามออกไป

"ก็ฉันเกลียดมันไง เกลียดทั้งเจ้าของมันด้วย" ว่าจบคุณไพลินก็ให้ลูกสาวโยนกระเป๋าใส่ของ ไปให้ยาหยีทันที

ตุบ! 

"อะไรกันค่ะนี่! ยาหยีไม่เข้าใจ" ยาหยียกมือเช็ดน้ำตาออกจากร่องแก้มแล้วเอ่ยถาม

"ก็แม่ฉัน กำลังไล่เธอออก จากบ้านหลังนี้ยังไงละอีโง่" เกศรินก้าวเข้ามาใกล้ แล้วใช้มือผลักที่ศีรษะเล็กของยาหยีจนเซล้มลงไปกับพื้น

"เข้าใจแล้วก็ไสหัวออกจากบ้านฉันซะ" เสียงคุณไพลินกร้าวดังก้องกังวาน

"แต่บ้านหลังนี้เป็นของคุณพ่อคุณแม่นะคะ หนูก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่บ้านหลังนี้เหมือนกัน" ยาหยีเอ่ยทวงสิทธิ์ที่ควรจะเป็นจริง

"แต่พ่อเธอโอนกรรมสิทธิ์ให้ฉันเป็นคนดูแลแล้ว ไสหัวไปซะก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"

"คุณผู้หญิงขา…สงสารคุณหนูเถอะนะคะ แล้วจะให้คุณหนูไปอยู่ที่ไหน" ป้าสร้อยน้ำตาไหลพรากด้วยความสงสารคุณหนูจับใจ

"หรือว่าแก่จะตามคุณหนูของแก่ไปด้วยก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจัดให้" คุณไพลินหันขวับมาตวาดป้าสร้อย

"ไม่เป็นไรค่ะ หนูไปเองก็ได้ แต่คุณน้าต้องให้ป้าสร้อยอยู่ที่นี่ต่อนะคะ" ยาหยีเอ่ยเสียงเรียบ

"ถ้างั้นก็เชิญออกจากบ้านฉันได้แล้ว" 

"แต่หนูขอขึ้นไปเก็บของที่ห้องแปปเดียวนะคะ แล้วหนูจะออกไปจากที่นี่" ว่าจบยาหยีก็รีบสาวท้าวเล็ก ๆ เดินขึ้นข้างบน เมื่อได้ของครบตามที่ต้องการจึงก้าวลงมาชั้นล่าง

"หนูไปก่อนนะคะป้าสร้อย ดูแลตัวเองด้วยนะคะ"

"คุณหนู" ว่าจบป้าสร้อยก็เข้าไปสวมกอดคุณหนูยาหยีของเธอ

"คุณหนูดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ แล้วอย่าลืมส่งข่าวมาให้ป้าสร้อยทราบบ้าง ป้ารักคุณหนูนะคะ" 

"หนูก็รักป้าสร้อยค่ะ หนูไปแล้วนะ" ว่าจบยาหยีก็หยิบกระเป๋าใบใหญ่เดินมาขึ้นรถ แล้วขับออกไป

ยาหยีขับรถออกมาจากบ้านไกลมาก เธอไม่รู้จะไปทิศทางไหน จึงจอดรถนั่งร้องไห้อยู่แบบนั้นคนเดียวจนมืด เมื่อแสงไฟด้านนอกเริ่มสว่าง เพราะเสาไฟตามทางที่เปิดสว่างจ้า

"ยาหยี จะไปทางไหนดี" ว่าจบก็ขับเคลื่อนออกไปข้างหน้าต่อ สายตาก็เหลือบมองเห็นป้ายด้านข้างว่า'ผับSS'

ร่างเล็กเลี้ยวรถเข้าผับทันที อย่างน้อยในผับก็ยังมีเหล้าให้กินแก้เครียด ถึงแม้ว่าตัวเองไม่เคยดื่มของมึนเมาพวกนี้มาก่อนก็ตาม แต่ตอนนี้ยาหยีกลับนึกถึงมัน

ร่างเล็กอยู่ในชุดแซกสีดำที่เรียบร้อย เดินเข้ามานั่งในผับเป็นครั้งแรก ก่อนจะสั่งแอลกอฮอล์มานั่งดื่มอยู่คนเดียว ผิวที่ขาวเนียน เมื่อโดนแสงไฟสาดส่องมาทั่วร่าง ทำให้ร่างนี้เป็นจุดเด่นขึ้นมาอย่างหน้าทึ่ง ยาหยีนั่งยกแก้วสีสวยเทลงคอพรวดเดียวหมดแก้ว เมื่อหมดแล้วก็สั่งต่อ ใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นเรื่อย ๆ 

สายตาคมของสิงหราช ที่นั่งดื่มอยู่โซนVIPชั้นสอง ได้จ้องมองลงมาที่ร่างเล็ก สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น เขาเห็นตั้งแต่เจ้าหล่อนเดินเข้ามานั่ง แล้วสั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่มอยู่คนเดียว จนตอนนี้เจ้าของร่างเล็กอรชรนั้นทำท่าจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะตรงหน้า เขาจึงรีบลงไปหาเพราะความเป็นห่วง

"นี่! คุณอกหักมาหรือไง ถึงได้ซดเอา ๆ แบบนี้ นี่เหล้านะ ไม่ใช่น้ำผลไม้" สิงหราชเข้ามาดึงแก้วออกมาจากมือเรียว 

"เอา…มะ..มาช้าน…จากีนต่อ" เสียงเล็กเอ่ยออกมาแค่นั้น ก็หลับตาลง

"คุณ…นี่! คุณตื่นมาคุยกันก่อน หลับเฉย เอาไงดีวะ" ว่าจบสิงหราชก็ประคองร่างเล็กมาที่รถแล้วสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์ทิ้งไว้ ก่อนจะจับร่างเล็กยัดเข้าไปในรถ

"เอาวะ! ให้นอนในรถสักพักก่อน ตื่นมาค่อยคุยกัน" สิงหราชตัดสินใจให้เจ้าหล่อน นอนอยู่บนรถของเขานานเป็นชั่วโมง เมื่อไม่ตื่นจึงตัดสินใจปลุกมาคุยกัน

"คุณ…คุณตื่นได้แล้ว" มือหนาจับแขนเรียวเขย่าเรียก

"อื้อ! อย่ายุ่งได้ไหม คนกำลังหลับสบาย" เสียงเล็กงึมงำเบา ๆ 

"นี่! ไม่ใช่บนเตียงนะคุณ ตื่นมาคุยกันก่อน" สิงหราชพยายามเตือนสติคนหลับ

"เอะอะ เสียงดังน่า…คนจะนอน" ร่างโตพยายามปลุกอีกรอบ

"บ้านคุณอยู่ไหน เดี๋ยวผมไปส่ง" สิงหราชถามออกไป

"ฉันไม่มีบ้าน ไม่มีที่ไปด้วย" ยาหยีเสียงสั่นเครือ จนสิงหราชสังเกตได้ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในโรงแรม แล้วเปิดห้องให้เธอนอน อย่างน้อยก็ดีกว่าให้นอนในรถ

"คุณนอนคนเดียวได้นะ ผมจะกลับบ้านแล้ว" สิงหราชจัดแจงให้ยาหยีนอนลงบนเตียง แต่อยู่ ๆ เธอก็อาเจียนออกมาเลอะเทอะเต็มเสื้อและกางเกงของเขา

"อ้าว! เฮ้ย ทำไงดีวะ" ชายหนุ่มพึมพำออกมา ก่อนจะจัดการกับร่างเล็ก ด้วยการถอดชุดแซกออกให้ แล้วเอาไปขยี้ซักพร้อมเสื้อผ้าตัวเอง

"แล้วเธอเป็นใครวะ ทำไมฉันต้องมาทำอะไรขนาดนี้ด้วย" ร่างโตทำการขยี้ผ้าและบ่นไปด้วย 

เมื่อจัดการเสื้อผ้าเสร็จ สิงหราชก็ตัดสินใจก้าวขึ้นเตียง นอนลงข้าง ๆ อีกคน ก่อนจะขยับแทรกตัวเข้าใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

สิงหราชกำลังเคลิ้มจะหลับ ร่างเล็กก็ขยับร่างเข้ามาแนบชิด แล้วยกแขนมาโอบกอดเอวหนาของเขาไว้ ส่วนขาเรียวอีกข้างก็ยกขึ้นมาพาดผ่านลำตัวแกร่งอีก สิงหราชได้แต่อดกลั้น และอดทนเมื่อความนุ่มหยุ่นของอกอวบ ที่เข้ามาบดเบียดอกแกร่งแนบชิดกว่าเดิม 

ลมหายใจของร่างเล็ก ที่เป่ารดลำคอเขายิ่งทำให้ ส่วนล่างของเขาตื่นตัวขึ้นมาดื้อ ๆ 

"อ่า! ฉันจะทำยังไงวะเนี่ย" ว่าจบร่างโตก็พลิกตัวประกบจูบปากอิ่มที่ เผยอหลับอยู่ทันที สิงหราชดูดดึงเรียวปากอิ่มอย่างดูดดื่ม ก่อนจะแทรกปลายลิ้นเข้าไปสัมผัสภายใน จนลิ้นเล็กออกมาตอบสนองเกาะเกี่ยวกันอย่างดูดดื่มเมามัน

สิงหราชดึงกระชากผ้าห่มโยนลงพื้น เมื่อสายตาได้ยลโฉมร่างเล็กทั่วเรือนร่าง เขาปลดตะขอบราตัวสวยออกด้วยมือที่สั่นเทา ก่อนจะดึงรูดผืนผ้าตัวน้อยลงไปที่ปลายเท้า

"อ่า! สวย เธอมาก" ว่าจบปากหยักก็อ้างับยอดถันสวยแล้วดูดเลียสลับกันไปมา สองมือก็บีบบี้คลึงเคล้น

"อ๊ะ! อื้อ!" ยาหยีได้แต่ส่งเสียงครางออกมาแผ่ว ๆ แล้วเด้งอกสวยลอยเหนือที่นอน

สิงหราช ใช้ลิ้นปาดเลียไปทั่วเรือนร่างงามอย่างหลงใหล ก่อนจะใช้นิ้วเรียวลงไปลูบไล้ที่เนินกุหลาบอ่อนนุ่ม แล้วแหวกหารอยแยก

"อ๊ะ! อื้อ!" ยาหยีครางเสียงสั่นเครือ เมื่อความเสียวซ่านแล่นขึ้นมาแผ่ทั่วเรือนร่าง สองมือเรียวเกาะเกี่ยวปีนป่ายไปลูบไล้ร่างโตอย่างไร้สติ 

เรียวนิ้วแยงเข้าไปทักทายด้านในโพรงนุ่ม แล้วขยับเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะรัวจังหวะเร็วขึ้นเรื่อย ๆ

"อื้อ" ร่างเล็กบิดกายเร่า ๆ ตามจังหวะที่มือใหญ่ขยับเข้าออกในร่องนุ่มคับแคบ 

นิ้วของเขาที่ปรนเปรอเข้าออกอยู่แบบนั้นไม่นาน ร่องนุ่มก็ตอดรัดนิ้วเรียวของเขาแน่นหนึบหนับ ในที่สุดร่องน้อยก็ปลดปล่อยน้ำหวานใสออกมาปริ่มปรี่