บทที่6

นีราไปถึงออฟฟิศด้วยอาการกระหืดกระหอบเพราะรีบมาให้ทันเวลางาน แต่สุดท้ายหล่อนก็ยังสายไปถึงห้านาที หญิงสาวนึกไปถึงสาเหตุที่ทำให้ตื่นสาย

ก็เพราะฝันนั่นแหละ!

นีราฝันถึงเรื่องเดียวกันมาสี่ห้าคืนติดกันแล้ว มันเป็นฝันที่ทำให้เลือดในกายหล่อนแล่นพล่าน กระสันซ่านไปทุกอณู ความรู้สึกรัญจวนยังค้างอยู่ในอารมณ์

และคนที่เธอฝันถึงทุกค่ำคืน..ก็คือ อนันตยศ!

หญิงสาวไม่เข้าใจตัวเองว่ากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้อย่างไร หรือว่าเพราะคลิปนั่น...แต่นีราก็ดูแค่ครั้งเดียว แล้วไม่เคยดูอีกเลย

ครั้งเดียวนั้นก็ติดตาเสียจนทุกครั้งที่นึกถึงเขา

ภาพบั้นท้ายสอบที่ขยับเข้าหาร่างเปลือยเปล่าอย่างกระแทกกระทั้นก็ปรากฏทุกที แล้วนีราก็จะรู้สึกหวิวๆ เหมือนมีผีเสื้อเป็นร้อยเป็นพันกระพือปีกอยู่ในช่องท้อง

เมื่อก่อนหล่อนจะมีอาการอย่างนี้ก็ต่อเมื่อได้ยินเสียงคู่รักข้างห้องบรรเลงบทรักในยามค่ำคืน แต่เดี๋ยวนี้ถึงไม่ได้ยินเสียงครวญครางของคู่นั้น หล่อนก็เกิดอารมณ์ร่านสวาท เพราะ...

ฝันพิศวาสระหว่างหล่อนกับอนันตยศ

ในฝันเขาปรนเปรอมอบความสุขให้ แต่ความสุขของเขาไม่เคยพาหล่อนไปถึงปลายทาง ด้วยมักจะมีเหตุโน่นนี่เสมอ...ถ้าหล่อนไม่สะดุ้งตื่นมาเสียก่อน นาฬิกาปลุกก็มักจะดังขัดความสุขทุกครั้ง

ในฝันหล่อนเสียวซ่านไปทั้งเนื้อทั้งตัวยามที่ลิ้นของเขาพลิกพลิ้วไปทั่วทุกอณูของร่างกาย โดยเฉพาะเมื่อเขาและเล็มขบเม้มเกสรตูมเต่งกลางกลีบดอกไม้ หล่อนหายใจสะท้อนสะท้านไปตามจังหวะอันชำนาญของเขา แต่พลันที่ลืมตาตื่น...อารมณ์กระเจิดกระเจิงของหล่อนก็ค้างเติ่ง ไปไม่ถึงสวรรค์ที่เห็นอยู่รำไร นีรายอมรับว่าหลายวันมานี้หล่อนหงุดหงิดงุ่นง่าน เมื่อเช้าหล่อนจึงต้องจัดการให้ตัวเองไปถึงปลายทางที่ไปไม่ถึงในความฝันเสียก่อน

“นีมาแล้วเหรอ” ภัทราถามเมื่อเห็นหล่อนเดินมาที่โต๊ะ

“อือ...” นีราตอบพลางรีบเอากระเป๋าสะพายเก็บ และหยิบแฟ้มงานที่ทำค้างไว้ขึ้นมากาง

“เย็นนี้พวกพี่เขาจะไปเยี่ยมพี่ยักษ์กันอีก แกไปป่าว” คำถามของภัทราทำให้หล่อนชะงักมือ ทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่ก็พยักหน้า

“ไปสิ”

“เห็นว่าจะออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้แล้ว”

“อ้าว นี่พี่ยักษ์ฟื้นแล้วเหรอ” นีราถามด้วยน้ำเสียงแปลกใจกึ่งดีใจ

นับแต่เกิดอุบัติเหตุ อนันตยศก็ยังไม่ฟื้น จนแพทย์ที่ดูแลเขาก็ยังหาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมเขาถึงยังคงสลบไม่ได้สติ ทั้งที่สมองไม่ได้รับความกระทบกระเทือนอะไร

“ยังหรอก”

“ยังไม่ฟื้นแล้วทำไมถึงออกจากโรงพยาบาลล่ะ” นีราเป็นห่วง

“ก็หมอน่ะสิ บอกว่ากลับบ้านได้ ไม่มีอาการอะไรน่าห่วงแล้ว แค่รอให้ฟื้นเท่านั้น เลยให้ไปดูอาการกันต่อที่บ้าน พรุ่งนี้แม่พี่ยักษ์จะพากลับแล้ว”

บทสนทนาจบเพียงเท่านั้นเมื่อต่างคนต่างต้องแยกย้ายไปทำงาน นีราก้มอ่านเอกสารในแฟ้มทั้งที่สมองยังคิดถึงเรื่องราวที่คุยกับภัทราอยู่ไม่วาย และมันก็เลยเถิดไปถึงความฝันวิบวับหวามหวานยามค่ำคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก นีรานั่งหนีบต้นขาแน่นโดยไม่รู้ตัว...

หญิงสาวอ่านเอกสารทั้งที่อ่านไปก็ไม่รู้เรื่อง หล่อนละสายตาจากแผ่นกระดาษตรงหน้า รู้สึกเหนื่อยทั้งที่นั่งอยู่เฉยๆ ลำคอแห้งผากเหมือนคนที่ยืนอยู่กลางแดดร้อนระอุ

นีราหยิบแก้วน้ำประจำตัวที่เก็บไว้ในลิ้นชักแล้วเดินไปที่ตู้น้ำเย็นตั้งใจจะกดน้ำมาดื่มดับกระหาย จังหวะนั้นก็เห็นภัทราเปิดประตูเดินออกไปพอดี ถ้าไม่ไปเข้าห้องน้ำก็คงไปกดน้ำมาดื่มเหมือนหล่อนนั่นแหละ...หญิงสาวคิดในใจก่อนเดินตามออกไป

ทว่าเมื่อเปิดประตูออกมายืนตรงทางเดินก็ไม่เห็นวี่แววของเพื่อน นีราเดาว่าภัทราคงไปเข้าห้องน้ำ หล่อนจึงเดินตรงไปที่ห้องน้ำหญิงก่อน

ห้องน้ำนั้นอยู่สุดอาคารใกล้กับบันไดหนีไฟซึ่งต้องเปิดประตูออกไปถึงเจอ นีราเดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำหญิงแต่แล้วก็ชะงักเมื่อหูแว่วเสียงบางอย่าง...

เท้าของนีราคล้ายถูกมนต์สะกด...หล่อนย่องไปยังประตูทางหนีไฟ เมื่อเข้าไปใกล้จึงเห็นว่าประตูมิได้ปิดสนิท หญิงสาวค่อยๆ แง้มมองจากช่องที่เกิดขึ้น

แล้วก็เห็น...

ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งยืนพร่ำพรอดกอดจูบกันอยู่ตรงบันได ฝ่ายหญิงยืนพิงผนังหันหน้ามาทางหล่อน นีราจึงเห็นเสี้ยวหน้าบางส่วนของอีกฝ่ายถนัดชัดเจน หญิงสาวตกใจเมื่อตระหนักว่านั่นคือเพื่อนของหล่อน...ภัทรา แต่ที่น่าตกใจกว่าก็คือ...ฝ่ายชายที่แม้จะเห็นแค่ด้านหลัง แต่นีราก็ยังจำได้แม่นเพราะผู้ชายที่มีเรือนร่างล่ำสันสูงใหญ่พอฟัดพอเหวี่ยงกับอนันตยศมีอยู่แค่คนเดียว...

นลธวัช!

เห็นภาพที่ทั้งคู่คลุกเคล้านัวเนียกอดจูบอย่างดูดดื่มจนร่างสองร่างแทบจะกลืนเป็นร่างเดียว ดีว่าร่างกายทั้งคู่ยังมีเสื้อผ้าอยู่ครบถ้วน หญิงสาวเกิดคำถามในใจว่าภัทรากับนลธวัชไปคบหากันตั้งแต่เมื่อไร

เสียงกระเส่าของภัทราดังพอที่หล่อนซึ่งแอบอยู่ตรงประตูหนีไฟจะได้ยิน

“พอเถอะพี่นล เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”

“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า...เขาทำงานกันอยู่ ภัทรจะให้พี่รอถึงเย็นพี่รอไม่ไหวหรอก ภัทรน่ากินขนาดนี้”

“แหม...พี่นล...อืมมมม...” ภัทราพูดต่อไม่ได้เมื่อนลธวัชปิดปากของหล่อนด้วยจูบร้อนแรง มือไม้ของเขาไม่ได้อยู่นิ่งแต่ลูบไล้ตามเนื้อตัวของหญิงสาวก่อนที่มือข้างหนึ่งจะกอบกุมทรวงอกที่ยังอยู่ใต้เนื้อผ้าลื่น คลึงเคล้นเนื้อหยุ่นนุ่มเต็มมืออย่างเมามัน เสียงครางหวานดังลอดจากริมฝีปากเป็นระยะ เจ้าของร่างบอบบางแอ่นอกให้อย่างลืมตัวขณะที่ร่างกายท่อนล่างของทั้งคู่ก็เสียดส่ายเข้าหากัน

ดูเหมือนนลธวัชจะไม่อาจหักห้ามใจให้หยุดเพียงแค่นั้น มือที่คลึงเคล้นอกอวบอยู่เมื่อครู่เปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อสามสี่เม็ดกระทั่งเนินอกที่ยังมีบราเซียลูกไม้สีขาวปกปิดอยู่ปรากฏให้เห็น

เขาจ้องมองความงามนั้นอย่างตะลึงลานก่อนดึงอาภรณ์ลูกไม้ตัวเล็กจิ๋วที่ห่อหุ้มก้อนเนื้อขนาดพอดีมือลงมา เผยให้เห็นปทุมถันทั้งสองข้างที่มีผลเชอรี่สีชมพูเข้มอยู่บนสองยอด นลธวัชไม่รอช้า เขาซุกหน้ากับทรวงอกภัทราอย่างหลงใหล

เพื่อนของหล่อนแอ่นอกเงยแหงนพลางส่งเสียงครางอย่างลืมตัว สอดมือเข้าขยุ้มผมของนลธวัชเพื่อประคองศีรษะของเขาไว้มิให้ถอยห่าง แม้จะมองเห็นไม่ชัดว่าฝ่ายชายทำอะไรแต่นีราก็เดาได้ว่าปากของนลธวัชคงกำลังปรนเปรอความสุขให้กับเพื่อนด้วยการดูดเม้มยอดปทุมทั้งสองข้างสลับกันไปมา ส่วนมือนั้นก็มิได้หยุดนิ่งแต่โลมลูบคลึงเคล้นทรวงอกข้างที่มิได้ถูกครอบครองอย่างเมามัน อีกข้างหนึ่งก็ค่อยไต่ลงมาเรื่อยๆ ก่อนจะผลุบหายเข้ากึ่งกลางหว่างขา เสียงคนเป็นเพื่อนครางหวานด้วยรสสวาทที่นลธวัชปรนเปรอให้ นีราเชื่อว่าตอนนี้ทั้งคู่คงลืมไปแล้วว่าอยู่ที่ใด