บทที่7

“ภัทร...พี่ไม่ไหวแล้ว ขอพี่เถอะ” เสียงถามกระเส่าฝ่ายชายทำให้นีราตื่นเต้นเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าเมื่อตระหนักว่าบทเล้าโลมร้อนแรงนำไปสู่สิ่งใด

ตั้งแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยเห็นภาพหญิงชายร่วมรักกันต่อหน้ามาก่อน แค่เสียงคู่รักข้างห้องก็ปลุกอารมณ์รัญจวนให้ลุกกระพือจนต้องปลดปล่อยความต้องการด้วยตนเองทุกค่ำคืน แล้วนี่ได้มาเห็นกับตาตัวเอง...ดอกไม้กลางกายสาวของนีราหลั่งน้ำหวานจนชั้นในตัวบางชุ่มชื้นไปหมดแล้ว

นีรารู้ดีว่าทางรักของหล่อนพรั่งพร้อมพอๆ กับคนเป็นเพื่อน ทว่า...ที่ต่างกันคือ หล่อนไม่มีใครมาช่วยปรนเปรออย่างภัทราในเวลานี้ ซ้ำบริเวณที่หล่อนยืนก็ง่ายต่อการพบเห็นเสียอีก นีราจึงได้แต่อดกลั้น หล่อนตั้งใจว่าจะหลบเข้าห้องน้ำก่อนที่บทรักของคู่สวาทจะบรรเลงจบ

แต่...เสียงเปิดประตูออฟฟิศทำให้ต้องผละจากประตูหนีไฟ และจากฉากรักร้อนแรงของผู้เป็นเพื่อนและรุ่นพี่ก่อนเวลาที่ตั้งใจ

นีราเดินเข้าห้องน้ำหากยังช้ากว่าสายตาแก้วมุกดา...รุ่นพี่ในแผนกที่เพิ่งเปิดประตูออกมา

“นี...เห็นภัทรไหม?” คำถามถึงคนเป็นเพื่อนทำให้นีราอดชำเลืองมองประตูหนีไฟไม่ได้ แน่นอนว่าคนที่อยู่หลังประตูคงได้ยินคำถามนั้นเช่นกัน นีราส่ายหน้า

“ไม่เห็นค่ะพี่ ไม่อยู่ที่โต๊ะเหรอคะ”

“ไม่อยู่จ้ะ เอ...หายไปไหนของเขาก็ไม่รู้ ถ้านีเจอฝากบอกด้วยว่าพี่ตามหา”

“ได้ค่ะ อาจจะอยู่ในห้องน้ำก็ได้มั้งคะ นีกำลังจะเข้าพอดี”

“โอเค งั้นฝากด้วยนะ พี่มีงานด่วนต้องรีบกลับไปทำ”

แก้วมุกดากลับเข้าออฟฟิศไปแล้ว นีราถอนหายใจด้วยความโล่งอก หล่อนรีบเดินดุ่มเข้าห้องน้ำและขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำห้องหนึ่ง...ความกระสันรัญจวนเมื่อครู่เหือดหายไปอย่างรวดเร็วราวหยดน้ำกลางทะเลทราย

ครู่ต่อมานีราก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก หล่อนเดาว่าน่าจะเป็นภัทราแน่นอน แล้วก็จริงอย่างที่คิดเมื่อคนเป็นเพื่อนเรียกหาหล่อนด้วยสุ้มเสียงราวกระซิบ

“นี...นีอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า”

“อยู่...แป๊บหนึ่งเดี๋ยวฉันออกไป” นีราตอบ

เมื่อเปิดประตูออกไป หล่อนก็เห็นคนเป็นเพื่อนยืนรออยู่หน้าเคาน์เตอร์อ่างล้างมือท่าทางขัดเขินไม่ผิดอะไรกับเด็กที่โดนจับได้ว่าทำผิดมา นีราตีหน้าเฉยพลางกวาดตามองฝ่ายนั้นเร็วๆ ก่อนจะก้าวยืนหน้าอ่างล้างมือติดกับคนเป็นเพื่อน วางแก้วน้ำในมือลงบนเคาน์เตอร์ก่อนจะเปิดก๊อกน้ำล้างมือ

ภัทรามองแก้วน้ำพลางทำสีหน้าแปลกใจ

“แกถือแก้วน้ำเข้าไปด้วยเหรอ”

“อือ...ตะกี้ปวดฉี่เลยรีบไปหน่อย ไม่ทันวางตรงตู้น้ำเย็น พี่แก้วมาเรียกไว้อีก”

“เหรอ...แกเพิ่งออกมาเหรอ”

“อือ...” นีราพยักหน้ารับ กระนั้นคนเป็นเพื่อนก็ยังจ้องเหมือนไม่เชื่อ

“แกเห็นอะไรหรือเปล่า” ภัทรายังคงรุก

“เห็นอะไรละแก” หญิงสาวย้อนถามหน้าซื่อ ภัทราทำหน้าเหมือนครุ่นคิดอยู่ครู่ก่อนจะโพล่งถาม

“ก็เห็นฉันกับพี่นลน่ะสิ”

เจอคำถามตรงๆ แบบนี้นีราถึงกับอึ้ง หน้าร้อนผ่าวเมื่อตอบตามจริง

“เห็น”

ได้ยินคำตอบของหล่อน ภัทราก็หน้าแดงด้วยความอายแล้วถามถึงเรื่องที่กังวล

“นอกจากแกแล้ว มีคนอื่นเห็นอีกเปล่าวะ”

นีราส่ายหน้า...เมื่อครู่มีหล่อนอยู่ตรงนั้นคนเดียว ไม่น่าจะมีใครอื่นเห็นแล้วล่ะ

“ฉันบอกพี่นลแล้ว พี่นลไม่ยอมเชื่อ” ภัทราโทษรุ่นพี่ ทั้งที่ความจริงที่นีราเห็นถูกเพียงครึ่ง ภัทราห้ามก็จริงแต่คนเป็นเพื่อนห้ามอย่างไม่จริงจัง

“เอาเหอะ แกวางใจได้ ฉันไม่ปากโป้งหรอก ว่าแต่แกเหอะ...ไปกิ๊กกันตอนไหนวะ”

คนเป็นเพื่อนหน้าแดงอีกรอบก่อนหลบสายตาหล่อนเมื่อตอบคำถาม

“ก็วันที่เราไปเยี่ยมพี่ยักษ์นั่นแหละ ขากลับพี่นลอาสาไปส่งฉัน แต่รถมันติดกว่าจะถึงก็ดึกแล้ว ก็เลยแวะกินข้าวคุยกันแล้วฉันกับพี่นลก็ดื่ม...เอ่อ นิดหน่อย”

“ไม่นิดละมั้งแก...” นีราท้วงอย่างคนที่รู้นิสัยคนเป็นเพื่อนดี

ภัทราหัวเราะแก้เก้อ

“แหม..แกอะ! บรรยากาศมันเป็นใจ อีกอย่าง...แกจำคลิปที่ฉันส่งให้ได้ไหม”

นีราพยักหน้า...คลิปที่ทำให้หล่อนปั่นป่วนจนแทบทนไม่ไหว

“พี่นลเอาให้ฉันดู ฉันเลยขอมาให้แก”

“แล้วพี่นลไม่สงสัยเหรอวะแก”

“ไม่สงสัยหรอก เพราะพี่นลรู้ว่าแกชอบพี่ยักษ์”

“หา!” นีราร้องเสียงหลง “พี่นลรู้ได้ไง”

“ฉันบอกพี่นลเอง”

ได้ฟังคำสารภาพของเพื่อนแล้วนีราก็ได้แต่อึ้ง จะโกรธก็ไม่เชิงเพราะที่จริงมันก็ไม่ใช่ความลับ แต่ก็นึกไม่ถึงว่าคนเป็นเพื่อนจะปากโป้งบอกรุ่นพี่ไปอย่างนั้น

“แกอย่าโกรธฉันนะ ฉันเห็นว่าเป็นโอกาสดี เผื่อพี่ยักษ์ฟื้นมาคราวนี้จะได้หันมามองแกมั้ง นี่พี่นลก็รับปากว่าจะช่วยเชียร์แกกับพี่ยักษ์ด้วยนะ”

นีราพยักหน้าส่ง ไหนๆ ภัทราก็บอกไปแล้ว จะเก็บมาถือสาหาความก็ไม่ใช่เรื่อง

“เออๆ ไม่โกรธหรอก”

“ขอบใจมากนะนี” ภัทราโผเข้ามากอดด้วยความดีอกดีใจ จนนีราเซแถ่ดๆ เพราะไม่ทันตั้งตัว

“ว่าแต่แกเถอะ...ทำแบบเมื่อกี้กับพี่นลบ่อยหรือเปล่า ฉันเห็นยังไม่เท่าไร คนอื่นเห็นจะยุ่งเอา”

หน้าของภัทราเป็นสีแดงจัดราวลูกตำลึง หล่อนส่ายหน้าพลางตอบ

“ถ้าหมายถึงมีอะไรกันที่ทำงาน ก็เพิ่งจะครั้งแรกนี่แหละแก พี่นลนึกอะไรของเขาไม่รู้ ตอนที่โทรเรียกฉันมาเจอก็บอกว่าจะนัดเรื่องไปเยี่ยมพี่ยักษ์เย็นนี้ แต่พอเจอหน้าฉันปุ๊บ...”

“ก็อดไม่ไหว” นีราต่อให้พลางยิ้มยั่ว ภัทราค้อนควับ

“แกก็ระวังไว้เหอะ ชอบพี่ยักษ์น่ะ รายนั้นก็ไม่ใช่เล่นๆ นะจ๊ะ จำที่พวกพี่เขาคุยกันได้ป่าว...”

นีราคิดอยู่ครู่ก่อนจะหน้าแดงเมื่อคำพูดหยอกเย้านั้นดังขึ้นในความคิดอีกครั้ง