บทที่5

ท่ามกลางความมืดนั่นเอง ร่างๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากแรกที่เป็นเพียงกลุ่มหมอกควันกระจัดกระจาย ก็รวมตัวกันจนกลายเป็นเงาร่างโปร่งแสงของชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่บึกบึนไปด้วยมัดกล้าม

เขานั่งอยู่ตรงปลายเตียงเฝ้ารอคอย จวบจนกระทั่งคนบนเตียงผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ จึงเริ่มขยับเขยื้อนกายเข้าหา

นีราซึ่งดำดิ่งในนิทราพลิกกายนอนหงายเหมือนรับรู้การมานั้น เรือนร่างภายใต้เนื้อผ้าลื่นมันกลมกลึงยั่วตายั่วใจไม่ว่าจะอกอิ่มเต็มขนาดพอดีมือ ไล่เรื่อยมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ และเนินเนื้ออูมกลางกายสาว

เจ้าของร่างโปร่งแสงกวาดมองทั่วเรือนร่างอย่างหลงใหลพลางเอื้อมมือทำท่าเหมือนลูบไล้เนื้อตัว แต่มือโปร่งแสงมิได้แตะต้องโดนร่างกายคนบนเตียงแม้แต่น้อย ถึงกระนั้นนีรากลับมีปฏิกิริยาตอบรับ ร่างกายของหล่อนแอ่นตามไม่ว่ามือโปร่งแสงจะผ่านไปตรงไหน เสียงครางหวานหลุดลอดจากริมฝีปาก ผู้ที่ลูบไล้ยิ่งได้ใจตะโบมลูบทรวงอกอิ่มเต็ม

คราวนี้นีราแอ่นกายร้องครางดังขึ้น มือไม้ของหล่อนเปะปะบนเนื้อตัวตนเองกระทั่งหยุดอยู่ที่อกอิ่มเต็ม จากนั้นเจ้าหล่อนก็ฟอนเฟ้นเนินเนื้อหน้าอกเต็มมือตามจังหวะที่มือโปร่งแสงนำ

ครั้นมือนั้นเลื่อนมายังหน้าท้องแบนราบ นีราก็เลื่อนตามจนมาหยุดตรงขอบชั้นในสีขาวตัวจ้อย ชุดนอนกระโปรงเลิกขึ้นจนมากองอยู่ตรงเอว และขาเรียวยาวก็แบะอ้าออกโดยสัญชาตญาณ ชั้นในสีขาวมีรอยแฉะชื้น น้ำหวานจากดอกไม้ที่ซุกซ่อนหยาดริน

เจ้าของร่างโปร่งแสงมองภาพนั้นด้วยความกระหาย เขาใคร่จะลิ้มลองความหวานนั้นเหลือเกิน เมื่อสุดจะทานทนจึงฝังหน้าลงกึ่งกลางกายสาว

“อา...เสียวจัง” นีราละเมอ มือไม้เลื้อยระถึงพงพนากึ่งกลาง

ขณะที่เจ้าของร่างโปร่งแสงดูดดอมดมขบเม้มกลีบดอกไม้และเกสรอูมเต่ง นีราก็ใช้ปลายนิ้วบี้คลึงด้วยความรัญจวน เสียงหล่อนครางหวานพลางเปล่งชื่อใครคนหนึ่ง

“พี่ยักษ์”

‘นีจ๋า...นีสวยมาก’

“พี่ยักษ์ขา...ช่วยนีด้วย นีไม่ไหวแล้ว”

‘พี่อยากจะเข้าไปอยู่ในตัวนีใจจะขาด นีรู้ไหม นีทำให้พี่ตื่นตัว...อา’

“ซี๊ดดดด...พี่ยักษ์ พี่ยักษ์...” นีราครวญครางขณะที่ส่งนิ้วผลุบเข้าออกกลางรอยแยกกลีบดอกไม้ น้ำหวานมากมายหลั่งไหล

‘นีจ๋า...อีกนิดเดียว...อีกนิดเดียว...’

ที่โรงพยาบาล!

อร มารดาของอนันตยศมาเฝ้าไข้บุตรชาย จนป่านนี้เขาก็ยังไม่ฟื้น ทั้งที่อาการบาดเจ็บภายนอกไม่ได้หนักหนาอะไร ลักษณะท่าทางของเขาก็ดูเหมือนคนนอนหลับ แต่เป็นการนอนหลับที่ยาวนานอย่างประหลาด

เสียงอืออาดังขึ้นจากคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ อรจึงเดินเข้าไปดูใกล้ๆ นึกดีใจว่าบุตรชายอาจจะฟื้นรู้สึกตัวแล้วกระมัง

แต่เมื่อไปยืนข้างเตียงก็เห็นว่าบุตรชายยังหลับตาพริ้ม ทว่าปากขมุบขมิบพึมพำอะไรบางอย่าง บางครั้งก็เปล่งเสียงครางอืออาฟังไม่ได้ศัพท์ อรยืนมองอยู่นาน ลังเลว่าจะกดกริ่งเรียกพยาบาลมาดูดีหรือไม่ บุตรชายของเธออาจจะรู้สึกเจ็บปวดตรงไหนสักที่จึงได้ครางอืออาเช่นนั้น

ขณะที่กำลังตัดสินใจไม่ถูก นางก็เห็นว่าบุตรชายเริ่มขยับตัวอย่างกระสับกระส่าย เสียงที่ลอดริมฝีปากเริ่มดังและชัดเจนขึ้น กระทั่งนางได้ยินเต็มสองหูว่า เสียงอืออานั้นแท้จริงคือเสียงครางกระเส่า

อรเห็นบุตรชายทำปากขมุบขมิบก่อนจะเอ่ยอะไรบางอย่าง

“อา...นี...นี ซี๊ดดดด...”

อรขมวดคิ้ว จำได้ว่าคืนก่อนบุตรชายก็ละเมอชื่อนี้ออกมาครั้งหนึ่งแล้ว ยิ่งแปลกใจเมื่อพบว่าคือชื่อของหญิงสาวคนหนึ่งที่รวมอยู่ในขบวนเยี่ยมเมื่อเย็น นางไม่เคยได้ยินบุตรชายเอ่ยถึงชื่อนี้มาก่อน และรู้ว่าหญิงสาวที่เขาคบก็มิได้ชื่อนี้ แม้ว่าบุตรชายจะไม่เคยพาแฟนมาให้รู้จักเห็นหน้ากันสักที แต่ประสาคนเป็นแม่ก็พอจะรู้บ้างว่าลูกคบหาอยู่กับใคร...ชื่ออะไร...

แล้วทำไมเขาถึงเรียกหาชื่อนี้ยามไม่รู้สึกตัว

เสียงอืออายังดังไม่ขาด พร้อมเหงื่อเม็ดโตที่ผุดตรงหน้าผากของบุตรชายทั้งที่อากาศในห้องก็ค่อนข้างเย็น อรกวาดตามองทั่วร่างบุตรชายแล้วก็สะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง...ตรงกึ่งกลางกายของเขา

รอยนูนชัดเจนเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก...ท่อนลำของชายหนุ่ม มันยิ่งเด่นชัดเมื่อใต้ผ้าห่มและชุดผู้ป่วยคือเรือนร่างกำยำแข็งแรงอันเปลือยเปล่า ผ่านร้อนผ่านหนาวจนอายุปูนนี้ ย่อมต้องรู้เห็นผ่านเรื่องราวเจนโลกย์ มีหรืออรจะไม่รู้ว่าฝันของบุตรชายคืออะไร...

เมื่อคืนตอนเฝ้าไข้นางได้ยินเสียงบุตรชายละเมอหาชื่อ “นี” เหมือนกัน แต่ก็ยังไม่มั่นใจ เพราะไม่ได้แสดงอาการทางกายมากเหมือนตอนนี้ อรยังนึกว่าหูฝาด กระนั้นตอนได้ยินชื่อหญิงสาวก็สะดุดหูไม่น้อย

อนันตยศยังคงครางเสียงกระเส่า ชื่อของหญิงสาวยังหลุดปากออกมาเป็นระยะๆ เช่นเดียวกับอาการกระสับกระส่ายและกึ่งกลางกายที่ชูชันดันผ้าห่มจนโป่ง อรมองบุตรชายด้วยความกังวล ใจหนึ่งก็คิดจะกดกริ่งเรียกแพทย์หรือพยาบาลมาดู แต่ใจหนึ่งก็รู้สึกอาย

แค่มองใครต่อใครก็น่าจะมองออกว่าอนันตยศกำลัง...

ฝันเปียก!

ฝันเปียกทั้งที่นอนสิ้นสติมาตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ!

อรถอนใจแล้วเดินไปนั่งมองเงียบๆ ตรงโซฟา นานทีเดียวกว่าอนันตยศจะนอนนิ่งสงบพร้อมลมหายใจที่สม่ำเสมอ

แน่ล่ะ...แก่นกายที่ผงาดง้ำก็ค่อยๆ หมดฤทธิ์