-05- พบเจออีกครั้ง

"เขาเป็นผู้ชายที่หล่อและเก่งมาก หน้าตาเขาเหมือนอลันของมัมสุดๆไปเลย อลันอย่าโกรธเขาเลยนะลูก มัมผิดเองที่พาลูกออกมาจากชีวิตของเขา ฮึ่ก! มัมขอโทษนะลูก"

"ผมไม่อยากรู้เรื่องของเขาแล้ว เอมม่าอย่าร้องไห้นะ" อลันบอกอย่างรู้สึกผิด เขาทำแม่เสียงน้ำตาอีกแล้ว

"ขอบใจนะที่อลันเข้าใจเอมม่า ขอบใจจริงๆลูกรัก"

________________________

-05- พบเจออีกครั้ง

@เช้าวันต่อมา

เช้าวันหยุดของเอมมาลินถูกปลุกจากสายเรียกเข้าของมิสเตอร์เมสัน เธอให้นามบัตรส่วนตัวกับเขาเพื่อสะดวกแก่การติดต่องาน และแน่นอนว่าสาเหตุที่เขาโทรมาแต่เช้าเพราะเจ้านายของเขาเดินทางมาถึงประเทศไทยก่อนกำหนดและต้องการดูแบบร่างภายในวันนี้ เฮอะ! หมดกันวันหยุดที่แสนจะมีค่าของเธอ

เอมมาลินไปส่งลูกชายที่โรงเรียนกวดวิชาและรีบเข้าไปรอต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ที่บริษัท หากเจ้านายมาทำงานพนักงานในแผนกที่เกี่ยวข้องกับโปรเจคนี้ก็ถูกเรียกตัวมาเช่นกัน

"แก้มใส ส้มแป้น ณดา เดี๋ยวเตรียมแบบร่างทั้งของใหม่และของเก่าที่เอาไปแก้ให้ฉันด้วยนะ"

"ค่ะบอส"

สิบโมงตามเวลานัดหมายประตูห้องประชุมถูกเปิดออกด้วยฝีมือของมิสเตอร์เมสัน และตามมาด้วยเจ้านายของเขา ผู้ชายที่เธอไม่คิดว่าจะได้พบเจอกันอีกครั้ง ...อลาโน่ กอร์ดอน!!!

"...พี่โน่~"

"...เอมม่า~" เสียงเรียกชื่อของกันและกันดังราวกับเสียงกระซิบแต่ทำให้คนในห้องประชุมได้ยินมันอย่างชัดเจน บอสของพวกเธอรู้จักกับฝรั่งหน้าหล่อคนนี้หรือ!

"...เอ่อ เชิญมิสเตอร์เมสันและมิสเตอร์กอร์ดอนค่ะ" เอมมาลินรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติโดยไม่สนใจเรื่องความสัมพันธ์ในอดีต เพราะตอนนี้เขาและเธอเป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกัน

"ครับเอมม่า" อลาโน่ดีใจจนเนื้อเต้น ในที่สุดโชคชะตาก็นำพาให้เขามาพบกับเธออีกครั้ง

"ฉันไม่สะดวกให้คนไม่สนิทเรียกชื่อนี้ค่ะ รบกวนเรียกฉันว่าเอมมาลินด้วยนะคะมิสเตอร์กอร์ดอน" เอมมาลินเริ่มอธิบายเกี่ยวกับรายละเอียดงานอย่างเป็นมืออาชีพ ทุกความขัดข้องหมองใจถูกโยนทิ้งไปก่อนชั่วคราว อลาโน่สมองว่างเปล่านั่งมองใบหน้าสวยของผู้หญิงที่เฝ้าคิดถึงโดยไม่สนใจฟังอะไรทั้งสิ้น

"ไม่ทราบว่ามิสเตอร์กอร์ดอนมีส่วนไหนต้องการให้แก้ไขเพิ่มเติมไหมคะ"

"...."

"มิสเตอร์กอร์ดอนอยากให้ทางเราแก้ไขเพิ่มเติมไหมคะ" เอมมาลินถามชายหนุ่มอีกครั้งจนเขาสะดุ้งตกใจ พระเจ้า!!! หมอนี่นั่งหลับในรึไง

"มะ...ไม่มีครับ เอาตามที่เอมม่า เอ้ย คุณเอมมาลินบอกได้เลย" อลาโน่สามารถพูดไทยได้อย่างชัดเจนราวกับเจ้าของภาษา เพราะนอกจากธุรกิจคาสิโนแล้วเขายังต้องรับผิดชอบงานบริษัทนำเข้าและส่งออกเครื่องใช้ไฟฟ้าขนาดใหญ่ของครอบครัวอีกด้วย ฉะนั้นการติดต่อธุรกิจของเขาจึงค่อนข้างต้องพบเจอผู้คนต่างชาติต่างศาสนามากมาย อลาโน่จำเป็นต้องเรียนรู้และศึกษามันจนคล่องแคล่ว

"ถ้าอย่างนั้นทางเอมมาลันจะรีบดำเนินการให้เร็วที่สุดค่ะ"

"ผมอยากให้คุณเอมมาลินเป็นคนประสานงานทั้งหมดด้วยตัวเองโดยไม่ผ่านเลขาฯหรือลูกน้องครับ" อลาโน่ไม่พลาดโอกาสจะใกล้ชิดกับนางในดวงใจ จึงใช้ความเจ้าเล่ห์และเอาเรื่องงานมาเป็นข้ออ้างอย่างแนบเนียน

"ฉันคิดว่าใครเป็นคนติดต่อก็เหมือนกันค่ะ เพราะงานทุกขั้นตอนจะต้องผ่านการตรวจสอบจากฉันก่อนอยู่แล้ว" เคยอยู่ด้วยกันมาก่อน ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าอลาโน่กำลังต้องการอะไร

"งั้นผมคงต้องยกเลิกสัญญา เมสันจัดการค่าเสียหายให้คุณเอมมาลินด้วย"

"เอ่อ ตกลงค่ะ ฉันจะเป็นคนติดต่องานด้วยตัวเอง" เอมมาลินไม่สามารถเห็นแก่ตัวได้ เพราะงานชิ้นนี้เป็นการร่วมมือกันของทุกคน

"หากผมจะขอเลี้ยงข้าวคุณเอมมาลินได้ไหมครับ"

"ฉันคิดว่าคงจะมะ...-"

ครืด~ ครืด~

"ขออนุญาตรับโทรศัพท์สักครู่ค่ะ"

"ว่าไงคะอลัน"

[ เอมม่ามารับอลันตอนไหนครับ วันนี้คุณครูเลิกสอนเร็ว ]

"เอมม่าเสร็จงานพอดี งั้นเราเจอกันที่เดิมนะคะ"

วางสายจากลูกชายก็หันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง ...อ่าา ทำไมเขาทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่าเธอละเนี่ย

"ฉันคงต้องปฏิเสธนะคะ พอดีมีนัดกับคนสำคัญแล้ว" คนสำคัญงั้นหรอ เฮอะ! คิดหรอว่าคนอย่างอลาโน่จะยอมแพ้ เขาขี้ขลาดมาสิบสองปีแล้ว ในเมื่อโอกาสอยู่ตรงหน้าอีกครั้งเขาจะไม่ปล่อยให้มันหลุดมือไปอย่างแน่นอน แต่วันนี้ต้องกลับไปตั้งหลักก่อน

"งั้นไว้โอกาสหน้าแล้วกันครับ เมสันกลับ!" พูดจบก็เดินตึงตังออกไปจากห้องประชุมทันที คล้อยหลังลูกค้าหนุ่มยุโรปพนักงานในห้องพากันถอนหายใจโล่งออกกันเป็นแถบๆ นึกว่าจะไม่รอดเสียแล้ว ...

เอมมาลินยังไม่หายตกใจที่พบเจอกับอดีตสามีครั้งแรกในรอบสิบสองปี ใครบอกว่าโลกใบนี้กว้างขวางกันนะ เธออุตส่าห์มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ถึงเอเชีย หมอนี่ยังจะตามจองล้างจองผลาญเธอไปถึงไหนกัน

"...เอมม่า ...เอมม่า เป็นอะไรอลันเรียกตั้งนานแล้ว"

"ปะ...เปล่าจ๊ะ อลันเรียกเอมม่าทำไมหรอลูก" เอมมาลินถามลูกชายขณะขับรถกลับบ้าน

"อลันบอกว่าสัปดาห์หน้าที่โรงเรียนปิดอลันไม่อยากอยู่บ้าน ขอไปทำงานกับเอมม่าด้วยนะ"

"สัปดาห์หน้างั้นหรอ เอ่อ เอมม่ามีงานเยอะมาก ไม่มีเวลาดูแลอลัน ลูกไปอยู่กับป้าโบวี่ได้ไหมจ๊ะ" เอมมาลินไม่อยากให้ลูกเจอกับอลาโน่จึงคะยั้นคะยอให้ไปอยู่กับโบวี่เพื่อนชายใจสาวของเธอแทน

"ไม่เอาอ่ะ ป้าโบวี่ชอบพาไปหาผู้ชาย อลันไม่ชอบ"

"เห้ออ ไปกับเอมม่าก็ได้แต่อลันห้ามดื้อ ห้ามซนเข้าใจไหม"

"พูดเหมือนอลันเป็นเบบี๋เลยนะ อลันโตเป็นหนุ่มแล้วนะ" เด็กชายเบ่งกล้ามโชว์ผู้เป็นแม่อย่างขำๆ อลันดูโตกว่าเด็กวัยเดียวกันมาก อาจจะเป็นเพราะมีความเป็นยุโรปอยู่ในตัวด้วยละมั้ง

อลาโน่กลับมาถึงคอนโดฯที่พักชั่วคราวด้วยใบหน้าบึ้งตึง เมสันลูกน้องคนสนิทมองเจ้านายหนุ่มด้วยความสงสัย เจ้านายเป็นอะไร ...?

"เอ่อ นายไม่ชอบงานออกแบบของบริษัทเอมมาลันหรอครับ ให้ผมเปลี่ยนบริษัทให้ไหมครับ" เมสันถามเจ้านายอย่างเอาใจเพราะคิดว่าอารมณ์หงุดหงิดเกิดจากงานที่ทางเอมมาลันนำเสนอ

"ห้ามเปลี่ยน! ห้าม ห้ามเด็ดขาด" อลาโน่รีบห้ามลูกน้องทันที เขากำลังเครียดที่เอมมาลินมีคนรักใหม่ต่างหากละ ตอนเดินออกจากบริษัทดันได้ยินพนักงานพูดถึงคนสำคัญของหญิงสาวอย่างชัดเจน

'บอสคงรักคุณอลันมากนะแก เห็นโทรมาปุ๊บรีบออกไปรับทันที'

'ถามโง่ๆนะ ไม่รักคุณอลันให้ไปรักใครละยะ ก็อยู่กันมาตั้งเป็นสิบปีแล้ว'

อยู่กันมาเป็นสิบปีแล้วงั้นหรอ พระเจ้า!!! หลังจากหย่าขาดจากเขาเธอก็มีคนใหม่เลยหรอเนี่ย

________________________