ตอนที่ 7

“ขอบคุณนะที่มาส่งฉันถึงบ้าน” ออยเฟ่ย์ส่งยิ้มให้เหมันต์อย่างน่ารักเมื่อเขาเดินมาส่งเธอถึงหน้าบ้าน

“ขออย่างอื่นแทนคำขอบคุณแล้วกัน” เหมันต์อมยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปจูบหญิงสาว

“เหมอ่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ” ออยเฟ่ย์เอามือทุบไปที่ไหล่ของเขาเบาๆ แก้เขินหลังจากที่เขาถอนจูบออกไป

“ช่างสิ ฉันไม่สนหรอก” เหมันต์ยิ้ม

“เอ้อ จริงสิ เหมคิดว่า คิมกับเซร่าชอบกันอยู่หรือเปล่า?” ออยเฟ่ย์ถามชายหนุ่ม เมื่อนึกขึ้นได้

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ?” เหมันต์เลิกคิ้วด้วยความสงสัย

“ก็..ฉันไม่เคยเห็นคิมห่วงผู้หญิงคนไหนเท่าเซร่ามาก่อนน่ะ”

“อืม..ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” เหมันต์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะแสดงความเห็น

“แต่รู้สึกว่า คิมจะมีหญิงสาวในดวงใจเขามาตั้งแต่เด็กแล้วนะ” ออยเฟย์นึกขึ้นได้

“อ้อ เด็กผู้หญิงที่เขาเจอที่โรงพยาบาลน่ะรึ?” เหมันต์จำได้ เนื่องจากคิมหันต์เล่าให้เขาฟังเป็นประจำ

“แต่เด็กคนนั้นป่วยหนักมากนี่ ไม่รู้ว่าตอนนี้เด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้างนะ” เหมันต์พูดด้วยสีหน้าครุ่นคิด

“อืม ถ้าหากคิมชอบเซร่าจริง ก็ขอให้เขาสมหวังกับความรักครั้งนี้ด้วยเถอะ” ออยเฟ่ย์พึมพำออกมาเบาๆ

“เป็นห่วงคิมเหลือเกินนะ” เหมันต์แกล้งพูดเสียงเข้ม และตีหน้าขรึม

“เปล่านะๆ ฉันชอบเหมคนเดียวนะ” ออยเฟ่ย์ละล่ำละลักบอก ก่อนส่งยิ้มประจบเขา

“ฉันรู้น่ะ” เหมันต์หัวเราะออกมาเล็กน้อย ก่อนจะดึงตัวหญิงสาวเข้าไปจูบอีกครั้ง

“ฮื้อ...บ้าจริงเลยเหมนี่” ออยเฟ่ย์ร้องออกมาเบาๆ ก่อนจะผลักอกชายหนุ่มให้ห่างจากเธอด้วยความเขินอาย

“ฉันกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” เหมันต์หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะโบกมือลาเดินจากไป ทิ้งให้ออยเฟ่ย์ยืนหน้าแดงก่ำอยู่เพียงลำพัง

ตอนเที่ยงของวันรุ่งขึ้น บรรยากาศในโรงอาหารจอแจไปด้วยนักเรียนที่ลงมาเลือกซื้ออาหาร เอริโกะกำลังนั่งรอเพื่อนๆ อยู่เพียงลำพังที่โต๊ะอาหาร เหมันต์กับออยเฟ่ย์ที่ซื้ออาหารเสร็จแล้ว เห็นเช่นนั้นก็เดินตรงไปหาเธอ

“ขอนั่งด้วยได้มั้ย?” เหมันต์เอ่ยถามเอริโกะที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารอยู่บนโต๊ะ

“คะ? อ๋อ...ได้ค่ะ” เอริโกะเงยหน้าขึ้นมองก็พบเหมันต์และออยเฟ่ย์ยืนอยู่ เธอจึงตอบรับและส่งยิ้มให้ทันที

“คิมกับเซร่าล่ะ?” ออยเฟ่ย์ถามด้วยความสงสัย

“อ๋อ ทั้งสองคนเป็นกรรมการร่วมกันสำหรับการเตรียมงานฉลองครบรอบของโรงเรียนค่ะ” เอริโกะ

“จริงสิ งานฉลองปีนี้ใกล้จะมาถึงอีกแล้วนี่นา” ออยเฟ่ย์นึกขึ้นได้

“ปีนี้มีการประกวดคิงแอนด์ควีนประจำโรงเรียนอีกรึเปล่าจ๊ะ?” ออยเฟ่ย์ถามเอริโกะ เพราะปีที่แล้วเธอได้ตำแหน่งควีนของโรงเรียนส่วนเหมันต์ก็ได้ตำแหน่งคิงคู่กัน

“มีสิคะ จะขาดได้ยังไงกัน” เอริโกะตอบพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยสีหน้ารื่นเริง

“เอ...แล้วปีนี้ใครกันนะ ที่จะสามารถช่วงชิงตำแหน่งนี้ไป”

“ฉันว่าปีนี้นายคิมหันต์มีสิทธิ์ได้ตำแหน่งคิงนะคะ ส่วนควีน..ดูเหมือนยัยลอร่าจะมีคู่แข่งแล้วล่ะค่ะ คิก คิก” เอริโกะพูดตรงนี้ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในห้องเรียนเมื่อเช้า

“เอ๊ะ? ยังไงกันเหรอ?” ออยเฟ่ย์ถามด้วยความอยากรู้

“ก็....เมื่อเช้านี้ในห้องมีการให้ลงคะแนนเลือกกรรมการสำหรับงานนี้ยังไงคะ ทีนี้เนี่ยยัยลอร่าคิดว่าตัวเองต้องได้ทำงานนี้คู่กับนายคิมหันต์แน่นอน แต่เมื่อเปิดให้โหวตคะแนนเสียง ผลก็ปรากฎว่า...คิก คิก”

เอริโกะเล่าถึงตอนนี้ก็อดที่จะหัวเราะออกมาอีกครั้งไม่ได้ โดยออยเฟ่ย์และเหมันต์มีสีหน้างุนงง

“ผลคือทุกคนโหวตให้มิยาเกะ เซร่าเป็นกรรมการคู่กับนายคิมหันต์น่ะสิคะ ยัยลอร่าก็เลยหน้าแตกไปเลย...ฮิฮิ” เอริโกะหัวเราะร่าออกมา เมื่อนึกถึงสีหน้าบูดบึ้งของลอร่า

“ดังนั้น คู่แข่งของยัยลอร่าปีนี้ก็คือ เซร่ายังไงคะ” เอริโกะพูดออกมาพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาที่เกิดจากการหัวเราะทิ้งไป

“อ้อ...มิน่าล่ะ...” ออยเฟ่ย์พึมพำออมาเมื่อนึกถึงใบหน้าบึ้งตึงของลอร่าที่เดินสวนกันในโรงอาหาร

“นั่งด้วยคนคร้าบบบบ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังของเอริโกะพร้อมกับวางถาดใส่อาหารลงตรงหน้าของหญิงสาวพอดี

“เอ๊ะ..ฮิเดกิ อยู่ๆ มาวางตรงหน้าฉันได้ยังไงกันเนี่ย” เอริโกะดุทันทีเมื่อเห็นว่าใครพูด

“แหมๆ เอริโกะจ๋า ก็เขยิบไปนิดซิ ฉันจะได้นั่งด้วย” ฮิเดกิพูดล้อเลียนเอริโกะอย่างอารมณ์ดี ไม่มีอาการโกรธเคืองกับคำพูดของหญิงสาวแม้แต่น้อย

“เอ...รู้สึกแปลกๆ แฮะ วันนี้นายอารมณ์ดีอะไรนักหนาเนี่ย?”

เอริโกะจับได้ถึงน้ำเสียงที่รื่นเริงของชายหนุ่มเธอหรี่ตามองเขาด้วยความสงสัย

“แหม...เอริโกะนี่ช่างรู้ใจไปหมดเสียทุกอย่างเลยนะ” ฮิเดกิหัวเราะออกมาเมื่อรู้ว่าเธอจับได้ถึงอารมณ์ของเขา

“มีอะไร” เอริโกะบอกชายหนุ่มเสียงเข้ม เหมันต์กับออยเฟ่ย์แอบอมยิ้มให้กันเมื่อเห็นท่าทางของทั้งคู่

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายมา..ทั้งสวย อ่อนหวาน น่ารัก บอบบาง น่าทะนุถนอม...ราวกับตุ๊กตาแก้ว.....” ฮิเดกิเล่าให้ฟังพลางทำตาเคลิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวชวนฝันคนนั้น

“เพ้อใหญ่แล้ว” เอริโกะพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะฟาดฝ่ามือไปที่แขนของชายหนุ่มอย่างแรง ทำให้เขาสะดุ้งเฮือกด้วยความเจ็บ

“โอ๊ย แล้วเธอตีฉันทำไมเนี่ย” ฮิเดกิคลำแขนป้อยๆ ก่อนจะถามเอริโกะด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“หึหึ..นักเรียนคนนั้นสวยขนาดนั้นเลยเหรอมิยาฮาร่า?” เหมันต์กลั้นหัวเราะก่อนจะถามฮิเดกิด้วยความสงสัย

“สวยสิ ประธานฯ เสียแต่ว่า.........” ฮิเดกิพูดพร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้านี้

“สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคะ”

หญิงสาวใบหน้าขาวนวลผ่องพูดแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะอ่อนหวานดังกังวานทั่วห้อง พร้อมกับส่งยิ้มให้อย่างมีไมตรี

“ใครมีอะไรอยากถามนักเรียนใหม่บ้างมั้ย?”

“ผมคร้าบบบ” นักเรียนชายคนหนึ่งในห้องยกมือทันที

“ไม่ทราบว่ามีแฟนรึยังครับ” เสียงผิวปากดังทั่วห้อง เพราะเป็นคำถามที่ถูกใจ

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ เพราะฉันมีคนที่จับจองตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ” หญิงสาวคนนั้นกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แววตาหวานเยิ้ม