ตอนที่ 6

“อะแฮ่ม..”

เสียงกระแอมดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ทั้งสองคนสะดุ้งและหันไปมองก็พบคิมหันต์และเซร่ายืนอยู่

“มันที่สาธารณะ จะทำอะไรก็ดูรอบข้างหน่อย” คิมหันต์เอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทำให้เหมันต์มีสีหน้าเข้มเล็กน้อย ส่วนออยเฟ่ย์หน้าแดงด้วยความเขินอาย

“ถ้าอิจฉามากนักก็หามั่งสิ” ออยเฟ่ย์พูดแซวคิมหันต์ออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน ชายหนุ่มมีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำให้เธอเผลอกัดริมฝีปากเพราะรู้สึกว่าไม่สมควรพูดออกมา

“ก่อนจะห่วงฉัน ห่วงตัวเองก่อนเถอะ เดี๋ยวเหมเปลี่ยนใจไม่รู้ด้วย” คิมหันต์พูดเป็นเชิงล้อเล่น พร้อมกับยักคิ้วให้กับออยเฟ่ย์อย่างล้อเลียน

“คิม!!” ออยเฟ่ย์ฟาดฝ่ามือไปที่แขนของเขาเบาๆ คิมหันต์หัวเราะออกมา เมื่อเห็นว่าเขาสามารถแกล้งออยเฟ่ย์ได้สำเร็จ

บรรยากาศที่มึนตึงเริ่มผ่อนคลาย เหมันต์กับเซร่ามองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มอย่างโล่งอก เมื่อเห็นว่าคิมหันต์ไม่มีท่าทีโกรธเคือง

ทั้งหมดเดินทางตรงไปยังร้านคาเฟ่ Marly ที่ตั้งเลยโรงเรียนไปเล็กน้อย แต่เมื่อไปถึงก็พบกับความผิดหวัง เนื่องจากร้านคาเฟ่ได้ปิดร้าน 1 วัน มีเพียงร้านเครปที่เป็นรถเข็นตั้งอยู่ริมถนนเท่านั้น

ทั้งหมดจึงเปลี่ยนใจและเดินตรงไปยังร้านเครปแทน เครปเป็นแป้งจี่แผ่นบางกลมกว้างราว 10 นิ้ว ที่เจ้าของร้านกำลังทำอยู่นั้นมีกลิ่นหอมยั่วยวนชวนน้ำลายสอ

เหมันต์และออยเฟ่ย์สั่งเครปที่ใส่ไส้ช็อคโกแลตและน้ำส้มเหมือนกัน ส่วนเซร่าสนใจอยากลองเครปซูแซตต์ที่เป็นเครปใส่น้ำตาล น้ำส้มและเหล้าที่คิมหันต์เคยสั่งทาน เธอจึงตัดสินใจสั่ง 1 อัน ทำให้ชายหนุ่มที่ยืนอยู่เคียงข้างขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะสั่งเครปที่ใส่เพียงน้ำผึ้งผสมกับเลมอน

เมื่อทั้งหมดได้รับเครปตามที่สั่งแล้วก็ออกเดินทางเพื่อตรงกลับบ้าน เหมันต์และออยเฟ่ย์ที่เดินนำหน้าทานเครปด้วยกันอย่างสนุกสนานและดูมีความสุข

เซร่ากับคิมหันต์ที่เดินตามหลังกลับมีสีหน้าเคร่งขรึม ชายหนุ่มจ้องมองภาพด้านหน้าอย่างเงียบๆ ทำให้เซร่าไม่สามารถเดาใจเขาได้ว่าเขากำลังรู้สึกเช่นไร

เธอเหลือบมองชายหนุ่มที่เดินเคียงข้างอย่างเกรงๆ ก่อนจะสลัดศีรษะไปมาแล้วกัดเครปคำใหญ่ เมื่อเริ่มเคี้ยวเครปคำแรกสีหน้าของหญิงสาวก็เหยเก เพราะเหล้าที่เป็นไส้อยู่ด้านในมีรสชาติที่ขมคอทำให้เธออยากจะคายเครปคำนั้นทิ้งออกมา

คิมหันต์เห็นท่าทางของเซร่าก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาพยายามกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของหญิงสาวและทำท่าทางกล้ำกลืนกับเครปคำนั้นอย่างมาก

“เอ้า..คายมันมันออกมา”

คิมหันต์หัวเราะออกมา ก่อนจะยื่นถุงกระดาษส่งให้เซร่า

“หือ อื้อ..อายัย” เซร่าไม่สามารถพูดได้เต็มปาก

“คายมันทิ้งซะ” คิมหันต์ออกคำสั่งเสียงเข้ม

“แหวะ!” เซร่ารีบคายเครปใส่ถุงทันที ก่อนจะแลบลิ้นออกมานอกปากเล็กน้อยเพื่อให้คลายรสขม เสียงของเซร่าส่งผลให้สองคนที่เดินนำหน้าหยุดเดินและหันมามองด้วยความแปลกใจ

“ฮะ ฮะ ขมล่ะสิ” คิมหันต์อดที่จะหัวเราะออกมาอย่างขำขันไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาว

“ยี้...อยากจะอ้วก” เซร่าพูดพร้อมกับยักไหล่อย่างสยอง

“ฮึ ฮึ ฉันเห็นเธอสั่งแล้วก็ไม่อยากขัดหรอกนะ ให้ลองเอง จะได้รู้ว่าเป็นยังไง” คิมหันต์ทำเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอก่อนจะบอก ซึ่งส่งผลให้ใบหน้าสวยของเธององ้ำเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด

“โห นายรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ยังแกล้งฉันอีก”

“ก็เธอมันพวกยิ่งห้ามยิ่งยุนี่” คิมหันต์หัวเราะหึหึ

“อะไรกันอ่า” เซร่าโอดครวญ

“เอ้า...อันนี้ดีกว่า” คิมหันต์พูดพร้อมกับดึงเครปในมือของเซร่ามาถือและส่งเครปของตนให้กับเธอ

“โห อันนี้อร่อยกว่าอีก” เซร่ารับเครปมาตอนแรกด้วยสีหน้าไม่พอใจ แต่เมื่อกัดคำแรก ก็รู้สึกว่าอร่อยกว่าที่เธอสั่งเสียอีก

“ฉันสั่งมาเผื่อเธอน่ะ” คิมหันต์พูดพลางกินเครปของเซร่าแทน

“รู้แบบนี้ให้นายสั่งแต่แรกก็ดีหรอก” เซร่าบ่นเล็กน้อย

“บ่นจริง กินเข้าไปเถอะน่ะ” คิมหันต์หัวเราะ ก่อนจะแกล้งบีบจมูกหญิงสาว

เหมันต์กับออยเฟ่ย์มองทั้งคู่ ก่อนจะหันมายิ้มให้กันเล็กน้อย จากนั้นทั้งหมดก็เริ่มออกเดินต่อจนมาถึงทางแยก เหมันต์ต้องไปส่งออยเฟ่ย์ที่บ้าน ส่วนคิมหันต์ต้องไปส่งเซร่า ทั้งหมดจึงร่ำลาและแยกย้ายกันเดินต่อไป

คิมหันต์กับเซร่าเดินทอดน่องไปตามทางริมแม่น้ำที่ไหลเอื่อยๆ ทั้งสองคนต่างนิ่งเงียบ เซร่ามีสิ่งที่สงสัยอยู่ในใจมากมาย แต่เธอก็ไม่กล้าเอ่ยถามชายหนุ่ม

“นี่ ไปนั่งพักแปปนึงดีไหม?” คิมหันต์เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นพร้อมกับชี้มือไปยังเก้าอี้ที่ตั้งไว้อยู่ริมแม่น้ำ เซร่าพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินตรงไปยังเก้าอี้ม้านั่งที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ

“.............”

ชายหนุ่มและหญิงสาวนั่งมองน้ำที่ไหลเอื่อยๆ อยู่ในแม่น้ำด้วยความรู้สึกที่แตกต่างกัน เซร่าเหลือบตามองคิมหันต์ที่นั่งอยู่ด้านข้างเป็นระยะ

“เอ่อ...”

“เอ่อ....”

ชายหนุ่มและหญิงสาวต่างพูดขึ้นมาพร้อมกัน ทั้งคู่ชะงักและนิ่งเงียบไป ก่อนจะมองหน้ากันราวกับรอให้อีกฝ่ายพูดออกมาก่อน

“เธอมีอะไร ก็พูดมาสิ” คิมหันต์ตัดสินใจให้เซร่าพูดก่อน

“คือ...ฉันอยากรู้ว่า...ทำไมนายถึง..ตกลงมากับคุณเหมและออยเฟ่ย์น่ะ” เซร่านิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจถามตามตรง

“หึ ฉันกะแล้ว ว่าเธอต้องถามแบบนี้” คิมหันต์หัวเราะอยู่ในลำคอ

“เฮ้อ...จริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากจะเผชิญหน้ากับสองคนนั้นหรอก แต่การที่จะหลบหน้าไม่พูดจากันไปตลอด ก็คงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้น..”

“นายทำใจเรื่องออยเฟ่ย์ได้แล้วเหรอ?” เซร่าถามทันที

“..........” สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปทันที ทำให้เซร่าเผลอกัดริมฝีปากตนเอง

“ฉันเคยคิดว่า หากฉันขาดออยเฟ่ย์ ชีวิตฉันคงต้องมืดมนแน่ๆ และคงรักใครไม่ได้อีก แต่....” คิมหันต์พูดพลางเหม่อมองสายน้ำด้วยท่าทางครุ่นคิด

“แปลกดี ฉันกลับไม่รู้สึกเจ็บปวด หรือว่าเศร้าอะไรมากมายเลยสักนิด” คิมหันต์พูดพลางยักไหล่ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนพื้นสนามหญ้า

“แล้วเธอล่ะ? ทำใจได้หรือไง?”

“ห๊ะ ฉัน? ทำใจ? เรื่องอะไร?” เซร่าสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองเขาด้วยท่าทางเลิกลั่ก

“เรื่องเหมันต์น่ะ” คิมหันต์ถามด้วยน้ำเสียงแปร่งๆ

“โฮ้ย...คุณเหมน่ะรึ...” เซร่าร้องออกมาก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย

“ทำไม?”

“ฉันรู้แต่แรกแล้วว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน แต่ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เขามาคบกับฉันทำไม?” เซร่าบ่นพึมพำท้ายประโยค

“ว่าไงนะ? เธอรู้อยู่แล้วว่าเหมไม่ได้ชอบเธอ??” คิมหันต์ลุกนั่งขึ้นมาทันที

“อื้ม..” เซร่าพยักหน้า

“แล้วเธอคบกับเหมทำไม?” คิมหันต์ขมวดคิ้วสงสัย

“ถ้าฉันไม่คบกับคุณเหม นายจะได้คบกับออยเฟ่ย์เหรอ?” เซร่าย้อน

“ห๊ะ? หมายความว่า..ทำเพื่อฉันอย่างนั้นเหรอ?” คิมหันต์รู้สึกงุนงง ก่อนจะสรุปออกมาง่ายๆ

"อะ...เอ่อ..คือ...ก็..ก็ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” เซร่าหน้าแดง ทำเสียงเข้มกลบเกลื่อน เมื่อรู้สึกตัวว่าเผลอพูดความรู้สึกของตนเองออกไป

“ฉันก็แค่...เอ่อ...สงสารนายแค่นั้นล่ะน่ะ” เซร่าพยายามแก้ตัว

“หือ??” คิมหันต์ยิ่งไม่เข้าใจ

“ช่างมันเถอะน่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว” เซร่าตัดบท

“เย็นมากแล้ว รีบกลับกันเถอะ เดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง” เซร่าพูดพร้อมกับรีบลุกขึ้นเดินหนีไปทันที

“เดี๋ยวสิ...” คิมหันต์เรียก ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจเมื่อเห็นเธอเดินนำลิ่วไปล่วงหน้า เขาจึงรีบลุกขึ้นและรีบวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว