ตอนที่ 3

“ฉันตายยากเรอะ?”

“คิม แหะๆ” เซร่าสะดุ้งเฮือก ก่อนจะยิ้มแหยๆ ให้กับสายตาดุของชายหนุ่ม

“เพิ่งรู้ว่าฉันเป็นคนตายยาก” คิมหันต์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะเดินอ้อมตัวหญิงสาวและนั่งลงข้างเธอ โดยที่เซร่ามองเอริโกะตาเขียวโทษฐานที่ไม่ยอมบอกเธอว่า คิมหันต์มา

“เอ้อ.. ก็..นะ..แหะๆ”

“เอาเถอะ ฉันคงตายยากอย่างที่เธอพูดก็ได้” คิมหันต์พูดหน้าตาเฉย ทำให้เอริโกะอดที่จะหัวเราะคิกออกมาไม่ได้ ก่อนจะหยุดชะงัก สีหน้าเหยเก เพราะเซร่าเอาเท้าเตะไปที่หน้าแข้งของเธออย่างแรงใต้โต๊ะ

“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นซักหน่อย” เซร่าพูดพร้อมกับเหล่มองชายหนุ่ม

“หึหึ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่” คิมหันต์หัวเราะอยู่ในลำคอ

“ก็..นาย”

“สวัสดีมิยาเกะซัง”

เสียงทักทายดังก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไร ทั้งสี่คนหันไปมอง ก็พบเหมันต์กับออยเฟ่ย์ยืนอยู่ด้านหลังของเซร่า

“สวัสดีค่ะ คุณเหม....ออยเฟ่ย์” เซร่าเอ่ยทักทายทั้งสองคน

“มาเช้าจังนะ” เหมันต์ถามเซร่าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม พร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ติดกับเซร่า

“เอ้อ...ค่ะ” เซร่าตอบด้วยสีหน้าเก้อเขิน

“คิมก็เหมือนกัน ทำไมวันนี้มาโรงเรียนแต่เช้าได้ล่ะ” ออยเฟ่ย์ทักทายชายหนุ่มที่ด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างเขา

“เธอพูดเหมือนฉันไม่เคยมาเช้าเลยนะ” คิมหันต์เหล่มอง

“เปิดเทอมคราวก่อน เธอก็มาสาย ลืมไปแล้วรึไง” ออยเฟ่ย์ท้วง

“ยุ่งน่ะ” คิมหันต์ทำเสียงรำคาญอยู่ในลำคอ

“คุณเหมคะ ตอนนี้คุณก็เรียนด้านออกแบบภายในได้แล้วสินะคะ ในเมื่อคิมดูแลบริษัทแทนแล้ว” เซร่าถามชายหนุ่ม

“ใช่ หลังจากเกิดเรื่อง คุณพ่อก็ไม่เคยบังคับอะไรฉันกับคิมอีกเลย ที่สำคัญดูเหมือนท่านจะยอมรับในตัวคิมแล้วด้วย” เหมันต์พูดพร้อมกับเอานิ้วชี้ขยับแว่นที่เลื่อนตกลงมาจมูกขึ้นไปเล็กน้อย

“ต่อไปนี้ต้องเรียกคิมว่า ท่านประธานบริษัทแล้วสินะ” ออยเฟ่ย์ยิ้มล้อเลียนชายหนุ่ม

“เว่อร์ไปแล้ว” คิมหันต์ว่าพร้อมกับเขกศีรษะออยเฟ่ย์เบาๆ

“นายต้องเข้าไปเรียนงานที่บริษัทแทนประธานฯ น่ะสิ” ฮิเดกิอดที่จะถามไม่ได้

“ก็คงงั้น” คิมหันต์ยักไหล่อย่างไม่แยแส

“ฉันยื่นใบขอเรียนต่อด้านออกแบบภายในเรียบร้อยแล้วนะ” เหมันต์บอกเซร่าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“จริงเหรอคะ ดีใจด้วยนะคะ” เซร่ายิ้มออกมาอย่างยินดี ส่งผลให้ชายหนุ่มที่นั่งข้างเธอขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

“ส่วนฉัน ก็ยื่นใบขอเรียนต่อด้านบริหารแล้วเหมือนกัน”

“โห แบบนี้คุณเหมันต์กับออยเฟ่ย์ ก็ไม่สามารถไปเที่ยวที่ไหนได้เลยน่ะสิ” เอริโกะร้องออกมาทันทีที่ได้ยินสิ่งที่ออยเฟ่ย์พูด

“ก็ไม่เชิงขนาดนั้นหรอก เพียงแต่ต้องใส่ใจกับการเรียนให้มากขึ้นเท่านั้นล่ะ” เหมันต์แย้งยิ้มๆ

“แล้วชมรมบาสเกตบอลล่ะ?” เซร่าถาม

“เพราะแบบนี้ ฉันถึงได้มาหาเธอน่ะ” ออยเฟ่ย์กล่าวพร้อมกับยิ้มให้กับเซร่า หญิงสาวมีสีหน้างุนงง

“หมายความว่ายังไงเหรอคะ?”

“พวกเราต้องทุ่มเทให้กับการเรียนมากยิ่งขึ้น ดังนั้นฉันเลยปรึกษากับเหมว่า ควรจะหาคนมาทำหน้าที่แทน และฉันคิดว่าคนที่เหมาะสมที่สุดก็คือเธอน่ะ” ทุกคนตกตะลึงหลังจากที่ออยเฟ่ย์กล่าวจบ

“คนอื่นมีเยอะแยะ ทำไมต้องเป็นเซร่าด้วย” ฮิเดกิแย้งทันที

“ฉันเคยลองรับสมัครผู้จัดการชมรมบาสฯ แต่คนที่สมัครเข้ามา ต้องการใกล้ชิดกับคิมทั้งนั้น ที่สำคัญคิมตะเพิดไล่ผู้จัดการออกไปไม่รู้กี่คนแล้ว” ออยเฟ่ย์อธิบาย พร้อมกับพูดกระทบคิมหันต์ที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทำให้สีหน้าชายหนุ่มขุ่นมัวทันที

“คุณโรลมาเชียร์ก็เป็นนักกรีฑา ก็เหลือแค่มิยาเกะเท่านั้นที่ฉันคิดว่าเหมาะสมที่สุด” ออยเฟ่ย์กล่าวยิ้มๆ

“สนใจมั้ยคะ มิยาเกะ?”

“เอ่อ...คือฉัน....” เซร่าอ้ำอึ้ง มีสีหน้าลังเล

“ยัยนี่ไม่เหมาะเป็นผู้จัดการหรอก” คิมหันต์พูดขัด ทำให้หญิงสาวหันขวับไปมองเขาทันที

“เป็นลูกท่านทูต ดูก็รู้ว่าเป็นคุณหนูขนาดไหนน่ะ” คิมหันต์พูดเป็นเชิงดูถูก ทำให้หญิงสาวฉุนขึ้นมาทันที

“หมายความว่าไง?” เซร่าถามเสียงเขียว

“ตอนไปหาสูตรไวน์ ฉันก็เห็นแล้วว่าเธอทำอะไรเป็นมั่ง” คิมหันต์บอกเสียงเรียบ เซร่ารู้สึกโมโหมากยิ่งขึ้น คนอื่นที่นั่งร่วมอยู่ด้วย ต่างมองตากันปริบๆ เพราะทั้งสองคนโต้เถียงกันดุเดือดมาก

“ดูถูกกันชัดๆ” เซร่าเม้มริมฝีปากแน่นด้วยความโกรธ

“ตกลงค่ะ ออยเฟ่ย์ ฉันจะทำหน้าที่ผู้จัดการชมรมฯ แทนให้ค่ะ” เซร่ารับปากออยเฟ่ย์ทันที

“เซร่า!!” ฮิเดกิร้องเสียงหลง

“จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นเลิกเรียนแล้วไปเจอฉันที่ห้องชมรมนะ” ออยเฟ่ย์มีสีหน้าดีใจพร้อมกับจับมือหญิงสาวอย่างยินดี

“ถ้าอย่างนั้น เราไปกันเถอะค่ะเหม เดี๋ยวยื่นตารางลงเรียนพิเศษไม่ทัน ขอตัวก่อนนะคะทุกคน” ออยเฟ่ย์พูดธุระของตนเองจบ ก็ขอตัวจากทุกคนอย่างสุภาพ และลุกขึ้นยืนทันที

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอตัวก่อนนะ” เหมันต์พยักหน้ารับคำ และลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินเคียงคู่กับออยเฟ่ย์ตรงเข้าอาคารเรียน

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ขึ้นเรียนกันเถอะ” เซร่าออกปากชวน พร้อมกับหยิบกระเป๋านักเรียน

“คนอื่นไปได้ แต่เธอน่ะ ยังไปไม่ได้” คิมหันต์พูดเสียงเข้ม

“นายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน?” เซร่าตอบกลับกวนๆ ทำให้ชายหนุ่มฉุนขาด เขาจับต้นแขนของหญิงสาวเอาไว้

“โรลมาเซียร์ มิยาฮาร่า พวกนายขึ้นอาคารเรียนไปก่อนเลย ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเซร่า” คิมหันต์บอกเสียงเข้ม พร้อมกับฉุดเซร่าให้เดินตามไปทันทีโดยไม่ฟังเสียงร้องโวยวายของหญิงสาวแม้แต่น้อย

“เอ่อ...ฮิเดกิ เธอว่า สี่คนนี้มีความสัมพันธ์ที่แปลกๆ ไหม?”

เอริโกะมองตามทั้งคู่พร้อมกับถามชายหนุ่มที่ยืนเคียงข้างด้วยความงุนงง

“ไม่รู้สิ...” ฮิเดกิพึมพำออกมาเบาๆ ด้วยความงุนงงไม่แพ้กัน

“ก็เซร่าเป็นแฟนคุณเหมันต์ แล้วทำไมนายคิมหันต์ถึงได้.....”

เอริโกะเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกที่มึนงง ก่อนที่จะมองหน้ากันอย่างหาคำตอบไม่ได้