ตอนที่ 14

แสงอาทิตย์ยามเย็นที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องพักของโรงพยาบาล ทำให้เห็นเงาของชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งเฝ้าข้างเตียงหญิงสาวคนหนึ่งที่ยังคงนอนหลับไหลไม่ได้สติ

ฮิเดกิยังคงนั่งเฝ้าหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดด้วยความห่วงใย และเฝ้าภาวนาให้เธอลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้สึกโกรธคิมหันต์ที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องเป็นเช่นนี้

ชายหนุ่มจ้องมองใบหน้าซีดเซียวที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงอย่างพิจารณา ใบหน้าที่เคยดูสดใสตอนนี้กลับดูหม่นหมองและมีแต่รอยคราบน้ำตา ริมฝีปากที่เคยมีสีแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาด บัดนี้กลับซีดเซียวปราศจากสีเลือด ดูเหมือนว่าร่างกายของหญิงสาวจะซูบผอมลงกว่าแต่ก่อนที่จะออกมาใช้ชีวิตในโลกภายนอก

ฮิเดกิเฝ้าครุ่นคิดว่า สิ่งที่เซร่าต้องการและการสนับสนุนของเขาให้เธอออกมาภายนอกสถานทูต อาจจะเป็นสิ่งที่ผิด และสิ่งที่ท่านทูตและคุณหญิงคิดอาจจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วก็เป็นได้

“ฮิเดกิ” หมอชาร์ลตันที่ตรวจคนไข้เสร็จเรียบร้อยแล้วเดินเข้ามาในห้องพักอย่างเงียบๆ ก่อนจะเอ่ยทำลายความเงียบ

“ครับ”

“ผมต้องแจ้งให้ท่านทูตและคุณหญิงทราบเกี่ยวกับเรื่องอาการของเซร่านะ”

“ฮะ..คุณหมอจะบอกว่ายังไงครับ?” ฮิเดกิสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นไปเผชิญหน้ากับหมอชาร์ลตันด้วยท่าทางร้อนรน

“ก็ต้องบอกความจริงให้ท่านทราบ ว่าเซร่าคงไม่เหมาะที่จะออกมาใช้ชีวิตเช่นนี้” หมอชาร์ลตันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะบอกออกมาด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ไม่ได้นะครับ”

ฮิเดกิร้องห้ามเสียงดัง หมอชาร์ลตันจ้องมองเขาด้วยความแปลกใจ ก่อนจะเหลือบมองไปยังหญิงสาวที่นอนหลับอยู่เล็กน้อยเป็นเชิงปรามว่าเขาใช้เสียงดังเกินไป

“เอ่อ..คือ ถ้าคุณหมอบอกแบบนั้น พวกเขาคงให้เซร่ากลับไปอยู่แต่ในสถานทูตเหมือนเดิมเป็นแน่ ผมว่านั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เซร่าต้องการหรอกนะครับ” ฮิเดกิที่หรี่เสียงของเขาให้เบาลงเล็กน้อย

“แต่การที่เซร่าใช้ชีวิตแบบนี้ มันบั่นทอนชีวิตของเธอนะ หรือว่าเธอไม่อยากให้เซร่ามีชีวิตอยู่?” หมอชาร์ลตันไม่เห็นด้วยกับความคิดของชายหนุ่ม

“ได้โปรดเถอะครับ หมอก็น่าจะรู้ดีว่าเซร่าเป็นยังไง ผมว่าเธอคงยอมเป็นแบบนี้ดีกว่าที่จะกลับเข้าไปอยู่แต่ภายในสถานทูตแน่ครับ”

ฮิเดกินิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งกับคำพูดของหมอชาร์ลตันก่อนจะตัดสินใจทำตามที่หญิงสาวต้องการเพราะเขารู้ดีว่าเธอมีนิสัยดื้อดึงขนาดไหน

“..........”

หมอชาร์ลตันนิ่งอึ้งไปกับคำพูดของฮิเดกิ ชายหนุ่มได้แต่จ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาขอร้อง

“เฮ้อ...เอาล่ะ ผมจะบอกท่านทูตกับคุณหญิงว่า ต้องให้เธอนอนที่โรงพยาบาลซัก 2 วัน เพราะต้องการตรวจเช็คความสมบูรณ์ของร่างกายให้แน่ใจก็แล้วกัน”

หมอชาร์ลตันจำยอมกับคำพูดของชายหนุ่ม เพราะเขาแน่ใจว่าหากหญิงสาวฟื้นขึ้นมา ก็คงพูดเฉกเช่นเดียวกับฮิเดกิอย่างแน่นอน

“ขอบคุณมากครับ”

ฮิเดกิยิ้มออกมาอย่างดีใจ ก่อนจะหันไปมองเซร่าที่ยังคงหลับไหลไม่ได้สติด้วยความห่วงใย หลังจากนั้นหมอชาร์ลตันจึงขอตัวออกจากห้องพัก ทิ้งให้ฮิเดกิอยู่ภายในห้องกับหญิงสาวเพียงลำพัง

“เรื่องนี้เท่านั้น...ที่ฉันพอจะทำให้เธอได้นะ เซร่า”

ฮิเดกิกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวเบาๆ ก่อนจะบรรจงจูบที่หน้าผากของเธอ และกุมมือของเธอเอาไว้แนบแน่น

เวลา 18.00 น. เป็นเวลาที่ชมรมบาสฯ ได้เลิกซ้อมกีฬาตามปกติ แต่วันนี้คิมหันต์ดูหงุดหงิดและอารมณ์เสียง่ายเสียจนเป็นที่ผิดสังเกตของทุกคนในชมรม และไม่มีใครกล้าเอ่ยปากถามถึงสาเหตุสักคน

เพราะตามปกติชายหนุ่มจะเป็นคนที่เล่นบาสฯ ด้วยความสุขุม เยือกเย็นและใช้วิจารณญาณในการตัดสินใจ แต่วันนี้กลับผิดแปลกไปสิ้นเชิง เขากลับอารมณ์ร้อนและทำฟาวล์ผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามหลายครั้งจนโค้ชต้องเรียกออกไปตักเตือนและให้นั่งสงบสติอารมณ์ที่เก้าอี้นักกีฬาจวบจนกระทั่งหมดเวลาซ้อมแข่ง

“เป็นอะไรน่ะ? แค่เซร่าไม่อยู่ ถึงกับเล่นไม่ออกเลยรึไง?” ออยเฟ่ย์เอ่ยแซว ก่อนจะส่งผ้าเย็นให้ชายหนุ่มขี้หงุดหงิด

“พูดอะไรของเธอ?” คิมหันต์ถามเสียงห้วน

“ก็พูดความจริงน่ะสิ” ออยเฟ่ย์ย้อนกลับด้วยน้ำเสียงยียวน

“เกี่ยวกับอะไรกับเซร่า?” คิมหันต์ย้อนเสียงหงุดหงิด

“ก็ไม่รู้สิ ปกติเธอไม่ได้เป็นแบบนี้เสียหน่อย แค่ไม่มีเซร่าเท่านั้นเอง เธอกลับเล่นบาสฯ ไม่ได้เรื่องเลย”

“ฉัน...”

“ทำไม? จะเถียงว่าไม่ใช่รึไง?” ออยเฟ่ย์เลิกคิ้วกวนๆ

“ฉันไม่เถียงกับเธอละ” คิมหันต์ตัดบทพร้อมกับเอาผ้าเย็นเช็ดหน้าให้อารมณ์หายพลุ่งพล่าน

“เออ แล้วเซร่าไปไหนล่ะ?” คิมหันต์เอ่ยลอยๆ

“ไม่รู้สิ รู้แต่ว่าฮิเดกิก็ไม่อยู่”

“ว่าไงนะ?” คิมหันต์หันขวับทันที

“เอ้า ก็ไม่อยู่ทั้งคู่ไง หูหนวกรึไง?”

“แล้วหายไปไหน?” คิมหันต์จับแขนออยเฟ่ย์ถามเสียงห้วน

“ฉันจะรู้มั้ยล่ะ?” ออยเฟ่ย์แกล้งเบิกตาโตมองชายหนุ่ม

“ก็..”

“คิม~ เสร็จรึยัง?” เสียงเรียกของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น

“หึ แทนที่เธอจะสนใจเซร่า เธอไปสนใจยัยตุ๊กตาคนสวยของเธอดีกว่านะ” ออยเฟ่ย์จงใจพูดทีละคำ ก่อนจะยิ้มเย้ยใส่ชายหนุ่ม

“เฮ้อ...” ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติและเดินตรงไปหาเชร์รา