ตอนที่ 11

เช้าวันรุ่งขึ้นเซร่าตื่นนอนแต่เช้า และอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว สร้างความแปลกใจให้กับแมรี่เป็นอย่างมาก เพราะปกติหญิงสาวไม่เคยเตรียมตัวไปโรงเรียนได้รวดเร็วเช่นนี้

เหตุผลที่เซร่าตื่นเช้า เป็นเพราะเธอนอนไม่หลับเกือบทั้งคืน โดยที่เธอเองก็ไม่รู้สาเหตุเช่นกันว่าเป็นเพราะอะไร หญิงสาวรีบทานข้าวเช้าอย่างรวดเร็ว และตรงรี่ขึ้นรถเพื่อไปโรงเรียนทันที

เซร่านั่งนิ่งเงียบไปตลอดทางจนถึงโรงเรียนโดยที่ฮิเดกิไม่กล้าชวนเธอคุยเลยแม้แต่น้อย เขาไม่เคยเห็นหญิงสาวมีท่าทางเงียบขรึมมากขนาดนี้มาก่อน ทำให้เขาวิตกกังวลเป็นอย่างมาก

เมื่อทั้งสองคนถึงหน้าประตูโรงเรียนก็พบกับเอริโกะที่มาแต่เช้าเช่นกัน ทั้งสามคนพากันเดินเข้าโรงเรียนและตรงไปนั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนใกล้กับสวนดอกไม้ที่เยื้องจากประตูโรงเรียนไปเล็กน้อย

เอริโกะกับฮิเดกิซุบซิบคุยกันเสียงเบา ส่วนเซร่าคอยเหลือบสายตาไปมองทางด้านหน้าประตูโรงเรียนบ่อยๆ ราวกับรอคอยการมาของใครสักคน

เวลา 7.30 น. รถของตระกูลฟรานซ์เซียสก็จอดที่ด้านหน้าประตู พร้อมกับชายหนุ่มสองคนและหญิงสาวอีกหนึ่งคนก้าวลงจากรถพร้อมกัน

เซร่ามีสีหน้ายินดีชั่วครู่หนึ่งก่อนจะปรับสีหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิม ขณะที่ทั้งสามคนกำลังเดินผ่านประตูโรงเรียนเข้ามา

“ออยเฟ่ย์!”

เอริโกะตะโกนเรียกหญิงสาวที่เดินอยู่ท่ามกลางชายหนุ่มสองคน

“อ้าว!!” ออยเฟ่ย์อุทานออกมาก่อนจะคว้าแขนของชายหนุ่มทั้งสองคนให้เดินตามเธอไปยังโต๊ะที่พวกเซร่านั่งกันอยู่

“เซร่า วันนี้มาแต่เช้าเลยนะ”

ออยเฟ่ย์ทักทายเซร่าด้วยน้ำเสียงร่าเริง ก่อนจะวางกระเป๋าของตนไว้บนโต๊ะ และนั่งลงเคียงข้างเธอ

“อืม...” เซร่าส่งยิ้มแห้งๆ

“ใครจะตื่นสายเหมือนเธอล่ะ” คิมหันต์พูดกระทบกระเทียบหญิงสาวทันที พร้อมกับยักคิ้วให้กับเธออย่างกวนๆ

“ฮื่อ...ยุ่งอะไรด้วยล่ะ”

ออยเฟ่ย์ค้อนขวับใส่คิมหันต์ ชายหนุ่มหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี

“แหม...แล้วเธอล่ะ อารมณ์ดีหน้าบานเป็นจานบินเลย พิลึกคนจริงเชียว”

ออยเฟ่ย์พูดกระทบกลับก่อนจะบ่นพึมพำออกมาเบาๆ ในท้ายประโยค คิมหันต์ได้แต่อมยิ้มอย่างเดียวไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่นิดเดียว

ฮื่อ...อีตานี่ อะไรจะอารมณ์ดีมากขนาดนี้นะ...

เห็นแล้วหงุดหงิดเสียจริง....

เซร่าหรี่ตามองคิมหันต์ที่ดูอารมณ์ดีจนออกนอกหน้าด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ เธอไม่เคยเห็นเขายิ้มกว้างมากขนาดนี้มาก่อน แม้ชายหนุ่มจะเคยยิ้มให้เธอบ้าง แต่รอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความขมขื่น ทว่าคราวนี้รอยยิ้มของเขากลับดูสดใส ร่าเริง ราวกับไม่มีความทุกข์อยู่เลย

“เธอไปเจออะไรมา ถึงได้อารมณ์ดี หน้าบานซะ.....”

ออยเฟ่ย์ถามพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงใบหน้าด้านข้างของเขาฉีกออกไปทั้งสองข้างด้วยความหมั่นไส้

“โอ๊ยๆๆ เจ็บนะ!”

คิมหันต์ร้องออกมาด้วยความเจ็บ เพราะหญิงสาวออกแรงดึงไม่น้อยเลย ก่อนจะจับมือของออยเฟ่ย์ให้ปล่อยจากใบหน้าของเขา

“บอกมา!! ไม่งั้นฉันจะ......ฉีกหน้าที่บานเป็นจานบินของเธอให้แหกก็คราวนี้ล่ะ”

ออยเฟ่ย์ขู่คิมหันต์เสียงเข้ม ก่อนจะยกมือชูขึ้นตรงหน้าชายหนุ่มและกางมือออก ทำให้เห็นว่า เธอไว้เล็บเล็กน้อย ส่งผลให้เขาผงะไปด้านหลัง

เซร่าแอบกลั้นยิ้มเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าเจื่อนๆ ของชายหนุ่ม ส่วนเหมันต์ส่ายหน้าเล็กน้อยด้วยความอ่อนใจ เพราะสองคนนี้มักเป็นเช่นนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และคิมหันต์ก็ไม่เคยสู้ออยเฟ่ย์ได้เลยสักครั้ง

“ตกลงๆ ฉันบอกก็ได้” คิมหันต์ยกมือเป็นเชิงยอมแพ้ ทำให้ออยเฟ่ย์ลดมือลงและยิ้มออกมาด้วยความพอใจ

“ว่ามา”

“เอ้อ...คือ....”

คิมหันต์อ้ำๆ อึ้งๆ เพราะตอนนี้มี “คนอื่น” นอกเหนือจากเหมันต์และออยเฟ่ย์ที่รู้เรื่องของเขา ทำให้เขารู้สึกไม่สะดวกใจที่จะเล่า

“คิม”

เสียงเรียกอันอ่อนหวานของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลังของชายหนุ่ม ทำให้ทุกคนหันไปมองทันที ก็พบกับหญิงสาวคนเมื่อวานนี้ เซร่าหน้ามุ่ยเล็กน้อย

“เชร์รา”

คิมหันต์เรียกชื่อของหญิงสาวคนนั้นพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปหาเธอทันที

“เชร์รา? ...ยัยนั่นเป็นใครน่ะ”

ออยเฟ่ย์ทวนคำพูดของคิมหันต์เสียงสูง ใบหน้ามีแววฉงนสงสัย ก่อนจะหันไปถามเหมันต์ด้วยความอยากรู้

“เอ้อ....ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” เหมันต์หันไปมองก่อนจะกระซิบบอกเสียงเบา

“เพราะยัยนี่แน่เลย ที่ทำให้คิมเปลี่ยนไป”

ออยเฟ่ย์เหลือบไปมองทั้งคู่ที่พูดคุยกันกระหนุงกระหนิง ก่อนจะหันมากระซิบพูดภายในโต๊ะด้วยน้ำเสียงที่เบา

“ก็อาจจะมีส่วนนะ....”

“เดี๋ยวคิมก็คงเล่าให้ฟังเองล่ะ”

เหมันต์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะสรุปออกมา เพราะเขารู้ดีว่าคิมหันต์เป็นคนยังไง

เซร่าเหลือบมองคิมหันต์กับเชร์ราที่ยืนคุยกันด้วยความรู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ ใบหน้าของเธอเริ่มบูดบึ้งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“คนอื่นรอได้ แต่เซร่าคงรอไม่ได้ละมั้ง...” เอริโกะกระซิบเสียงเบาหวิว

“พูดมากน่ะ เอริโกะ” ฮิเดกิปรามหญิงสาว

“เอ้า ก็ดูหน้าตาเซร่าสิ” เอริโกะบุ้ยใบ้ไปทางหญิงสาว

“หน้าบึ้งขนาดนั้น ใครจะกล้าคุยด้วย”

“เฮ้อ....” ฮิเดกิถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย

คิมหันต์กับเชร์รายืนคุยกันอยู่ครู่หนึ่ง ชายหนุ่มก็จูงมือหญิงสาวเดินตรงเข้ามายังโต๊ะที่ทุกคนนั่งอยู่ ทั้งหมดรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันที

“ฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ นี่เหมันต์ ออยเฟ่ย์ มิยาฮาร่า โรลมาเซียร์ แล้วคนสุดท้ายนั่นก็เซร่า ทั้งหมดนี่เป็นเพื่อนของฉันเอง....”

คิมหันต์ดึงหญิงสาวคนนั้นมายืนเคียงข้างพร้อมกับแนะนำให้เธอรู้จักทีละคน เชร์ราส่งยิ้มให้กับทุกคนอย่างอ่อนหวาน

เซร่าส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้กับเธอ เพราะรู้สึกเจ็บแปลบกับคำว่า “เพื่อน” ที่ชายหนุ่มแนะนำ

“ส่วนนี่...เชร์รา....เอ่อ....เธอเป็น.....เป็นคนสำคัญของฉันน่ะ”

คิมหันต์แนะนำหญิงสาวด้วยท่าทางตะกุกตะกัก ใบหน้ามีสีเข้มขึ้นด้วยความเขิน

“คนสำคัญ???”

           ออยเฟ่ย์ทวนคำพูดของชายหนุ่ม ก่อนเบิกตาโตจ้องเชร์รา

           “หรือว่า.....”

“อื้อ...”

คิมหันต์บอกพร้อมกับเอานิ้วเกาที่ปลายคิ้วด้วยความเขิน ก่อนจะหันไปสบตากับเชร์ราและยิ้มให้กัน

“จริงเหรอ? นี่เธอคือ.....” ออยเฟ่ย์ถามย้ำ ไม่อยากเชื่อ

“ฮื่อ” ชายหนุ่มพยักหน้าเป็นเชิงรับ

“ทำไม....อยู่ๆ พวกเธอสองคนถึง....”

ออยเฟ่ย์มีสีหน้าคลางแคลงใจ เพราะคิมหันต์เคยตามหาหญิงสาวคนนี้มาตลอด แต่ไม่เคยพบ แล้วอยู่ๆ เธอคนนี้ก็ปรากฎตัวขึ้นมา

เหมันต์จ้องมองเชร์ราอย่างสังเกต ส่วนฮิเดกิ เอริโกะ และเซร่ามีสีหน้างุนงง เพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ทั้งสองคนพูดเลยแม้แต่น้อย

“เพราะฟ้าลิขิตมั้งคะ” เชร์ราเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงไพเราะ ก่อนจะสิ่งยิ้มให้เซร่า หญิงสาวรู้สึกไม่ชอบใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของเชร์รา