ตอนที่ 6 ช้ำคามือ

"หยุดยังไง ดูสิ..." เสียงแตกพร่ากล่าว จากนั้นก็ล้วงเข้าไปข้างใน แหวกผ่านร่องกลีบเพื่อแตะปุ่มไวต่อความรู้สึก วศินขยี้มันนิดเดียวน้ำหล่อลื่นเริ่มหลั่งไหล "มันเหนียวเยิ้มหมดแล้ว"

นั่นแสดงว่าเธอต้องการ

ปาลินเขินอาย หน้าบางจนร้อนผ่าว

เธอตัวเกร็งรีบหุบขาฉับ หากเขาดันจับแยกห่างอีกครั้ง รูดกางเกงตัวจิ๋วที่เป็นปราการสุดท้ายลอดหว่างขาทิ้ง เขาจับเนินอูมจนเต็มฝ่ามือ เส้นแพรไหมบาง ๆ ตาคมหลุบมองคลุมปกคลุมเนินนิ่ม พลางแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก

กชมลไม่ได้มีดีแค่หน้าตาภายนอก หุ่นสูงเพรียวอย่างกับนางแบบ ผิวขาวเหมือนปุยเมฆ และเรือนร่างที่น่าพิศวาส ปลุกเร้าอารมณ์ห่ามในตัววศินได้ดี

"จับมันไว้ดี ๆ"

"อ๊ะ" เธอถูกบังคับให้จับท่อนเอ็นแรงมีเส้นเลือดปูดรอบ ๆ ปาลินตื่นตระหนกประคองมันไว้ด้วยมืออันสั่นเทา สะโพกหนาค่อย ๆ เด้งไปข้างหน้าเสียดสีอุ้งมือเธอจะแผ่ว

คุณพระเอกหายใจเริ่มติดขัด ปาลินกำลังจับจ้องไปยังสีหน้าได้อรรถรสสุด ๆ ของอีกฝ่าย ลืมตัวจนเผลอบีบลูกชายเขาเข้า

"ซี้ดดด!" วศินคำรามลั่น ปวดร้าวไปทั้งท่อน เธอกำลังจงใจปลุกปั่นเขาด้วยมืออ่อนหัดนั่นเหรอ?

"กะ กชไม่ได้ตั้งใจนะคะ" เธอเข้าใจว่าเขาคงเจ็บถึงร้องเสียงหลงขนาดนั้น กลัวคุณพระเอกโกรธเลยรีบแก้ตัว

หากแววตาที่ตวัดมองเธอช่างน่าหวั่นใจเหลือเกิน

วศินลุกนั่งในท่าคุกเข่า ยังคงแทรกตัวอยู่กลางหว่างขาอีกฝ่าย จัดท่าให้ขาเธออ้ากว้างจึงฟาดส่วนปลายหยักลงส่วนกลางกาย

"เจ็บแต่ก็ทนหน่อยแล้วกัน"

เพียงเขาบอกเช่นนั้น เธอจิกเล็บเกร็งตัวรอรับความเจ็บ เพราะเคยศึกษาเรื่องเพศสัมพันธ์มา เลยพอทราบอยู่บ้างว่าการร่วมรักกันครั้งแรก หรือสอง สามครั้งมันจะยังคงความเจ็บ แม้กชมลจะเป็นนางร้ายที่ถูกทุกคนมองว่าแก่แดด แต่เธอก็ยังรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ได้ เพราะตั้งใจจะมอบให้ผู้ชายที่เธอรัก นั่นคือ วศิน

วศินค่อย ๆ ดันตัวตนเข้าไปผ่านร่องรักฉ่ำน้ำหวานสองถึงสามครั้ง แต่สอดผ่านได้แค่ส่วนปลายหยักก็รับรู้ได้ถึงความคับแคบ

"โอ๊ยยยย จะ เจ็บ อ้ะ!" เขาดันสะโพกอีกครั้ง แก่นกายเริ่มปวดหนึบทำเอาชายหนุ่มบดกรามกรอด น้ำหล่อลื่นที่เป็นตัวช่วยให้ฝ่าเข้าไปไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเลย ทั้งฝืดทั้งแน่นจนเธอหวีดร้องเสียงระงม

ขมับสองข้างชุ่มหยาดเหงื่อไหลอาบท่วมตัว กล้ามขาหดเกร็งขณะพยายามสอดใส่ร่องรักสีระเรื่อ

ปาลินรู้สึกเหมือนร่างจะแตกเป็นเสี่ยงแยกเป็นสองท่อน พลางกัดปากจนห้อเลือด ฝืนทนเพราะไม่อาจเลี่ยงหลีกอย่างไรมันก็เป็นหน้าที่ภรรยาพึงปรนนิบัติสามี อีกทั้งคงไม่ผิดอะไรในเมื่อนางร้ายตัวจริงก็อยากประเคนร่างกายนี้แก่คุณพระเอก

เพียงแต่มันเจ็บจี้ดถึงทรวงเหลือเกิน

ทางด้านวศินที่เห็นสีหน้าไม่สู้ดีเจือนจะตายของคนน้อง จึงตะโบมจูบ สลับกับคลอเคลียหน้าอกอวบอิ่ม เล้าโลมไม่ให้เธอดีดดิ้น หรือมีอะไรกับตนเหมือนคนฝืนใจจะมี

บัดนั้นสะโพกสอบก็สวนพละกำลังทั้งหมดใส่ร่างอรชร ผ่านช่องทางฝืดแน่นเข้ามาจนมิดลำจนได้ ปาลินตัวถลาไปตามแรงกระแทก เผลอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเจ็บ หน้าท้องแบนราบแข็งเกร็ง เธอหอบหายใจกระเส่า ตอนนี้ไม่รู้เจ็บ หรือว่าเสียวกันแน่

"ผ่อนคลายหน่อยมันไม่เจ็บแล้ว"

"พี่วศินคิดเองเออเองทั้งนั้น ใครบอกว่าไม่เจ็บ มันยังเจ็บอยู่เลย" หญิงสาวบอกครั้นรู้สึกแสบสะท้านบริเวณจุดอ่อนไหว

"ไม่คิดว่าแก่แดดแก่ลมแบบเธอจะยังซิง" นั่นเป็นถ้อยคำดูถูกคุณค่าของเธอซึ่ง ๆ หน้า ในขณะสะโพกเริ่มขยับเข้าออกด้วยจังหวะเนิบนาบ ทว่าแฝงความหนักหน่วง

วศินซี้ดปากอีกหนเมื่อช่องทางอุ่นร้อนนั่นตอดรัดตนแน่นขึ้น ดวงตาคู่นั้นกดมองหยาดเลือดที่ผสมปนเปเปื้อนเลอะผ้าปูสีขาว แถมยังเคลือบท่อนเอ็นด้วยแววว่างเปล่า

"อ๊ะ บะ เบา ๆ ค่ะ" ปาลินจิกเล็บบนท่อนแขนแกร่ง พลางตีเขาเบา ๆ เชิงปราม วศินกลับไม่ฟัง จงใจอัดกระแทกร่างบอบบางให้แหลกคามือ

"แรงนั่นแหละถึงใจดี" เสียงแตกพร่าพูดขึ้นโดยที่เอวกระเด้งสวนทิ่มร่องชมพู จังหวะช้าเนิบในคราแรกก็แปรเปลี่ยน แทนที่ด้วยแรงกระหน่ำระรัวแสนจะดุดัน เขาถอนแก่นกายออกแล้วแทงเข้าไปจนมิดลำอีกรอบ

ปาลินรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังถูกฉีกทึ่ง มันไม่ใช่แค่กระสัน แต่ยังแฝงความดิบเถื่อน และรุนแรงเกินกว่าผู้หญิงอย่างเธอจะรับไหว

ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ร่างเธอแทบพรุนแล้วนะ!

วศินกระตุกยิ้มกระหยิ่มใจเมื่อเห็นสีหน้าบิดเบี้ยวของเธอ เขาเร่งกระแทกแรงถี่ยิบขึ้นอีกระดับ ขาเตียงโยกสั่นแทบหัก เสียงครางอู้อ้าจากการร่วมรักดังออกไปถึงนอกห้องถึงแม้ห้องนี้จะเก็บเสียงได้ดีระดับหนึ่ง อุณหภูมิในห้องร้อนดั่งใจทั้งที่เครื่องปรับอากาศถูกเปิดใช้งานตลอดเวลา

หญิงสาวยกสะโพกหนีแต่วศินยึดตรึงไว้ทัน เอวบางถูกมือหนาบีบเคล้นล็อคเอาไว้แน่น พลางถูกลงโทษแบบจัดหนัก กระทั่งผ่านไปเกือบห้านาที

"เปลี่ยนท่าหน่อย"

"อะ อะไรนะคะ" เธอเป็นเสียเมื่อไหร่กัน วศินคล้ายจะหงุดหงิดจึงจัดการดึงแขนเจ้าหล่อนให้ลุกขึ้น ผละกายห่างชั่วครู่หนึ่ง พลิกเธอหันกลับอยู่ในท่วงท่าด็อกกี้สไตล์ ปาลินตาพร่าเลือน อ่อนแรงเต็มที

"พะ พอแล้วมั้งคะ กชไม่ไหวล่ะนะ" ขอร้องวิงวอน

"ครั้งเดียวมันไม่พอ" วศินยกแขนปาดเหงื่อข้างขมับ สูดลมเข้าปอด สอดแก่นกายขนาดใหญ่เข้าไปยังเป้าหมาย

เมื่ออยู่ในท่าถนัด ชายหนุ่มจึงเริ่มขยับกาย เน้นสอดกระแทกแบบจุก ๆ การเสียดสีถี่ ๆ ส่งผลให้แาบินรู้สึกแสบร้อนครวญครางเพราะสุดจะทน ร่างกระตุกหยิก ๆ

ห้วงอารมณ์สุดท้ายคล้ายเขาจะดำเนินมาถึงปลายทาง เร่งเครื่องหนักหน่วง ถี่ยิบ จนกระทั่งของเหลวสีขาวขุ่นพุ่งตรงเข้าไปยังช่องทางที่เชื่อมติด กัน บางส่วนไหลย้อนออกมา

ปาลินรู้สึกได้ถึงความร้อนระอุจากสิ่งแปลกปลอมดังกล่าว ตาเบิกโพลงกว้างขณะทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดสภาพ

"พะ พี่วศินได้ป้องกันไหมคะ ทำไมกชรู้สึกว่ามันแปลก ๆ"

"ป้องกันทำไม ฉันเพิ่งจะบอดไปว่ามีเวลาไม่มาก ต้องเร่งมีลูกให้ทันใช้"

"ยังไงก็ช่าง กชจะกินยาป้องกันไว้" เธอแย้ง กำลังดึงผ้าห่มยับยู่ยี่มาคลุมร่างกายต้องหยุดชะงักเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยขึ้น

"ลองดูสิว่าการคุมกำเนิดในแบบของเธอจะสู้ลูก ๆ ของฉันได้ไหม"

"หมายความว่าไงคะ"

"ลุกขึ้น ฉันจะเอาอีก"

ปาลินตาค้างตระหนกคิดว่าเขาจะจบแค่รอบเดียวเสียอีก

"กชไม่ไหวแล้วนะ"