บทที่1.กามเทพขนฟู 2/4

เสียงกระดิ่งห้อยคอดังกรุ๊งกริ๊ง เพราะเจ้าตัวยุ่งอยู่ไม่สุข มันวิ่งไปวิ่งมา คาบไอ้นั่นไอ้นี่มาวางกองไว้ เหมือนกับว่าสิ่งที่คาบออกมานั้นเป็นสมบัติของมันแทบทั้งสิ้น อัญชันส่ายหน้า มองลูกสุนัขพลางอมยิ้มแก้มตุ่ย ความเหงาหงอยที่เคยมีกระโจนออกไปทางหน้าต่าง ตั้งแต่โผล่หน้าออกไปเจอตัวยุ่งจอมซนตัวนี้

“ฉันให้เวลาแค่10 โมงเช้านะ ถ้าเจ้าของแกไม่มาตาม ฉันยึดแกจริงๆ ด้วย ตัวยุ่งอยู่กับแม่นะลูกน๊า” เธอก้มลงไปกระซิบใกล้ๆ เจ้าตัวยุ่งที่กำลังกัดแทะปากกาของเธอ มันส่ายหางดุกดิกเหมือนกับยอมรับ ไม่เห็นสนใจที่จะย้อนกลับไปหาเจ้าของเก่าสักนิด

กลิ่นทอด ไส้กรอกโชยฟุ้ง และเมื่อไข่ดาวสุกได้ที่ เครื่องปิ้งขนมปังก็ดีดขึ้นพอดี ขนมปังเกรียม 2 แผ่นกับโอวัลตินร้อนๆ ไส้กรอกสีเหลืองทอง ไข่ดาวกรอบนอกนุ่มใน อาหารมื้อเช้าของนักเขียนสุดขยัน ชอบปั่นงานตอนใกล้เดดไลน์

“เอ้า! ตัวยุ่ง...แกกินอันนี้ได้ไหม? ถ้าไม่มีคนมาตามกลับ เดี๋ยวแม่ออกไปซื้ออาหารเม็ดมาให้นะ”

มือเรียวบิไส้กรอกวางในจานใบเล็กให้ลูกสุนัข มันส่ายหางดุกดิก ก้มลงกินหงุบหงับ โดยมีหญิงสาวนั่งมอง เธอเริ่มติดการมีเพื่อนเสียแล้วสิ... หากมีตัวยุ่งแสนซนวิ่งวนอยู่รอบตัวเช่นนี้ มันก็ช่วยให้คลายเหงาดีเหมือนกันนะ

อัญชันเดินเข้าห้องนอนเพื่อจัดการอาบน้ำล้างตัว หลังจากวุ่นวายอยู่กับเจ้าตัวซนแสนน่ารักอยู่อีกกว่าครึ่งชั่วโมงก็ยังไร้วี่แววเจ้าของสุนัข... ‘หลังอาบน้ำเสร็จคงต้องออกไปหาซื้ออาหารเม็ดเสียละมั้ง ถึงมันจะมีปลอกคอห้อยไว้ แต่หากเจ้าของไม่รีบมาแสดงตัว ยึดจริงๆ นะ’ อัญชันคิดในใจ...

หญิงสาวจัดการอาบน้ำสระผม เธอเกือบลืมไปเลยว่าไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวเหมือนทุกวัน จนกระทั่งได้ยินเสียงเห่าบ๊อกแบ๊ก ของลูกสุนัข “อุ้ย!! ลืมตัวยุ่งเลย ซนอะไรเปล่าหว่า” เธอพึมพำ แล้วจึงรีบเปิดประตูห้องนอนออกมา ในสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวหลังอาบน้ำผืนเดียวห่มตัว ข้างในว่างเปล่า... แถมหน้าสด ไม่มีการแต่งเติมใดใด

“ตัวยุ่งเห่าอะไรลูก เห้ย!!” หญิงสาวผวา ถลาไปซุกอยู่หลังโซฟา ชะเง้อมองผู้ชายแปลกหน้าที่นั่งเอกเขนกอยู่ในห้องรับแขก

ในอ้อมแขนของเขามีลูกสุนัขที่เธอเรียกว่าตัวยุ่งอยู่ เขาเบิกตากว้างกวาดตาขึ้นลงมองตรงมายังเธอแบบไม่อยากเชื่อตา อัญชันกะพริบตาถี่ๆ มองตามสายตาของเขา ก่อนจะกระโจนผลุบกลับเข้าไปที่เดิม แม่เจ้า!! เธอเกือบโป้ให้คนแปลกหน้าดูฟรีๆ แถมยังเป็นผู้ชายหุ่นโคตรแมน ขนาดเห็นชั่วแวบเดียว หัวใจยังสั่นได้ขนาดนี้มอง ภาพติดตาที่จำได้ไม่ลืม...ไรเครารางๆ ที่ปลายคาง จมูกโด่งแหลม ดวงตาสีน้ำตาลอมทอง กับริมฝีปากสีสดแดงก่ำ นั่นมันเทพบุตรชัดๆ

ลูเซียโน่ เดราโร (เทพพิทักษ์) อ้าปากค้าง!! นางฟ้าชัดๆ ที่โผล่ออกมาจากบานประตูตรงหน้า ดวงตากลมโตหวานฉ่ำ ริมฝีปากอิ่มสีสดเหมือนกับผลเชอรีสุก ผิวขาวราวกับน้ำนมบริสุทธิ์ เนินอกอวบอิ่มที่เห็นแวบๆ กลมกลึงและอวบอัด เรียวขาเพรียวสวยนั่นอีกมันสวยเสียจนอยากใช้มือตนเองลูบไล้ และจะให้ดี หากได้ขาคู่นั้นมาโอบรอบสะโพกสอบของตนเอง ลูเซียโน่สัญญาจะพาเธอเที่ยวทุ่งเสน่หาให้สุดกู่...อารมณ์หนุ่มเริ่มเดือดพล่าน หลังจินตนาการถึงบทรักถึงพริกถึงขิงระหว่างเขากับสาวแปลกหน้าคนนั้น

ร่างกายของเขาเริ่มมีปฏิกิริยา จนชายหนุ่มต้องขยับตัวให้ช่วงล่างรู้สึกผ่อนคลาย เป้ากางเกงตึงเปรี๊ยะ!! จนเกือบฉีกขาด เมื่อไอ้ลูกชายตัวดีมันขยับเนื้อขยับตัว อยากจะออกมาอภิรมย์ร่วมด้วยช่วยกัน...

“ไอ้เวรลูเซียน...มึงก่อเรื่องให้กูอีกแล้วไหมล่ะ” เขายกสุนัขตัวจ้อยขนฟูขึ้นเสมอหน้า แยกเขี้ยวขู่เมื่อมันหาได้รู้สึกรู้สา ปลายลิ้นเล็กๆ นั่นแลบเลียใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายหนุ่ม พร้อมทั้งเห่า บ็อกๆ แบ็กๆ ตามประสาลูกหมาน้อยที่แสนจะอารมณ์ดี