7.แม่บ้านคนใหม่

ตอนที่ 7.แม่บ้านคนใหม่

“คุณโรมันบอกว่าให้ผมไปส่งคุณที่ห้องของเจ้านายได้เลยครับ” คนขับรถหันมาเอ่ยบอกเจ้าของใบหน้าสวยที่เขาขับรถไปรับเพื่อมาเริ่มทำงานวันแรก

“ค่ะ” น้ำตาลพยักหน้ารับด้วยสีหน้าราบเรียบ ทั้งๆที่ในใจกำลังรู้สึกตื่นเต้นมากมายเเต่หญิงสาวก็พยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เท่าที่จะทำได้

แม้ในใจจะรู้สึกประหม่าราวกับกำลังจะเดินเข้าถ้ำเสือ แต่เพื่ออิสระภาพของเธอกับพี่สาว น้ำตาลจะต้องทำหน้าที่นี้ให้สำเร็จ

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น…..

ตึก

ตึก

ร่างบางเดินตามคนขับรถขึ้นมาถึงชั้นบนสุดของคอนโดหรูที่เธอจำแม้แต่ทางเข้ามาไม่ได้ เพราะคอนโดนี้นอกจะจะหรูหราอลังการ ทางเข้ามายังลึกลับจนเธอจำอะไรไม่ได้เลย ดวงตาคมแอบมองสำรวจไปทั่วๆบริเวณ หากไม่รวยจริงคงซื้อที่นี่อยู่ไม่ได้แน่ๆ

“ชั้นนี้มีห้องเจ้านายอยู่แค่ห้องเดียวครับ”

น้ำตาลทำตาโต ชั้นสุดท้ายของคอนโดมีห้องของผู้ชายคนนั้นอยู่ห้องเดียวงั้นเหรอ…..มาถึงจุดนี้ เธอไม่สามารถเดาได้เลยจริงๆว่าผู้ชายที่ชื่อจอห์นอะไรนั่นจะรวยแค่ไหน

“ผมมาส่งคุณได้แค่นี้นะครับ เพราะผมไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป เชิญคุณโซฟีกดออดที่ประตูได้เลยนะครับ” คนขับรถหนุ่มเอ่ยอธิบาย หญิงสาวที่ใช้ชื่อปลอมเข้ามาทำงานจึงได้แต่พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะสาวเท้าเดินไปกดออดหน้าประตูห้องหรูที่ดูแข็งแรงเป็นอย่างมาก

ออดดด~

ร่างสูงที่เต็มไปด้วยเหงื่อหยุดชะงักก่อนจะเดินออกมาจากห้องออกกำลังกาย ตรงไปยังประตูห้องทันทีเมื่อได้ยินเสียงคนกดออด เมื่อครู่เขาได้รับข้อความจากโรมันแล้วว่าหมอนั่นมีเรื่องด่วนต้องไปจัดการ

แกร๊ก~

ทันทีที่ประตูห้องถูกเปิดออกไป ทั้งสองหญิงชายต่างชะงักกันไปชั่วครู่ โซฟียืนจ้องคนตรงหน้าอย่างตกตะลึงกับกายกำยำที่สวมเสื้อกล้ามสีขาว แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้สาวไทยหยุดชะงัก เหงื่อบนร่างเขาที่เปียกชุ่มไปทั่วบริเวณแผงซิกแพ็คกับมัดกล้ามแน่นๆนั่นต่างหากที่ทำให้หญิงห้าวหาญอย่างเธอพูดอะไรไม่ออก

กลิ่นตัวของชายชาตรีลอยเข้ามาแตะจมูกน้อยเบาๆ เมื่อเห็นสาวใช้คนใหม่นิ่งไปนาน จอห์นจึงไม่รอช้าที่จะเรียกสติเธอ

“จะมองกล้ามฉันอีกนานไหม” เสียงทุ้มที่เปล่งออกมาทำเอาหญิงสาวสะดุ้ง

“อะเอ่อ ขอโทษค่ะคุณจอห์น” เธอก้มหน้าก้มตาขอโทษเขา หัวใจรู้สึกสั่นไหวแปลกๆยามมองหน้าตาหล่อๆนั่น

ให้ตาย!

เธอเป็นอะไรไปยัยน้ำตาล!

“เข้ามา” จอห์นเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร ร่างสูงขยับตัวออกจากประตูเพื่อเว้นทางเดินให้อีกคนเดินเข้ามา

“ค่ะ”

ตึก

ตึก

เมื่อประตูห้องปิดลง จอห์นที่รู้สึกกระหายน้ำก็เดินไปหาตู้เย็นก่อนจะหยิบน้ำเปล่าออกมาเทใส่แก้วกระดกดื่ม โดยที่มีแม่บ้านคนใหม่ยืนมองท่าทางของเขาอยู่เงียบๆ

ตัวจริงดูดีกว่าในรูปอีกนะ…..

เมื่อวานก่อนเริ่มงาน….หลุยส์ได้อธิบายลักษณะนิสัยคร่าวๆของจอห์นให้เธอฟังจนหมดแล้ว ชายคนนี้ฉลาดเป็นกรด เพราะงั้นหากเธอจะทำอะไร ต้องคิดให้รอบคอบที่สุด

ทำไมคนหล่อขนาดนี้ถึงยังโสดนะ

ปึก!

หญิงสาวสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อมืองหนาจงใจวางแก้วลงไปบนเคาท์เตอร์บาร์เสียงดัง ส่งผลให้คนที่กำลังยืนเหม่อลอยอยู่หลุดออกจากภวังค์ความคิดของตนเอง

“เธอ…..กำลังคิดอะไรอยู่งั้นเหรอ?” ปากหนาถามออกมาอย่างรู้สึกแปลกใจที่เห็นคนตรงหน้าดูเหมือนจะเหม่อคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา

หึ….แค่นี้ก็สงสัยแล้วงั้นเหรอ

แล้วแบบนี้ฉันจะทำงานสำเร็จไหม?

“ขอโทษด้วยค่ะคุณจอห์น พอดีดิฉันมีปัญหาที่บ้านต้องคิดนิดหน่อย” แต่คนที่ฉลาดไม่แพ้กันก็คิดวิธีตอบกลับได้อย่างมือโปร เขาไม่คิดสงสัยในคำตอบนั้นเลยแม้แต่น้อย

นี่แหละความสามารถพิเศษของเธอ น้ำตาลสามารถตบตาคนได้อย่างแนบเนียน ยามเธอโกหก

“เธอชื่ออะไร” จอห์นเอ่ยถาม พลางลอบสังเหตุคนตรงหน้าไปพลางๆ ดูจากหน้าตาของเธอ เขาก็สามารถคาดเดาได้ในทันทีว่าเธอเป็นคนเอเชีย

“โซฟีค่ะ”

“อายุเท่าไหร่”

“เอ่อ 23 ปี ค่ะ”

“มาจากประเทศไทย?” คิ้วหนาเลิ่กขึ้นสูง ไม่ต้องแปลกใจหนอกว่าทำไมเขาถึงรู้ เพราะเขามีเพื่อนเป็นชาวไทยยังไงล่ะ ฟังจากสำเนียงของเธอก็พอจะเดาได้

“ใช่ค่ะ ฉันมาจากประเทศไทย”

“อืม เอาล่ะ วันนี้ฉันมีงานต้องไปทำต่อ ฉันจะบอกรายละเอียดคร่าวๆเกี่ยวกับหน้าที่ของเธอก็แล้วกัน”

“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะฟังคำพูดของอีกคนไปเงียบๆ

สิ่งที่น้ำตาลต้องทำก็ไม่มีอะไรมากนัก เป็นเพียงแค่การทำงานบ้านธรรมดา ปัดกวาดเช็ดถู ทำความสะอาด ซักผ้าให้เขาทุกๆวันอาทิตย์ ก็แค่นั้น

“แล้ว….ห้องทำงานของคุณละคะ ไม่ต้องทำความสะอาดเหรอ” ปากเล็กเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ เพราะอีกคนไม่ได้พูดถึงห้องทำงานของเขาเลย

“ทำความสะอาดห้องนั้นอาทิตย์ละหนึ่งครั้งก็พอ ห้องทำงานฉันถ้าไม่จำเป็นไม่ต้องเข้าไปยุ่ง เข้าใจไหม”

“ค่ะ” ใบหน้าสวยตอบรับอย่างง่ายๆ

“ถ้างั้นก็เริ่มงานได้เลย ฉันจะไปอาบน้ำ” ว่าจบร่างสูงก็เดินหายไปในห้องนอน

ปล่อยให้แม่บ้านคนใหม่เริ่มทำตามหน้าที่ของเธอ โดยน้ำตาลก็เดินไปหยิบเครื่องดูดฝุ่นตามตำแหน่งที่ร่างสูงบอกเอาไว้ออกมา ก่อนจะใช้สายตาสำรวจไปรอบๆคอนโดหรูว่ามีกล้องวงจรปิดมากน้อยแค่ไหน

ซึ่งวันนี้ดูเหมือนเธอจะทำอะไรมากไม่ได้ เพราะจอห์นอยู่ที่นี่ด้วย ทำได้แต่เพียงดูลาดเลาเอาไว้ก่อนก็เท่านั้น

ในขณะที่ร่างเล็กเริ่มทำความสะอาดไปรอบๆห้องรับแขก มือเล็กก็หาโอกาสเปิดเกะนั้นเกะนี่ตามชั้นต่างๆที่มีลิ้นชักออกมาสำรวจดูในขณะที่เจ้าของห้องยังคงอาบน้ำอยู่แบบไม่รู้เรื่องราวอะไร

กึก….

ใบหน้าสวยชะงักค้างไปชั่วขณะทันทีที่เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักแรกของชั้นวางทีวีออกมา สิ่งของที่อยู่ในนั้นทำเอาคนตัวเล็กนิ่งไปก่อนจะจ้องมองสิ่งนั้นไม่วางตา

ถุงยาง….กับเจลหล่อลื่น

ปึก!

น้ำตาลไม่รอช้าที่จะปิดลิ้นชักนั้นกลับเข้าคืน เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะเจออะไรแบบนี้ แต่นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว เพราะงั้นเธอจะมองข้ามไปก็เเล้วกัน

เวลาผ่านไปหลายนาที เมื่อทำความสะอาดห้องนั่งเล่นเสร็จแล้ว หญิงสาวก็เคลื่อนย้ายตัวเองไปบริเวณโซนที่เป็นโซนทำอาหาร โซนที่ร่างสูงยืนกินน้ำอยู่เมื่อครู่ นอกจากจะมีอุปกรณ์ครบครัน มันยังดูกว้างเกือบจะเท่าห้อวนั่งเล่นของเขาเลยก็ว่าได้

กึก!

เสียงลิ้นชักตรงเคาท์เตอร์ทำอาหารถูกดึงออกมา เพียงเพราะเธอต้องการจะตรวจดูความเรียบร้อยของช้อนส้อมที่วางเรียงกันอยู่ในนั้นแต่น้ำตาลกลับต้องเบิกตากว้างออกมา อย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่าในลิ้นชักที่มีเอาไว้สำหรับใส่ช้อนส้อม!

จะมีถุงยางอนามัยซะไซซ์….58 วางอยู่ในนั้น!!

“มันไม่ควรมาอยู่ในห้องครัว….” หญิงสาวเอ่ยงึมงัมอย่างเหลือจะเชื่อ!

สมองเล็กเริ่มคิดไปต่างๆนานา ว่าเจ้านายคนใหม่ของเธอมีรสนิยมแบบไหนกันแน่!

“ทำอะไร?”

ปึก!

มือเล็กปิดลิ้นชักนั้นกลับคืนอย่างรวดเร็ว ทันทีที่ได้ยินเสียงของร่างสูงเอ่ยถาม

“ทะทำความสะอาดครัวค่ะ” นี่เป็นครั้งแรกเลย ที่น้ำตาลรู้สึกควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีเท่าที่ควร เธอเผลอตกใจเพราะเสียงของเขา

“แล้วทำไมต้องตกใจ มีอะไรงั้นเหรอ?” จอห์นใช่ว่าจะสังเกตุไม่เห็นความเลิ่กลั่กนั่นของเธอ ร่างสูงสาวเท้าไปยืนใกล้คนตัวเล็กอย่างไม่รอช้า

น้ำตาลที่เห็นแบบนั้นก็ได้แต่ยืนแน่นิ่ง พยายามควบคุมสติ

พรึ่บ!

มือหนาตัดสินใจเอื้อมไปดึงลิ้นชักที่ทำให้อีกคนแสดงพิรุธออกมา ก่อนที่ดวงตาคมเข้มจะชะงักไปเหมือนกัน….

เธอคงเห็นถุงยางของเขาสินะ….ถึงได้มีท่าทางตกใจ

“หึ ทำเหมือนไม่เคยเห็น” ปากหนาแสยะยิ้มออกมาก่อนจะปิดลิ้นชักกลับคืนที่เดิม

เขามันเป็นประเภทปลอดภัยไว้ก่อนและที่สำคัญการมีอะไรกัน มันก็ไม่จำเป็นต้องทำแค่บนเตียงนี่ โซฟา ห้องครัว ห้องน้ำ หรือจะระเบียงห้อง จอห์นสามารถทำได้หมด

แม้เขาจะห่างอย่างเรื่องอย่างว่ามานาน เพราะรู้สึกเบื่อร่างกายผู้หญิง แต่นิสัยชอบซ่อนถุงยางไว้ในที่ต่างๆยังคงเหมือนเดิม เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน เขาจะได้ไม่ต้องกังวลว่าจะทำใครท้อง

ตึก

ตึก

เมื่อพอที่จะเข้าใจในท่าทีของหญิงสาว ร่างสูงก็สาวเท้าไปในห้องทำงานอย่างไม่ได้สนใจอะไรนัก น้ำตาลที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกโล่งอกที่เขาดู ไม่ได้สงสัยในตัวเธอมาก

“ฟู่วว~”

“ต้องเป็นคนหื่นแค่ไหน ถึงมีถุงยางอยู่เต็มห้อง”