ตอนที่ 4

ไม่เคยมีชายใดแตะต้องมานานถึงปีกว่าหลังจากสามีเดินทางไปทำงานที่ประเทศไต้หวัน

“อ๊าย… ฮื่อๆ… มะ… ไม่เอา หยุดเดี๋ยวนี้”

แรมจันทร์ยังร้องคราง ตัวอ่อนตัวงอ ท่าทางดีดดิ้นของหล่อนยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ลุงยาม แรมจันทร์คงคิดไม่ถึงว่าเพิ่งมาเริ่มทำงานได้ไม่กี่วัน จะโดนยามหื่นเซ็กส์จัดลงมือจู่โจมโลมเล้าอย่างดิบเถื่อน

“ฮื่อ… อูย… ไม่หยุดฉันร้องให้คนช่วยนะ”

แรมจันทร์ขู่

“ขอจับนมอีกนิด”

ลุงสันต์ยังไม่พอ รีบสอดแขนเข้าประคองเอวคอด มือที่เหลืออีกข้างสอดเข้าใต้ลำตัว ล้วงเข้ามาบีบขยำเต้านมอวบใหญ่ล้นมือ

“หูย… นมใหญ่เหลือเกิน”

นิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือของลุงสันต์ คีบเคล้นปลายถันแล้วคลึงวนเบาๆ รอบวงป้านลานหัวนมสีเนื้อ ทำเอาแรมจันทร์หายใจกระเส่า หัวนมแข็งตั้งเสียดสีกับอุ้งมือหยาบของลุงยาม รูขุมขนรอบวงป้านลานหัวนมแข็งเป็นเม็ด

“ไม่เอา… หยุดนะ… อย่า”

แรมจันทร์ยังคงขัดขืน แม้บางขณะสติจะแหว่งวิ่นวูบหายไปกับความรู้สึกเคลิบเคลิ้มมีอารมณ์ร่วมกับลีลาปลุกเร้า ทว่าพอตั้งสติได้… หล่อนก็ดิ้น

“อย่าดิ้นสิจ๊ะ… อูย… รูน่ากระแทกสุดๆ… ไม่ไหวแล้ว ขอพี่ใส่นะ… เดี๋ยวพี่จะทำให้เธอหายเงี่ยน”

สุดจะทานทนได้ ลุงสันต์ตบะแตก รีบกดสะโพกแรมจันทร์ไม่ให้ดิ้น เมื่อเห็นว่าหล่อนพยายามจะขยับหนี

“ขอสักทีเถอะวะ”

ยามหื่นรีบฉวยนาทีทอง ด้วยการสอดแขนรั้งเอวของแรมจันทร์ ดึงร่างน้อยๆ มาบังคับจัดท่าทางให้คุกเข่าลงบนขอบเตียง กระดกก้นอวบขาวออกมาหาแกที่ยืนเตรียมพร้อมอยู่ทางด้านหลัง

เสียงรูดซิบกางเกงดังแคว่ก ควักไอ้จ้อนดุ้นสีน้ำตาลยาวใหญ่เป็นลำออกมาบีบรูดอุ่นเครื่อง รอบๆ ดุ้นจรวดโอบล้อมไว้ด้วยเส้นเลือดและลายเอ็นปูดนูนดูน่าสะพรึง ความสูงของเตียงส่งให้ร่องสวาทของแรมจันทร์อูมทะลักออกมาจากง่ามขาทางด้านหลัง ได้ระดับองศาที่จะสอดใส่เข้ากับอวัยวะเพศใหญ่ยาวของลุงสันต์ได้อย่างพอดิบพอดี ในท่าที่แกยืนอยู่ข้างหลังพร้อมเสียบ

“ขอเสียบสักทีเถอะวะ”

ลุงสันต์เอามือข้างหนึ่งดันสะโพกแรมจันทร์ แบะกลีบก้นของหล่อนให้พูสวาททะลักเป็นยวงออกมาจากซอกขาด้านหลัง กดส่วนหัวสีม่วงถอกทู่ของแท่งเอ็นใหญ่ราวดุ้นแขนเด็ก กระถดกระถอกขึ้นๆ ลงๆ แหวกรอยแยะแย้มของกลีบสวาท

“ไม่นะ… ”

แรมจันทร์สูดหายใจแรง ตั้งสติในเฮือกสุดท้าย ก่อนจะสะบัดก้นจนหลุดออกมาจากแขนลุงสันต์ ที่สอดรัดเอวเอาไว้

“นี่แน่ะ… ไอ้ลุงหื่น”

แรมจันทร์หันมายกเท้าถีบโครมเข้าที่พุงลุงสันต์จนตกเตียง ป้านวลที่กำลังเปลี่ยนผ้าปูเตียงอยู่อีกห้องไม่ไกล รีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ด้วยความตกใจ

“ว้าย… ลุงสันต์ เข้ามาทำบ้าอะไร… น่าเกลียดที่สุด”

ป้านวลกราดเสียงใส่ลุงสันต์ แรมจันทร์หารู้ไม่ว่าป้านวลกำลังเล่นละครฉากใหญ่ เพราะรู้กันกับลุงสันต์ ร่วมกันวางแผนให้ลุงสันต์เข้ามาเล้าโลมหล่อน ด้วยคิดว่าผู้หญิงห่างผัวอย่างหล่อนจะต้องเสี้ยนจนยอมให้เอาง่ายๆ ทว่าแรมจันทร์ไม่ยอม แต่ก็เกือบไปแล้วเหมือนกัน

“แรม… เป็นอะไรหรือเปล่า”

ป้านวลทำท่าห่วงใย รีบเดินเข้ามาถามแรมจันทร์ที่ยืนร้องไห้ตาแดง สะอื้นเบาๆ กับเรื่องราวไม่คาดคิด ขณะที่ลุงสันต์หลบฉากออกไปอย่างรู้จังหวะ

“ไม่เป็นไรจ้ะ… ฉันจะฟ้องลุงเข้มว่าลุงสันต์เข้ามาทำพิเรนทร์กับฉัน”

แรมจันทร์บอกป้านวล ‘ลุงเข้ม’ ที่หล่อนกล่าวถึงก็คือหัวหน้ายาม เป็นอดีตทหารเก่า แกดูแลงานรักษาความปลอดภัยของโรงแรมมานานจนได้เป็นหัวหน้ายาม

“อุ๊ย… ป้าว่าอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ”

ป้านวลรีบห้าม

“ทำไมล่ะป้า”

คิ้วของแรมจันทร์ชิดเข้าหากัน

“ก็ลุงเข้มหัวหน้ายามนั่นแหละ… หื่นตัวพ่อ”

ป้านวลบอกสิ่งที่แรมจันทร์เพิ่งรู้

“คิดอยู่แล้วเชียว… ยามที่นี่หื่นๆ ทั้งนั้น”

แรมจันทร์ว่า เพราะเคยเห็นลุงเข้มแอบมองสะโพกของหล่อนตอนเดินสวนกันเมื่อวาน

“งั้นฉันจะฟ้องผู้จัดการ”

“ว้าย… ไม่ได้เชียวนะ ผู้จัดการไม่ฟังเอ็งหรอกนะ ถ้าผู้จัดการรู้ว่ายามกับแม่บ้านมีเรื่องชู้สาว มีหวังโดนไล่ออกยกทีมแน่ๆ มันเคยมีกรณีแบบนี้เกิดขึ้นมาแล้ว ถ้าอยากทำงานที่นี่ต่อไปเอ็งต้องเงียบเอาไว้… เชื่อป้าเถอะ อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่”

ป้านวลรีบห้าม แรมจันทร์จำต้องเงียบ ทว่าการกระทำอันป่าเถื่อนของลุงสันต์จอมหื่น ก็ทำให้แรมจันทร์ยอมรับว่าหล่อนอารมณ์ค้าง มีอารมณ์มาถึงตอนเที่ยง

ครั้นเมื่อได้เวลาพัก แรมจันทร์ก็แอบมาช่วยตัวเองในห้องน้ำของโรงแรม จำต้องพึ่งพากล้วยน้ำว้าดุ้นน้อยๆ แก้ขัดไปก่อน เพื่อปลดเปลื้องอารมณ์อยาก หลังจากโดนลุงสันต์จู่