บทที่5

ทุกคนต่างพากันเดินเข้ามา ณ ห้องรับประทานอาหาร บนโต๊ะถูกจัดเรียงไปด้วยอาหารมากหน้าหลายตามีทั้งของคาวและของหวาน ผู้เป็นประมุขนั้นเดินไปนั่งตรงหัวโต๊ะส่วนคนอื่น ๆ ก็พากันแยกย้ายกันนั่งทั้งสองฝั่งตรงข้าม

"พวกเราทานอาหารกันก่อนดีกว่านะครับ ก่อนจะพูดถึงเรื่องสำคัญกัน"คุณหญิงแสงมณีพยักหน้าส่งซิกให้เหล่าแม่บ้านมาทำหน้าที่ตักข้าวให้กับทุกคน เธอใบหน้าสวนจะหันมาส่งยิ้มให้กับทุกคนบนโต๊ะอาหาร

"เรื่องสำคัญอะไรกันเหรอครับคุณแม่"ราชาเอียงหน้าเข้ามาใกล้พร้อมกับเอ่ยปากกระซิบถาม

"เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วลูกก็จะรู้เองราชา ว่าแต่ หนูดอกฟ้าดูเป็นอย่างไรบ้าง น้องดูสวยไหม"

"ทำไมคุณแม่ถึงได้ถามผมแบบนี้ล่ะครับ"

"แม่ก็แค่ถามดู เผื่อว่าลูกจะเปลี่ยนมาสนใจในตัวของหนูดอกฟ้าบ้างก็เท่านั้น"รอยยิ้มแฝงไปด้วยเล่ห์นัยของผู้เป็นแม่นั้นมันทำให้ราชาสัมผัสได้ถึงความแปลกประหลาด แต่เขาก็ได้เพียงเก็บความสงสัยเอาไว้เท่านั้น พร้อมกับเหลือบหันมองซ้ายขวาหาร่างบางของแฟนสาว

ทุกคนต่างพาลงมือกันทานอาหารตรงหน้า เสียงพูดคุยและหัวเราะกันอย่างสนุกดังออกไปถึงห้องครัวที่อยู่ทางด้านหลัง แต่ก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของคนที่กำลังจัดเตรียมผลไม้สำหรับขึ้นโต๊ะอาหารในเย็นของวันนี้ได้ มะลิยังคงเร่งรับทำหน้าที่ของตัวเองให้เสร็จ เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็ใกล้จะถึงเวลาที่เธอจะต้องออกไปเสิร์ฟผลไม้ให้กับเจ้านายและแขกของท่านในครั้งนี้

"เป็นอย่างไรบ้างหนูดอกฟ้า อาหารที่บ้านของป้าอร่อยไหม"

"อร่อยมาก ๆ เลยค่ะคุณป้า อาหารที่นี่อร่อยกว่าฝีมือของหนูอีกค่ะ"

"ถ้าอาหารที่นี่อร่อย ว่าง ๆ เดี๋ยวป้าจะให้พี่ราชาไปรับหนูดอกฟ้ามาทานอาหารที่นี่บ่อย ๆ ดีไหมจ๊ะ"ราชาถึงกับสะบัดใบหน้าหันไปมองผู้เป็นมารดาทันที 

"คุณแม่ครับ"ราชาใช้นิ้วสะกิดแขนเรียวของมารดาเบา ๆ แต่คุณหญิงแสงมณีก็ไม่ได้หันมาสนใจท่าทีอึกอักของลูกชายในตอนนี้ เธอยังพูดคุยกับคนอื่นอย่างสนุกสนาน

"หนูต้องถามคุณแม่กับคุณพ่อก่อนนะคะว่าท่านทั้งสองจะอนุญาตหรือไม่"เพราะถ้าเธอจะไปไหนกับใครมักจะต้องขออนุญาตจากท่านทั้งสองเสียก่อน เพราะพ่อและแม่ของเธอนั้นห่วงแหนลูกสาวราวกับไข่ในหินซึ่งจะต้องประคบประหงมดูแลเป็นอย่างดี

"คุณศจีคะ ถ้าไม่ว่าอะไรดิฉันอยากจะขอให้ราชาลูกชายของดิฉันไปรับหนูดอกฟ้ามาทานอาหารที่นี่บ่อย ๆ ได้ไหมคะ"

"ถ้าเป็นลูกชายของคุณแสงกับคุณธำรงกับศจีกับคุณแสนชัยไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้วค่ะ ดีเสียอีกทั้งดอกฟ้าและตาราชาจะได้ทำความรู้จักด้วยกันไว้"

"ดีเลยค่ะ เพราะดิฉันเองอยากจะให้ราชาทำความรู้จักสนิทสนมกับหนูดอกฟ้าเหมือนกัน"ทั้งสองครอบครัวต่างหากันหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข หญิงสาวอย่างดอกฟ้าก้มใบหน้าหลบซ่อนความเคอะเขิน มีบางครั้งที่เธอช้อนสายตาขึ้นเหลือบมองใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่ม 

ต่างจากราชาที่เริ่มจะไม่สนุกกับบทสนทนาของระหว่างสองครอบครัว ใบหน้าหล่อเหลาเรียบนิ่งไม่แสดงอะไรออกมา แม้ว่าในใจจะรุ่มร้อนดั่งไฟเผา เขาพอจะเดาออกบางแล้วว่าการพบปะระหว่างสองครอบครัวในครั้งนี้มันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล และมันจะต้องเกี่ยวเชื่อมโยงระหว่างเขากับผู้หญิงตรงหน้าที่ชื่อดอกฟ้า

หลังจากรับประทานอาหารกันเสร็จ เหล่าแม่บ้านก็ทยอยเข้ามาจัดเก็บจานออกไป คุณหญิงแสงมณีส่งซิกให้กับคนรับใช้คู่ใจ โฉมเมื่อได้เห็นผู้เป็นเจ้านายส่งซิกให้ก็รีบเดินเข้าไปในห้องครัวโดยทันที

"นี่ นางมะลิเอาผลไม้ไปเสิร์ฟให้คุณท่านได้แล้ว"

"ค่ะ พี่โฉม"มะลิที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องเจออะไรต่อจากนี้ไป รีบหยิบจานผลไม้ขึ้นมาถือก่อนจะนำออกไปเสิร์ฟให้กับผู้เป็นเจ้านายบนโต๊ะอาหาร

ดวงตากลมโตราวกับดั่งลูกกวางน้อยไม่กล้าเงยหน้ามองผู้คน เธอรีบเดินไปวางจานผลไม้บนโต๊ะอาหาร แต่ก่อนที่จะหมุนตัวเดินกลับออกไปก็มีเสียงผู้เป็นนายหญิงของบ้านดังขานเรียกชื่อของเธอเอาไว้เสียก่อน

"เดี๋ยวก่อนมะลิ เธอช่วยอยู่เสิร์ฟน้ำให้แขกก่อน"

"ได้ค่ะคุณหญิง"คำสั่งของคุณหญิงแสงมณีไม่เคยมีใครกล้าขัดรวมถึงเธอด้วย

"เอาล่ะ เรามาพูดถึงเรื่องสำคัญกันดีกว่านะแสนชัย"

"มึงมีอะไรจะพูดกับกูว่ามาเลยธำรง"น้ำเสียงจริงจังของคุณแสนชัยดังขึ้นทำให้ทุกคนได้แต่นิ่งฟังพร้อมกับหันหน้าไปมองยังหัวโต๊ะเป็นสายตาเดียวกัน ยกเว้นเพียงมะลิที่ได้แต่ยืนนิ่งก้มหน้าต่ำมองพื้น

"อีกไม่ถึงสองเดือน ราชาลูกชายเพียงคนเดียวของกูก็จะเรียนจบ กูจะส่งราชาให้ไปดูแลกิจการที่อังกฤษที่กูกับมึงร่วมลงทันกัน มึงจะว่ายังไง"

"ก็ไม่ว่าอย่างไรดีเสียอีก ว่าแต่มึงจะถามกูทำไมกับเรื่องแค่นี้"

"เพราะกูต้องการให้หนูดอกฟ้าไปดูแลกิจการที่นั่นร่วมกับราชาด้วย"เพราะคุณธำรงกับคุณแสนชัยได้ร่วมลงทุนเปิดบริษัทส่งออกขนาดใหญ่ซึ่งเป็นกิจการเปิดใหม่ได้เพียงไม่กี่ปี และตอนนี้ลูกของพวกเขาทั้งสองก็ใกล้จะเรียนจบคุณธำรงจึงต้องการให้ลูกชายเพียงคนเดียวไปดูแลกิจการที่นั่น และเป็นการกีดกันตัวราชากับแม่บ้านที่ชื่อมะลิให้ออกห่าง

"นี่มันอะไรกันครับคุณพ่อ"ราชาลุกขึ้นยืนตะเบ่งเสียงเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ จนคุณหญิงแสดงมณีรีบดึงตัวบุตรชายให้นั่งลงบนเก้าอี้เช่นดังเดิม ราชาแสดงสีหน้าไม่สบอารมณ์อย่างปิดบังไม่มิดยิ่งได้เห็นคนรักยืนตัวสั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกใจไม่ดี

"ราชา นั่งลงแล้วลูกต้องฟังคำสั่งของคุณพ่อ"

"ไม่ ผมไม่นั่งทำไมทุกคนคิดจะทำอะไรไม่ปรึกษาผมก่อน"ราชายังคงโวยวายไม่ฟังคำพูดของใคร สายตาของเขาเหลือบมองไปยังร่างของแฟนสาวอยู่บ่อยครั้งจนคุณธำรงต้องเอ่ยสั่งด้วยน้ำเสียงเหี้ยม แววตาดุดันจนราชาถึงกับหวั่นเกรงก่อนร่างสูงใหญ่จะนั่งลงด้วยความไม่สบอารมณ์หัวเสียเป็นที่สุด

"แกต้องฟังคำสั่งของพ่อราชา หลังจากเรียนจบพ่อจะส่งแกกับหนูดอกฟ้าไปดูแลกิจการที่อังกฤษ และแกกับหนูดอกฟ้าจะต้องแต่งงานกัน นี่เป็นคำสั่งของพ่อที่แกไม่มีสิทธิ์คัดค้านเข้าใจไหม"ราวกับมีหยาดน้ำกรดรินลงกลางหัวใจดวงน้อยของมะลิ สำหรับคนอื่น ๆ อาจจะคิดว่าเรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องน่ายินดี แต่สำหรับเธอมันกลับเป็นสิ่งเลวร้าย เมื่อผู้ชายที่เธอรักกำลังจะกลายไปเป็นสามีของผู้หญิงอื่น