ตอนที่ 12 : คืนผวา

5

คืนผวา

ในห้องน้ำบารเมษฐ์เปิดน้ำใส่อ่างจนเต็ม เขาถอดเสื้อผ้าออกหมดทุกชิ้น แล้วก้าวลงไปนั่งอยู่ในอ่างน้ำวนขนาดเล็ก มองมายังหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ กำลังยืนตัวลีบอยู่นอกอ่าง

“ถอดเสื้อคลุมแล้วลงมาได้แล้วนีน น้ำกำลังอุ่นสบายนี่มีสปาคลายเครียดในน้ำด้วยนะ แช่แล้วสบายตัวแน่นอน” เขาเชิญชวนทั้งสายตาและท่าทาง คนถูกชวนเป่าลมออกปากเล็กน้อย เธอกลั้นใจปลดสายรัดเอวแล้วนำเสื้อคลุมไปแขวนไว้ ก่อนจะก้าวเท้าลงไปในอ่างน้ำเดียวกันกับเขา แต่เลือกที่จะนั่งอยู่คนละฝั่ง

“อ่างมันเล็กแค่นี้เธอจะไปนั่งตรงนั้นทำไม เบาะนั่งมันอยู่ทางนี้มานี่นีน” บารเมษฐ์ยื่นมือออกไปดึงหญิงสาว ให้มานั่งบนเบาะเดียวกันกับเขา แผ่นหลังเนียนนุ่มที่แนบกับหน้าอกของเขา ให้ความรู้สึกนุ่มนวลชวนสัมผัส

“เธอตัวเกร็งเลยนะนีน” เขากระซิบตรงใบหู นีนนาราย่นคอหนีไปอีกด้าน

“ยิ่งเธอหนีมันก็ยิ่งตามนะ” บางอย่างที่เขาเอ่ยถึงนั้นกำลังคลอเคลียกับสะโพกด้านหลังของเธอ บารเมษฐ์ใช้ท่อนแขนข้างขวาโอบรอบเอวกิ่วดึงให้แนบชิดกับลำตัว นั่นทำให้เธอไม่สามารถขยับเขยื้อนหนีไปไหนได้ จำต้องเอนศีรษะซบกับหน้าอกของเขา ฝ่ามือใหญ่ของเขาก็ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ บางครั้งนีนนาราก็สะดุ้งเผลอขืนตัวออกห่าง จากสัมผัสแสนวาบหวามของเขา

“จะหนีทำไม จำได้ไหมว่าเมื่อคืนคนดื้อจะถูกลงโทษยังไงบ้าง น้ำตาของเธอมันใช้ไม่ได้ผลหรอกนะนีน” เขาขู่เสียงแหบพร่า

‘คนเห็นแก่ตัว’

นีนนารากัดฟันเอาไว้แน่น จำต้องนั่งนิ่ง ๆ ให้เขาสัมผัสอย่างย่ามใจ

“แช่ตัวในน้ำอุ่น ๆ นี่สบายดีว่าไหมนีน” เขาพูดไปเรื่อยฝ่ามือก็ลูบไล้ไปทั่ว แทบไม่มีจุดไหนที่เขาไม่สัมผัสเธอ แต่พอปลายนิ้วลากลงต่ำตรงระหว่างขา นีนนารารีบจับข้อมือของเขาเอาไว้แน่น

“หืม” เสียงในลำคอของเขาดังขึ้นอย่างขัดใจ

“ฉันยังเจ็บอยู่เลยคุณบารเมษฐ์ อย่าเพิ่งเลยนะคะ” หญิงสาวดึงมือของเขาออกห่างอย่างช้า ๆ ช้อนตามองเขาเพื่อขอความเห็นใจ

“ทำหน้าออดอ้อนแบบนี้เป็นด้วยเหรอนีน เธอนี่หัวไวใช่เล่น” บารเมษฐ์ยิ้มบาง ๆ แต่คนเห็นนั้นหัวใจห่อเหี่ยวชอบกล นีนนารารู้ว่าเขาไม่ได้ใจดีอย่างที่เห็นหรอก บารเมษฐ์ร้ายกว่าที่เธอคิดเอาไว้หลายขุมเลยล่ะ

ชายหนุ่มเอนศีรษะพิงขอบบนของอ่าง ด้านหน้าก็โอบกอดหญิงสาวเอาไว้แบบหลวม ๆ เนื้อแนบเนื้อภายใต้น้ำอุ่นให้ความรู้สึกดีเกินคาด เขาลูบเนินเนื้อนุ่มหยุ่นทั้งสองข้างอย่างเบามือ แต่ดูเหมือนคนในอ้อมกอด จะเกร็งตัวจนแข็งขืนขึ้นในทันที

“ผ่อนคลายหน่อยสินีน เอนมาด้านหลังได้เต็มที่เลยนะ จะมัวนั่งตัวแข็งไปทำไม” พูดแล้วก็ลูบสะโพกกลมมนไปด้วย

“อืม คุณบารเมษฐ์ก็อย่าลูบแบบนี้สิคะ”

“อ้อ รู้สึกสินะ” เขาพูดเหมือนเข้าใจหญิงสาว

“ไม่ใช่ค่ะ คือ เอ่อ” ร่างกายที่อยู่ใต้น้ำอุ่น ๆ พอถูกลูบไล้หนักหน่วงเข้ามันก็เกิดความรู้สึกวูบวาบตามไปด้วย นีนนาราจะบอกเขาได้อย่างไร ว่าเธอแทบจะไม่ไหวอยู่แล้วในตอนนี้

“คุณบารเมษฐ์พอเถอะค่ะ ไหนว่าจะแช่น้ำให้สบายตัวไงคะ” หญิงสาวดันตัวออกห่างจากเขา แล้วหันมามองหน้าเขาอย่างงอน ๆ

“งั้นขอจูบก็พอ” คนต่อรองตาประกายวับขึ้น นีนนาราไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรดี ได้แต่มองน้ำตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ แต่คนรอดูเหมือนจะใจร้อนกว่า บารเมษฐ์ดันปลายคางของหญิงสาวให้แหงนขึ้นเพื่อรองรับจูบของเขา ลิ้นสากแทรกเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวานภายในโพรงปากนุ่ม

“อืม” หญิงสาวแทบหายใจไม่ทันจูบแสนดูดดื่มของเขา ทั้งรุนแรงและหนักหน่วงเหมือนเคย บารเมษฐ์ไม่เคยปรานีเธอเลยจริง ๆ

“อ่า !” กว่าปากของเธอจะได้รับอิสรภาพ ก็เกือบเป็นลมไปกับรสจูบดูดดื่มแสนยาวนานของเขา

“ไปอาบน้ำก่อนเถอะนีน ก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหว” เขาบอกอย่างคนต้องข่มความต้องการเอาไว้

นีนนารารีบลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำในทันที หญิงสาวเลื่อนฉากกั้นออกเพื่อมาอาบน้ำอีกด้าน นอกจากจะป้องกันไม่ให้น้ำกระเด็นใส่เขาแล้ว ยังป้องกันสายตาจ้องหื่นกามของเขาได้อีกด้วย รีบอาบน้ำให้เร็วที่สุดเพื่อจะได้ออกจากห้องน้ำเร็ว ๆ ขณะที่อีกคนนั้นกำลังเอนหลังแช่น้ำอุ่นอย่างสบายใจ

สักพักใหญ่ ๆ บารเมษฐ์ก็เปิดประตู เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นนีนนาราอยู่ในชุดกางเกงขายาวเสื้อยืดแขนสั้น ก็ต้องส่ายหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

“ตกลงเธอจะมีแค่ชุดป้า ๆ พวกนี้เหรอนีน”

“ก็ใช่ค่ะ” นีนนาราก้มมองชุดที่ตัวเองสวมใส่อยู่ รู้สึกแปลกใจว่ามันไม่ดีตรงไหน

“นีนเธอคิดจะใส่ชุดป้า ๆ นี่ออกไปข้างนอกนั่นกับฉัน ขณะที่คุณจิลเขาใส่ชุดเซ็กซี่ขยี้ใจไอ้โชนมัน เธอคิดว่าฉันจะอายไอ้โชนมันไหม ที่มีป้าอย่างเธอมาคอยบริการ” บารเมษฐ์รู้สึกเหนื่อยใจ กับชุดทำงานของนีนนาราเหลือเกิน

“ขอโทษค่ะคุณบารเมษฐ์ แต่ฉันมีแค่ชุดแบบนี้จริง ๆ ค่ะ”

“งั้นก็ไม่ต้องใส่”

“ฮ้า !”

“ไม่ต้องมาฮ้า ถ้ามีแค่นี้ก็ไม่ต้องใส่ เอานี่เอาเสื้อยืดของฉันไปใส่ตัวเดียวก็พอ” เขาโยนเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ไปให้หญิงสาว

“ใส่แค่เสื้อยืดตัวเดียวนี่นะคะไม่เอาหรอก” นีนนาราหยิบเสื้อยืดของเขาขึ้นมาดู แล้ววางลงที่เดิม

“จะใส่หรือไม่ต้องใส่เลย เลือกมา !”

“คุณบารเมษฐ์”

“ถอดเสื้อกับกางเกงขายาวออกเดี๋ยวนี้ แล้วใส่เสื้อยืดของฉันแค่ตัวเดียว ฉันพูดชัดแล้วนะว่าแค่ตัวเดียว จัดการซะนีน” บารเมษฐ์ชี้นิ้วใส่หน้าหญิงสาว ก่อนหันไปเปิดตู้เสื้อผ้า เพื่อหาชุดลำลองของตัวเองมาสวมใส่ คืนนี้เขามีปาร์ตี้เล็ก ๆ บนดาดฟ้าเสียด้วย เลือกเสื้ออยู่ครู่หนึ่ง แล้วคว้าเสื้อยืดสีขาวแบบเดียวกับนีนนารามาสวมใส่

บนดาดฟ้าของเรือในช่วงพระอาทิตย์กำลังตกดิน เจนธรรมกับจิลาวัลย์กำลังนั่งดื่มกันอยู่อย่างสนุกสนาน เป็นอย่างที่บารเมษฐ์คิดไว้จริง ๆ จิลาวัลย์อยู่ในชุดชั้นในแสนเซ็กซี่ มีเพียงเสื้อคลุมบางเบาสีดำสวมทับอีกชั้น ราวกับเป็นชุดที่พร้อมจะออกศึกได้ทุกสถานการณ์

“ว้าว ๆ จิลดูไอ้ฟาร์มกับคุณนีนใส่เสื้อคู่รักมาด้วย” เจนธรรมผิวปากส่งเสียงหัวเราะดัง ๆ เมื่อเห็นบารเมษฐ์กับนีนนารา เดินขึ้นมาบนดาดฟ้าพร้อม ๆ กัน

“คู่รักบ้านแกน่ะสิ นีนเขาเอาชุดมาน้อยฉันก็เลยบริจาคให้”

“เชื่อก็บ้าแล้ว แต่คุณนีนใส่ชุดนี้แล้วดูน่ารักนะครับ” คนเจ้าชู้หันไปขยิบตาใส่นีนนาราต่อหน้าต่อตาของทุกคน

“ขอบคุณค่ะคุณเจนธรรม” คนถูกชมรีบเดินไปนั่งลงบนเบาะด้านข้างบารเมษฐ์ ไม่รู้ทำไมอยู่ใกล้บารเมษฐ์แล้ว เธอรู้สึกปลอดภัยกว่าอยู่ใกล้เจนธรรม ทั้งที่พวกเขาก็ไม่ได้ต่างกันเลยสักนิดเดียว

“นีนมาย่างกุ้งกันเร็ว” จิลาวัลย์ชวนนีนนาราลุกขึ้นไปย่างกุ้งที่อยู่ตรงด้านข้างของเรือ ซึ่งหญิงสาวก็ลุกตามไปอย่างว่าง่าย นอกจากย่างกุ้งแล้ว จิลาวัลย์ยังต้องการคุยอะไรบางอย่างกับอีกคนด้วย

“นีนมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า เธอไปทำอะไรให้คุณบารเมษฐ์เขาโกรธหรือเปล่า เล่ามาให้หมดเลยนะ” พอได้อยู่ด้วยกันตามลำพังจิลาวัลย์ก็กระซิบถามเบา ๆ

“ไม่รู้สิ” นีนนาราจับที่คีบพลิกกุ้งย่างไปด้วยระหว่างตอบ

“พี่วินกำชับมาว่าเหลืออีกแค่พรุ่งนี้วันเดียวแล้ว อย่าให้มีอะไรผิดพลาดล่ะ”

“อืม” นีนนาราขานรับด้วยสีหน้าเฉยเมย เธอต้องรู้สึกอย่างไรกับการถูกบังคับให้ทำงานแทนชาลิสาครั้งนี้ บางครั้งหญิงสาวก็อยากปล่อยวางทุกอย่าง แล้วทิ้งตัวเองลงทะเลเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“ขอเตือนอีกเรื่องนะนีน เรื่องที่ไปถีบคุณเจนธรรมเขาเธอทำไม่ได้รู้ไหม เกิดพวกเขาโกรธฆ่าเธอหมกเกาะร้างนี่จะทำไง”

“ก็เขามาลวนลามฉันก่อนนี่”

“เรื่องแบบนี้มันปกตินะนีน รู้ไหมว่าตอนชาลิสามาทำงานกับฉัน บางครั้งเจ้านายก็เปลี่ยนคู่กันบ่อย ๆ”

“หมายความว่าไงที่ว่าเปลี่ยนคู่” นีนนาราชะงักงันไปกับเรื่องนี้ รีบหันมามองคนพูดอย่างตกใจ

“ก็ถ้าคุณเจนธรรมเกิดอยากนอนกับเธอ แล้วคุณบารเมษฐ์เขาอยากนอนกับฉัน พวกเขาก็สามารถทำได้” จิลาวัลย์พยายามอธิบายแบบใจเย็น

“ไม่เอาหรอกแบบนั้น ถ้าฉันจะต้องมาเสียตัวให้ผู้ชายบนเรือลำนี้แบบโง่ ๆ ฉันก็ขอเสียให้แค่คนเดียวก็พอ ถ้าสองคนฉันไม่เอาเด็ดขาด ฉันไม่ยอมหรอกจิล”

“พูดเบา ๆ หน่อยสินีน เธอลืมไปหรือเปล่าว่าพวกเราทำอาชีพอะไร เธอนั่นแหละที่อยู่ผิดที่ผิดเวลาเอง เธอเลือกไม่ได้รู้ไหม” จิลาวัลย์จับต้นแขนของนีนนาราจงใจบีบแน่น ๆ อีกคนรู้ตัวว่าเธอกำลังถูกข่มขู่อยู่ แต่จะให้ทำอย่างที่พูดมา ก็ทำใจยอมรับได้ยาก

“นีนถ้าเธอไม่อยากแลกคู่ ก็ทำให้คุณบารเมษฐ์เขาติดใจ จนไม่อยากยกให้คนอื่น ทำได้ไหมล่ะ ใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์ จะได้ไม่เปลืองตัว ดูท่าคุณเจนธรรมจ้องเธอตาเป็นมัน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นแล้ว” คำพูดถัดมาของจิลาวัลย์ ทำให้นีนนาราต้องหันมามองประเด็นนี้เสียใหม่ หากเธอทำให้เขาพอใจ และเอ่ยปากขอร้องเขาตรง ๆ มันก็พอเป็นไปได้ไหมเหมือนกัน

ระหว่างที่สองสาว กำลังยืนย่างอาหารทะเลกันอยู่นั้น สองหนุ่มก็กำลังชนแก้วกันอย่างผ่อนคลาย สายตาของเจนธรรม นั้นมองไปที่นีนนาราอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะท่อนขาเรียว ๆ ภายใต้เสื้อยืดสีขาวนั่น แม้จะเคยเห็นหญิงสาวใส่บิกินีมาก่อน แต่พอเป็นตอนพลบค่ำแบบนี้ ความเย้ายวนก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว

“แกน่าจะใส่เสื้อยืดสั้นกว่านี้นะ” เจนธรรมเอ่ยขึ้นลอย ๆ สายตายังจับจ้องอยู่ที่นีนนาราไม่ห่าง

“พูดอะไรของแก” บารเมษฐ์ตามเพื่อนรักไม่ทัน

“ก็คุณนีนไง” คนพูดยกแก้วเหล้าไปทางหญิงสาว ที่ยืนย่างกุ้งตรงระเบียงด้านข้างของเรือ

“แกต้องการอะไรพูดมาตรง ๆ ดีกว่าไอ้โชน” บารเมษฐ์พอจะเดาสายตาของเพื่อนได้ แต่อยากได้ยินกับหูว่าอีกฝ่ายต้องการในเรื่องที่ตนกำลังคิดอยู่หรือเปล่า

“คือว่า เอ่อ คืนนี้ฉันขอคุณนีนนะ”

แก้วเหล้าที่กำลังจะกระดกเข้าปากถึงกับชะงักในทันที ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกแต่บารเมษฐ์ก็ยังรู้สึกตงิด ๆ อยู่ในใจ บารเมษฐ์ยังไม่ตอบแต่มองไปยังหญิงสาวที่เจนธรรมกำลังหมายปองอยู่

“ว่าไงเงียบเชียว อย่าเงียบแบบนี้สิไอ้ฟาร์ม” เจนธรรมถามย้ำคนที่เอาแต่คลึงแก้วเหล้าตัวเองไปมา สายตาจ้องไปยังหญิงสาวทั้งสองคนสลับกันไปมา เขาเดาไม่ถูกว่าบารเมษฐ์จะตอบตกลงหรือเปล่า เพราะถ้าไม่ตกลงเขาก็คงไม่มีสิทธิ์ไปแย่งคู่ขาของเพื่อนรักเหมือนกัน

“คุณจิลก็สวยเซ็กซี่ดีนะ” อึดใจหนึ่งบารเมษฐ์ก็เอ่ยขึ้น

“นั่นไงชอบเข้าแล้วใช่ไหมล่ะ” สายตาที่บารเมษฐ์มองจิลาวัลย์ออกจะวิบวับจนเจนธรรมนึกดีใจ

“ก็ชอบอยู่”