Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
EP:03 ปากไม่ตรงกับใจ
บ้านโอนิกซ์
“เชิญค่ะคุณผู้หญิง”
“เอ่อ ไม่ต้องเรียกฉันแบบนั้นหรอกค่ะ ฉันชื่อเพียงขวัญ เรียกขวัญเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“เข้าไปสิ นี่บ้านของฉันเอง”
“ใหญ่จัง” เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเอง พร้อมกับมองบ้านหลังใหญ่ที่เธอนั้นกำลังเดินเข้ามา บ้านหลังใหญ่ตระการตา สวยหรูมีแต่ของแพงๆ ไปหมดเลย
“ของของเธอ เดี๋ยวให้คนยกขึ้นไปไว้บนห้องนอนของฉัน”
“ดะ เดี๋ยว เราต้องนอนห้องเดียวกันเหรอคะ?”
“ใช่ไง บอกแล้วว่าเธอต้องอยู่ในสายตาของฉันตลอด”
“แต่ว่าเรา..”
“เธอไม่มีสิทธิ์เลือก อย่าลืมว่าในท้องของเธอ คือลูกของฉัน”
“.....” ใช้คำพูดนี้มาเป็นข้ออ้างแล้วเธอจะไปขัดอะไรได้ล่ะ ในท้องของเธอมีลูกของเขาอยู่มันก็เรื่องจริง แต่เธอแค่อยากได้ความเป็นส่วนตัวเหมือนกับตอนที่อยู่ที่บ้านหลังเดิมมันก็เท่านั้น
“เอาของไปเก็บให้เรียบร้อยตามที่ฉันสั่ง”
“ค่ะคุณโอนิกซ์”
“คุณชื่อโอนิกซ์เหรอ?” เธอถามเสียงแผ่ว เพราะเพิ่งรู้ว่าเขาชื่อนี้ มันก็คงไม่แปลกหรอกเนอะ เพราะเธอไม่ได้รู้จักกับเขามาก่อนนี่นา อีกอย่างก็ไม่ได้ถามชื่อของเขามาก่อนด้วย
“อืม เรียกว่านิคก็พอ ชื่อเล่นของฉัน”
“ค่ะ”
ดูท่าแล้วชื่อเล่นของเขาน้อยคนที่จะเรียกสินะ และก็ดูเหมือนว่าคนจะเกรงกลัวเขาไม่น้อยเลยด้วยเหมือนกัน
เขาเป็นใครกันนะ
“เป็นยังไง อยู่ได้หรือเปล่า”
“สบายค่ะ” จะบอกว่าไม่สบายอยู่อย่างนึงก็คงจะพูดไม่ได้ เพราะเขาเองก็คงจะคัดค้านหัวชนฝาว่าไม่อยากให้เธอนั้นแยกห้องนอนไป เธอไม่ใช่เด็กขนาดนั้นสักหน่อย
“งั้นก็ดี ทุกวันจะมีแม่บ้านคอยทำอาหารให้ เธอไม่ต้องทำเอง ถ้าเบื่ออยากกินอะไรก็สั่งเอา”
พอฟังเขาพูดจบเธอก็ปรายตามองไปยังแม่บ้านที่ยืนเรียงกันอยู่ ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างเก้ๆ กังๆ ทำตัวไม่ถูก เธอเพิ่งเข้ามาอยู่วันแรกเอง จะไปทำแบบนั้นได้ยังไงกัน บอกให้ป้าเหยียนเป็นคนทำให้ก็ว่าไปอย่างสิ
“เดี๋ยวของใช้ต่างๆ ฉันจะให้คนออกไปซื้อให้พรุ่งนี้ อะไรที่จำเป็นต้องใช้ก็จดมา”
“ไม่มีค่ะ ไม่มีอะไรต้องใช้”
“ไม่มี?”
“อื้อ คนท้องจะใช้อะไรล่ะคะ ฉันไม่ต้องใช้ค่ะ”
เธอไม่รู้ว่าเขาให้ไปซื้ออะไร ในเมื่อเธอก็มีหมดแล้ว คนท้องจะใช้อะไรมากมายกันล่ะ มันไม่ได้มีของจำเป็นที่ต้องใช้ขนาดนั้นเลยนี่นา
เวลาต่อมา...
“คุณหนู”
“ป้าเหยียน ขวัญนึกว่านอนไปแล้วนะคะเนี่ย”
“นอนไม่หลับค่ะ คุณขวัญอยู่คนเดียวเหรอคะ?”
“ขวัญ...ต้องนอนกับเขาค่ะ”
“เขาใช่ไหมคะ พ่อของเด็ก”
“ค่ะ” เพียงขวัญตอบกลับเสียงแผ่ว เพราะเธอไม่มีหนทางที่จะปฏิเสธแล้วจริงๆ
“มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้”
“ไว้ค่อยคุยกันนะคะ”
“แฮ่ม! ได้เวลาที่คนท้องจะต้องพักผ่อนแล้วนะครับ” เสียงของเขาดังเข้ามา ส่วนเจ้าของเสียงนั้นยืนอยู่ที่หน้าประตูไกลๆ
“เอ่อ...”
“กลับไปพักที่ห้องเถอะค่ะ ขวัญไม่เป็นอะไรหรอก ขวัญดูแลตัวเองได้”
“ค่ะคุณหนู เดี๋ยวพรุ่งนี้ป้ามาหานะคะ”
เธอเชื่อว่าเขาไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายเธอหรอก ถึงแม้ภายนอกของเขานั้นจะดูน่าเกรงขามน่ากลัว แต่คนแบบนี้แหละเวลาได้รักใครสักคนเขาจะโคตรอบอุ่นเลย แต่ตอนนี้เธอยังไม่คิดอะไรทั้งนั้นแหละ
“ทำไมยังไม่นอน”
“ปกติฉันไม่ได้นอนเวลานี้ ต่อให้นอนไปฉันก็นอนไม่หลับอยู่ดี”
“คนท้องต้องพักผ่อนให้มันเยอะๆ ไม่ใช่หรือไง”
“มันก็ใช่ แต่ปกติฉันก็นอนพักผ่อนเพียงพอ เต็มอิ่มอยู่แล้ว อย่าบังคับฉันเลยดีกว่า เดี๋ยวจะพาลนอนไม่หลับเอา”
การที่เขาพาเธอมากะทันหันแบบนี้แน่นอนอยู่แล้วล่ะว่าจะต้องหลับยาก ทั้งแปลกที่ ซ้ำยังต้องมานอนร่วมเตียงกับผู้ชายที่เธอเคยขึ้นเตียงมีเซ็กซ์แบบสนุกๆ คราวนั้นด้วยอีกต่างหาก
“คนนั้นเขาเป็นญาติเธอหรือไง”
“ค่ะ คนเดียวที่เหลืออยู่ พ่อแม่ฉันตายหมดแล้ว”
“อ๋อ เสียใจด้วยนะเรื่องนั้น”
“คุณ...”
“ว่ามา”
“เรามาทำข้อตกลงกันมั้ย เรื่องการที่เราอยู่ด้วยกัน เรื่องลูก คือว่าฉัน...”
“มีอะไรที่เธอไม่พอใจอีกล่ะ?”
“เปล่าๆ ไม่ใช่ไม่พอใจ แต่หมายถึง...”
“???”
“เราสองคนไม่ได้เป็นคนรักกัน จะให้อยู่ด้วยกันแบบนี้มันก็ยาก แถมลำบากใจด้วย คุณเองก็หน้าตาดีคงจะมีแฟนหรือคู่หมั้นหรือว่าคนรักอยู่แล้ว ฉันไม่อยากจะ...”
“ฉันไม่มีอะไรอย่างที่เธอพูดทั้งนั้น” เขารีบพูดแทรกเธอด้วยน้ำเสียงที่เข้มขรึม “เธอกับฉันต้องอยู่ด้วยกันแบบคู่รักที่ถูกจับคลุมถุงชน อยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันเอง แต่ถ้าเธอจะมีคนอื่นเราก็คงต้องคุยกันเรื่องลูก ฉันจะดูแลพวกเขาเอง”
“เอ่อคือ...”
“มีอะไรจะถามอีกมั้ย?”
“.....” เธอส่ายหัวไปมา เขาพูดชัดเจนหนักแน่นซะขนาดนั้นแล้ว เธอจะไปพูดขัดอะไรได้อีกล่ะ ความจริงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอก แค่บางอย่างมันรวดเร็วจนเธอรู้สึกสับสนต่างหาก
“ไม่มีก็นอน มันดึกแล้ว”
“แล้วงานของฉันล่ะ”
“หยุดทำจนกว่าจะคลอด จนกว่าทุกอย่างจะลงตัว”
“แต่ฉันก็ต้องทำงานนะคะ”
“ฉันส่งคนของฉันไปทำหน้าที่แทนเธอแล้ว ส่วนเรื่องเงิน ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของลูก ฉันจะรับผิดชอบเองทั้งหมด”
“.....”
“ได้เวลานอนแล้ว”
“ค่ะ”
เธอต้องนอนตามที่เขาบอก เพราะถูกเขานั้นย้ำเรื่องนี้มาหลายรอบแล้ว ปกตินอนคนเดียวมันเคยชินอยู่กับแบบนี้มากกว่า แต่พอตอนนี้กลับต้องมานอนแปลกที่ แถมยังมีผู้ชายแปลกหน้านอนอยู่ข้างๆ ด้วยอีกต่างหาก
เช้าวันต่อมา...
“ตื่นแล้วเหรอ?”
“อืม..คุณจะออกไปทำงานเหรอ?” เธอพูดกับเขาอย่างงัวเงีย
“ใช่ แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้เธอแล้ว ถึงเวลาก็ลงไปกิน ห้ามอดอาหารเด็ดขาด”
“.....” เธอไม่ได้ตอบกลับอะไร เพราะยังรู้สึกงัวเงียอยู่เลย เขาทำงานอะไรของเขาถึงได้ต้องออกแต่เช้าแบบนั้น
“อ้อ เรื่องโรงพยาบาลฉันเปลี่ยนหมอที่ดูแล แล้วก็โรงพยาบาลให้เธอแล้วนะ เป็นโรงพยาบาลเอกชนที่เพื่อนฉันมันเป็นผอ.อยู่ ไม่ต้องห่วง เขาดูแลดีไม่ต่างจากหมอคนเก่าของเธอหรอก”
“ดูแลดี แล้วคุณให้เปลี่ยนทำไม”
“เพื่อความสบายใจ ฉันไว้ใจเฉพาะคนที่ฉันรู้จักมาก่อน ส่วนคนอื่นไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น”
เขาดูเป็นคนจริงจังกับชีวิตไปหมดเลย กับเรื่องนี้เขาก็ยังคิดเล็กคิดน้อย ความจริงมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย เปลี่ยนแค่โรงพยาบาลกับหมอเท่านั้นเอง
“ฉันมีงานด่วนต้องทำ เลยต้องรีบไปเช้ากว่าปกติ เดี๋ยวฉันจะกลับมาก่อนเที่ยง”
“ค่ะ”
เขาสั่งเธอเสร็จก็เดินออกไปจากห้องนอน ก่อนที่เพียงขวัญจะลุกออกจากเตียงทำกิจวัตรประจำวันของเธอเหมือนที่เคยอยู่บ้านหลังเก่าของตัวเอง ที่นี่มันดีกว่ามากๆ ของอะไรต่อมิอะไรมันก็ดูเพียบพร้อมไปหมดเลย กว้างขวางสะอาดตา ข้าวของนั้นก็พร้อมใช้งานทุกอย่าง
เป็นคนรวยมันดีแบบนี้เองสินะ
ถึงเธอจะมีเงินแต่ก็ไม่ได้ร่ำรวยขนาดนี้ อะไรแบบนี้เธอไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนเลย
ด้านล่าง...
“คุณหนู”
“ป้าเหยียน มาแล้วเหรอคะ”
“มาทานข้าวเถอะค่ะ แม่บ้านเตรียมอาหารไว้ให้เต็มโต๊ะเลย”
“ขอบคุณนะคะ แต่วันหลังไม่ต้องทำเยอะขนาดนี้ก็ได้ ฉันคนเดียวกินไม่หมดหรอก” เพียงขวัญพูดกับแม่บ้าน
“ไม่ได้ค่ะ นี่เป็นคำสั่งของคุณโอนิกซ์”
เขาคิดอะไรของเขาอยู่ ถึงได้สั่งให้แม่บ้านทำอาหารมากมายขนาดนี้ มันเป็นสิบๆ อย่างเลยก็ว่าได้ ไหนจะผลไม้อีก มันเต็มโต๊ะเลย แค่เธอกินคนเดียวมันก็ไม่หมดหรอก
เธอได้แต่ยืนชั่งใจ ของพวกนี้เธอก็รู้ว่าไม่จำเป็นต้องกินให้มันหมดหรอก กินแค่พออิ่ม แต่ก็รู้สึกเสียดายมากอยู่ดี
“วันนี้ต้องออกไปทำงานหรือเปล่าคะ?”
“ไม่ค่ะ เขาสั่งห้าม”
“ดีแล้วค่ะ พักผ่อนบ้างเถอะ”
“.....” พักผ่อนเหรอ เธอได้ยินคำนี้จากคนรอบข้างมานับไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้สักที
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
