EP:04 ตรวจครรภ์

หลายวันต่อมา

โรงพยาบาลเอกชนHH

วันนี้ครบกำหนดที่เพียงขวัญจะต้องมาตรวจร่างกายตามปกติในทุกเดือน เขาพาเธอมาตรวจเองกับมือเลย และมีหมอคนใหม่มาดูแลเธอต่อด้วย

“เกร็งอะไรขนาดนั้น?” โอนิกซ์ถามคนข้างๆ เพราะเธอนั้นนั่งนิ่งแถมเอามือจิกกันไปมาไม่หยุดอีกต่างหาก แค่มาหาหมอตามปกติเอง ทำไมต้องดูเกร็งดูกลัวอะไรขนาดนั้น

เขาดูคนออกนะ

“ฉันแค่ตื่นเต้น” เธอตอบกลับ

“ไม่ได้มาตรวจเป็นครั้งแรกสักหน่อยไม่ใช่หรือไง”

“ก็ใช่ แต่มันเป็นครั้งแรกที่เปลี่ยนหมอ เปลี่ยนโรงพยาบาล แถมคุณก็มาด้วยอีก”

“ฉันมาด้วยแล้วมันยังไง อึดอัดเหรอ?”

“รู้สึกแปลกเฉยๆ ค่ะ คุณก็อย่าเอาแต่จ้องสิ”

นั่งอยู่ข้างๆ กันเขามักจะหันมองเธอยู่ตลอด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มันบ่อยมากขึ้นเธอก็รู้สึกไม่เป็นตัวเอง มันเลยเกร็งไปหมด

“ตอนรู้ว่าท้อง แพ้ท้องหรือเปล่า?”

“แพ้ค่ะ ก็ปกติของคนท้อง”

“แล้ว...”

“คุณจะถามอะไรมากมายคะ ฉันไม่อยากตอบแล้วนะ เริ่มเวียนหัวแล้วด้วย” เธอพูดแทรกเขา ทำเอาโอนิกซ์ถึงกับถอนหายใจแรง ก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่ได้ถามหรือพูดอะไรกับเธออีก

จนกระทั่งถึงเวลาที่จะต้องเข้าห้องตรวจ...

เพียงขวัญรีบลุกขึ้นเพราะถูกเรียกชื่อ โอนิกซ์รีบเดินเข้ามาประคองเพราะคิดว่าท้องใหญ่แล้วเธอคงเดินไม่ไหว

“เดินไหวหรือเปล่า?”

“ไหวค่ะ”

ทั้งสองเข้ามาในห้องตรวจพร้อมกัน ก่อนที่เพียงขวัญจะขึ้นตรวจ อัลตร้าซาวด์ ฟังเสียงหัวใจ เหมือนปกติที่เธอเคยมาตรวจทุกครั้ง

“ครรภ์ปกติดีนะครับ ไม่มีอาการเสี่ยงแท้ง หรือคลอดก่อนกำหนด”

“ค่ะคุณหมอ”

“แล้วตอนคลอด...หมายถึง ออกทางไหน?”

“ท้องแฝดแบบนี้ต้องผ่าคลอดเอา เพื่อความปลอดภัยของทั้งแม่และเด็ก”

“.....” โอนิกซ์พยักหน้าตอบรับเล็กน้อย

“เรียบร้อยแล้วนะครับ รอรับยาแล้วกลับบ้านได้เลย” คุณหมอหันไปพูดกับเพียงขวัญ

“ค่ะคุณหมอ”

“เดี๋ยวเธอไปนั่งรอด้านนอกก่อนนะ ฉันมีธุระจะคุยกับหมอ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ ให้นั่งรอก็คือนั่งรอ”

“ค่ะ”

เพียงขวัญเดินออกมาจากห้องตรวจ ความจริงเธอก็ไม่ได้อยากอยู่ด้วยสักเท่าไหร่หรอก มันน่าอึดอัด อยู่กับเขาแล้วมันรู้สึกไม่สบายตัวเลย เหมือนเด็กถูกผู้ปกครองตามมาเฝ้าเวลาเรียน

“ไอ้นิคตกลงยังไงวะ ไปมีเมียมีลูกตอนไหน หรือมึงแต่งงานแล้ว แต่ก็ไม่น่า คนอย่างโอนิกซ์จะแต่งงานทั้งทีก็ต้องยิ่งใหญ่สิวะ หรือว่ามึงไปทำผู้หญิงท้อง!”

“จิ๊!” โอนิกซ์ทำหน้าเหมือนรำคาญให้กับคำถามของเพื่อนหมอคนนี้ แต่มันก็จริงนั่นแหละ ไอ้อย่างหลังน่ะนะ ไปทำผู้หญิงท้อง! แต่จะไปพูดไปยอมรับได้ไง เสียชื่อเสือหมดพอดี “เรื่องมันยาว กูไม่อยากเล่า”

“พูดไม่ได้ก็บอกมาเหอะ”

“เออๆ กูแค่จะบอกว่า เรื่องนี้เก็บไว้เป็นความลับก่อนนะ กูไม่อยากให้เป็นข่าวตอนนี้ ขี้เกียจตอบคำถาม รำคาญฉิบหาย!!”

ถึงจะไม่ได้เป็นดารามีนักข่าวตามถ่ายรูป แต่เขาก็อยู่ในวงการนักธุรกิจอยู่แล้ว อะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็เป็นข่าวดังแล้วล่ะ

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้ทำเพื่อตัวเอง เขาทำเพื่อเธอต่างหาก ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะไม่มีภูมิคุ้มกันทางความรู้สึกแบบนี้ เจอข่าวโจมตีเข้ามีหวังเสียใจหนักแน่ๆ

“รับปากมาดิไอ้หมอ”

“เออๆ กูรับปาก เรื่องของคนไข้มันเป็นความลับอยู่แล้ว ต่อให้มึงไม่บอกแบบนี้กูก็ไม่พูดอยู่แล้ว มึงนั่นแหละจะไปทำให้พวกนักข่าวเห็นเข้า”

“อืม เรื่องนั้นเดี๋ยวกูจัดการเอง”

“ตกลง...ทำผู้หญิงท้อง?”

“ไอ้หมอ ไอ้เหี้ย ไอ้หมอเถื่อนไม่ต้องถาม”

“ก็กูไม่รู้นี่หว่า กูอยากรู้ว่าไอ้คนถือศีลไม่แตะต้องสีกาแบบมึงมันจะไปทำผู้หญิงท้องได้ยังไง”

“กูก็บอกว่าเรื่องมันยาวไง กูไม่มีเวลามาเล่า แล้วกูก็ไม่อยากบอกมึงด้วย”

“เอ้อให้มันได้งี้ดิ คนไม่สำคัญก็งี้”

“น่ารำคาญจริงมึงนี่ ไอ้หมอ!”

โอนิกซ์เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำหน้าเข้มขรึมใส่เพื่อนหมอ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องตรวจ เขาเดินตรงเข้าไปหาเพียงขวัญที่นั่งรออยู่ด้านหน้าห้องตรวจตามคำสั่งของเขา

“เสร็จแล้วล่ะ กลับกัน”

“ค่ะ”

“ลูกแข็งแรงดีนะ เธอดูแลตัวเองได้ดีเลย หมอบอกว่าท้องแฝดค่อนข้างเสี่ยง น่ากลัวไปหมดเลย”

“ฉันก็ดูแลทั่ว ๆ ไปแหละค่ะ ตามประสาคนเป็นแม่” เธอเองก็บอกไม่ถูกว่าดูแลดีอย่างที่เขาว่ามันแบบไหน เธอแค่ไม่ทำอะไรเสี่ยงๆ และกินของที่มีประโยชน์ก็เท่านั้น

อีกทั้งสภาพจิตใจของเธอก็ดีมาตลอด เพราะไม่ได้เครียด หรือมีเรื่องให้ต้องหนักใจเลย เธอเป็นคนอารมณ์ดี และก็ไม่เคยมีศัตรูที่ไหนให้ต้องทะเลาะกันด้วย

จนกระทั่งได้มาเจอกับเขาเนี่ยแหละ เธอเริ่มกลัวไปหมด กลัวถูกแย่งลูก กลัวว่าเขาจะมาพรากลูกไปจากเธอ

“เป็นอะไร มือเย็นเชียวนะ” เขาเอื้อมมือมาจับมือของเธอ เห็นว่ามือของเธอนั้นเย็นเฉียบก็เอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

“ปะ เปล่าค่ะ”

“มีอะไรก็บอกฉันตรงๆ ห้ามปิดบังกัน ฉันไม่ชอบคนโกหก”

“......” เธออยากจะคุยกับเขาเรื่องลูกแต่ก็กลัวว่าเขาจะไม่พอใจ แต่มันก็เป็นเรื่องที่คาใจเธอมาตลอด เพราะเขาเคยออกปากไว้ว่าถ้าเธอจะไปมีครอบครัวเขาจะเป็นคนรับลูกแฝดไว้ดูแลเอง

“เพียงขวัญ...”

“คะ...”

เป็นครั้งแรกที่เขานั้นเรียกชื่อของเธอ น้ำเสียงของเขามันอ่อนโยนน่าฟังมากจริงๆ

“ฉันถามว่าเธอเป็นอะไร บอกมาตามตรง อย่าให้ฉันได้ถามรอบที่สาม”

“คะ คุณจะไม่แย่งลูกไปจากฉันใช่มั้ย”

“เธอหมายความว่ายังไง?”

“คุณจะพรากลูกไปจากฉันหรือเปล่า”

“เธอกลัวเรื่องนี้เหรอ?”

“.....” เพียงขวัญพยักหน้าตอบรับ ถึงเขาจะเกิดมาเพราะพลาด แต่คนที่เพิ่งจะขาดครอบครัวไปเช่นเธอเรื่องนี้มันมีความสำคัญกับจิตใจมากเลยทีเดียว

“ฉันเคยบอกว่าไง?”

“......” เธอไม่กล้าตอบ เพราะน้ำเสียงของเขามันออกแนวตำหนิมากกว่า เธอกลัวว่าจะถูกเขาไม่พอใจ

“ฉันไม่ได้จะพรากลูกไปจากเธอ ฉันบอกว่าเราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ แต่ถ้าวันนึงเธอจะมีครอบครัวฉันจะเป็นคนเลี้ยงลูกเอง เข้าใจหรือเปล่า ฉันไม่ได้หมายความว่าฉันจะพรากลูกไปจากเธอ”

“ฉะ ฉัน...”

“ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ฉันไม่แย่งลูกของเธอหรอกนะ ฉันพาเธอมาที่นี่ก็เพียงแค่ต้องการจะดูแลเธอกับลูก เพียงเพราะต้องการจะรับผิดชอบทั้งลูกและเธอ ไม่ได้มีความคิดอะไรแบบนั้นเลย”

“ขอโทษนะคะที่คิดแบบนั้น ฉัน...”

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น”

“.....”

ตอนแรกเธอคิดว่าเขาน่ากลัว นิดๆ หน่อยๆ ก็อาจจะทำให้เขาโมโหไม่พอใจได้แล้วแท้ๆ แต่เขากลับไม่ตำหนิหรือว่าเธอเลยที่คิดแบบนี้ สายตาของเขาน้ำเสียงของเขามันอ่อนโยนจนเธอคาดไม่ถึง ต่างจากตอนแรกที่เขาเย็นชาใส่เธอ

“ถ้าคุณจะมีครอบครัว ฉันขออย่างเดียว ปกป้องพวกเขาอย่าให้ใครทำอันตรายเขาเลยนะคะ ฉันกลัว...เห็นข่าวมาก็มาก”

“อืม...สบายใจเถอะ ไม่มีวันนั้นหรอก”

“.....”

ก็อยากจะพูดเหมือนกันว่าอนาคตน่ะไม่มีใครรู้หรอก บางทีถึงเวลานั้นเขาอาจจะเธอผู้หญิงที่สวยถูกใจและเหมาะสมกับเขาขึ้นมาก็ได้ และเธอก็คงไม่มีสิทธิ์ถามเขาไม่ให้มีครอบครัว ก็ทำได้เพียงขอร้องเขาเรื่องการดูแลลูก

“เย็นนี้อยากกินอะไร จะให้แม่บ้านทำให้”

“แกงส้มไข่ปลากับผักกะเฉดค่ะ” อารมณ์ของเธอเปลี่ยนทันที

“อะไรอีก?”

“ชะอมทอดไข่ ปลาเกลือทอด แค่นี้แหละค่ะ ฉันอยากกินเท่านี้”

“อืม เดี๋ยวกลับถึงบ้านจะบอกให้แม่บ้านทำให้”

“ขอบคุณค่ะ คุณนิค”