บทที่ 9.1 คิดถึง

(อ่าาๆ ..อ๊ะๆ ..อ๊าาๆ)

รามเอามือหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา แล้วก็เปิดคลิปอะไรบางอย่างให้พะพายดู แต่เธอยังเห็นไม่ทันชัดเขาก็กดปิดแล้วโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะรถอีกข้างหนึ่งแล้ว แต่เสียงที่เธอได้ยินนั้นชัดเจนมากจนพะพายต้องเบิกตากว้างออกมา นี่เขาแอบถ่ายคลิปเธอไว้เหรอ เลวที่สุด!!

“ไอ้…ไอ้คนเลว!” พะพายตะโกนใส่หน้าของรามอย่างเหลืออด

“หึ.หึ…บอกเลยนะพะพาย…ฉันเลวกว่าที่เธอคิดเยอะ” รามกระตุกยิ้มแสนร้ายกาจออกมา ไม่มีคำว่าล้อเล่นปรากฏอยู่บนใบหน้า

“…..” พะพายกัดริมฝีปากแน่น คิดด่าทอชายหนุ่มอยู่ในใจ ทำไมชีวิตเธอจะต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยนะ

“ถ้าเธอไม่อยากให้คลิปนี้ถูกปล่อยออกไปละก็อย่าดื้อกับฉันอีก” รามพูดขู่พะพายออกไปเสียงเรียบเฉย

“ไอ้...ไอ้คน...” ดวงตาของพะพายแดงก่ำไปด้วยความโกรธ กำลังจะพ้นคำด่าทอออกไปก็ถูกชายหนุ่มพูดขัดขึ้นมาเสียก่อน

“แล้วก็หยุดด่าฉันด้วย…ไม่งั้นเธอเจอดีแน่!” รามพูดเสร็จก็หันหน้าไปทางโทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่ เป็นการบอกไปในๆ ว่าถ้าไม่หยุดเขาจะทำจริงๆ แน่นอน!

แล้วมันก็ได้ผลพะพายรีบหยุดโวยวายขึ้นมาทันที หึหึ ให้มันได้อย่างนี้สิ ส่วนเรื่องคลิปนั้นบอกเลยว่ามันไม่มีคลิปอะไรนั้นหรอก มันก็แค่คลิปที่เพื่อนในกลุ่มส่งมาก็เท่านั้นเอง ตอนที่เขาอยู่กับเธอแทบจะไม่ได้จับโทรศัพท์เลยด้วยซ้ำ จะเอาเวลาไหนไปถ่ายคลิปกัน…

รามเห็นว่าคนใต้ร่างหยุดพยศเขาแล้ว ก็ก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวของเธออีกครั้ง ริมฝีปากหนาก้มลงต่ำลงไปเรื่อยๆ จนลงมาถึงอกอิ่มทั้งสองข้างที่เขาคิดถึงมาตลอดทั้งอาทิตย์ รามไม่รอช้าก้มดูดดึงตวัดลิ้นกัดกินด้วยความหิวโหย จนเสียงดัง จ๊วบ! จ๊วบ! ออกมา ส่วนอีกข้างก็ถูกมือของเขาบีบขยำไปมาไม่หยุด เขาเลื่อนมืออีกข้างลงต่ำลงเรื่อยๆ แล้วมาหยุดที่ขาอ่อนของหญิงสาวเขาใช้นิ้วเกี่ยวสิ่งป้องกันชิ้นสุดท้ายของเธอออกไปอย่างไม่แยแส แล้วส่งนิ้วร้ายของเขาเข้าไปสำรวจข้างในทันที

“อ๊ะ!…เจ็บ…อ้าาาๆ” พะพายเมื่อรู้สึกว่ามีบางสิ่งเข้าไปในตัว ด้วยไม่ได้ตั้งตัวก็ตกใจขึ้นมาจนใบหน้าเย้ขึ้นมาทันที

พะพายพยายามใช้มือของตัวเองจับมือหนาของชายหนุ่มเอาไว้เพื่อให้เขาหยุดขยับ รามเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของหญิงสาว เพราะถูกเธอขัดใจ

“อย่าเกร็ง…เจ็บแป๊บเดียวเดี๋ยวก็หายนะ” รามพูดปลอบคนตัวเล็กออกไปอย่างแผ่วเบา แล้วก้มลงจูบริมฝีปากของเธออย่างช้าๆ แล้วสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงปากเล็กไล่เลาะไปตามฟันขาวของเธอ แล้วเริ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์อันเร่าร้อนของเขา

“อืออ…อืออ” ร่างบางถูกชายหนุ่มตวัดลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นเล็กอยู่ในโพลงปาก เธอถูกปรนเปรอทั้งข้างบนและข้างล่างพร้อมๆ กัน จนร่างกายของเธอเริ่มอ่อนระทวยไปหมด จากความเจ็บในช่วงแรกก็เริ่มแปลงเปลี่ยนเป็นความร้อนวาบขึ้นมาบริเวณช่างล่างแทนความเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้ ตอนนี้มันได้แผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอแล้ว

ใบหน้าของพะพายแดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ บางทีเธอก็นึกโกรธร่างกายของตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน พอถูกชายหนุ่มเล้าโลมเข้าหน่อย เธอก็พร้อมที่จะไปกับเขาได้ตลอดเวลา เหมือนในตอนนี้ทั้งที่ใจอยากจะขัดขืน แต่ร่างกายมันกับทรยศ กับตอบสนองเขาเป็นอย่างดี จนเธออดส่งเสียงร้องที่น่าอายออกมาแทบไม่ได้

รามถอดนิ้วของเขาออกมาจากร่างของพะพายช้าๆ เหมือนรับรู้สึกถึงน้ำหวานที่เธอปล่อยออกมาจนชุ่นนิ้วของเขา รามก็ขยับตัวขึ้นแล้วถอดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงของเขาลง มือหนาจับเจ้าสิ่งที่ขยายใหญ่จนปวดออกมา แล้วชักเข้าออกสองสามครั้งเพื่อเตรียมพร้อมจะเข้าสำรวจร่างกายของหญิงสาวแทนที่นิ้วของเขา

“มะ...มันใหญ่เกินไปมันเข้ามาไม่ได้หลอก” เมื่อพะพายเห็นสิ่งที่รามจับอยู่ในมือ ก็ถึงขั้นรีบส่ายหัวปฏิเสธแล้วพยายามขยับตัวหนี เธอพึ่งเคยเห็นมันเต็มๆ ตาวันนี้เป็นครั้งแรก มันใหญ่กว่าที่เธอไว้เสียอีก!!!

“ทำไมมันจะเข้าไม่ได้…ไม่ต้องกลัวหรอกน่า” รามจับเอวของพะพายให้กลับมาอยู่ที่เดิม แล้วจับขาเรียวยาวทั้งสองข้างขึ้นไว้บนบ่าของตัวเอง

“ไม่เอา…ฉันกลัว…คุณราม!” มือเล็กดันแผ่นอกของชายหนุ่มเอาไว้ ไม่ให้เขาขยับเข้ามาแถมที่ นี่มันก็ในรถด้วยมีคนเดินไปมาตลอด ถ้ามีคนเห็นเข้าจะทำอย่างไง เขาไม่อายแต่เธออายน่ะ

“ฉะ..ฉันยอมคุณก็ได้นะคุณราม…แต่กลับไปถึงห้องก่อนได้ไหม!” ร่างบางหันมองซ้ายมองขวาไปมาเธอกลัวไปหมดแล้ว

“เธอว่า…สภาพฉันตอนนี้จะกลับไปถึงห้องไหมล่ะ” ตอนนี้แก่นกายของเขาปวดหนึบไปหมดแล้ว ถ้าให้รอกลับไปถึงห้อง ฆ่าเขาซะเลยจะดีกว่า!

“อ๊ะ..อือออ..เจ็บบ..อ้าาา” พอพูดจบรามก็กระแทกแก่นกายที่ปวดหนึบเข้าไปที่กลางร่างของพะพายจนมิด ไม่รอให้หญิงสาวห้ามเขาอีก!!!

“อ้าาา…!” เสียงครางดังกระหึ่มออกมาอยากห้ามไม่ได้ เขาคิดถึงร่างนี้มาตลอดอาทิตย์

ตับ! ตับ! ตับ!

เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วรถหรู รามกระแทกท่อนเนื้อเข้าออกในร่างบางไม่หยุด ตามอารมณ์ปรารถนาของเขา พะพายที่ถูกชายหนุ่มขยับสะโพกซอกถี่เข้ามาไม่หยุดก็ได้หลับตา กัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่น เพื่อไม่ให้ส่งเสียงร้องครางออกมา ตอนนี้ร่างกายของเธอร้อนไปหมดทั้งตัว ราวกับว่าจะถูกชายหนุ่มทำให้หลอมละลายเสียให้ได้

“อ่าาา..ชะ…ช้า...ลงหน่อย…อ๊าาาา” ร่างบางทนไม่ไหวกับความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มมอบให้ เธอทรมานกับความเสียวนี้เหลือเกิน

ตับ! ตับ! ตับ!

วันนี้รามดูร้อนแรงกว่าทุกครั้งเขาโยกสะโพกกระหน่ำกระแทกเข้าออกใส่ร่างบางไม่หยุด จนตัวของเธอถูกกดติดกับเบาะรถแน่น ขาเรียวทั้งสองข้างชี้ขึ้นฟ้าเพราะแรงกดของเขา

“อ่าาา…ฉะฉันไม่ไหว.,.แล้ว...อ๊าาา” พะพายหูอื้อตาลายไปหมด ชายหนุ่มไม่ผ่อนแรงตามที่เธอขอเลยสักนิด มือเล็กทั้งสองข้างกอดรัดชายหนุ่มไว้แน่น

“อือออ..!” รามครางกระหึ่มอยู่ในลำคอ หายใจฟืนฟาดอยู่ข้างหูของพะพายด้วยความเสียวซ่านของสิ่งที่ตอดรัดเขาอยู่ในตอนนี้ ร่างกายของคนใต้ร่างของเขามันวิเศษสุดๆ ไป เขาชักจะหลงร่างนี้มากขึ้นเรื่อยๆ เสียแล้ว

รามไม่ได้เจอพะพายมาเป็นอาทิตย์พอได้เจอกันอีกครั้งเขาก็แทบจะคุมตัวเองไม่อยู่ เขาซุกไซร้ ขบเม้นคอขาวและอกอิ่มจะเป็นรอยแดงเต็มไปหมด เพื่อตีตราความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ เขาอยากทำให้คนอื่นรู้ว่าหญิงสาวคนนี้เป็นของเขา จะได้ไม่มีใครมากล้ายุ่งกับเธออีก