บทที่ 8 ข่มขู่

“ขอโทษทีนะที่เงียบหายไป…คิดถึงผัวบ้างไหมครับคุณเมีย”

“คะ..คุณ!” พะพายเมื่อได้สติกลับมาก็รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังลูกไหนกับมาร์คที่อยู่ข้างๆ ตัวเอง

“หึ.หึ..คิดว่าไอ้มาร์คมันจะช่วยอะไรเธอได้หรือไง” รามหัวเราะออกมาเมื่อเห็นหญิงสาววิ่งไปหลบอยู่หลังคนอื่น

“ใครวะ..ไล่พาย” ลูกไหนกับพวกเพื่อนของพะพายต่างงงกันไปหมด ว่าตอนนี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“เออ..เออคือว่า” พะพายอ้ำอึ้งไม่รู้จะพูดบอกเพื่อนของตัวเองอย่างไงดี

“ก็บอกไปเลยสิ…ว่าฉันเป็นผัวของเธอ”

“ฮะ!…ผัวเหรอ!” ทั้งสามคนตกใจพูดออกมาพร้อมกัน พะพายมันไปมีผัวตั้งแต่ตอนไหน พอพวกเขาหันไปหาเพื่อนของตัวเอง พะพายก็ยืนส่ายหัวอยู่ไม่หยุด ปฏิเสธคำพูดของชายหนุ่มอยู่

“ไม่ใช่สักหน่อย…คุณอย่ามาพูดมั่วซั่วแถวนี่นะ” พะพายรีบพูดปฏิเสธออกไป

“ทำไมล่ะ…ได้ฉันแล้วจะไม่รับผิดชอบหรือไง” รามยิ้มออกมาที่มุมปากพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหยอกล้อหญิงสาวข้างหน้า เขาก็ไม่ได้พูดผิดอะไรนิ เขาได้เธอแล้ว ส่วนเธอก็ได้เขาแล้วเหมือนกันพูดผิดตรงไหน หึหึ

“พูดบ้าอะไรของคุณ…ใครได้ใครกันแน่!” พะพายรีบหยุดพูดขึ้นมาทันทีเมื่อตัวแล้วว่าตัวเองหลงกลคนเจ้าเล่ห์ไปอีกแล้ว

“พะพายนี่เธอกับเขามีอะไรกันแล้วเหรอ” ลูกไหนหันมาถามเพื่อนของตัวเองที่เอาแต่แอบอยู่แต่ด้านหลัง

“เออ..เออคือ…คือ”

“เลิกคุยกันได้แล้ว..พะพายเธอมากับฉันไม่ต้องทำแล้วงานน่ะ” พอได้เห็นหญิงสาวยืนเกาะแขนกับผู้ชายอยู่ตรงหน้าแล้ว มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเมียไอ้มาร์คมัน แต่มันก็อดรู้สึกหงุดหงิดไม่ได้

“ทำไมฉันต้องไปกับคุณด้วย…ฉันไม่ไป” พะพายโวยวายขึ้น

“อย่าดื้อได้ไหม…มานี่!”

“ไม่!…พี่มาร์คช่วยพะพายด้วยค่ะ” พะพายหันไปขอความช่วยเหลือจากแฟนเพื่อนบ้าง

“คิดเหรอว่าไอ้มาร์คมันจะช่วยอะไรเธอได้” พอได้ยินพะพายเรียกมาร์คค่ะคารามก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ผัวตัวเองเรียกแต่คุณๆ กลับไปต้องสั่งสอนเสียหน่อยแล้ว

“นี่คุณ…เพื่อนฉันเขาไม่อยากไปด้วยก็จะมาบังคับกันทำไมล่ะ” พริกไทยยืนดูอยู่นานก็พูดขึ้น เธอไม่รู้หรอกว่ามันเป็นมาอย่างไง เดียวค่อยจับเพื่อนของเธอมาซักฟอกทีหลัง

“อย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย” รามหันไปตะคอกใส่พริกไทย

“ใจเย็นๆ ก่อนไล่วะ…ไอ้ราม” เคนพูดห้ามเพื่อนของตัวเองเอาไว้ เขาไม่น่าส่งรูปของพะพายให้มันดูเลย งานนี่มีพังแน่ๆ!

“พวกมึงไม่ต้องมายุ่ง..ไปจับตัวพวกเพื่อนพะพายเอาไว้!” รามหันไปสั่งให้เพื่อนของตัวเองจับพวกเพื่อนๆ ของหญิงสาวเอาไว้ เขาจะได้พาเธอไปเสียที

“....”

“ไอ้มาร์คถ้าไม่อยากให้เมียมึงเจ็บตัวก็จับเมียมึงเอาไว้”

“ปล่อยฉันนะ…ปล่อยนะ…มาร์คปล่อยลูกไหนนะ” พะพายตาโตเบิกกว้างขึ้นมาทันทีที่เพื่อนๆ ของเธอถูกผู้ชายพวกนั้นจับตัวเอาไว้ เขาเล่นอย่างนี้เลยเหรอ

“นี่ปล่อยฉันนะคุณราม…ปล่อย…ว้าย!” พะพายยังไม่ทันทำอะไรก็ถูกรามจับอุ้มออกไปจากห้องเสียแล้ว

“นี่บอกให้ปล่อยไง” พริกไทยโวยวายไม่หยุดเมื่อเห็นพะพายถูกพาออกไปจากห้อง

ผัวะ! ผัวะ!

เสียงของหมัดปะทะเข้ากับใบหน้าของพยัคฆ์และมาร์คเข้าอย่างจัง พริกไทยและลูกไหนหันไปปล่อยหมัดใส่หน้าคนที่จับตัวพวกเขาไปคนละที

“โอ๊ย!…นี่เธอมันเจ็บนะ” พยัคฆ์หันมาโวยวายหญิงสาวที่ต่อยหน้าเขา ผู้หญิงอะไรหมัดหนักเป็นบ้า

“ลูกไหนเฮียเจ็บนะ” มาร์คเอามือกุมหน้าตัวเองที่ถูกลูกไหนต่อย

“แล้วมาจับตัวไหนไว้ทำไม…เห็นไหมผู้ชายคนนนั้นเอาตัวพะพายไปแล้ว”

“นั้นสิคุณปล่อยฉันได้แล้ว…ฉันเจ็บนะ” นานาพูดขึ้นเมื่อชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อยมือเธอเสียที ไม่รู้ตอนนี้พะพายจะเป็นยังไงบ้าง

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า…เพื่อนฉันไม่เอาเพื่อนพวกเธอไปฆ่าหรอก” ถ้าเด็กสาวคนนั้นไม่ทำให้ไอ้รามมันโกรธไปมากกว่านั้นละนะ

“ค่อยดูนะ…ถ้าเพื่อนฉันเป็นอะไรไปฉันจะแจ้งความจับพวกคุณให้หมดทุกคนเลย” พริกไทยพูดขึ้นด้วยความโมโห

“ครับๆ ครับๆ” พยัคฆ์พูดขึ้นอย่างล้อเลียน ตำรวจน่ะเหรอน่ากลัวตายละ

“พวกเรากลับกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วเฮียไม่ต้องตามมาเลยนะ” ลูกไหนหันไปพูดกับเพื่อนๆ แล้วคำหลังก็หันไปพูดกับมาร์ค กลับไปคนเดียวเลยช่วยคนอื่นดีนัก

“ลูกไหนไม่เอาอย่างนี้ดิ” ลูกไหนไม่ฟังเดินพาพริกไทยกับนานาออกจากห้องไป

พะพายโวยวายใส่ชายหนุ่มมาตลอดทาง มือไม้ทุบตีไปที่แผ่นอกกว้างไม่หยุดแต่รามก็ทำเป็นไม่สนใจ แล้วอุ้มพะพายเดินมาจนถึงที่รถของตัวเอง พอรามเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับออกได้ ก็กดตัวของพะพายให้ลงไปนั่ง ในตอนที่รามกำลังพยายามจะคาดเข็มขัดให้นั้น พะพายก็เอามือฟาดตบไปที่หน้าของชายหนุ่มไปหนึ่งที

เพียะ!

“พะพายเธอจะไม่ยอมกลับไปกลับฉันดีๆ ใช่ไหม!” รามจับมือเล็กที่ตีเขาเอาไว้ ตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มจะทนความพยศของหญิงสาวไม่ได้แล้ว

“ก็ฉันบอกคุณแล้วไง…ว่าฉันไม่ไป…ปล่อยฉันเลยนะ” พะพายดิ้นขัดขืนรามไม่หยุด

“พูดดีๆ ด้วยไม่ชอบใช่ไหม” รามเริ่มควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ขยับตัวเข้าไปนั่งคร่อมตัวของพะพายเอาไว้แล้วปิดประตูรถดัง ปัง!!

“นี่…นี่คุณจะทำบ้าอะไร!” พะพายร้องตกใจ เมื่ออยู่ๆ ชายหนุ่มก็ก้มหน้าลงมาซอกไซร้ที่คอขาวของเธอไม่หยุด

“ก็ปราบพยศ…เด็กดื้ออย่างไงล่ะ” รอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มก่อนที่เขาจะก้มลงประกบริมฝีปากจูบปากของเธออย่างดุดันไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้ตั้งตัว

“อือออ…อือออ” พะพายได้แต่ส่งเสียงประท้วงอยู่ในลำคอกับความเอาแต่ใจของชายหนุ่ม

มือหนาเริ่มอยู่ไม่เป็นสุขไล่ลูบคลำไปทั่วเรือนร่างของพะพาย จนมาหยุดอยู่ที่หน้าอกขาวของเธอ รามจับขยำไปมาอย่างแรง แล้วยิ่งหงุดหงิดขึ้นมาเรื่อยๆ เพราะที่หน้าอกของเธอมันว่างเปล่าไม่มีบราน่ะสิ นี่แม่ตัวแสบของเขาเดินไปไหนมาเป็นครึ่งวันทั้งที่ไม่ได้ใส่บราอย่างงั้นเหรอ เขาอยากจะบ้าตาย!!!

“พะพาย!...นี่เธอไม่ได้ใส่บราเซียร์เหรอ” รามถอยจูบออก แล้วก้มมองอกอิ่มของหญิงสาว ที่ไร้บราเซียร์จริงๆ อย่างที่เขาคิด

“แล้วยุ่งอะไรด้วย…อีกอย่างชุดแบบนี้ใครเขาใส่กัน” พะพายรีบเอามือมาปิดอกอิ่มทั้งสองข้างของตัวเอง เพราะตอนนี้ถูกชายหนุ่มดึงชุดลงไปอยู่ที่เอวแล้ว

รามได้เห็นสภาพของหญิงสาวตอนนี้แล้วยิ่งหงุดหงิดขึ้นเป็นสองเท่า อยู่สภาพนี้แล้วยังจะเถียงเขาอีกนะ รามแกะมือเล็กที่ปิดหน้าอกออก ก็เห็นว่าที่ตรงกลางหน้าอกมีเหมือนแผ่นอะไรสักอย่างผิดที่หน้าอกอยู่ แม่งหน้าอกตั้งใหญ่ปิดอยู่แค่นี้เนี่ยนะ!!!

“หยุดได้แล้วคุณราม…เลิกทำเรื่องบ้าสักที” พะพายตวาดใส่รามอีกครั้ง เมื่อรามพยายามดึงแผ่นปิดหน้าอกออก

“ฉันไม่หยุด…ชอบมากใช่ไหมแต่งตัวยั่วผู้ชายเนี่ย!” รามดึงแผ่นปิดหน้าอกออกอย่างไม่ไยดี มันช่วยอะไรได้วะ

พะพายทุบตีแผ่นหลังชายหนุ่มไม่หยุดเขาจะเอาแต่ใจมากเกินไปแล้วนะ แต่รามก็ไม่ได้สนใจก้มหน้าดูดดึงอกอิ่มไม่หยุด มือใหญ่อีกข้างก็เลื่อนไปทั่วร่างกายของคนใต้ร่างไม่หยุด

แคว่ก! แคว่ก!

“กริ๊ดดด..นี่คุณทำบ้าอะไรเนี่ย!” เสียงพะพายร้องออกมาด้วยความตกใจ อยู่ๆ ชายหนุ่มก็จับชุดเดรสของเธอฉีกออกเป็นชิ้นๆ !!

รามใช่มือหนาฉีกชุดเดรสของหญิงสาวออกเป็นชิ้นๆ บอกเลยเขาหงุดหงิดกับชุดนี่ตั้งแต่เห็นเธอใส่อยู่ในงานแล้ว ตอนนี้ทั้งร่างของพระพายเหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋ว ปิดบังร่างกายเธออยู่ตัวเดียว

“หึ หึ….เดี๋ยวก็รู้ว่าจะทำบ้าอะไร!”

(อ่าาๆ ..อ๊ะๆ ..อ๊าาๆ)

รามเอามือหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา แล้วก็เปิดคลิปอะไรบางอย่างให้พะพายดู แต่เธอยังเห็นไม่ทันชัดเขาก็กดปิดแล้วโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะรถอีกข้างหนึ่งแล้ว แต่เสียงที่เธอได้ยินนั้นชัดเจนมากจนพะพายต้องเบิกตากว้างออกมา นี่เขาแอบถ่ายคลิปเธอไว้เหรอ เลวที่สุด!!