บทที่ 7 เงียบหาย

พะพายลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวันด้วยความเมื่อยล้า เมื่อคืนเธอถูกชายหนุ่มกัดกินจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่พอตื่นมาก็ไม่เห็นคนเขาแล้ว ไม่รู้ว่าเขาหายไปตอนไหน พอจะไปก็ไปเสียง่ายดายทีเมื่อวานเธอไล่เท่าไรก็ไม่ยอมไป แล้วทำไมเธอต้องไปคิดถึงเขาด้วยเนี่ย มันก็ดีแล้วนิเธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตตามปกติเสียที

พะพายกลับมาใช้ชีวิตตามปกติถึงร่างกายจะยังอ่อนล้าอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้เจ็บหรือเมื่อยล้าเหมือนวันแรกๆแล้ว ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรกับเธออีก ทั้งที่วันนั้นพูดว่าจะรับผิดชอบเธอทุกอย่างเสียดิบดี แต่ตอนนี้สิหายไปไหนก็ยังไม่รู้เลย นี่สินะพวกผู้ชายพอได้ตามต้องการแล้วก็หนีหายเงียบไปเลย แต่ใครจะสนใจละถึงจะรู้สึกเสียดายความบริสุทธิ์ที่ต้องเสียไปก็ตามทีเถอะ แต่จะให้เธอทำอย่างไงได้ในเมื่อมันเสียไปแล้วก็ให้มันเสียไป จะให้มานั่งร้องไห้เสียใจกับเรื่องพวกนี้ก็ฝันไปเถอะ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นเสียดีกว่า

“พะพายอาทิตย์นี้เธอไปเป็นพริตตี้งานเปิดตัวรถใหม่เหรอ”

“อือใช่…เธอทำไมเหรอพริกไทย”พะพายตอบเพื่อนของเธอออกไป ใช่อาทิตย์นี้เธอมีงานเปิดตัวรถใหม่ ดูแล้วคงต้องใช้รองพื้นเยอะหน้าดูถึงจะปิดรอยที่ผู้ชายคนนั้นทำไว้จนหมด

“ฉันไปด้วยดิ…นะน่ะ...เพื่อนรัก”

“มันใช่ที่วิ่งเล่นไหมพริกไทย…พะพายเราไปด้วยนะ” ลูกไหนเหมือนจะห้ามพริกไทยแต่ที่ไหนได้ตัวเองก็อยากไปด้วยเหมือนกัน

“อ้าว!…ลูกไหนฉันก็นึกว่าจะห้ามยัยพริกไทยเสียอีก” พะพายได้แต่ส่ายหน้าให้กับเพื่อนของตัวเองทั้งสองคน

“ลูกไหน..แล้วผู้ชายของนายเขาไม่ว่าอะไรเหรอ” นานาที่นั่งฟังพวกเพื่อนอยู่ก็พูดขึ้น แฟนของลูกไหนเขาขี้หึงจะตายไป

“เขาไม่กล้ากับไอ้ไหนหรอกนานา” พริกไทยพูดขึ้นด้วยความหมั่นไส้ที่ได้แฟนหล่อแถมตามใจทุกอย่างอีกด้วย กลับมาที่พวกเธอสามคนสิกับโสดสนิท

“แล้วเธอจะไปด้วยกัน กับพวกเราไหมนานา”พะพายถามนานาขึ้นเผื่อเธออยากไปด้วย

“ไปดิ…จะรออะไร…ฮ่าๆ” เธอชอบงานพวกนี้อยู่แล้วถึงจะไม่ได้เป็นพริตตี้เหมือนพะพายกับพริกไทยแต่เธอก็ชอบตามไปดูอยู่ตลอด

งานโชว์รถตัวใหม่

ในงานมีรถหรูตัวใหม่จอดอยู่เรียงรายประชันความงามกันมากมาย แต่ละคันราคานับสิบล้านขึ้นทั้งนั้น ในแต่ละบูทจะมีสาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่ยืนอยู่ข้างรถกันทุกคัน เพื่อคอยให้คำแนะนำกับผู้คนที่เข้ามาสอบถามและให้ความสนใจในรถรุ่นนั้นๆ บ้างก็มาขอถ่ายรูปกับพวกเธอก็มี พะพายก็เป็นหนึ่งในสาวสวยพวกนั้น

วันนี้พะพายก็แต่งตัวสุดแซ่บมาทำงานเหมือนเดิม ชุดเดรสเกาะอกสีแดงที่สั้นจนเห็นขาอ่อน ด้านหลังเป็นแบบเชือกผูกกันเอาไว้ยาวไปถึงเอว มันทำให้เธอดูสวยและเซ็กซี่มาก เธอกำลังยืนให้คำแนะนำเกี่ยวกับรถอยู่ที่บูทของเธอ แต่บางทีก็มีพวกผู้ชายเข้ามาคุยนอกเรื่องบ้างอะไรบ้าง บางคนเข้ามาขอเบอร์เธอก็ยังมี บางคนก็มาขอถ่ายรูปกับเธอบ้างก็มี แต่มันก็เป็นเรื่องปกติที่เธอเคยเจอมา เธอทำงานพวกนี้มานานเจอคนมาแทบจะทุกรูปแบบแล้วก็ว่าได้ แต่มันก็สนุกไปอีกแบบได้แต่งตัวสวยๆ ยั่วผู้ชายเล่นไปวันๆด้วย และนี้มันก็ถือว่าเป็นงานอย่างหนึ่งที่ได้เงินดีมากเสียด้วย เธอถึงได้ยิ้มสู้ทนกับผู้ชายพวกนี้มาได้ตลอด

อีกด้านหนึ่งของงานเปิดตัวรถก็มีชายกลุ่มหนึ่งกำลังยืนอยู่ รามที่ตอนนี้กำลังยืนจ้องมองแม่ตัวแสบของเขาตาไม่กะพริบ นี่ถ้าไอ้เคนมันไม่ส่งรูปเธอมาให้เขาดูเขาคงไม่รู้ว่าเธอมาแต่งตัวยั่วพวกผู้ชายอยู่ที่นี่ มันน่าจับมาตีให้เขตถ้าไม่คิดว่านี่เป็นงานของพ่อไอ้เคนนะ เขาคงไปลากตัวเธอมาแล้ว แล้วนั่นแต่งตัวบ้าอะไรสั้นก็สั้น บางก็บาง ก้มทีก็แทบจะเห็นตูดอยู่แล้ว รามพอได้มาเห็นชุดที่พะพายใส่ก็ยิ่งหงุดหงิดขึ้นไปอีก ทีเขาจับนิดจับหน่อยก็ด่าก็ว่า ทีตอนนี้กลับให้พวกผู้ชายพวกนั้นจับได้

“จะทำอะไร…ก็รองานเลิกก่อนนะมึง” เคนพูดเตือนรามออกไป เขากลัวเพื่อนเขาจะพังงานนี้เสียจริงๆ

“รู้แล้วน่า!” รามพูดขึ้นหน้าตาอย่างเรียบเฉย ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์พูดคุยกับใครทั้งนั้น

“แล้วนี่ไอ้มาร์คไม่ได้มางานนี่ด้วยเหรอวะ” พยัคฆ์ถามเคนขึ้นเมื่อมองไม่เห็นน้องชายของเขา

“มา!…ไปอยู่เฝ้าเมียมันนู่น” เคนพูดขึ้นอยากเบื่อหน่าย กับนิสัยขี้หึงขี้หวงของน้องชายตัวเอง พอรู้ว่าลูกไหนจะมางานนี้ด้วยก็ไม่ทำมาหากินอะไรละ ไปนั่งเฝ้าน้องเขาอย่างเดียว

“อ่อๆ…กลุ่มพวกนี้มีแต่พวกขี้หวงเนอะ คิกๆ” พยัคฆ์หัวเราะออกมาคิกๆ อย่างชอบใจ ที่ได้เห็นพวกเพื่อนตัวเองตามหึงหวงเมียตัวเอง ดูถ้าคนนี้น่าจะเป็นตัวจริงมันถึงได้ตามมาเฝ้าถึงที่นี่ หมดกัน กับเจ้าพ่อคาสิโนที่มีสาวๆตามเป็นร้อย แต่ตอนนี้กลับต้องมายืนเฝ้าเมียตัวเอง

“อยากตายไหมไอ้พยัคฆ์” รามเมื่อได้ยินเพื่อนพูดถึงตัวเองก็พูดขึ้น มันไม่มีก็พูดได้รอมันมีเหมือนเขาเมื่อไหร่ก่อนเถอะ และจะรู้สึก

“ไม่อยากครับบบ” พยัคฆ์ทำท่ายกมือยอมแพ้ ให้รามด้วยความกวนๆของเขา

ความจริงเขาว่าจะอยู่กับแม่ตัวแสบของเขาอีกสักวันสองวันด้วยซ้ำ แต่ว่าคืนนั้นอยู่ๆลูกน้องของเขาก็โทรมาบอกว่าที่คาสิโนเกิดปัญหาเขาเลยต้องรีบกลับมาจัดการที่นี่เสียก่อน กว่าทุกอย่างจะเข้าที่เข้าทางก็ปานไปสี่ห้าวันแล้ว พอวันนี้ว่าจะกลับมาหาเธอเสียหน่อยไอ้เคนก็ส่งรูปของเธอมาให้เขาดูเสียก่อน เขาเลยขับรถมาหาเธอที่นี่แทน

“เดี๋ยวได้เจอดีแน่แม่ตัวแสบ” รามพูดกับตัวเองเบาๆ ครั้งนี้จะไม่ปล่อยให้ไปไหนได้อีกแล้ว

หลังพักรอบเที่ยงพะพายก็เดินไปหาเพื่อนๆของเธอที่มารออยู่ที่ห้องแต่งตัวนานแล้ว หลังจากที่พวกเขาไปเดินดูรถจนเบื่อก็เข้ามานั่งรอเธออยู่ที่นี่

“พี่มาร์คสวัสดีค่ะ” มาร์คหันมาพยักหน้าให้กับเธอ เป็นไปตามคาดพี่มาร์คจะต้องตามมาเฝ้าลูกไหนแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่รู้ว่าจะหวงอะไรกันนักหนา

“ฉันบอกว่าไม่ให้ตามมาๆ ก็ไม่ยอมฟัง” ลูกไหนพูดบ่นออกมาเมื่อแฟนหนุ่มตามเขามาด้วย เซ็งเลยว่าจะมาแอบดูสาวๆสักหน่อย

“บ่นเป็นคนแก่ไปได้ลูกไหน” นานาพูดว่าเพื่อนตัวเอง พอเห็นหน้าอันเย็นชาของแฟนลูกไหนแล้ว เธอละกลัวว่าแฟนของลูกไหนจะโกรธขึ้นมาเสียก่อน เลยต้องรีบพูดห้ามปรามเพื่อนของเธอเอาไว้ก่อน คนอะไรเย็นชาที่สุดตั้งแต่รู้จักกันมาเธอยังไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยสักครั้งก็ว่าได้

“ก็มันจริงนี่นา”

“ช่างเถอะน่า…มาแล้วก็แล้วไปเถอะจะบ่นอะไรนักหนา”ลูกไหนยังไม่ยอมหยุดบ่น พะพายเลยว่าให้อีกคน รู้ละว่าอยากมาแอบดูผู้หญิง แล้วไม่คิดบ้างหรือไงว่าไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆก็รู้เหมือนกันว่าเขาคิดจะมาทำอะไร

พะพายส่ายหน้าให้กับเพื่อนของตัวเองที่เอาแต่บ่นว่าให้แฟนตัวเองไม่หยุด แต่ดีนะพี่มาร์คเขาเป็นคนไม่ค่อยพูดเลยอยู่กับลูกไหนได้ ถ้าเป็นคนอื่นคงบอกเลิกไปนานแล้ว ก็ลูกไหนมันเป็นพวกขี้บ่นแล้วชอบเอาแต่ใจจะตายไป

แกร็บๆๆ

อยู่ๆ ประตูห้องแต่งตัวที่พวกพะพายนั่งกันอยู่ก็เปิดออก พร้อมกับชายร่างสูงสองสามคนเดินเข้ามา พอพะพายหันไปเห็นเธอก็ถึงกับตัวแข็งขึ้นมาทันที ชายที่หายหน้าหายตาไปนานเป็นอาทิตย์ แล้วตอนนี้เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!!!

“ไงไม่ได้เจอกันนานยังเซ็กซี่เหมือนเดิมเลยนะครับ”

“…..…”

“ขอโทษทีนะที่เงียบหายไปนาน…คิดถึงผัวบ้างไหมครับคุณเมีย!!!”