บทที่ 5 ไม่อิ่ม

แสงแดดยามบ่ายสอดส่องเข้ามาตามรอยแยกของผ้าม่านในห้องนอน ภายในเงียบสงัดจนได้ยินเสียงของเครื่องปรับอากาศเสียงดังก้อง บนเตียงกว้างมีสองร่างนอนกอดกันอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา นอนหลับไร้สติกันทั้งคู่ด้วยความอ่อนเพลียกับเรื่องราวเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ขนตายาวของร่างเล็กเริ่มขยับไปมาเพราะเธอรู้สึกนอนไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไหร่

พะพายลืมตาขึ้นมาช้าๆ กะพริบตาอยู่สองสามทีเพื่อปรับสายตา เธอค่อยๆ ขยับร่างกายที่อ่อนล้าและรู้สึกเมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมด แถมตรงช่วงล่างของเธอยังรู้สึกเจ็บแปล๊บๆ เมื่อขยับตัวอีกด้วย พะพายพยายามจะขยับตัวลุกขึ้นก็รู้สึกถึงท่อนแขนของใครบางคนกอดรัดเอวของเธอเอาไว้ พอเธอหันไปดูก็เห็นชายหนุ่มที่รังแกตัวเองเมื่อคืนนอนกอดเธอเอาไว้แน่นราวกับว่าจะกลัวเธอหนีไปไหน

“อืมมม!” เสียงร้องครางของชายข้างกายเธอดังกระหื่มออกมาเมื่อเธอขยับตัวไปโดนเขาที่กำลังนอนหลับอยู่

พะพายหันหน้าไปมองชายที่กำลังนอนหลับอยู่อย่างเต็มตา เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใครมาจากไหนรู้แค่ว่าเขาชื่อราม เพราะชายหนุ่มบังคับให้ตัวเองเรียกเมื่อคืนนี้ มันเป็นชื่อที่ติดหูเธอมาก แต่ก็จำไม่ได้ว่าเธอไปได้ยินมาจากไหน พะพายมองชายหนุ่มอยู่พักเขายังคงนอนหลับสบายราวกับว่าที่นี่เป็นห้องของตัวเองก็ไม่ปาน พอคิดได้ว่าเขาคงทำเรื่องแบบนี้กับผู้หญิงมามากจนเคยชินหญิงสาว ก็อดนึกโมโหขึ้นมาไม่ได้

พะพายยกมือขึ้นแกะแขนของชายหนุ่มออกจากเอวของตัวเองแล้วยกขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปากเล็ก แล้วอ้าปากกัดเนื้อแขนของเขาอย่างเต็มแรงจนหัวสั่นหัวคลอนด้วยความโมโหที่เก็บไว้ตั้งแต่เมื่อคืน พอคิดถึงเรื่องที่เขาทำกับเธอแล้วยิ่งโมโหมากขึ้น

“โอ๊ย!…เจ็บนะ…อะไรเนี่ยพะพาย” รามตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจแขนข้างที่เขากอดเอวของเธอไว้เมื่อคืน ตอนนี้ไปอยู่ในปากเล็กไปแล้ว ตื่นมาก็แผลงฤทธิ์เลยนะแม่ตัวแสบ

“อ๊ะ…จะ..เจ็บ…ปล่อยฉันนะ!”

แขนของชายหนุ่มยังไม่ทันถูกปล่อยออกจากปากเล็ก แขนอีกข้างของเขากลับเข้ามากอดรัดเอวของเธอเอาไว้แน่นแทนที่แขนที่ถูกเอาไปกัด รามก้มลงกัดเบาๆ ที่คอขาวของหญิงสาวในอ้อมกอดไปหนึ่งที พะพายรู้สึกเจ็บจี๊ดที่คอของเธอ เลยปล่อยริมฝีปากออกจากแขนของชายหนุ่ม แล้วหันมาโวยวายใส่เขาแทน

ฟอด! ฟอด! ฟอด!

“หึ..หึ..ตื่นมาก็แผลงฤทธิ์เลยนะ” รามใช้แขนทั้งสองข้างกอดรัดหญิงสาวเอาไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง จนแผ่นหลังของเธอแนบชิดกับบอกกว้างของเขา แล้วกดจมูกขโมยหอมแก้มขาวของเธอไปสองสามที ถือว่าเป็นการลงโทษที่เธอกัดแขนของเขาจนเจ็บไปหมดและหากำไรเล็กๆ น้อยๆ ให้ตัวเองไปในตัว หึหึ

“นี่ปล่อยนะ…จะทำบ้าอะไรของคุณอีกเนี่ย!” พะพายที่กำลังพยายามดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ก็ต้องหยุดดิ้นขึ้นมาอยู่ทันที เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบ้างอย่างที่มันขยายใหญ่ขึ้นมา แล้วตอนนี้สิ่งนั้นมันกำลังดันอยู่ที่ด้านหลังของเธอ

“หึหึ…ไม่ดิ้นต่อแล้วเหรอ” เสียงกระซิบแสนเจ้าเล่ห์ของรามดังอยู่ข้างหูของพะพายมันทำให้เธอตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที

“อืมมม…หยุดนะ!” พะพายร้องห้ามไม่ให้ชายหนุ่มขยับตัวไปมากกว่านี้ เธอลืมไปได้อย่างไงว่าตอนนี้เขากับเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแม้แต่ตัวเดียว

รามขยับสะโพกของตัวเองไปมา ให้เจ้าตัวที่ขยายใหญ่ขึ้นจนปวดหนึบของเขาในตอนนี้ ไปถูไถที่ขาเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาวเพื่อให้เธอได้รับรู้ถึงความต้องการของมัน พะพายเมื่อรับรู้ถึงความใหญ่ของเจ้าสิ่งที่ดันอยู่ที่ขาอ่อนของเธอก็ถึงขั้นกลืนน้ำลายลงคอไปอึกใหญ่ เมื่อรับรู้ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองหลังจากนี้!!!!

รามพลิกตัวขึ้นมานอนทับบนตัวของพะพายแล้วคร่อมร่างของเธอเอาไว้ แล้วก้มกระซิบที่ข้างหูเสียงแผ่วเบา

“ฉันเริ่มหิวอีกแล้ว…ของกินต่อหน่อยนะ…เมียจ๋า”

“ไม่เอา!…หยุดเดียวนี้นะ…อ๊ะ!!” รามไม่ปล่อยให้พะพายได้ปฏิเสธอีกเขารีบสอดแทรกเจ้าสิ่งที่ขยายใหญ่ขึ้นมา เข้าไปในตัวของพะพายในรวดเดียว

นานนับชั่วโมงอย่างไม่รู้จักพอ เสียงเนื้อกระทบเนื้อกับเสียงร้องครางของทั้งคู่ดังกึกก้องไปทั่วห้องนอน พะพายที่ร่างกายอ่อนเพลียอยู่แล้วก็ได้แต่จำยอมให้ชายหนุ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างตามใจ มือเล็กทั้งสองข้างถูกมือหนาจับกุมประสานกันไว้ที่ข้างกาย ตอนนี้เธอทำได้แค่ส่งเสียงร้องที่น่าอายออกมาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มมอบให้อย่างไม่รู้จบ

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊าาๆ…อ่าาาๆ” รามและพะพายส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกันด้วยความเสียวซ่านไปทั้งร่าง รามกระแทกสะโพกใส่ร่างบางอีกสองสามครั้ง ก็ปลดปล่อยน้ำสีขุ่นเข้าไปในร่างคนตัวเล็กอย่างไม่รู้จักพอ

หลังจากที่รับศึกมายาวนานเป็นชั่วโมงพะพายก็นอนหอบหายใจอยู่บนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า เมื่อไหร่เรื่องบ้าๆ นี่มันจะจบเสียที เธอเหนื่อยมากจนแทบจะไม่มีแรงขยับตัวแล้วด้วยซ้ำ พะพายจ้องมองชายหนุ่มบนร่างที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าดูดกัดหน้าอกของเธออย่างเอร็ดอร่อย ตรงส่วนนั้นเขาก็ไม่ยอมเอามันออกมาเสียทีเหมือนเขาพร้อมจะขยับต่อตลอดเวลาอย่างไงอย่างงั้น…

“ฉันไม่ไหวแล้ว…คุณจะหื่นเกินไปแล้วนะ” พะพายพูดว่าเขาอย่างเหลืออด เมื่อคืนเขาก็ทำกับเธอไปตั้งหลายรอบแล้ว พอตื่นมาก็ยังจะมาต่ออีกไม่เหนื่อยบ้างหรือไงกัน

“หึ.หึ…ก็เธอมันอร่อยนี่นา” รามพูดตอบพะพายเสร็จก็ใช่ปลายลิ้นร้อนของตัวเองเลียไปที่หน้าอกของพะพายที่ตั้งแข็งอยู่จนเธอเสียวไปหมดทั้งตัว

“อืมมม” พะพายเสียวจนส่งเสียงร้องออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“ถ้าฉันหื่น…เธอก็คงเหมือนกันนั้นละพะพาย”

“ฉันนี่นะหื่น…คุณอย่ามาพูดมั่ว” พะพายโวยวายขึ้นเธอนี่นะหื่น เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ มีแต่เขานั้นละรังแกเธอไม่หยุด

“ใช่…เธอนั้นละหื่น!” รามพูดเสร็จก็เริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าเพื่อกลั่นแกล้งหญิงใต้ร่างให้เสียวซ่านเล่นๆ ดูสิคนไม่หื่นจะทนได้สักกี่น้ำ

“อ๊ะ!…นี่คุณหยุดนะ…อ๊ะๆ” อยู่ๆ ชายหนุ่มก็ขยับสะโพกเข้าออกแบบไม่ทันตั้งตัวจนเธอส่งเสียงร้องออกมา

มือทั้งสองข้างของพะพายจับแขนของรามไว้แน่นจนเป็นรอยแดง เพราะความเสียวและความทรมานที่เกิดขึ้นจากการกลั่นแกล้งของชายหนุ่ม เขาขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ ไปมาไปมา แต่เหมือนตอนนี้ร่างกายเธอมันต้องการมากกว่านี้ เธออยากให้เขาขยับสะโพกเข้ามาให้เร็วละแรงๆ กว่านี้ แล้วทำให้เธอหลุดพ้นจากความทรมานเสียที

“อ๊าา..อ๊าา คะ…คุณ..อืออๆ” รามไม่ยอมให้หญิงสาวได้สมความปรารถนาเขาขยับเข้าออกช้าๆ แล้วพยายามกระแทกแก่นกายของเขาให้โดนจุดเสียวของหญิงสาว หึหึ ดูสิ จะทนได้นานสักเท่าไรกันแม่ตัวแสบ

“อืออๆ …ฉันไม่ไหวแล้ว..คุณๆ” พะพายทนต่อการทรมานของชายหนุ่มไม่ไหวอีกแล้ว

“แล้วคุณ…ต้องการให้ผมทำอย่างไร หึ?” รามหยุดขยับสะโพกแล้วปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น มันยิ่งทำให้พะพายทรมานยิ่งขึ้น

“เลิกทรมานฉันเสียที”

“งั้นก็บอกผมมาสิ…ว่าคุณต้องการให้ผมทำอะไร”

“คุณก็รู้อยู่แล้วนิ” พะพายไม่ยอมพูดในสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการ ใครมันจะกล้าพูดกันเล่าว่าให้ขยับสะโพกเข้ามาให้เร็วกว่านี้หน่อย!!

“ถ้าไม่พูด…ผมก็คงทำให้ไม่ได้หรอกนะ” รอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์อยู่บนใบหน้าของชายหนุ่ม แสดงถึงความชอบใจกับสิ่งตรงหน้าเป็นอย่างมาก

“อ๊ะ!…ไม่ไหวแล้ว…อืออๆ” พะพายส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียวซ่านและทรมานเธอทนไม่ไหวแล้วร่างกายเธอมันต้องการมากกว่านี้

“พูดสิ…พี่รามขา…พะพายขอแรงๆ ได้ไหม”

“พะ…พี่รามขา…พะพายขอแรงๆ ได้ไหม..อ๊ะะๆ” น้ำเสียงสั่นเทาด้วยความทรมานและความเสียวซ่านของพะพาย ที่สุดเธอก็ยอมเอยคำพูดอันแสนน่าอายนั้นออกมาจนได้

“หึหึ…ได้ตามความต้องการเลยครับเมียจ๋า”

พอสิ้นสุดเสียงของชายหนุ่มสะโพกที่หยุดขยับมานานก็เริ่มขยับขึ้นอีกครั้งตามคำขอของหญิงสาว รามไม่ปล่อยให้เวลาต้องเสียเปล่ากระแทกแก่นกายเข้าออกอย่างเร็วจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องห้องอีกครั้ง ตับ! ตับ! ตับ! พะพายเสียงครางออกมาด้วยความเสียวซ่านและถูกใจเธอเป็นอย่างมาก… (หรือเธอจะหื่นเหมือนที่เขาว่าจริง!!)