บทที่ 4.2 ครอบครอง

ตับ! ตับ! ตับ!

เสียงของเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้องนอนสวย ความเร็วที่เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ ของสะโพกหนา ที่กระแทกเข้ามามันเริ่มเปลี่ยนแปลงจากความเจ็บปวดในตอนแรกมาเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ขึ้นมา ความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนกลับเข้ามาแทนที่ แต่ก็ยังมีความรู้สึกเจ็บระบมอยู่บ้างเล็กน้อย

“อ๊ะ!…อ๊ะ!..เจ็บ…ช้าๆ…หน่อย…อืออๆ”

“อย่าเกร็งนะครับที่รัก…อ้าาๆ …เดียวฉันจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่านี้อีก” รามกระซิบที่ข้างหูของร่างบางที่ตอนนี้นอนเกร็ง เพราะความเสียวซ่านอยู่ใต้ร่างของเขา

“อ๊ะะ…อ๊ะ!”

“เป็นไง…ชอบไหม…เสียวมากเลยใช่ไหม!!” รามกระตุกยิ้มออกมา แล้วพูดกับหญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอนั้นแดงก่ำขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะเขินอายเขาหรือว่าเสียวซ่านกันแน่ แต่ที่แน่ๆ ดวงตาคู่งามที่ห่างตายังมีคาบน้ำตาอยู่ของเธอนั้น ได้เปลี่ยนมาเป็นถลึงใส่เขาแทน ริมฝีปากเล็กทั้งสองกัดกันไว้แน่น เพื่อไม่ให้ส่งเสียงที่น่าอายออกไปให้เขาได้ยินไปมากกว่านี้

“คนสารเลว…อ๊ะ..อืออๆ” . พะพายที่กำลังพ่นคำด่าใส่ชายหนุ่มอยู่นั้นก็ต้อง เปลี่ยนมาเป็นเสียงร้องครางขึ้นมาอีกครั้ง เพราะอยู่ๆ ชายหนุ่มก็บดขยี้แก่นกายของเขาเข้าหาเธออย่างรุนแรงและเร็วขึ้น ราวกับว่าจะลงโทษที่เธอพูดจาด่าทอเขาไปเมื่อกี้

“รู้ไหม…เด็กที่พูดไม่เพราะนะ…จะต้องโดนอะไร” รามก้มกระซิบข้างหูขอร่างบางแล้วกระแทกแก่นกายของตัวเองเขามาในร่างบางเร็วและลึกขึ้นกว่าเดิม

“อ๊ะ!…อ๊ะ!…ระ…แรงไปแล้ว…หยุด..อ๊ะๆ” พะพายร้องครางออกมาไม่หยุด ด้วยความเสียวซ่าน มากกว่าทุกครั้งที่ชายหนุ่มกระแทกเข้ามา เธอเสียวซ่านจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว!!

“เรียกพี่ราม…ก่อนสิ” รามกระซิบบอกพะพายเสียงแหบพร่าด้วยความเสียวซ่านไม่แพ้กัน

“อ๊ะ!…ไม่…อ๊ะ!..หยุดนะ” พะพายส่ายหน้าไปมาด้วยความเสียว แต่ก็ไม่ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอก พี่บ้าบออะไร!!

“ไม่เรียกพี่ราม…งั้นก็ไม่หยุด อ้าาๆ” รามเห็นว่าหญิงสาวไม่ยอมทำตาม เขาเลยเร่งจังหวะให้เร็วแล้วกดเข้าไปให้ลึกกว่าเดิมอีก เพื่อให้เธอทนเสียวไม่ไหว ดูสิ…จะดื้อได้สักกี่น้ำ

“อ๊ะ..อ่าา..พะ พี่ราม ช้าๆ ลงหน่อย อ๊าา!” ในที่สุดพะพายก็ทนไม่ไหวกับความเสียวที่ชายหนุ่มจอมเจ้าเล่ห์นี้มอบให้ เลยจำยอมต้องเอยเรียกชื่อไปตามที่ชายหนุ่มต้องการ

“อ่าาา…รู้ไหมเธอโคตรจะน่ารักเลย…อ้าาๆ” รามยิ้มออกมาด้วยความพอใจ ที่หญิงสาวใต้ร่างยอมเรียกชื่อของเขาออกมา จนอดครางออกมาไม่ได้

ทว่าตอนนี้เขาชักจะเก็บกดความต้องการของเขาทั้งหมด เอาไว้ไม่อยู่เสียแล้วสิก็แม่ตัวแสบตอดรัดเขาแน่นเสียขนาดนี้ รามไม่ได้ลดความเร็วของสะโพกลงตามที่บอกกับร่างบางเอาไว้ แต่เขากับกระแทกแก่นกายเข้าออกถี่ขึ้นกว่าเดิม จนพะพายได้แต่ส่งเสียงร้องครางออกมาไม่หยุด เส้นผมยาวสีควันบุหรี่ของเธอส่ายไปมาเต็มหมอนใบใหญ่และตัวของเธอ มันทำให้เธอดูเซ็กซี่มากในสายตาของชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่ในตอนนี้ พอเห็นอย่างนั้นยิ่งทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้น รามกระแทกแก่นกายถี่ซอยใส่คนตัวเล็กไม่หยุด

ตับ! ตับ! ตับ!

“อ๊ะ!…ฉัน...ฉันไม่ไหวแล้ว…อ้าาา!” พะพายร้องออกมา เธอเสียวซ่านจนจะขาดใจอยู่แล้ว

“พร้อมกันนะ.. อ้าาา!!” รามก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ร่างบางตอดรัดแน่นเหลือเกิน จะเสร็จเร็วก็ไม่แปลก

“อ้าาา!…อ้าาา!” จังหวะสุดท้ายของแรงกระแทกรามจับเอวของพะพายเอาไว้แน่น แล้วเร่งซอยเข้าใส่ถี่ๆ จนทั้งสองส่งเสียงร้องครางออกมาพร้อมกัน ด้วยความเสียวซ่าน และสุขสม ร่างบางกระตุกเกร็งไปสองสามครั้งจากนั้นร่างหนาก็กระแทกเข้าใส่ร่างบางอีกสองสามครั้ง ไม่นานก็ปลดปล่อยสายธารน้ำอุ่นร้อนเข้าไปสู่ร่างกายของคนตัวเล็กใต้ร่าง

ร่างหนาปล่อยน้ำหนักของร่างลงทับร่างบางแล้วกอดเอาไว้ พะพายนอนหอบหายใจเข้าออกไม่หยุด เธอปวดร้าวไปทั่วร่างและเหนื่อยล้ามาก ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนไปวิ่งมาเป็นระยะเวลานานโดยไม่ได้หยุดพัก ร่างกายของเธอซาบซ่านและซ่านเสียวไปหมดทุกอย่างนี้มันเป็นเพราะชายหนุ่มที่นอนทับเธออยู่ในตอนนี้ เขานอนกอดรัดเธอไว้แน่นและหายใจหอบไม่ต่างกับเธอในตอนนี้

รามค่อยๆ ขยับเอาแก่นกายของตัวเองออกช้าๆ แล้วก้มดูน้ำสีขุ่นปนเลือดสีจางกลางกายสาว และจุดด่างเป็นดวงสีแดงที่เลอะที่ผ้าปู มันยืนยันได้ดีที่เดียว ว่าเขาเป็นคนแรกของหญิงสาวอย่างแน่นอน รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายหนุ่มด้วยความดีใจ รามค่อยๆ เอื้อมมือไปแกะเนกไทที่ผูกมือเล็กของหญิงสาวออกอย่างแผ่วเบา มือทั้งสองข้างเป็นรอยแดงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด รามจับมือทั้งสองข้างมาแล้วประกบริมฝีปากจูบลงไปที่รอยแดงทั้งสองข้าง

“ปล่อย..” เสียงแผ่วเบาของพะพายเอยออกมา หลังจากที่สติกลับมาครบท้วงเหมือนเดิมแล้ว เธอจ้องมองชายหนุ่มอย่างจะกินเลือดกินเนื้ออีกครั้ง

“ครับ…เมีย!” รามปล่อยมือบางตามที่เธอต้องการ พร้อมยัดเยียดสถานะใหม่ให้เธออย่างอารมณ์ดี

เพียะ!

“ใครเป็นเมียคุณ…ไอ้คนเลว!” พอมือถูกปล่อยเป็นอิสระ พะพายก็สะบัดมือใส่หน้าของชายหนุ่มอย่างเต็มแรงด้วยความโกรธ ร่างกายที่เธออุตส่าห์เก็บรักษามาตั้งนานกลับต้องมาเสียให้ชายหนุ่มตรงหน้า แถมตอนนี้เธอยังเจ็บไปหมดทั้งตัว

หน้าของรามหันไปตามแรงตบของหญิงสาว หน้าเจ็บชาไปหมดนี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่เขาถูกแม่ตัวแสบตบ เขาลืมไปได้อย่างไงว่าเธอนั้นพยศขนาดไหน รามหันหน้ากลับมา แล้วก้มมองหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง มุมปากกระตุกยิ้มร้ายกาจขึ้นมาใครเป็น ‘เมีย’ งั้นเหรอเดียวก็รู้ หึ หึ

“นั้นสิ…ใครกันนะเป็นเมียของฉัน” รามพูดออกเสียงแหบพร่า ก่อนจะดันแก่นกายเข้าไปอีกครั้ง

“อื้อๆ …นี่คุณ…จะทำบ้าอะไรอีก..อ้าา..อ๊าๆ” เสียงพูดของพะพายได้เปลี่ยนเป็นเสียงร้องครางขึ้นมาอีกครั้ง

รามจับขาเรียวของหญิงสาวทั้งสองข้างยกขึ้นไว้บนไหล่กว้าง แล้วกระแทกแก่นกายเข้าไปที่ใจกลางสาวอีกครั้ง เขาเดินหน้ากระแทกสะโพกใส่ร่างบางไม่หยุด อยู่ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้สึกอิ่มจนห้องทั้งห้องดังกึกก้องไปด้วยเสียงเนื้อกระทบเนื้อของทั้งคู่ ตับ! ตับ! ตับ! พะพายนอนส่งเสียงร้องครางออกมาไม่หยุดจนไม่รู้วเวลาผ่านไปนานเท่าไร จนเธอไม่อาจทนได้อีกต่อไป เลยปล่อยให้ชายหนุ่มจับพลิกร่างซ้ายทีขวาทีตามแต่ใจ…. ‘ตามที่เขาพูดไว้ว่าจะเอายันเช้าจริงๆ’