บทที่ 1.2 ดีเจสาว

“ปากดีจังเลยนะคนสวย..” รามทำเป็นเหมือนไม่สะทกสะท้านกับน้ำเสียงและสีหน้าของพะพาย ที่จ้องมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อในตอนนี้ แต่เขากลับรู้สึกสนุกมากกว่าเดิม ที่ทำให้หญิงสาวตรงหน้าโกรธได้ เธอเป็นคนแรกเลยก็ว่าได้ที่กล้าตะคอกใส่หน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัวแบบนี้ แต่เขากลับไม่รู้สึกโกรธเธอเลยสักนิด 'ไม่ขาย'งั้นเหรอ หึหึ

“อย่างคิดว่าเป็นเพื่อนกับเจ้าของผับแล้วจะทำอะไรก็ได้นะ…ปล่อยฉันนะ..อื้อๆ...อื้อๆ .!!” รามมองหญิงสาวที่เอาแต่พูดไม่หยุด อยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง ริมฝีปากที่แต่งแต้มไปด้วยลิปสติกสีแดงขยับไปมาไม่หยุด เห็นแล้วทำให้เขาคิดอย่างใช่ริมฝีปากของตัวเองหยุดเสียงนั้นเสียเหลือเกิน

แล้วร่างกายมันก็ตอบสนองกับความคิดขอเขาได้อย่างดีเยี่ยม พอรู้ตัวอีกทีก็เผลอก้มหน้าลงมาประกบจูบปากของหญิงสาวไปเสียแล้ว พอชายหนุ่มรู้สึกตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไปก็รีบผวาตัวออกมา แล้วรีบปล่อยตัวหญิงสาวออกจากอ้อมกอดทันที

เพียะ!!

“ไอ้คนโรคจิต!!.” พะพายพอหลุดพ้นจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ก็รีบเอามือข้างหนึ่งยกขึ้นมาเช็ดริมฝีปากของตัวเอง ที่พึงถูกชายตรงหน้าขโมยจูบแรกไป ส่วนมืออีกข้างยกขึ้นตบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรงไปหนึ่งที ที่กล้าทำกับเธออย่างนี้ มันจะรังแกกันมากเกินไปแล้วนะ

“นี่คุณ...!!” หน้าข้างหนึ่งของรามหันไปตามแรงตบของหญิงสาวตรงหน้า มันเร็วมากจนเขาตั้งตัวไม่ทัน รู้สึกอีกทีหน้าของเขาก็เจ็บชาขึ้นมาเสียแล้ว ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงกล้ามาตบหน้าของเขา

“อ๊ะ!...ปล่อยฉันนะ...จะทำอะไร...อื้อๆ...อื้อๆๆ”

รามที่ถูกพะพายตบหน้าจนเจ็บชา เลยเริ่มโกรธขึ้นมาบ้างแล้ว ได้กระชากแขนของหญิงสาวที่กำลังจะเดินหนีไปกลับมา จากนั้นก็ใช้มืออีกข้างจับที่ท้ายทอยของเธอเอาไว้ แล้วก้มลงประกบริมฝีปากของตัวเองจูบปากของหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้แค่ประกบจูบปากกันเฉยๆ เหมือนครั้งก่อน ชายหนุ่มได้กดริมฝีปากของตัวเองบดขยี้ริมฝีปากของหญิงสาวอย่างรุนแรง และพยายามแทรกลิ้นของตัวเองเข้าไปในปากเล็กของหญิงสาวอย่างเอาแต่ใจ จนริมฝีปากของหญิงสาวระบมและเจ็บไปหมด เธอได้แต่ร้องครางประท้วงอยู่ในลำคออย่างแผ่วเบา และดิ้นรนต่อต้านเขาอย่างสุดกำลัง เธอใช้มือข้างที่ไม่ได้ถูกจับทุบตีแผ่นอกกว้างของชายหนุ่มไม่หยุดเพื่อให้เขาถอนจูบออกไป ร่างบางที่อ่อนประสบการณ์ในด้านนี้เริ่มขาดอากาศหายใจเข้าไปทุกที รามเหมือนจะรู้ว่าเธอจะเริ่มไม่ไหวแล้ว ก็เลยยอมถอนริมฝีปากของตัวเองออกจากริมฝีปากบาง

รามถอนริมฝีปากออก แล้วก้มจ้องมองหน้าของหญิงสาวที่ตอนนี้มันเปลี่ยนเป็นสีแดงไปทั้งหน้า หึหึ พะพายพอได้อิสระกลับมาแล้วก็รีบหายใจถี่เพื่อเอาอากาศเข้าปอด เธอยืนจ้องหน้าของชายตรงหน้า ที่เอาแต่กอดรัดร่างของเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อยจนเธอเจ็บไปหมดแล้ว

“ถ้าเธอตบฉันอีก…ฉันสัญญาว่าจะทำมากกว่าจูบแน่นอน!!” รามก้มพูดเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูของพะพาย เพื่อเตือนแม่ตัวแสบที่กล้าตบหน้าของเขา บอกเลยว่าตอนนี้เขาเครื่องติดแล้ว พร้อมทุกเมื่อเลยก็ว่าได้ถ้าเธอยังพยศใส่เขาไม่เลิก

“.....” พะพายได้แต่ยืนกัดริมฝีปากตัวเอง ด้วยความโกรธที่ตัวเองทำอะไรผู้ชายคนนี้ไม่ได้ จูบแรกของเธอที่รักษามาตั้งนาน ต้องเสียให้ผู้ชายคนนี้ไป หญิงสาวได้แต่ยืนนิ่งกำหมัดแน่นอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มไม่ขยับไปไหน เธอจะทำอย่างไงกับผู้ชายคนนี้ดีนะ

“ปล่อย….ฉันจะกลับแล้ว เพื่อนของฉันรออยู่” พะพายพูดเสียงอ่อนและเบาลง ลองเปลี่ยนใช่ไม้อ่อนกับเขาดูบ้างเผื่อจะได้ผล เธอเหนื่อยกับชายหนุ่มคนนี้เหลือเกิน

รามกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นหญิงสาวในอ้อมกอดของตัวเองเริ่มอ่อนลงแล้ว ต้องอย่างนี้สิ รามเห็นหญิงสาวยืนนิ่งไม่ได้คิดหนีเขาแล้ว จึงคล้ายวงแขนแกร่งที่กอดรัดเอวเธอไว้ออก ชายหนุ่มใช้มือข้างหนึ่งหยิบกระดาษใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วเอามาให้พะพายดูก่อนพูดขึ้น…

“ไปสนุกกับผมสักคืน…แล้วคุณก็เอาใบนี้ไป...สนใจไหมครับคนสวย” รามยืนโชว์เช็ดเลขเจ็ดหลักให้หญิงสาวดู พะพายยืนจ้องเช็ดในมือของเขาสลับกับจ้องมองหน้าของเขาไปมา นี่เขาพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหมเนี่ย! เขาคิดว่าผู้หญิงทุกคนอยากได้เงินของเขากันหมดทุกคนเลยหรือไง!!

“…….” พะพายยืนนิ่ง เพื่อสงบสติอารมณ์ของเธอให้เย็นลง เธอยืนจ้องหน้าชายหนุ่มอยู่สักพักแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบชายหนุ่มออกไป

“ว่าไงครับคนสวย….มันดีกว่าการเป็นดีเจอีกใช่ไหมล่ะ” รามปล่อยมือจากแขนที่จับพะพายเอาไว้ แล้วเลื่อนมือขึ้นมาลูบไล้แก้มขาวเนียนของพะพายอย่างช้าๆ เขาไม่เชื่อว่าเธอจะไม่หวั่นไหวกับตัวเลขที่เขาให้นี้

พะพายเงยหน้าขึ้นจ้องมองหน้าของราม แล้วยิ้มออกมาก่อนเธอจะใช่มือหนึ่งหยิบเช็ดใบนั้นมาจากมือของเขา แล้วใช้มือทั้งสองข้างยกขึ้นโอบลำคอของชายหนุ่มเอาไว้ เพื่อให้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้น ใบหน้าของทั้งคู่ใกล้ชิดกันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

“น่าสนใจ...เหมือนกันนะคะ” พะพายจ้องตาของชายหนุ่มแล้วพูดขึ้นอย่างยั่วยวน จนร่างสูงตรงหน้าเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

“.....” รามเห็นว่าเหยื่อของค่ำคืนนี้ติดกับของเขาแล้ว ก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างผู้มีชัยคิดอยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ ผู้หญิงคนไหนบ้างที่จะไม่สนใจเงินของเขา

ตุบ!...เป๊าะ!...ตุบ!..!!!!

“โอ๊ย!..นี่เธอ..อ๊ะ!..เจ็บนะ…โอ๊ย!...กลับมานี่นะแม่ตัวแสบ…!!!”

เสียงของชายหนุ่มร้องดังลั่นทั่วห้อง สภาพของเขาในตอนนี้คือกำลังตะเกียกตะกายลุกขึ้นจากพื้นอย่างทุลักทุเล มือข้างหนึ่งจับจมูกโด่งของตัวเองเอาไว้ แล้วดูเหมือนตอนนี้จะมีเลือดไหลออกมานิดหน่อยด้วย ชายหนุ่มมองออกไปทางประตูด้วยความโกรธ ไม่ติดเลยว่าเจ้าพ่อคาสิโนยักษ์ใหญ่ยังเขา จะต้องมาเสียท่าให้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียว แม่ตัวแสบได้วิ่งหนีเขาไปแล้ว แสบจริงๆ อย่าให้จับได้นะ!!!!

พอออกมาจากห้องแต่งตัวได้พะพายก็รีบวิ่งหนีชายหนุ่มแล้วตรงไปหาเพื่อนๆ ทันที เมื่อคู่ตอนที่พะพายใช้มือทั้งสองข้างโอบกอดลำคอของชายหนุ่มเอาไว้ เธอหาจังหวะที่เขาเผลอใช้รองเท้าส้นสูงของเธอกระแทกไปที่เท้าของเขาอย่างแรงไปหนึ่งที ถึงชายหนุ่มจะใส่รองเท้าหนังชั้นดีมาจากไหนก็คงสู้รองเท้าส้นเข็มห้านิ้วของเธอไม่ได้หลอก พอเขาตกใจพะพายก็ใช้มือที่โอบรัดลำคอของเขาให้ก้มตัวลงมา แล้วใช้หัวของตัวเองชนใส่หน้าของเขาไปอีกหนึ่งที แล้วปิดท้ายด้วยการใช้กระเป๋าแบรนด์เนมชื่อดังที่เธอซื้อมาราคาหลายแสน ตีเข้าไปที่กลางหลังของเขาอีกสองสามทีจนชายหนุ่มล้มลงไปนอนกับพื้น จากนั้นเธอก็วิ่งหนีออกมาจากห้องแล้ววิ่งไปหาเพื่อนๆ ที่รถทันที....

'สมน้ำหน้า....หื่นดีนัก'