บทที่ 9

ทำไมสวิตช์ไฟห้องเราถึงเปิดไม่ได้? ..หญิงสาวกดสวิตช์ไฟแล้ว แต่ไฟก็ไม่เปิดให้ จะว่าไฟดับก็ไม่ใช่ข้างนอกยังสว่างอยู่เลย เพราะตอนนี้เธอยังไม่ปิดประตูห้อง

ขณะที่น้ำอิงกำลังจะออกมาเรียกคนให้เข้ามาดูไฟในห้องให้ แต่ประตูก็ได้ถูกปิดลงก่อน

"ใคร!!" หญิงสาวรู้ได้ในทันทีว่าในห้องนี้ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวแน่

เท้าเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปก่อน เพราะเงาของคนที่ปิดประตูกำลังก้าวเดินเข้ามา

"คุณแทน ฉันรู้นะว่าเป็นคุณ ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!" หญิงสาวใช้ความชำนาญหามุมหลบไว้ก่อน เพราะมันมืดมากเขาก็คงจะมองไม่ค่อยเห็นเช่นกัน "กรี๊ดด! อืมม" แต่เธอคิดผิด เขาอยู่ในความมืดได้สักพักแล้ว สายตาก็เลยชิน

อึบ! ขาเรียวพยายามเตะไปข้างหน้า เพื่อให้โดนคนที่กำลังปิดปากเธออยู่ "อืมม!!"

"นึกว่าจะเก่งกว่านี้" พอเห็นว่าเธอต่อสู้แบบหวาดกลัวเขาก็เลยเอ่ยพูดขึ้น

หญิงสาวรู้สึกโล่งขึ้นมาที่ผู้ชายคนนี้คือเขา ตอนที่ไม่ได้ยินเสียงยังคิดอยู่เลยว่าหรือตัวเองคิดผิด ถ้าเป็นคนบุกรุกจากข้างนอก แล้วเธอจะทำยังไง แต่ถึงแม้เป็นเขา เธอก็ต้องหาทางเอาตัวรอดให้ได้ก่อน

"คุณเข้ามาทำไม แล้วไฟห้องฉันเป็นอะไร ทำไมเปิดไม่ได้" น้ำอิงรู้ดีว่าผู้ชายคนนี้ต้องจัดการด้วยวิธีไหน ยิ่งทำเป็นกลัวเขาก็ยิ่งจะได้ใจ เธอก็เลยต้องทำใจดีสู้เสือทุกครั้งที่ประจันหน้ากับเขา

"ก็แค่เอาคัทเอาท์ลง มันก็เปิดไม่ได้แล้ว แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง"

"ในที่สุดฉันก็หาความฉลาดของคุณเจอ"

"เธอหมายความว่ายังไง"

"เปล่าค่ะ แล้วนี่คุณเข้ามาทำไมคะ อีกตั้งเป็นอาทิตย์กว่าจะถึงวันเข้าหอของเรา อย่าบอกนะว่าคุณใจร้อน" มือเรียวเอื้อมขึ้นไปลูบเคราของคนร่างสูงที่อยู่ตรงหน้าเบาๆ แบบยั่วยวน

หมั่บ! แต่เขาก็ปัดมันออก

"ฉันมาคิดดูแล้ว เรื่องแต่งงานถ้าเธอเป็นคนบอกคุณพ่อว่าไม่อยากจะแต่ง มันอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้"

"ทำไมฉันต้องบอกด้วยล่ะคะ"

"เธอต้องการอะไร เพื่อที่จะแลกกับการหยุดงานแต่งในครั้งนี้" ตั้งแต่เกิดเรื่องในห้องประชุม เขายังไม่โผล่หน้าไปบ้านของนาเดียเลย เพราะรู้ดีว่าพ่อเธอคงจะโกรธมาก แต่ถ้าเขาหาวิธียุติการแต่งงานได้ถึงจะกล้าไปสู้หน้าทางนั้น

"ฉันคิดว่าคุณคุยผิดคนแล้วล่ะค่ะ เรื่องงานแต่งคุณต้องไปคุยกับคุณพ่อของคุณเอง"

"แต่ถ้าเธอบอกว่าไม่อยากจะแต่งท่านอาจจะยกเลิกก็ได้"

"คุณให้เหตุผลฉันหน่อยสิคะ ว่าทำไมฉันถึงจะไม่อยากแต่ง"

"เหตุผลงั้นเหรอ ฉันมีเมียอยู่แล้วไง"

"แต่ที่ฉันรู้มาผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เมีย เป็นแค่คู่นอนธรรมดา"

"นี่เธอ!!"

"ฉันอยากจะพักผ่อนแล้ว เชิญคุณออกไปเถอะค่ะ พูดกับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก"

"ก็ได้ถ้าเธออยากจะแต่งนัก เธอจะได้รู้ว่านรกมีจริง"