บทที่ 8

อือออ!! หญิงสาวทำได้แค่ขยะแขยงอยู่ในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็นเมื่อถูกเขาไซร้ซอกคอ มือเรียวโอบร่างของคนที่ทับตัวเธออยู่ในเวลานี้ไว้เหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหาย "อื้อ" เสียงครางในลำคอดังออกมาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอเริ่มจะมีอารมณ์แล้ว

ริมฝีปากหนาย้ายจากทางซ้ายมาขวา มือของเขาก็อยู่ไม่นิ่งลูบคลำต่ำลงไป แต่ก็ไม่เห็นปฏิกิริยาปฏิเสธจากเธอเลย

"อะไรวะ!!" ชายหนุ่มยันกายลุกขึ้น ทิ้งเธอให้นอนอยู่ท่าเดิมบนโต๊ะนั่น ทีแรกเขาคิดว่าจะทำแค่ขู่ให้กลัว ดีไม่ดีอาจจะวิ่งแจ้นกลับบ้านไป แต่นี่อะไร ตอบสนองเฉยเลย

"จะไปไหนล่ะคะ ไม่ต่อแล้วเหรอ" หญิงสาวตะโกนตามหลังชายหนุ่มที่เดินไปหน้าประตู

"ไม่มีอารมณ์" ว่าแล้วเขาก็กระชากประตูเปิดออกอย่างแรง

ถ้าเขายังอยู่ในห้องนี้คงได้ยินเสียงหายใจเข้าแบบโล่งอกของเธอ

เย็นวันเดียวกันที่บ้าน..

"ทำไมป่านนี้มันยังไม่กลับ"

"คงกำลังยุ่งอยู่กับโครงการสระบุรีมั้งคะ"

ทัตเทพมองจ้องใบหน้าของเธอที่นั่งร่วมโต๊ะอยู่ในเวลานี้ แบบทึ่งในการเลี้ยงดูลูกของน้องสาว เพราะท่านรู้อยู่แล้วว่าลูกชายคงไม่ได้กำลังทำแบบที่หลานสาวพูด

"หน้าอิงมีอะไรติดหรือเปล่าคะคุณลุง"

"เปล่าหรอก กินเยอะๆ หน่อย ถ้าแม่เรามาเห็นว่าผอมแบบนี้ เดี๋ยวก็ว่าลุงเลี้ยงไม่ดี"

"คุณลุงนั่นแหละค่ะกินเยอะๆ หน่อย เดี๋ยวแม่ก็ว่าให้อิงดูแลลุงไม่ดี"

"ฮ่าาาาา" ทัตเทพถึงกับขำเมื่อหลานสาวพูดยอกย้อนแบบน่าเอ็นดู

"มีความสุขกันจังเลยนะครับ" เสียงหัวเราะนั้นได้หยุดลงเมื่อมีอีกคนพูดขัดจังหวะ "หัวเราะต่อสิครับ ไหนมีอะไรน่าหัวเราะขนาดนั้น"

"กลับมาเองได้ด้วยเหรอ นึกว่าต้องให้ได้โทรตาม ถึงจะจำทางกลับบ้านได้"

"คุณพ่อก็เป็นซะแบบนี้ ผมไม่กลับก็บ่น แต่พอผมกลับ.."

"คุณลุงคะ" น้ำอิงรีบพูดแทรกขึ้น เพราะถ้าเธอไม่หยุดเดี๋ยวก็มีปากเสียงกันใหญ่โต

"หือ" ผู้เป็นลุงหันมาหาหลานสาวที่เรียก

"รีบทานเถอะค่ะ เดี๋ยวเลยเวลาทานยา"

"จริงด้วย" ว่าแล้วทัตเทพก็ตักข้าวใส่ปาก รู้อยู่ว่าหลานสาวไม่อยากจะให้ตัวเองคิดมาก

"หึ! อีกหน่อยผมคงไม่มีความหมายสำหรับบ้านหลังนี้แล้วมั้ง" จากที่จะมาทานข้าวด้วย เขาก็เดินตรงไปบันได "ให้ใครเอาขึ้นไปให้ผมข้างบนด้วย" แทนคุณสั่งแม่บ้านด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดแบบหาที่ลง

"ดูมันนะ"

"ปล่อยเขาไปเถอะค่ะลุง" จริงๆ น้ำอิงก็นึกตำหนิผู้ชายคนนี้อยู่ในใจ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้เพราะกลัวผู้เป็นลุงคิดมาก

พอทานข้าวทานยาเสร็จ น้ำอิงก็พาลุงเข้านอน

"ฝากคุณลุงด้วยนะคะคุณพยาบาล"

"ได้ค่ะ" พยาบาลดูแลทัดเทพผลัดเปลี่ยนกันเข้าเวร ที่จริงหลานสาวอยากจะดูแลตอนกลางคืน แต่ลุงไม่ยอมเพราะว่าทำงานที่บริษัทก็เหนื่อยมากพอแล้ว

ห้องนอนของน้ำอิงอยู่ชั้นบน พอส่งลุงเข้านอนแล้วเธอก็กลับขึ้นไป

แกร็ก~ "??" ตอนที่ขึ้นมาอาบน้ำเธอก็เปิดไฟทิ้งไว้แล้วนะ ..แล้วใครมาปิดไฟในห้องเรา?