บทที่ 6
"ทะ.. ท่านประธาน"
ทุกคนกำลังจะลุกขึ้นเพื่อทำความเคารพ เมื่อเห็นว่าทัตเทพนั่งรถเข็นซึ่งมีพยาบาลส่วนตัวเป็นคนเข็นพาเข้ามา
"ไม่ต้อง ไม่เป็นไร" ทัตเทพบอกให้ทุกคนนั่งลง
"อิงช่วยค่ะ" น้ำอิงเดินไปเพื่อจะช่วยเข็น
"หนูอิงก็ไม่ต้องหรอกลูก ไปนั่งเถอะ"
"คุณพ่อมาได้ยังไงครับ"
"ก็นั่งรถเข็นมา"
"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผมจะจัดการเอง"
"แล้วจัดการได้ไหมล่ะ" ที่จริงแล้วทัตเทพรออยู่หน้าห้องได้สักพักแล้ว พอได้ยินพงษ์พิบูลย์ใช้คำพูดไม่ดีกับหลานสาว ท่านก็เลยเข้ามาช่วย
แทนคุณพ่นลมหายใจออกมาแบบไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้น
"นั่งลง"
"ในเมื่อคุณพ่อจะจัดการเอง ทำไมผมต้องอยู่ด้วยล่ะครับ"
"พ่อบอกให้นั่งลงไง"
แทนคุณกลัวเสียหน้า ก็เลยต้องได้นั่งลง
"ได้ข่าวว่าวันนี้จะคุยเรื่องโครงการสระบุรีที่มันยืดเยื้อใช่ไหม"
"เรื่องงานท่านประธานไม่ต้องเป็นห่วงเลยครับ ผมจัดการไปได้เกินครึ่งแล้ว"
"ดีแล้วล่ะ แต่ต่อจากนี้ไปผมจะให้ลูกชาย และว่าที่ลูกสะใภ้ของผมเป็นคนจัดการ"
"ว่าที่ลูกสะใภ้??" ในที่ประชุมต่างก็มอง เพราะเรื่องนี้ไม่มีใครรู้
"อย่าบอกนะว่าทุกคนยังไม่.."
"คุณพ่อครับ!" แทนคุณรีบหยุดคำพูดของพ่อไว้ เพราะกลัวว่าพงษ์พิบูลย์จะเสียหน้า "เรื่องงานผมจะจัดการเอง พ่อแค่ไปนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้าน"
"คุณลุงคะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของชายชราที่ได้ชื่อว่าเป็นลุงแท้ๆ "เรื่องนั้นอิงจะจัดการเองค่ะ"
คนสองคนพูดประโยคเดียวกัน แต่ทำไมคนฟังถึงสัมผัสได้ว่ามันไม่เหมือนกันเลย เพราะฟังจากปากลูกชาย เหมือนบอกว่าพ่อหมดประโยชน์แล้วให้ไปนอนอยู่บ้านเฉยๆ แต่ประโยคเดียวกันที่ออกจากปากของอีกคน มันทำให้รู้ว่าเธอเป็นห่วงความรู้สึกของท่าน
"ผมจะใช้ตำแหน่งที่ผมมี มอบหมายงานนี้ให้ลูกชาย และลูกสะใภ้ของผม"
พอสิ้นคำพูดของทัตเทพทุกคนก็รู้ได้ในทันที ว่าหมายถึงใครที่บอกว่าเป็นลูกสะใภ้ เพราะสายตาท่านมองไปที่ใบหน้าของหลานสาว ..ผู้หญิงที่ท่านเคยแนะนำบอกว่าเป็นหลานสาวแท้ๆ
เวลานี้ทุกคนมองไปที่น้ำอิงแบบแปลกใจ แต่กลับมีอีกหนึ่งคนที่มองสวนทาง เพราะเขามองไปดูใบหน้าของพ่อหญิงคนรัก ท่านก็ยังไม่รู้เรื่องนี้เช่นกัน
"เอาล่ะถ้ามีอะไรจะประชุมกันต่อก็เชิญได้เลย ผมแค่อยากจะมาบอกเรื่องโครงการสระบุรี คุณพยาบาลพาผมกลับได้แล้ว"
พยาบาลที่ยืนอยู่มุมห้องก็รีบเดินเข้ามา
"เดี๋ยวก่อน" ทัตเทพบอกพยาบาลหยุดก่อน เพราะมีเรื่องจะคุยอีกนิดหน่อย "ผมถือโอกาสเชิญทุกท่านไปร่วมงานแต่งตาแทนและหนูน้ำอิง ในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้าเลยแล้วกันนะครับ"