บทที่ 7 ตุ๊กตาหน้ารถ

บทที่ 7 ตุ๊กตาหน้ารถ

ขุนเขาสับเท้าวิ่งออกมาจากห้องนอนส่วนตัว เพียงเธอรีบหันไปมองเขาที่ตั้งหน้าวิ่งมาแถมกระโดดข้ามโซฟามาคว้าโน้ตบุ๊กจากเธอแล้ววิ่งกลับเข้าห้องไป ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วจนเธอมึนงงไปหมด แต่ภาพของคลิปวีดีโอเมื่อครู่ยังติดตาเธอไม่หาย

"อื้อ!! อะไรเนี่ย" เพียงเธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าแล้วล้มฟุบลงกับผ้าห่ม

"แม่งเอ๊ย.." ขุนเขาสบถคำหยาลออกมาพลางกดปิดคลิปวีดีโอที่สองหนุ่มสาวกำลังระเริงรักกันอย่างเมามัน "ฟู่…" ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกหนัก ๆ เท้าสะเอวมองโน้ตบุ๊กที่ยังไม่ได้ปิดเครื่อง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

เขานั่งเคาะนิ้วพลางกัดริมฝีปากเบา ๆ มองไอแพดที่เปิดงานค้างไว้แต่สมองกลับคิดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่งานก่อนจะลุกออกมาข้างนอก

"ยะ..ยังไม่นอนไง?" 'กูจะติดอ่างทำไมวะ!' ขุนเขาจิ๊ปากให้ตัวเองแล้วเลิกคิ้วถามเพียงเธอ เด็กสาวทำหน้าเลิ่กลั่กแล้วตอบกลับเสียงเบา

"ยะ..ยังไม่ได้ส่งงานค่ะ"

"อ่า..เดี๋ยวฉันส่งให้" ว่าจบขุนเขาก็เดินกลับเข้าไปในห้องแล้วยกโน้ตบุ๊กออกมาใหม่ คราวนี้เขากดซ่อนคลิปลับ ๆ พวกนั้นหมดแล้ว จากทีแรกว่าจะลบแต่ก็นึกเสียดายเลยกดซ่อนและใส่รหัสไว้เปิดแค่คนเดียวพอ "ไฟล์ไหน" เขาถามเพียงเธอพร้อมกับนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกัน

"เอ่อ..ไฟล์นี้ค่ะ" ปลายนิ้วชี้ชี้ไปที่ไฟล์ไฟล์หนึ่ง ขุนเขาพยักหน้าหนึ่งครั้งแล้วกดส่งให้เธอจนเสร็จสรรพ ขุนเขาเงยหน้าขึ้นมองเพียงเธอที่อยู่ใกล้เขาจนเกินไปก่อนจะขยับตัวออกห่าง

"แค่นี้เหรอ"

"ค่ะ"

"อืม ฉันทำงานต่อแล้วนะ เธอก็นอน" เขาปิดโน้ตบุ๊กแล้วเดินเข้าห้องนอนไปในขณะที่เพียงเธอยังนั่งตาแป๋วอยู่ที่เดิม จะนอนหลับได้ไงก็ภาพและเสียงมันยังฉายวนอยู่ในหัวซ้ำ ๆ พอหลับตาภาพมันก็ลอยมาจนบางทีเพียงเธอเผลอยกแขนขึ้นมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่เห็น

"อึก..เท่าแขนเลยเหรอ" เธออ้าปากค้างก่อนจะสอดตัวลงไปใต้ผ้าห่มพลางดิ้นยุกยิกไปมา

"ไอ้เหี้ยโชน!"

(มีไรอีกอะ โทรมาหากูตอนนี้ทำไมเนี่ย)

"มึงเอาคลิปโป๊ลงให้กูทำไมไม่ใส่รหัสไว้วะ"

(จะได้กดดูง่าย ๆ ไง เป็นไงชอบไหมกูมีอีกเพียบเลยนะ เดี๋ยวเอาไปลงให้อีก)

"พอเลยไอ้เวร"

(พูดเหมือนเมียแอบเปิดดูแหน่ะ! แล้วนี่จะโทรมาโวยวายเรื่อง?) โอโซนถามกลับอย่างหยอกล้อ

"ก็..ก็โทรมาหามึงนั่นแหละ แล้วเป็นไงไม่ได้เจอตั้งหลายวัน"

(ถามหากูหรือลูกกู?)

"ถามหามันทุกคนนั่นแหละ"

(ก็เหมือนเดิม สบายดีครับท่าน)

"อืม…งั้นแค่นี้"

(เอ้า..มึงนี่แปลกแฮะ) ไม่รอให้โอโซนพูดจบขุนเขาก็กดวางสายก่อน เขาวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะแล้วยกมือขึ้นมากุมขมับ นวดคลึงระหว่างหัวคิ้วเบา ๆ เห็นแววตากับสีหน้าเพียงเธอเมื่อครู่แล้วเธอคงคิดว่าเขาเป็นพวกหื่นกามแน่นอน ก็คลิปโป๊พวกนั้นที่โอโซนเอาลงเครื่องให้มันไม่ได้มีแค่อันเดียวน่ะสิ และยังมีครั้งหนึ่งที่เคยเอาลงคอมพิวเตอร์ของมหาวิทยาลัยโดนไวรัสกินจนต้องเสียเงินซื้อคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ให้มหาวิทยาลัยแถมยังถูกใบเตือนมาอีก น่าขายหน้าชะมัด

กลางดึก

เป็นทุกครั้งที่ขุนเขาจะออกมาเอาน้ำดื่ม เขากระดกน้ำอึกใหญ่ขณะที่เดินกลับห้องนอนแต่หางตาก็เหลือบเห็นเพียงเธอนอนทำหน้ายุ่งอยู่เลยก้มลงไปจ้องใกล้ ๆ ใกล้ที่แบบว่าลมหายใจเธอเป่ารดริมฝีปากเขา

"อ๊ะ!"

พรวด!

น้ำอึกใหญ่พุ่งพรวดออกจากปากขุนเขาดีที่ว่าเขาเงยหน้าขึ้นมาก่อนไม่งั้นหน้าเธอคงเปียกแน่ ๆ

"แค่ก ๆ..ทำไมยังไม่นอนวะ" ขุนเขาปาดน้ำออกจากปากแล้วหันมามองเพียงเธอที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งเรียบร้อยทำตาแป๋วมองเขาอยู่

"เพียงนอนไม่หลับค่ะ พยายามข่มตาหลับอยู่ค่ะ"

"อืม.." เขากระดกน้ำดื่มแล้วเดินเข้าห้องไปทันที เพียงเธอยู่ปากเล็กน้อยก่อนจะลุกออกไปหาผ้ามาเช็ดน้ำที่ขุนเขาทำไว้แล้วค่อยนอนอีกครั้ง

08:00

วันนี้เป็นวันหยุดของขุนเขาแต่สำหรับเพียงเธอคือเธอต้องไปเรียนหนังสือจึงตื่นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า

แกรก..

ขุนเขาเปิดประตูออกมาด้วยสภาพคนเพิ่งตื่นนอน เขาปรายตามองเพียงเธอเพียงนิด

"วันนี้เพียงไปเรียนนะคะ"

"อืม.." เขามองเพียงเธออีกครั้ง นี่คงเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอในชุดนักศึกษาถูกระเบียบแบบนี้และได้เห็นใบหน้าจิ้มลิ้มถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบาง ๆ เท่านั้น ผมดกดำถูกรวบตึง

"ไปก่อนนะคะ"

"เธอมีเรียนกี่โมง"

"สิบโมงเช้าค่ะ"

"อืม..ฉันจะออกไปข้างนอกพอดี ถ้าไม่รีบก็รอไปด้วยกันได้นะ" เพียงเธอพยักหน้าหงึก ๆ แล้วจึงรอไปพร้อมกับขุนเขาเพราะช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายไปเยอะเลย เขาเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เดินออกมาด้วยชุดสบาย ๆ

"วันนี้เพียงอาจจะกลับค่ำหน่อยนะคะ"

"ไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง"

"ไม่ได้นะคะ เพียงต้องบอกเพราะเพียงมาอยู่กับพี่ขุนก็เหมือนพี่ขุนเป็นผู้ปกครองเพียง ขืนเพียงกลับค่ำเดี๋ยวพี่ขุนก็ถามหาอีก" ขุนเขาเกาหัวคิ้วอย่างมึนงงกับคำพูดของเพียงเธอ นี่เขาเป็นผู้ปกครองเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย

หลายนาทีต่อมา

รถยนต์หรูเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกคณะ ขุนเขามองเข้าไปด้านในเพียงนิดแล้วหันมามองเพียงเธอ

"เรียนบัญชีเหรอ"

"ค่ะ"

"ก็แสดงว่าคิดเงินเก่งสินะ"

"ก็..นิดหน่อยค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" เธอยกมือไหว้ขุนเขาอีกครั้ง

"เลิกไหว้ฉันได้แล้ว ไม่อยากแก่ว่ะ" เขาเบือนหน้าหนี ก่อนที่เพียงเธอจะเปิดประตูก้าวลงจากรถ เธอหันมายิ้มให้เขาเพียงนิดแล้วโบกมือให้ ขุนเขาส่ายหน้าไปมาน้อย ๆ แล้วขับรถออกมาแล้วมุ่งตรงไปซื้อของใช้ที่จำเป็นและแวะซื้อของกินไปใส่ตู้เย็นไว้ด้วย จริง ๆ เขาไม่จำเป็นต้องออกมาซื้อเองก็ได้แค่สั่งของที่อยากได้ลูกน้องแม่ก็จัดการให้

ครืด~ ครืด~

โทรศัพท์ขุนเขาดังขึ้นขณะที่เขากำลังขนของเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มวางของลงบนโต๊ะแล้วกดรับสายปกป้องที่โทรเข้ามา

"ไงวะ"

(กูเห็นมึงไปไหนมากับสาวสวยวะ เดี๋ยวนี้มีตุ๊กตาหน้ารถเหรอ) ปกป้องเอ่ยแซวเพื่อน

"เห็นกูตอนไหน"

(ก็เห็นตอนที่จอดติดไฟแดงไง มึงไม่เห็นกูหรอกแต่กูเห็นมึง)

"เหรอ"

(เห็นไม่ชัดมากเท่าไหร่แต่ก็พอจะเดาออกว่ามึงเอาสาวมหาวิทยาลัยนั่งหน้า)

"เสือกไปทุกที่จริง ๆ แค่นี้นะกูกำลังขนของเข้าห้องอยู่"

(เออ…ว่าแต่จะไม่แนะนำตุ๊กตาหน้ารถให้เพื่อนรู้จักหน่อยเหรอวะ)

"ตุ๊กตาเหี้ยไรของมึง แค่นี้!" ว่าจบเขาก็กดตัดสายทิ้งทันทีแล้วรีบขนของเข้าห้องจนเสร็จพร้อมกับจัดเรียงให้เข้าที่เรียบร้อย

"เฮ้อ!" ชายหนุ่มหย่อนก้นนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกับที่เพียงเธอใช่นอน เขาค่อย ๆ ก้มลงไปดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ แล้วทำหน้าครุ่นคิด "กลิ่นเธอหรอกเหรอ?" ขุนเขาหลับตาพริ้มแล้วสูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ นั้นอีกครั้งจนร้องอ๋อในใจ เขาจำได้ว่ากลิ่นนี้เคยได้สัมผัสตอนที่เธอนั่งอยู่บนหน้าตักเมื่อครั้งที่อยู่คลับ

เขาเอนตัวนอนทับที่ที่เพียงเธอเคยนอนแล้วเปิดทีวีดูหนังเพราะเป็นช่วงพักผ่อนอย่างสบายใจ

16:00

เพียงเธอเดินมาเรียกแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดขุนเขาแต่ทว่าเธอต้องชะงักค้างที่จะโบกรถเมื่อรถยนต์หรูขับมาจอดเทียบริมฟุตพาทพอดี ขุนเขาลดกระจกลงแล้วเลิกคิ้วให้เด็กสาว

"ขึ้นรถ"

"คะ?"

"ต้องให้ลงไปเชิญไหม"

"ค่ะ ๆ" เพียงเธอรีบเปิดประตูก้าวเข้ามานั่งในรถและคาดเข็มขัดอย่างรู้งาน "พี่ขุนมารับเพียงเหรอคะ?"

"เปล่า แค่ผ่านมาซื้อของ" เพียงเธอหันไปมองเบาะหลัง เห็นถุงของเต็มไปหมดเธอจึงพยักหน้าเข้าใจว่าเขาไปซื้อของมาจริง ๆ

"เย็นนี้จะทำกับข้าว"

"คะ?"

"…" เขาเหลือบตามองเพียงเธอเพียงนิดแล้วขับรถกลับคอนโดทันที