ตอนที่3[อดีตที่อยากลืม]

คลั่งรักพายุร้าย

ตอนที่3

[อดีตที่อยากลืม]

ห้องVIPชั้นสามร่างสูงใหญ่กำลังนั่งพิงพนักโซฟานุ่มราคาแพง ดวงตาคมกริบแหงนเหม่อมองขึ้นไปหยุดอยู่ที่เพดานฝ้าสีขาวด้านบน เหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนักหน่วง ปากหยักสวย ขบเม้มกัดลงที่ริมฝีปากล่างของตัวเองจนเจ้าตัวรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาจึงหลุดจากภวังค์ 'เฮ้ย! กูเป็นบ้าอะไรว่ะเนี่ย!' เฝ้าคิดถึงยัยตัวหนอนชาเขียวทำไมวะ

"เป็นไงไอ้เสือมึง วันนี้ทำนั่งเฉย ไม่หาเหยื่อสวย ๆ ขึ้นไปขย้ำข้างบนอีกเหรอวะ" เสียงณดลย์เพื่อนสนิทเอ่ยเย้าแหยที่เห็นเพื่อนชายมาแปลก

"เอ่อ! กูเบื่อ ๆ ว่ะไม่หิว ไม่อยากกระแทกกับใครเว้ย!!" เสียงเข้มเอ่ยเนื่อย ๆ ออกมา

"เพื่อนกูมาแปลกจริงเว้ย! ทุกครั้งที่มากูเห็นแต่มึงจ้องหาสาว ๆ ซิง ๆ หิ้วขึ้นไปกระแทกอย่างเดียวกูห้ามก็ไม่ฟัง" เพื่อนชายบ่นอุบ

"เอ่อ ๆ กูจะกลับบ้านแล้ว"

เฮ้ย! มึงมาแปลกจริง ๆ นะเว้ย แดกเหล้าไปสองขวดเอง แบบนี้ผับกูก็เจ๊งกันพอดี" เสียงณดลย์เย้าต่ออย่างไม่จริงจังนัก

"กูจะกลับบ้านแล้วเว้ย!"

"กลับบ้านเหรอวะ!  ทุกทีมึงก็นอนที่คอนโด ทำไมวันนี้อยากไปนอนบ้าน กูละงงกับมึงว่ะ!!" เพื่อนรักเฝ้าเอาแต่จับจ้องมองหาพิรุธจากใบหน้าหล่อเหลาของเพื่อนชาย

"พักนี้แม่กูบ่นจนหูชาแทบทุกวัน กูเลยต้องไปนอนที่บ้านบ้าง" พายุหาทางออกให้ตัวเองจนเจอ เมื่อเห็นเพื่อนชายสงบปากสงบคำลง

ร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทดำสนิท มีเพียงเสื้อเชิ้ดสีขาวที่อยู่ด้านในเด่นชัดเมื่อเจ้าตัวได้ถอดเสื้อสูทหรูออกมาพาดบ่า แล้วปลดกระดุมเชิ้ดออกลงไปถึงสามสี่เม็ด เพื่อเปลือยโชว์เรือนร่างที่มีมัดกล้ามโต ๆ ก่อนจะขยับ ก้าวเดินไปด้านหลังผับเพื่อก้าวลงบันไดไปหารถหรู

สปอร์ตสีแดงหรูแล่นไปตามเส้นทางที่โล่งไร้ รถรามาขวางทางให้ปวดหัว เพราะเวลานี้เข้าไปถึงตีสองแล้ว เมื่อรถแล่นมาถึงประตูรั้วที่คุ้นเคย ร่างโตก็เบาเครื่องยนต์ลง ก่อนจะกดรีโมทประตูรั้วให้เปิดออกกว้าง

ร่างโตเลี้ยวรถเข้าไปจอดในโรงจอดรถด้านใน ก่อนจะลงเดินออกมา ก้าวเท้ายาว ๆ ไปผลักประตูเข้าบ้านหลังงาม

พายุกวาดสายตาจ้องมองไปทั่วห้องโถง ที่เงียบสงัด ก็นี่มันตีสองกว่าไปแล้ว ใครเขาจะมาแหกขี้ตารอทำอะไรวะ! ใคร ๆ เขาก็เข้านอนกันหมด ร่างโตจึงสาวเท้าขึ้นไปด้านบน แล้วมองไปทางซ้ายมือที่เป็นห้องพี่ชาย ประตูห้องของพี่ใหญ่ก็ปิดเงียบสนิท

ร่างโตเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องกลาง ที่เจ้าหล่อนมีศักดิ์เป็นถึงน้องสาวของเขา ก่อนจะเดินเลยไปห้องถัดไปที่เป็นห้องส่วนตัวของตัวเอง แล้วผลักเข้าด้านใน เอาเสื้อสูทไปวางลงที่ขอบเตียง แล้วเดินไปหยิบของในลิ้นชักขึ้นมากำเอาไว้แน่น ก่อนจะตัดสินใจ เปิดประตูห้องนอนออกอีกครั้ง แล้วเดินออกไปด้านนอกห้องทันที

แกร็ก!!

เสียงปลดล็อคประตูเบา ๆ ดังขึ้น ตามด้วยร่างโตของพายุ ที่แทรกกายเข้ามายืนจ้องมองเจ้าของร่างบาง ที่เป็นเจ้าของห้อง ที่กำลังนอนหลับสนิทอย่างมีความสุข

ร่างบอบบางที่เย้ายวน นอนตะแคงข้าง ชุดนอนบางเบาที่แนบเนื้อ ให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งถนัดตาจากแสงไฟด้านนอก ที่แลดลอดผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามา ส่องสะท้อนให้ดวงตาคมกริบ ได้แอบสำรวจเรือนร่างตรงหน้าได้อย่างถนัดชัดเจน 

หน้าอกอวบอิ่มที่ล้นทะลักออกมา ยามเจ้าของร่างที่นอนไม่มีเสื้อบราปิดบังอำพรางเลยสักนิด ส่งผลให้ร่างโตที่แอบมองใจสั่นระรัว

สะโพกกลมกลึงผายออกกำลังสวย พอเหมาะกับวัยสิบแปดปีของเจ้าหล่อนที่นอนแน่นิ่ง มันชักน่าเอามือไปลูบไล้สัมผัสให้สมใจอยากสักครั้งหนึ่ง

"กำลังหลับมีความสุขเชียวนะสาวน้อย" ริมฝีปากหยักที่กำลังแสยะยิ้มร้ายออกมาอย่างฉายชัด มือใหญ่ก็เข้าไปลูบไล้ที่แก้มป่องนวลเนียนใสเบา ๆ 

ร่างน้อยที่กำลังหลับฝันเคลิบเคลิ้มอยู่อย่างมีความสุข ก็ขยับยิ้มออกมาเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่วาบหวามอ่อนละมุน

"อื้อ!" เสียงเล็กครางออกมาเบา ๆ เมื่อร่างกายโดนปลุกเร้าไปทั่วเรือนร่าง

"คงนึกว่าตัวเองนอนฝันไปละสิท่า!! ฮึ!" มือหนาลงสัมผัสแผ่วที่หน้าอกอวบอิ่ม ด้วยทวงท่าที่ช่ำชอง ริมฝีปากหยักสวย ก็เข้าไปครอบครองยอดถัน ที่คัดตึงเป็นไตสู้มือของเขาแผ่วเบา

"อื้อ! อย่าสิ!" ร่างเล็กครางต่อต้าน พร้อมยกมือเรียวเล็กปัดป้องเบา ๆ ดวงตาที่มีขนตายาวเป็นแพหลับสนิท อย่างไม่รู้สึกตัวว่ากำลังมีภัยมาเยือนอยู่ข้างกาย

พายุเฝ้าปรนเปรอทั้งลิ้นทั้งมือแผ่วเบา ร่างน้อยได้แต่เคลิ้มไปตาม สิ่งที่เขาปรนเปรอให้อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว จนร่างสั่นสะท้านไหว

ร่างโตเนื้อตัวร้อนผ่าว ส่วนล่างแข็งขืนจนปวดหนึบ แล่นขึ้นมาจุกแน่นอยู่ที่หน้าอก เขาไม่เคยอดทนนานขนาดนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ ร่างโตไม่รีรออีกต่อไป ก่อนจะใช้ปากหยักปิดลงไปที่ปากอิ่มทันที

"อื้อ!!" ฉันสะดุ้งเฮือกสุดตัว ด้วยความตกใจสุดขีด เมื่อรู้สึกตัวตื่นขึ้นมากลางดึก ก็มีร่างโตปริศนากำลังบุกรุกทาบทับอยู่บนเรือนร่างของฉัน

ฉันใช้มือทั้งสองข้างทุบตีและหยิกข่วน ไปที่ร่างโตจนวุ่นวายไปหมด ไม่นานมือทั้งสองข้างก็สิ้นอิสระภาพลง เมื่อมือหนารวบแขนทั้งสองข้างของฉันขึ้นเอาไปไว้บนศีรษะ

"อื้อ!!" ฉันดิ้นรนสุดแรงเพื่อจะให้หลุดพ้น จากการพันธนาการที่แน่นหนา เท้าฉันที่ว่างก็พยายามยกขึ้น แล้วถีบไปที่หน้าขาแกร่งของผู้บุกรุกทันที

ปึก ปึก!!

เท้าฉันส่งแรงถีบได้แค่สองที ก็โดนขาที่แข็งแรงของอีกฝ่ายกดล็อคไว้อย่างแน่นหนา

ฉันมัวแต่ตกใจจนลืมสำรวจ รูปร่างกำยำที่คุ้นตา และกลิ่นน้ำหอมกลิ่นนี้ที่คุ้นติดจมูก ที่มีสมาชิกในบ้านนี้ใช้อยู่เป็นประจำ ขึ้นมาเมื่อนึกอะไรได้ 'พี่พายุ' กลิ่นนี้พี่พายุชอบใช้อยู่เป็นประจำ 

เมื่อฉันนึกขึ้นได้จึงรวบรวมสมาธิ แล้วใช้คมเขี้ยวในปากขบเข้าไปที่ปลายลิ้นสากที่พยายามจะรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากของฉัน

"อื้อ! เจ็บ เป็นหมาบ้าหรือไงว่ะ!!" เสียงเข้มดุสบถออกมา

"พี่พายุ! ทำแบบนี้กับพร้อมได้ยังไง ปล่อยพร้อมเดี๋ยวนี้นะ" เมื่อปากฉันเป็นอิสระฉันก็ถามเขาออกไปทันที

"ฮึ! ทำไมจะทำไม่ได้ละ" เสียงเข้มเอ่ยถามฉัน

"ก็พร้อมเป็นน้องสาวของพี่นะคะ" ฉันรีบตอบเขาออกไปอย่างไว เพื่อเตือนให้เขาได้สติ นี่! เขาเมาแน่ ๆ ฉันสัมผัสได้ถึงกลิ่นเหล้าจากปากเขาที่มาสัมผัสกับปากฉันเมื่อสักครู่

"ฮึ!! น้องสาวที่ไม่ได้คลานตามกัน ออกมาสักหน่อยฉันไม่นับ" เสียงเข้มเอ่ยทำให้ฉันตกใจหนักขึ้น

เมื่อเขาใช้มือหนาบีบขย้ำ คลึงเคล้นหน้าอกฉันแรง ๆ แล้วริมฝีปากหยักก็ตะปบขบเม้มยอดอกอวบของฉันไปด้วย จนร่างกายฉันสั่นเทา ผสมเสียวซ่านไปหมดทั้งร่าง

"พี่ยุ ปล่อยพร้อมไปเถอะนะคะ พร้อมกลัว" ฉันร้องวิงวอนเขาด้วยเสียงสั่นเครือ

"มันไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก มีแต่เธอจะติดใจเสียมากกว่า" ว่าจบ พี่พายุก็ขยับลิ้นสากมาบดเบียดที่ปากของฉัน แล้วดันลิ้นเข้ามาเกาะเกี่ยวตวัดรัดดึง พร้อมดูดดื่มกลืนกินน้ำหวานในปากฉันอย่างหิวกระหาย 

ก่อนมือหนาจะลูบไล้ลงไป ที่ระหว่างขาเรียวฉัน แล้วเข้าไปลูบลงที่เนินเนื้อสุดหวงแหนของฉันอีก

"อืม! แฉะไวดีนี่" เขาใช้นิ้วร้ายรุกรานส่วนนั้นของฉันเบา ๆ แล้วเร่งจังหวะเข้าออกเร็วขึ้น

"อ่า! อย่า อ่ะ!" ฉันได้แต่กัดปากตัวเองจนเจ็บเพื่อระงับความเสียวซ่าน พี่พายุลุกขึ้นดึงเสื้อผ้าของเขาออกจนหมด ยืนโชว์เรือนร่างเปล่าเปลือย ฉันก็มองเห็นแท่งเอ็นร้อนฉ่า ของเขา ที่ใหญ่ยาวดูหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว

"พี่พายุปล่อยพร้อมไปเถอะนะคะ" ฉันพยายามอ้อนวอนเขาอีกครั้ง

"ไม่มีทาง" ว่าจบเขาก็ใช้แท่งเอ็นที่ใหญ่โต ดันเข้ามาในโพรงนุ่มของฉันทันที

"อ๊าย! เจ็บ! เอามันออกไป" ฉันร่ำไห้ออกมา

"แม่ง! เข้ายากจังว่ะ!!" ว่าจบ เขาก็ถอดถอนมันออกมา จนฉันรู้สึกโล่งอก

สวบ!! พรวด!!

ร่างกายฉันสะดุ้งเฮือก! สิ้นเสียงดังพรวด ฉันก็กัดปากตัวเองจนเจ็บไม่มีเสียงใด ๆ ออกมา คงมีแต่น้ำตาที่ไหลพรากเต็มร่องแก้ม มันทั้งเจ็บทั้งจุกจนฉันแทบขาดใจ และฉันรับรู้ได้ว่าส่วนนั้นของฉันคงจะฉีกขาดไม่มีชิ้นดี เพราะสัมผัสได้ว่ามีน้ำอุ่น ๆ ไหลออกมาจากช่องนั้นของฉัน แล้วมันก็ไหลไปตามร่องก้น

"อืมเลือด! นี่เธอยังไม่เคยเหรอว่ะเนี่ย!" เขาเห็นเลือดของฉันไหลมาชะโลมทั่วแก่นกายของเขา แต่เขาก็ไม่คิดจะถอดถอนมันออกมา

พี่พายุพยายามเดินหน้าต่อ ด้วยการขยับกายช้า ๆ เพื่อให้ฉันปรับตัวละมั้ง

"อืม! หนูพร้อมอย่าเกร็งสิรู้ไหม ถ้าหนูเกร็งมันจะยิ่งเจ็บนะ" เขาทำเป็นพูดดีกับฉัน ก่อนเขาจะยกสะโพกขึ้นแล้วส่งแรงกระแทกแรง ๆ ซ้ำ ๆ ใส่ร่องฉัน จนฉันสั่นสะท้านตามแรงกระแทกของเขา

"อืม! โคตรดีตอดรัดแน่น จนเสียวไปหมด" ว่าจบเขาก็จ้วงแทงใส่ฉันอย่างไม่หยุดยั้ง ส่วนฉันที่พยายามกัดปากตัวเองเอาไว้ ไม่ให้ส่งเสียงร้องออกมาแต่ก็สุดจะกลั้น

"อ่าส์! อื้อ!" ฉันก็ปล่อยเสียงครางออกมาเมื่อรู้สึกรูร่องที่ความใหญ่โต เข้ามาบดเบียดจ้วงแทงมันสุดเสียวสยิวจนสุดจะทานทนไหว

"ถ้ามันเสียว ก็ร้องออกมาดัง ๆ ไม่ต้องเก็บเอาไว้รู้ไหม" เขายังมีหน้ามาบอกฉันอีก เมื่อรู้สึกถึงอารมณ์ภายใน ที่สยิวเสียว ทั้งเจ็บทั้งจุกปะปนกันไปร่องน้อยของฉัน ก็ตอดรัดของพี่พายุแน่นขึ้น ก่อนฉันจะปลดปล่อยน้ำหวานออกมา

"อ่าส์!! หนูตอดรัดพี่ดีพิลึก อืม! เสียวสุดลำ" ว่าจบ เขาก็อัดกระแทกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะอีกสักพัก ก่อนจะรีบดึงแก่นกายใหญ่ออกมาปลดปล่อยน้ำรักลงที่พื้นข้างเตียง

"อืม! เสียวฉิบ!!"

ฉันรีบขยับกายจะลุกขึ้น ไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำความสะอาด และจะสำรวจส่วนนั้นไปด้วย แต่แค่ขยับร่างฉันก็ปวดร้าวไปหมด

"จะลุกไปไหน เดินจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ" เสียงเข้มเอ่ยถามฉัน จนฉันเกือบจะออกปากต่อว่าเขาออกไป แต่เขาก็เข้ามาอุ้มฉัน พาฉันไปล้างเนื้อตัวจนสะอาดแล้วอุ้มกลับมาวางที่เตียงเหมือนเดิม

พี่พายุไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ร่างโตเดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ถอดทิ้ง ข้างเตียง ขึ้นมาสวมใส่อย่างลวก ๆ ก่อนจะดึงประตูเปิดออกแล้วเขาก็ก้าวออกจากห้องฉันไป

ส่วนฉันเมื่อถูกปล่อยให้อยู่ในห้องตามลำพัง น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ ก็ไหลพรากออกมาเป็นสาย ฉันนอนร้องไห้ตลอดทั้งคืน จนตาบวมฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาพบเจอ กับเรื่องราวที่แสนเจ็บปวดได้ขนาดนี้

ทำไมพี่พายุถึงได้ใจร้ายกับฉันได้มากมายขนาดนี้ ฉันเฝ้าแต่ตั้งคำถามอยู่ในหัว เขาเกลียดฉันมากมายขนาดนี้เชียวหรือ แล้วต่อไปนี้ฉันควรจะทำอย่างไรกับชีวิตตัวเองดี