คลั่งครั้งที่5 บังเอิญ

สถานที่งานประมูลภาพ

/ดาร์บี้ได้ยินมั้ย/

เสียงหูฟังบลูทูธรูปแบบคล้ายตู้มหูที่ร่างโปร่งสวมใส่อยู่ที่ใบหูเล็กดังขึ้น ร่างโปร่งที่อยู่ในชุดสูทเรียบหรูบนใบหน้ามีแว่นสายตาประดับอยู่ก้าวเดินสำรวจรอบๆงานอย่างช้าๆ เพื่อสำรวจหาทางหนีทีไล่ไว้ เผื่อยามจำเป็นในการลงมือผิดพลาด ถึงแม้มันจะไม่มีวันผิดพลาดก็เถอะ

"อืม"

ดาร์บี้ครางรับในลำคอเบาๆพร้อมกับพยักหน้าให้กับบริกรที่เดินถือถาดเครื่องดื่มชั้นดีเสิร์ฟให้แขกในงานเป็นเชิงขอเครื่องดื่มแก้วหนึ่ง แต่ความจริงในการพยักหน้านั้นคือการตอบคาร์ลที่กำลังส่องสไนเปอร์รอบมองทั่วงาน และการส่องเลงปืนมานั้นรวมถึงการส่องเลงมาที่เขาด้วย

บอกไม่เคยจำ!

ร่างโปร่งที่รับแก้วไวน์จากบริกรหนุ่มไว้ในมือ ก็หันมองรอบๆพลันเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะจ้องมองไปยังหน้าต่างที่เป็นกระจกบานใสด้วยสายตาคาดโทษ

ซึ่งชายหนุ่มที่กำลังนอนมอบเลงสไนเปอร์อยู่บนดาดฟ้าของตึกตรงข้าม ก็ได้แต่ยิ้มแหยๆกับตนเองเมื่อส่องไปเจอเข้ากับสายตาของคู่หูที่ดูก็รู้ว่าความหมายของสายตานั้นว่ามีความหมายแฝงว่าอะไร

จบงานมึงเจอกูแน่

/มันจำเป็นดาร์บี้ จบงานเราค่อยเคลียร์กันเนาะ/

เสียงใสของคาร์ลเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อพลางกรวดสายตามองรอบๆในงานจากระยะไกลก่อนที่จะหยุดชะงักที่เป้าหมายที่พวกเขาต้องลงมือ

/เป้าหมายปรากฏตัวแล้วที่2นาฬิกา/

สองขายาวก้าวไปตามทิศทางที่ได้ยินจากเพื่อนที่ซุ่มมองจากระยะไกลก่อนที่จะหยุดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากเป้าหมาย มือบางข้างขวายกขึ้นแตะที่ใบหูที่สวมเครื่องมือสื่อสารไว้ไม่นานก็ลดลงไว้ข้างตัวดังเดิม ส่วนมือซ้ายอีกข้างก็ยังคงถือแก้วเครื่องดื่มชั้นดีไว้ในมือ ทำเหมือนเป็นแขกทั่วไปที่โดนเชิญมาร่วมงาน

"อืมเห็นแล้ว"

/ตามที่สืบมาช่วงกลางงานเป้าหมายจะออกไปห้องพักชั้นสองที่จองไว้ เพื่อรอคุยแลกเปลี่ยนการค้ายากับคู่ค้า นายมีเวลาลงมือแค่ช่วงนั้นดาร์บี้ จับตาเป้าหมายไว้ดีๆล่ะอีกสักพักกูต้องลงจากดาดฟ้าแล้ว/

คาร์ลเริ่มสาธยายข้อมูลที่เขาสืบมาได้ ก่อนที่จะบอกคู่หูของเขาว่าเขาต้องลงจากที่ซุ่มมองก่อนเวลาที่คุยกันไว้ เพราะเขารู้สึกแปลกๆมาสักพักแล้ว รู้สึกเหมือนโดยใครสักคนแอบมองเขาอยู่ ทั้งๆที่เขาก็เดินสำรวจรอบๆดูแล้วว่าไม่มีใครนอกจากเขา

"ทำไม"

เซทท์ที่ได้ยินองศาบอกแบบนั้นก็ได้ขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัยและเป็นห่วงเพราะกลัวว่าจะเกิดเรื่องกับผู้เป็นเพื่อน

/ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ต้องเป็นห่วง กูแค่รู้สึกแปลกๆเหมือนมีสายตาแอบมองกูอยู่ กูเลยจะถอนกำลังออกจากที่นี้เร็วหน่อยแล้วไปแสตนบายรอมึงอยู่ฐานบีรอมึงเรียกขอกำลังเสริมยามฉุกเฉิน/

องศาที่เห็นแววตาของเซทท์ที่แสดงความเป็นห่วงออกมาชัดเจนก็ได้เอ่ยอธิบายให้เซทท์ฟังก่อนที่จะเริ่มถอดอุปกรณ์แล้วเก็บของเข้ากระเป๋าใบใหญ่เมื่อเห็นงานประมูลเริ่มขึ้น

พิร์ภูณกรที่อยู่ในคาบของเซทท์ชายหนุ่มอ่อนโยนใบหน้าหวานที่มีแว่นสายตาประดับบนใบหน้า ที่คนทั่วไปรู้จักกันในนามนักวาดและนักออกแบบโลโก้ฝีมือดี ยืนอยู่ท่ามกลางนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่กำลังพากันประมูลภาพเขียนด้วยราคาไม่ต่ำกว่าห้าสิบล้านบาท

"ต่อไปเป็นภาพเขียนของนักวาดD.sนะครับราคาเริ่มต้นอยู่ที่5แสนบาทเริ่มประมูลครับ"

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองไปยังภาพเขียนที่ตั้งโชว์อยู่บนเวที ภาพที่เล่าเรื่องราวความเป็นธรรมชาติความร่มรื่นความเย็นสบายและความอ่อนโยนของสิงสาราสัตว์ ภาพที่เขาคนนี้เป็นคนเขียนขึ้นมาเองกับมือ

"หมายเลขสามให้หนึ่งล้าน มีใครให้มากกว่านี้มั้ยครับ"

"หนึ่งล้านห้าแสนครับ มีใครสู้มั้ยครับ"

ผู้คนในงานเริ่มที่จะยกป้ายหมายเลขและเอ่ยสู้ราคากันไม่หยุดหย่อนจนตอนนี้ราคาของภาพของเขาหยุดอยู่ที่50ล้านบาทจึงไม่มีใครที่จะยกป้ายขอขึ้นสู้ และคนที่ประมูลภาพของเขาหยุดที่50ล้านบาทคือเป้าหมายที่เขาต้องลงมือในวันนี้

"50ล้านครั้งที่หนึ่ง....50ล้านครั้งที่สอง....และ50ล้านครั้งที่....."

เสียงนับของพิธีกรดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มของชายวัยกลางคนที่ประดับขึ้นบนใบหน้า เมื่อนึกว่าตัวเองเป็นผู้ชนะในการประมูลภาพเขียนที่สวยงามภาพนี้ แต่ยังไม่ทันที่พิธีกรจะได้ทุบปิดการประมูลลงก็มีเสียงทุ้มของชายปริศนาผู้มาใหม่เอ่ยขัดขึ้นซะก่อน

"100ล้าน!"

เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนที่การนับครั้งที่สามจะดังขึ้นทำให้ทุกคนในห้องประมูลหันไปมองผู้ประมูลที่มาใหม่แถมยังเสนอราคาประมูลที่สูงกว่าเป็นเท่าตัวอีก

พิร์ภูณกรหันไปมองตามเสียงทุ้มที่เสนอราคาภาพเขียนของเขาจนสูงลิ่วก็พบเขากับชายหนุ่มตัวสูงมาดเข้มหน้าตาหล่อเหลาเอาการ ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองตรงไปที่ภาพของเขานิ่งๆ ท่ามกลางบอดี้การ์ดนับสิบที่ยืนคุ้มกันให้เขาอยู่ด้านหลัง

คนคนนี้อันตรายไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วยอย่างยิ่ง

คำว่าอันตรายผุดขึ้นมาในหัวของเซทท์ทันทีที่เห็นชายหนุ่มตัวสูงมาดมาเฟียเดินเข้ามาในงาน ผู้คนในห้องประมูลที่เห็นว่าชายที่ปรากฏเป็นใครต่างพากันหันหน้าหนีไม่กล้าสบตาและไม่มีใครที่จะกล้าประมูลราคาแข่งกับชายคนนี้

เซทท์จ้องมองชายตัวสูงคนนั้นสักพักก่อนที่จะเปลี่ยนไปมองยังเป้าหมาย เมื่อสบเข้ากับดวงตาคมเข้มอันน่ากลัวและแววตาอันตรายของชายตัวสูงผู้มาใหม่

อชิตพลที่สบเข้ากับสายตาของร่างบางที่จ้องมองมาที่เขาอย่างบังเอิญก็สตั้นไปเล็กน้อยจนไม่ได้ฟังคำปิดประมูลภาพเขียนที่ตัวเขาเป็นคนประมูลได้ในราคา100ล้านบาทเลยสักนิด

พอจะเจอตัวก็เจอง่ายซะเหลือเกิน

มังกรคิดในใจพลางจ้องมองไปที่ร่างบางที่ตอนนี้ยืนอยู่ท่ามกลางพวกนักธุรกิจที่เข้ามายินดีที่ภาพของเขาปิดราคาประมูลได้ในราคาที่สูงลิ่ว

"เมที ครั้งนี้อย่าให้พลาด"

เสียงทุ้มเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิท นัยน์ตาคมยังคงจ้องมองไปที่ร่างโปร่งที่ยังคงรายล้อมไปด้วยนักธุรกิจชายมากมายไม่ว่าจะนักธุรกิจชายเล็กชายใหญ่ต่างพากันรุมล้อมจนทำให้มังกรที่จ้องมองอยู่คิ้วกระตุกอย่างไม่พอใจ ที่คนที่เขาหมายตาไว้ดูจะเนื้อหอมซะเหลือเกิน

"หายไปไหนแล้ว"

เสียงทุ้มสถบออกมาอีกครั้งอย่างอารมณ์เสียเมื่อเขาหันไปมองคนที่เข้ามาทักทายเขาแค่แป๊บเดียวหันมาอีกทีคนตัวเล็กนั้นก็หายไปซะแล้ว

นัยต์คมกวาดมองรอบๆงานเพื่อจะหาเป้าหมายที่เขาตามหา แต่ก็ไม่ปรากฏเห็นแม้แต่เงาของคนตัวเล็กเลย จึงทำให้คนตัวสูงที่เมื่อกี้กำลังอารมณ์ดีที่เจอะเจอคนตัวเล็กโดยบังเอิญเป็นต้องแปลเปลี่ยนเป็นใบหน้าหงุดหงิดและโมโหในทันทีที่ปล่อยให้คนร่างบางคลาดสายตาไป