คลั่งครั้งที่3 ยับเยิน

ร่างโปร่งที่กดตัดสายขององศาก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะหันมาเผชิญหน้ากับเหล่าชายชุดดำที่ยืนดักหน้าดักหลังเขาอยู่

"พวกคุณเป็นใคร"

เสียงทุ้มใสเอ่ยถามพวกชายชุดดำตรงหน้าขึ้นอย่างนิ่งๆ มือบางกำกระชับสายกระเป๋าที่สะพายไว้แน่น สายตาใต้กรอบแว่นก็รอบมองหาช่องว่างที่จะหนี

ห้าคน ไม่สิ! มีอีกคนนั่งอยู่บนรถ

พิร์ภูณกรมองสำรวจและคิดในใจ คนตัวเล็กไล่นับชายชุดดำที่ล้อมหน้าล้อมหลังก่อนที่สายตาจะไปปะทะกับชายตัวอีกคนที่นั่งจ้องมองสถานการณ์อยู่บนรถไม่ไกล

เอาไงดีวะ ด้านหน้ามีสามคนด้านหลังอีกสองบนรถอีกหนึ่ง มันพกปืนกันทุกคนด้วยสิ คิดสิเซทท์ คิดสิ

เอาเป็นว่าถ่วงเวลาไว้ให้ได้นานที่สุด สักสิบนาทีก็ยังดี สิบนาทีคงพอสำหรับรอให้องศามาช่วย

เซทท์ที่กำลังใช้ความคิดอยู่นั้นจำต้องหลุดจากภวังค์ความคิดแล้วเบี่ยงตัวหลบจากชายชุดดำคนหนึ่งที่อยู่ๆก็พุ่งมาที่ตัวเขา ก่อนที่เท้าสวยจะยกขึ้นถีบเต็มแรงเข้าที่สีข้างของชายชุดดำคนนั้น จนทำให้มันลงไปนอนกองกับพื้นเพราะความจุกไปสักพัก

นอกจากจะไม่ได้คำตอบอะไรจากกลุ่มชายชุดดำตรงหน้าแล้ว คนพวกนั้นยังเล่นเขาที่เผลอด้วย

"ใครส่งพวกมึงมา!"

พิร์ภูณกรเอ่ยถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ นัยน์ตาสวยแปลเปลี่ยนจากแววตาตกใจเป็นแววตานิ่งสงบจนเกินความคาดหมาย

ชายชุดดำที่นั่งในรถมองดูสถานการณ์เป็นต้องเบิกตากว้างตกใจที่ลูกน้องมือดีนั้นพลาดท่าโดนชายร่างโปร่งถีบจนลงไปนอนกับกองพื้น แรกๆเขาคิดว่างานนี้จะง่ายแต่ตอนนี้เขาจำต้องเปลี่ยนความคิดใหม่แล้ว

ดูท่าชายหนุ่มที่ผู้เป็นนายสั่งให้จับตัวไปคงจะมีฝีมือไม่น้อย

"ยุ่งยากจังวะ ทำให้สลบแล้วลากตัวไปให้นาย"หนึ่งในชายชุดดำเอ่ยขึ้นก่อนที่เหล่าชายชุดดำที่เหลือจะกรูกันเข้ามาหาเซทท์เพื่อจะจับตัวและโป๊ะยาสลบแล้วลากตัวไปให้ผู้เป็นนายตามคำสั่ง

พิร์ภูณกรที่เห็นท่าไม่ดี ก็รีบทิ้งกระเป๋าลงพื้นแล้วตั้งท่าเตรียมพร้อม ก่อนที่จะส่งลูกถีบใส่ชายที่วิ่งกรูเข้ามาใกล้ที่สุดแล้วหันไปส่งหมัดหนักๆให้ชายอีกคนจนทำให้ชายทั้งสองที่โดนนั้นมึนงงไปชั่วขณะ

ความชุลมุนวุ่นวายเกิดขึ้นทันทีที่ชายร่างโปร่งที่พวกเขาหมายจะจับตัวง่ายๆนั้น ดันมีฝีมือในการต่อสู้ชกต่อยไม่น้อย

ดูท่าพวกเขาคงต้องลงไม้ลงมือบางแล้วไม่งั้นคงจะเจ็บตัวและจับตัวชายคนนี้ไปให้นายไม่ได้

ฝ่ายชายชุดดำเริ่มออกหมัดถีบเท้าใส่เป้าหมาย แต่ไม่ว่าพวกชายเหล่านั้นจะลงไม้ลงมือกับร่างบางแต่ก็ทำได้ไม่เต็มที่ เพราะกลัวว่าชายตรงหน้าจะเจ็บหนักจนผู้เป็นนายนั้นไม่พอใจ เพราะคำกำชับของผู้เป็นนายนั้นสำคัญเป็นอย่างมากถ้าไม่ทำตามดูท่าพวกเขาคงได้กินลูกตะกั่ว และเพราะเหตุนี้จึงทำให้พิร์ภูณกรจัดการชายชุดดำทั้งห้าคนได้ง่ายยิ่งขึ้น

ร่างโปร่งบางที่เริ่มจะหายใจหอบหันไปมองชายชุดดำอีกคนที่พึ่งจะก้าวเดินลงมาจากรถคันหรูด้วยท่าทางนิ่งๆ

เซทท์ที่อยู่ในสภาพสะบักสะบอมพอสมควรยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงจ้องมองไปที่วัตถุสีดำทมิฬในมือของชายตรงหน้า

"ต้องการอะไร"

เซทท์เอ่ยถามถึงวัตถุประสงค์ของชายตรงหน้าอีกครั้ง เขานั้นอยากรู้มาก ว่าใครเป็นคนส่งคนพวกนี้มา ถ้ารู้นะพ่อจะตามไปฆ่ามันถึงที่เลย

แม่งเอ๊ยยยจุกท้องชิบหายปากกูแตกด้วยเนี่ย

แต่จะว่าไปทำไมชายชุดดำทั้งห้าคนที่เขาพึ่งจะจัดการไปทำไมไม่ใช้ปืนข่มขู่เขานะ แถมดูเหมือนจะออมมือในการต่อสู้กับเขาด้วย

"ต้องการให้คุณไปกับผม นายผมต้องการตัวคุณ"

เมทีเอ่ยตอบนิ่งๆพลางจ้องมองสำรวจร่างโปร่งตรงหน้า

ยับเยิน

ไม่เกินไปสำหรับคำนี้จริงๆ เพราะสภาพในตอนนี้ของชายร่างโปร่งที่ผู้เป็นนายของเขาหมายปองนั้น ยับเยินมาก ทั้งใบหน้าด้านซ้ายที่บวมช้ำไหนจะหางคิ้วที่มีเลือดซึมอีกแถมเสื้อผ้าในตอนนี้เลอะเทอะไปด้วยดินและยังมีรอยเท้าอยู่บนเสื้ออีกสองรอย

บอกได้คำเดียวนายใหญ่ฆ่าไอ้เมทีคนนี้แน่ๆ

พิร์ภูณกรจ้องมองชายตรงหน้าอย่างไม่ หวาดหวั่นหรือกลัวตายเลยสักนิด เหอะ!คนอย่างเขามันเฉียดฉิวความตายมานักต่อนักแล้ว เรื่องแค่นี้มันไม่คะนามือเขาสักนิด

"นายคุณต้องการผม? นายคุณเป็นใคร"

เซทท์ถามกลับนิ่งๆ ในใจก็พลางคิดว่าใครกันที่ส่งคนพวกนี้มาจับเขาแล้วทำไมถึงส่งคนมาแค่นี้แถมฝีมือกระจอกอีก

นี้ดูถูกนักฆ่าดาร์บี้ขนาดนี้เลย

ปัก!

ร่างของเมทีร่วงหล่นลงกองกับพื้นเมื่ออยู่ๆก็รู้สึกถึงของแข็งที่กระแทกเข้าที่ท้ายทอยของเขา ก็พลันทำให้เขานอนแน่นิ่งไม่ไหวติงมึนเบลอไปชั่วขณะจนจับใจความที่คนทั้งสองคุยกันไม่รู้เรื่อง

"หึ...สภาพแย่มากนะเซทท์"

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหยอกเย้าเพื่อนสนิทพลางหัวเราะออกมาเบาๆ

"ไม่มาตอนกูโดนจับไปเลยละสัตว์"

เซทท์มององศาด้วยแววตาขวางๆอย่างไม่พอใจที่เพื่อนของตนนั้นมาช้าเกินเวลาที่ตัวเองตั้งไว้มาก ก่อนที่จะก้มลงเก็บกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นมาปัดฝุ่นแล้วสะพายเดินกุมท้องออกจากบริเวณนี้ไปขึ้นรถที่คุ้นเคยปล่อยให้องศาจัดการตรงนั้นต่อ

องศากลอกตาไปมาเมื่อเพื่อนสนิทนั้นเดินหนีหายไม่รอตัวเขา จึงรีบจัดการชายคนที่ตัวเองพึ่งจะใช้ปืนตีเข้าที่ท้ายทอยจนลงไปนอนกับพื้นให้สลบไปด้วยการใช้เท้าเตะเสยเข้าที่หน้าของเขาเต็มแรงจนสลบไป

.

.

.

"ไปมีเรื่องกับใครมาวะเซทท์"

ทันทีที่องศาขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัยรถแล้วปิดประตูก็เอ่ยเข้าประเด็นกับเพื่อนสนิทอย่างเซทท์ทันที

"ไม่รู้....มึงก็รู้ว่าตั้งแต่กูกับมึงออกจากสังกัดกูก็ไม่ได้สร้างศัตรูที่ไหนเลย กูอยู่อย่างเงียบๆมาโดยตลอด"

ร่างโปร่งเอ่ยขึ้นทั้งที่เปลือกตายังปิดสนิท

องศามองเสี้ยวหน้าของเซทท์ที่มีรอยช้ำพลันส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะหันมาสตาร์ทรถแล้วขับทะยานสู่ท้องถนนไปยังเป้าหมายปลายทางทันที