คลั่งครั้งที่2 ไล่ล่า

เวลา18:47นาที

ณ.คาเฟ่แห่งหนึ่ง

พิร์ภูณกรที่ในชุดลำลองกำลังนั่งขีดเขียนรูปภาพในไอแพดที่ตัวเองพกมาด้วยจำต้องเงยหน้าขึ้นมองเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ที่อยู่ๆก็มีชายหนุ่มใบหน้าคมในชุดนักศึกษาเดินมานั่งลง

คิ้วสวยทั้งสองข้างของเซทท์ขมวดเข้าหากันอย่างงงงวย ดวงตาใสใต้กรอบแว่นจ้องมองไปยังหนุ่มน้อยหน้ามนที่นั่งยิ้มส่งสายตาหยอกเย้ามาให้เขาอย่างไม่เข้าใจ

"น้องมีอะไรหรือเปล่าครับ"

เสียงทุ้มใสเอ่ยถามหนุ่มน้อยที่ถือวิสาสะมานั่งร่วมโต๊ะกับเขาอย่างไม่ได้รับอนุญาตด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ นัยน์ตาคมใต้กรอบแว่นก็ยังคงจ้องมองใบหน้าหนุ่มน้อยด้วยสายตาไม่พอใจ

"น้องเนิงอะไรกัน ผมว่าเราน่าจะอายุพอๆกันดีไม่ดีผมอาจจะอายุกว่าคุณด้วยซ้ำ เออจริงสิ ผมชื่อบิ๊กนะอยู่ปี4เรียนที่มหาวิทยาลัยใกล้ๆคาเฟ่นี้นายชื่ออะไรอ่ะแล้วเรียนที่มหาลัยไหนหรอ"

หนุ่มน้อยหน้าคมยังเอ่ยพูดขึ้นอย่างยิ้มๆพร้อมกับแนะนำตัวเองให้ร่างบางตรงหน้าได้รู้จักตัวเองก่อนที่จะเอ่ยถามชื่อและข้อมูลของเจ้าของโต๊ะที่ตัวเขาถือวิสาสะมานั่งร่วมโต๊ะด้วยโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของ

"แล้วทำไมผมต้องบอกคุณ"เซทท์เอ่ยขึ้นอย่างรำคาญ ในใจก็พลางคิดไปด้วยว่า

ไอ้เด็กไม่มีมารยาทคนเขาอุสาหลบมานั่งทำงานที่มุมเงียบๆ ยังจะมารบกวนอีก แล้วนี่อะไรมานั่งร่วมโต๊ะทั้งๆที่ไม่เอ่ยปากขออนุญาตจากเจ้าของโต๊ะสักคำ

เดี๋ยวพ่อป่ะโดดเตะก้านคอให้หักแม่งเลยนิ่

"ไม่เอาหน่าน้อง พี่ว่าเรามาทำความรู้จักกันไว้ดีกว่านะครับ"เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆพร้อมกับยื่นมือถือมาตรงหน้าของเซทท์เพื่อขอช่องทางติดต่อ

น้องพ่อมึงสิกูอายุตั้ง31แล้ว

ร่างโปร่งบางได้แต่ถอนหายใจอย่างปลงๆ เมื่อโดนเด็กเข้ามาจีบและเข้าใจผิดว่าเขาเด็กกว่าอีกแล้ว! ใช่!นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เขานั้นเผชิญเหตุการณ์ที่มีคนเข้าใจผิดคิดว่าเขานั้นเด็กกว่าอยู่บ่อยครั้ง คงเพราะเขาดูแลผิวหน้าดี ดีจนเกินไปด้วยจนทำให้ใบหน้าของเขานั้นดูจะเด็กกว่าอายุอยู่มากโข บางคนเข้าใจผิดคิดว่าเขาเป็นแค่นักศึกษาปี1ด้วยซ้ำ รวมถึงไอ้หมอนี้ด้วย

"ขอโทษนะน้องบิ๊กพี่เข้าใจว่าหน้าพี่เด็กมาก แต่อายุจริงๆของพี่เป็นน้องชายของพ่อน้องบิ๊กได้เลยล่ะ เพราะฉะนั้นพี่คงไม่กินเด็กรุ่นราวคราวหลานหรอก พี่ขอเวลาส่วนตัวด้วยนะครับพี่ต้องทำงานส่งลูกค้า เชิญครับน้องบิ๊ก"

พิร์ภูณกรเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสแต่ใบหน้าและสายตาที่จ้องมองชายหนุ่มตรงข้ามนั้นสวนทางกับน้ำเสียงตอนนี้ซะเหลือเกิน จนทำให้บิ๊กผู้ที่ถูกจ้องมองด้วยสายตาคาดจะเดาได้นั้นรู้สึกเสียวสันหลังและหวาดกลัวกับสายตาคู่นั้นอย่างไม่เข้าใจ จนต้องจำใจรีบลุกออกจากโต๊ะของเซทท์แล้วกลับไปที่โต๊ะของตัวเองที่มีเพื่อนๆนั่งรออยู่สองสามคนอย่างห้ามไม่ได้

แม่งคนยิ่งรีบๆอยู่ถ้าไม่เพราะลาเต้ปั่นร้านนี้อร่อยนะกูไม่ออกมาจากห้องหรอก

ร่างบางคิดในใจพลันก้มหน้าก้มตาวาดงานต่อ เพราะงานนี้ต้องส่งลูกค้าในวันพรุ่งนี้ ต้องรีบทำให้เสร็จ

อีกด้าน

"ใช้คนนี้มั้ยพี่"เสียงของชายชุดดำที่นั่งอยู่ในรถเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง ทั้งสองจ้องมองชายผิวขาวร่างโปร่งใส่แว่นที่นั่งก้มหน้าก้มตากับไอแพดอยู่ภายในร้านอย่างไม่วางตา

"ไม่แน่ใจวะ ถ่ายรูปส่งไปถามบอสดูว่าใช่มั้ย ถ้าใช้จะได้ลงมือเลย"

ชายชุดดำที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยพยักหน้าเข้าใจ ก่อนที่จะลงมือพยายามถ่ายรูปภาพของชายร่างโปร่งที่นั่งอยู่ในร้านให้ชัดที่สุดเท่าที่จะชัดได้ แล้วส่งให้ผู้เป็นนายยืนยันว่าใช้เป้าหมายที่พวกเขากำลังตามหาหรือไม่

รอข้อความตอบกลับจากผู้เป็นนายไม่นานพวกเขาทั้งสองก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจ เมื่อผู้เป็นนายตอบมาว่าบุคคลที่พวกเขากำลังตามอยู่ในตอนนี้คือคนเดียวกันกับผู้เป็นนายสั่งให้ตามหาและจับตัวไปให้เขา

"ส่งสัญญาณให้ทุกคนรู้ว่าเป้าหมายของเราคือคนคนนี้"

สิ้นเสียงของหัวหน้าทีมการ์ดชายที่อยู่หลังพวงมาลัยรถก็กดมือถือเพื่อติดต่อบอกลูกทีมทุกคนที่กำลังซุ่มอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

.

.

.

ด้านพิร์ภูณกรที่เร่งวาดรูปที่ลูกค้าสั่งทางออนไลน์จนเสร็จก่อนเวลาที่ตั้งไว้ ก็ทำการทักหาลูกค้าส่งรูปให้ดูเพื่อพูดคุยและไถ่ถามว่าลูกค้าจะให้เขาแก้งานตรงไหนไหม พอตกลงกันเรียบร้อยว่าไม่แก้ตรงไหนก็ทำการส่งไฟล์งานให้ลูกค้าทางเมล์ ก่อนที่ร่างโปร่งจะเก็บของเข้ากระเป๋าพายข้างใบใหญ่และลุกออกจากร้าน

เซทท์ที่กำลังเดินตามทางฟุตบาทเพื่อกลับห้องเป็นต้องล้วงมือถือจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออกหาองศาทันทีเมื่อรู้สึกถึงสิ่งปกติ เหมือนว่าจะมีคนเดินตามเขา

/ฮะ...ฮัลโหลมีอะไรเซทท์ อะ!อย่ารัดแน่น ผมกำลังคุยกับเพื่อนอยู่/

ไอ้เหี้ย!!!ทำกิจกรรมเข้าจังหวะได้ถูกเวลาจริงๆ

"ไอ้สัตว์รีบเสร็จแล้วมาช่วยกูเดี๋ยวนี้!"

ร่างโปร่งเอ่ยพูดกับปลายสายเสียงเบา สองขาเรียวก้าวเดินเร็วขึ้นก่อนจะแปลเปลี่ยนเป็นวิ่งเมื่อรู้สึกถึงกลุ่มคนที่โผล่มายามเขาเริ่มเดิมเข้าที่มืดและลับตาคน

/เกิดอะไรขึ้นเซทท์!/

องศาแทบจะถอดแกนกายออกจากร่องสวยที่เขากำลังโยกสะโพกใส่ในทันทีที่รู้ว่าเพื่อนของตัวเองกำลังเกิดเรื่อง

"แฮ่ก...มีคนวิ่งไล่ตามกู แฮ่ก..."

พิร์ภูณการเอ่ยตอบเพื่อนสนิทพร้อมเสียงหอบหายใจเหนื่อย สองเท้าเล็กยังคงวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรจ์ในชุดดำที่คอยวิ่งไล่ล่าอยู่ด้านหลังอย่างไม่ลดละ

/เห๊ยใครวะ/

ทันทีที่องศาได้ยินว่ามีคนไล่ล่าเพื่อนก็ถอดถอนแท่งเอ็นออกจากร่องสวยทันทีและรีบลุกขึ้นไปแต่งตัวอย่างลวกๆก่อนที่จะว่างเงินให้หญิงสาวตามที่ตกลงกันไว้แล้วรีบวิ่งออกมาจากห้องตรงไปขึ้นรถของตอนเอง

"มึงอย่าพึ่งถามมากไอ้สัตว์ ตามจีพีเอสมาช่วยกูก่อน....ไอ้เหี้ยยยยพวกมันล้อมกูแล้ว"

ตุ๊ดดดดด