คลั่งครั้งที่1 ธุรกิจนักฆ่า

ร่างสูงร้อยแปดสิบเก้าก้าวเดินเข้ายังบ่อนกาสิโนอย่างคุ้นเคยโดยมีชายชุดดำเกือบสิบคนคอยเดินตามหลัง ส่งผลให้คนที่มองมายังร่างสูงรู้สึกว่าคนตัวสูงนั้นน่าเกรงขามและน่าหวาดกลัวไม่อยากเข้าไปใกล้หรือเข้าไปยุ่ง

นัยต์ตาดำขลับกวาดมองรอบๆเพื่อดูความเรียบร้อยก่อนที่จะเดินตรงไปยังลิฟต์แล้วขึ้นไปชั้นที่ห้องทำงานของตัวเองอยู่ทันที

"เรื่องที่ฉันสั่งถึงไหนแล้ว"

เสียงทุ้มน่าเกรงขามเอ่ยถามถึงงานที่สั่งกับลูกน้องคนสนิททันทีที่นั่งลงยังเก้าอี้ในห้องทำงาน

"ขอโทษครับบอส คนของเรายังหาคนที่บอสสั่งให้ไปจับตัวยังไม่เจอเลยครับ"

เมทีเอ่ยตอบผู้เป็นนายตามความจริงถึงงานที่ผู้เป็นนายสั่งให้ไปจับตัวชายผู้หนึ่ง

แล้วจะให้พวกเขาทำยังไงได้ล่ะครับก็คนที่นายสั่งให้ไปจับตัวมานั้น พวกเขาไม่รู้ทั้งชื่อไม่มีทั้งรูปให้ดูไม่รู้ประวัติอะไรเลย รู้แค่สิ่งที่บอสบอกว่าเป็นผู้ชายใส่แว่นผิวขาวรูปร่างโปร่งแค่นั้นแล้วจะให้พวกเขาหาตัวเจอภายในวันสองวันได้ยังไงกัน

ปัง!

"ไร้ประโยชน์!"

เสียงทุ้มต่ำน่าเกรงขามเปร่งออกมาพร้อมกับเสียงฝ่ามือทุบลงที่โต๊ะทำงานเสียงดัง บ่งบอกว่าผู้เป็นนายนั้นไม่พอใจกับคำตอบที่ได้ยิน

"ขอโทษครับบอสเดี๋ยวผมจะเร่งให้ลูกน้องหาตัวผู้ชายคนนั้นให้เจอแล้วจับตัวมาให้บอสในทันทีครับ"

เมทีรีบก้มหัวให้ผู้เป็นนายพร้อมกับเอ่ยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและจริงจัง

"อืม...เมทีติดต่อว่าจ้างนักฆ่าคนเดิมให้ฉันด้วยฉันมีงานที่ต้องให้เขาจัดการ"

เสียงเข้มเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆอีกครั้งพร้อมกับยื่นรูปชายวัยกลางคนให้กับเมทีลูกน้องคนสนิท

"เอ่อ..แต่ว่าบอสครับ นักฆ่าคนที่เราใช้งานบ่อยๆเขาติดต่อยากมากนะครับและอีกอย่างเขาเลือกรับงานด้วย ผมว่าเราเปลี่ยนมาจ้างนักฆ่าคาร์ลดีกว่ามั้ยครับฝีมือเขาสองคนก็พอๆกัน"

เมทีเอ่ยออกความคิดเห็นกับผู้เป็นนาย เพราะนักฆ่าที่ผู้เป็นนายของเขาใช้งานอยู่ตลอดนั้นเป็นคนที่ฝีมือดีอันดับต้นๆของวงการนักฆ่า แต่ถึงจะฝีมือดียังไงแต่นักฆ่าคนนี้ก็เลือกรับงานและรับเฉพาะงานที่เขาอยากทำ เท่านั้น แถมยังไม่มีช่องทางติดต่อโดยตรงกับเจ้าตัวอีกเป็นคนที่ถือว่าติดต่อได้ยากมาก ถ้าอยากจะว่าจ้างนักฆ่า ดาร์บี้ คนนี้ ต้องติดต่อผ่านนักฆ่า คาร์ล เท่านั้น

"เมทีฉันถามความคิดเห็นนายตอนไหน"คนตัวสูงเอ่ยถามขึ้นเสียงเข้มพลางเงยหน้าจากเอกสารที่กำลังเซ็นมาจ้องมองลูกน้องคนสนิทด้วยสายตานิ่งๆ

"ขอโทษครับบอส"

"ฉันรู้ว่าดาร์บี้ติดต่อได้ยากและเลือกรับงานแต่เขาเป็นนักฆ่าที่มีฝีมือทำงานได้เนียบไม่มีใครดมกลิ่นเขาเจอและที่สำคัญดาร์บี้เป็นคนที่ปิดงานได้เร็วฉันชอบตรงนี้ แล้วก็นะเมทีนายเคยเห็นดาร์บี้ไม่รับงานที่ฉันเป็นผู้ว่าจ้างหรือไง"

อชิตพลเอ่ยอธิบายขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆพลันกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อยในช่วงท้าย

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่านักฆ่าที่รักความเป็นอิสระตามโค้ดเนมที่ใช้แทนตัวเองว่าดาร์บี้ จะติดต่อยากแค่ไหน แต่ถึงจะติดต่อยากแค่ไหนเขาก็ชอบว่าจ้างนักฆ่าคนนี้ เพราะที่ผ่านมาที่เขาว่าจ้างนักฆ่ามากี่คนต่อกี่คน ก็ไม่มีใครทำงานได้ถูกใจเขาแบบดาร์บี้สักคน

ดาร์บี้คนคนนี้ถือว่าเป็นคนที่ฝีมือดีและเก็บงานได้ละเอียดมาก ดีจนเขาอยากจะดึงตัวมาทำงานด้วย แต่ก็นั่นแหละดาร์บี้เป็นคนที่ติดต่อยากมากและหาตัวตนที่แท้จริงได้ยากมาก และไม่มีใครรู้จักและเคยเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขาเลย นอกจากนักฆ่าคาร์ลคนที่คอยเป็นคนกลางในการติดต่อว่าจ้าง

อีกด้าน

Rrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์มือถือแผดเสียงดังขึ้นปลุกให้ร่างโปร่งที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราต้องตื่น มือบางเอื้อมไปคว้านหามือถือที่อยู่ไม่ไกลจากตัวนักก่อนที่จะกดรับสายแล้วกรอกเสียงพูดกับปลายสายอย่างคนรำคาญ

"ฮัลโหลโทรมามีอะไรองศา"

เสียงใสเอ่ยถามคนที่อยู่ปลายสายพลันยันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสภาพตรงหน้าให้ชัด ถึงแม้เขาไม่ได้ดูหน้าจอมือถือว่าใครโทรมาแต่เขาก็รู้ว่าคนที่อยู่ปลายสายคือใครเพราะคนที่จะติดต่อเขาได้มีแค่องศาเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น

/มีงานว่าจ้างมึงจากเจ้าของบ่อนกาสิโนคนเดิมมึงจะรับมั้ยเซทท์/ปลายสายเอ่ยถึงธุระที่ติดต่อมาหาร่างโปร่งทันที

"ระดับไหน"

เซทท์เอ่ยถามถึงระดับความยุ่งยากของงานทันที เพราะองศาจะรู้ดีว่าเขานั้นไม่ชอบความยุ่งยากและวุ่นวาย เพราะก่อนที่เขาจะมาอยู่ในจุดที่เป็นนักฆ่ารักความอิสระนั้นเขาคนนี้ก็ผ่านงานยุ่งยากที่เสี่ยงตายมามากจนนับไม่ถ้วนเช่นเดียวกัน

/ระดับที่เพื่อนดาร์บี้ชอบเลยแหละครับ/

"ยอดละ"

/เจ็ดหลักครับเพื่อน รับมั้ยครับดาร์บี้/

"70-30ดิลมั้ยครับคาร์ล"

ธุรกิจระหว่างนักฆ่าฝีมือระดับต้นๆเริ่มขึ้นเมื่อเซทท์รู้ว่างานที่ได้ว่าจ้างเขามานั้นง่ายแถมยอดที่จ้างยังสูงอีก เขาจึงไม่อยากที่จะทำคนเดียว เขาอยากที่จะแบ่งรายได้ให้กับเพื่อนสนิทของเขาที่เป็นคนกลางในการติดต่องานให้เขาด้วย

/50-50ดิวะ กูเป็นคนเฝ้าระวังระยะไกลให้มึงนะ/

"กูเป็นคนลงมือฆ่า60-40ดิลไม่ดิล"

/เออ!60-40ก็ได้สัตว์ ตกลงรับงานนะ/

"ครับเพื่อนองศา"