คลั่งรัก | EP.7 ลีเรนโซ come back…

ตอนที่ 7

——————————

มอสโก รัสเซีย

มาเฟียหนุ่มทั้งสามคนกลับมารวมตัวกันครั้งแรกในรอบหลายปี ภายในคฤหาสน์หลังใหญ่ที่เฮย์เดนแอบสร้างไว้ภายใต้ชื่อของคามิลน้องชายคนสนิท

สายตาคมเข้มสลับมองซ้ายขวาเพื่อนทั้งสองคนกำลังวุ่นวายกับคนในมือถือ ก่อนจะมองไปยังคนตรงข้ามก็ได้แต่ยักคิ้วยักไหล่กลับมา

"ครับ อยากกลับแล้วเนี่ย คิดถึงจัง"

เซนต์เอ่ยบอกภรรยาสาว คิดถึงทั้งเมียทั้งลูก แต่จะทิ้งเพื่อนรักก็คงไม่ได้ เขาต้องรีบเคลียร์ทางนี้แล้วรีบกลับบ้านดีกว่า

"โว้ยย! นี่น้องหรือแม่วะเนี่ย!"

เคลย์ตันโวยวายขึ้นหลังจากพิมพ์แชทคุยกับน้องสาวอยู่พักใหญ่ เถียงกันไปเถียงกันเรื่องที่เขาไม่ไปฉลองวันเกิดด้วย

"แอลมันทำไมเหรอเฮียเคลย์" คามิลถามกวนๆ เขาดูออกว่าพี่ชายก็อยากรู้เหมือนกัน แต่ก็เอาแต่เงียบอยู่นั่น

"วันเกิดไง กูรีบมาที่นี่ก่อนเลยไม่ได้อยู่แลองวันเกิดด้วย" เคลย์ตันพูดพลางมองเฮย์เดนด้วยหางตา

"กูอุตส่าห์รีบ แต่ไอ้นี่ดันยังไม่กลับ"

เขาละรีบแจ้นมา แต่ไอ้เพื่อนตัวดีที่บอกว่าจะไปดูเฉยๆ แต่ดันเฝ้าแม่งทั้งคืน รู้งี้มาพร้อมมันซะก็ดี ยัยแอลจะได้ไม่มาโวยวายใส่ทีหลังแบบนี้

"เออๆ ขอโทษ"

"มึงเอาไปคุยเองเลย"

เคลย์ตันจับมือถือยัดใส่มือเฮย์เดนให้พิมพ์ตอบแอลลี่เอาเอง เซนต์เห็นความวุ่นวายเลยเดินออกไปคุยโทรศัพท์กับเมียข้างนอก

"ไอ้เฮย์เดน มึงจะไม่บอกแอลก่อนจริงๆ เหรอวะ"

เซนต์ที่พึ่งเดินกลับมาก็ถามเพื่อนทันที เพราะเขามีเมียแล้วถึงรู้สึกว่าตัวเองเริ่มเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงมากขึ้น

ความเงียบของเขาคือคำตอบให้ทุกคน กว่าจะได้เข้าเรื่องกันก็เกือบครึ่งชั่วโมง

"คามิล มีเป็นฝ่ายของบรูโนเหมือนเดิม" เฮย์เดนบอกน้องชาย

"ทำไมล่ะเฮีย ฝ่ายนั้นก็จะเท่ากับเราอะดิ" คามิลถามด้วยความไม่เข้าใจ ครั้งนี้เขาตั้งใจจะเปิดตัวเองอยู่ข้างเฮย์เดนเพราะอึดอัดอยู่ฝ่ายพ่อเลี้ยงมาหลายปี

"เถอะน่า"

"มึงมีแผนอะไรอีก" เคลย์ตัน

"ยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ เดี๋ยวกูบอกอีกที" เฮย์เดน

"มึงก็แบบนี้ตลอด" เซนต์

"ทำแผนเดิมไปก่อน เรียบร้อยแล้วพวกมึงกลับได้เลย"

ไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่าคนอย่างบรูโนจะยอมทิ้งตำแหน่งให้ง่ายๆ หรือเปล่า แต่ถ้าไม่ เขาก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาอยู่ในสงครามเหมือนกับเขาครั้งก่อน

...

ถึงเวลานัดหมายกลุ่มมาเฟียลับในยุโรปที่ต้องจัดงานประชุมสำคัญนี้ขึ้นทุกปี เพื่อตกลงกันว่าหัวหน้าคนปัจจุบันมีความสามารถและยังเหมาะสมกับตำแหน่งหรือเปล่า หากไม่ก็สามารถเสนอตนหรือบุคคลในกลุ่มขึ้นมาเป็นได้ แต่ต้องได้จากเสียงส่วนมากเท่านั้น

บรูโน แฮกตัน หัวหน้ากลุ่มชั่วคราวที่ดำรงตำแหน่งมาถึง 7 ปี ตัวแทนทายาทของลีเรนโซที่เสียชีวิตไป เขาเดินเข้ามาในห้องประชุมใต้ดินของที่ประชุมลับแฮกตันก่อนใครเพื่อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มปนเจ้าเล่ห์พร้อมกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างบริกซ์ตันและลูกชายบุญธรรมอย่างคามิล

อีกไม่กี่ปีเขาจะได้ขึ้นเป็นนายใหญ่อย่างสมบูรณ์ เพียงแค่ผ่านการประชุมแบบนี้อีก 3 ครั้งเท่านั้น

แฮกตันจะขึ้นเป็นใหญ่และลีเรนโซจะหายไป จะหมดสิ้นทุกอย่าง แม้แต่ชื่อเขาก็จะไม่ให้ใครเอ่ยหรือพูดถึงอีกเด็ดขาด นึกถึงกฏเหล็กบ้าบอ 10 ปีที่ใครจะแต่งตั้งตัวเองเป็นนายใหญ่ไม่ได้นอกจากคนในตระกูลเดิมนั้นเขาก็ยิ่งอยากให้ถึงวันนั้นมากขึ้นทุกที

ไม่นานเหล่าสมาชิกแต่ละคนก็เข้ามานั่งในตำแหน่งประจำของตนเอง หัวหน้ามาเฟียที่ปกครองแต่ละพื้นที่ของรัสเซียฝั่งตะวันออกกว่า 20 คน นั่งพูดคุยกันก่อนจะถึงเวลาเริ่มประชุม

"เอาล่ะ มาครบกันแล้ว เริ่มกันเลยดีมั้ย" โอลิเวอร์ มาเฟียหนึ่งในสมาชิกเอ่ยขึ้น ทุกคนในที่นั้นก็เห็นด้วย

"ฮ่าฮ่า เอาสิๆ ใจร้อนเหมือนเดิมเลยนะโอลิเวอร์" บรูโนเอ่ยแซวคนที่เคยร่วมหัวจมท้ายมาด้วยกัน

การพูดคุยและตกลงกัน ส่วนมากก็ยังเบนไปหาบรูโนให้รับตำแหน่งไปก่อน เพราะที่ผ่านบรูโนทำงานแทนคริสเตียนที่เสียชีวิตไปและทายาทคนเดียวที่หายสาบสูญได้อย่างเป็นอย่าง และด้วยอีกเหตุผลที่ไม่มีใครกล้าขัดหรือแย้งความเห็นมากเกินไปเพราะบรูโนปกครองพื้นที่ใหญ่สุดในกลุ่มแล้ว รองจากคริสเตียน

แต่ก่อนที่จะสรุปผลการประชุมที่เป็นไปอย่างรวดเร็วนั้น...

...ร่างสูงใหญ่กำยำของชายหนุ่มผู้หายสาบสูญไปเกือบสิบปีก็ปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางความแตกตื่นฮือฮาของเหล่ามาเฟียกว่า 20 ชีวิตในห้อง

คนที่หน้าเหวอและตกใจมากถึงมากที่สุดก็ต้องเป็นบรูโน เพราะเขาเชื่อลึกๆ แล้วว่าลีเรนโซตายห่ากันไปหมดจริงๆ ทุกวันนี้ที่ยังสืบหาอยู่ก็ไม่พบแม้แต่ร่องรอย แต่ทำไมมันถึงมายืนอยู่ตรงนี้ในเวลาสำคัญแบบนี้ไปได้

เคลย์ตันและเซนต์เดินตามเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้สำหรับสมาชิกใหม่ ยิ่งเพิ่มความสงสัยและแปลกใจกับสมาชิกอยู่ไม่น้อย แต่ก็มีเกินครึ่งที่พอใจที่เฮย์เดนกลับมาและอีกส่วนก็ต้องเสียหน้าและตกใจเป็นธรรมดา

บรูโนมองลูกชายทั้งสองคนอย่างต้องการคำตอบ บริกซ์ตันก็ตกใจไม่แพ้ผู้เป็นพ่อ ส่วนคามิลก็แสดงว่าไม่รู้เรื่องราวและไม่สนใจอะไรอยู่แล้ว ไอ้เด็กเสเพลชอบแข่งรถไปวันๆ คือสิ่งที่สองพ่อลูกนั้นเห็นมาตลอด

"สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานนะ ดูทุกคนยังสบายดี"

เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบ ขณะนั่งลงบนเก้าอี้ของบรูโนที่พึ่งจะยืนขึ้นพร้อมๆ กับทุกคนในนั้น ภายในห้องใต้ดินบรรยากาศเริ่มอึดอัดมากกว่าปกติ

ทุกคนในที่นั้นรวมถึงลูกน้องแต่ละคนด้านนอกหรือใครๆ ที่รู้เรื่องมาเฟียแก๊งนี้จะรู้ดีว่า เฮย์เดนคนเป็นลูกชายนั้นโหดและน่ากลัวกว่าคนเป็นพ่ออย่างคริสเตียนมาก หากจะตัดสินใจทำอะไรเขาไม่ลังเลสักนิด และไม่มีใครห้ามได้นอกจากพ่อที่เสียไป

"ฮ่าฮ่า สบายดีสิ พวกเราก็ยังแอบหวังว่าลีเรนโซยังไม่หมดไป" โอลิเวอร์เอ่ยขึ้นอย่างเอาใจชายหนุ่มรุ่นลูก เฮย์เดนปรายตามองครู่หนึ่งก่อนจะมองไปยังบรูโนผู้มีศักดิ์เป็นลุงแท้ๆ ของเขา

"..อ..อืม กลับมาได้ยังไง" บรูโนพูดตะกุกตะกัก ยังไม่อยากเชื่อว่าไอ้ตัวมารมันกลับมาแล้ว

"ทำไมจะกลับมาไม่ได้ล่ะครับ ผมยังไม่ตายสักหน่อย"

ใบหน้าหล่อคมเข้มยกมิ้มมุมปาก สายตาแฝงความเจ้าเล่ห์และพึงพอใจ ใจตอนนี้เขาพร้อมมากถึงมากที่สุด ทั้งอำนาจ ลูกน้องและเงินที่มีมากมายมหาศาล รวมทุกอย่างแล้วเขามีมากกว่าบรูโนถึงสามเท่า

"ยินดีต้อนรับกลับมาหลานชาย" คนที่ทำงานอยู่ข้างคริสเตียนมานานก็เอ่ยขึ้น ก่อนที่คนอื่นๆ จะบอกความประสงค์ของตนเอง

"ยังไม่สายไปหรอกใช่มั้ยครับ ยังไม่ถึง 10 ปี"

เสียงทุ้มเข้มเอ่ยถามรวมๆ ด้วยใบหน้าเรียบนิ่งแต่แววตาเย้ยหยันบรูโนเป็นอย่างมาก ก่อนจะมองไปที่คนอื่นๆ ที่อยู่คนละข้างกับเขา

คนพวกนี้ล้วนแต่อยากได้ตำแหน่งนายใหญ่กันทั้งส้น แค่ไม่กล้าแสดงออกมาตรงๆ แต่ไปรวมหัวกับบรูโนแทน

"ลีเรนโซกลับมาแล้วครับ ผมพร้อมขึ้นรับตำแหน่งทันที"

ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนสัญลักษณ์ประจำกลุ่มให้เป็นของลีเรนโซแทนแฮกตัน

"พึ่งกลับมา จะเริ่มเลยหรือไง ไม่ศึกษาวิธีก่อนเหรอวะ"

บริกซ์ตันพูดขึ้นด้วยความโกรธเกลียด เขาเจอมันเป็นคนสุดท้ายก่อนจะระเบิด หลงคิดไปว่ามันตายไปแล้ว

"อ่า ผมรู้แผนการทำงาน ทุกอย่าง หมดแล้วนะครับ รู้มานานแล้ว แค่รอวันนี้เฉยๆ"

ปากพูดกับคนอื่น แต่ดวงตาคมมองเพื่อนเก่าอย่างเป็นต่อและเย้ยหยัน ถึงตอนนั้นจะเห็นแค่ดวงตาแต่เขาจำได้แม่นว่าไอ้เหี้ยตัวที่จะฆ่าเขานั้นเป็นใคร

"แล้วมึงจะรอทำซากอะไรวะ" บริกซ์ตันทนไม่ไหวกับท่าทางกวนตีนนั้น อยากจะเดินเข้าไปตัวต่อตัวอีกสักครั้ง

"หึ รอมึงตายใจล่ะมั้ง"

"ไอ้เฮย์เดน มึง!"

บริกซ์ตันทั้งโกรธและเกลียดมากขึ้นกว่าเดิม มันกลับมาก็แสดงว่าต้องกลับไปหาแอลลี่ด้วย ไม่มีวันที่จะยอมให้หรอก เขาเฝ้าตามทะนุถนอมอยู่ห่างๆ มาอย่างดิบดี หวังว่าเธอจะยอมใจอ่อนให้สักครั้ง แต่ทำไมไอ้ห่านี่กลับมาได้

"ใจเย็นดิ" คามิลดึงพี่ชายต่างครอบครัวไว้

"มึงปล่อย!" สายตาแกมบังคับของบรูโนทำให้บริกซ์ตันยอมกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำตัวเหมือนเดิม

"เอาล่ะ หลานกลับมาแล้วก็ตามข้อตกลงไว้นั่นแหละนะ" บรูโนเอ่ยขึ้นบ้าง หลังจากเงียบและใช้ความคิดอยู่พักหนึ่ง

คนส่วนมากยอมรับการกลับมาของมาเฟียหนุ่ม และการที่สมาชิกใหม่อีกสองคนร่วมตกลงกัน ทางฝ่ายของเฮย์เดนก็มีมากกว่าที่ได้กะเกณฑ์เอาไว้

โดยเฉพาะคนที่ออกนอกหน้ามากอย่างโอลิเวอร์

"ขอบคุณครับ ผมมีงานใหม่มาให้ทุกคนพิจารณา ไว้จะเรียกคุยอีกที"

ร่างสูงใหญ่กำยำยืนขึ้นแล้วก้มหัวเล็กน้องเป็นการขอบคุณ ก่อนที่จะสิ้นสุดการประชุมในวันนี้

ลีเรนโซกลับมาอย่างเป็นทางการแล้ว...

"ง่ายกว่าที่คิดไว้เยอะเลยว่ะ"

เซนต์เอ่ยขึ้นหลังจากที่ทุกคนออกจากห้องนั้นหมดจนเหลือแต่พวกเขาสามคนและลูกน้องคนสนิทเริ่มเข้ามา

"บรูโนเงียบกว่าปกตินะ" เคลย์ตัน

"มึงส่งคนไปอิตาลีอีกหน่อย ตามอยู่ห่างๆ ล่ะ" เฮย์เดนสั่งลูกน้อง ถึงสมาชิกทุกคนจะอยู่ที่นี่กันหมดแต่ไม่ได้หมายความว่าจะวางใจได้

"ที่ผ่านมาไอ้บริกซ์ตันคอยมองยัยแอลอยู่ห่างๆ กูว่าครั้งนี้น่าจะไม่ใช่แล้วนะ"

สิ่งที่เพื่อนพูดมาเขารู้อยู่แก่ใจและยิ่งห่วงยัยตัวแสบมากขึ้นไปอีก ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งอันตรายเกินไป จนกว่าจะถึงวันรับตำแหน่งนายใหญ่อย่างเต็มตัว

เฮย์เดนสั่งเผาพื้นที่ตรงนั้นทันทีหลังจากที่ออกมา ก่อนจะออกไปคุยธุระบางอย่างกับใครบางคนที่มีข้อตกลงร่วมกันพร้อมกับเซนต์และเคลย์ตัน

แอลลี่ถือสมาทโฟนด้วยมืออันสั่นเทา ขณะที่ดวงตาสวยอ่านข่าวที่ปรากฏภาพพี่ชายและเพื่อนพี่ชายอย่างเซนต์พูดคุยกันอยู่ และผู้ชายอีกคนยืนหันหลังให้กล้องยืนคุยกับคนที่ดูมีอายุมากกว่า

หัวใจดวงน้อยๆ ข้างซ้ายกำลังเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาถึงจะไม่แน่ใจว่าใช่เขาหรือไม่ก็ตาม