คลั่งรัก | EP.6 โหยหา (เตือน)

ตอนที่ 6

——————————

เสียงเพลงดังขึ้นกว่าเดิมพร้อมๆ กับเสียงร้องเฮฮาเมื่อเจ้าของวันเกิดกลับเข้ามาสนุกเหมือนเดิมแล้ว

กริ๊ง!...

"ชนค่าา ฉันจัดการเรียบร้อยละ" เกรซชนแก้วแชมเปญกับเพื่อน กอดปลอบใจกับอีกครั้ง

"ขอบใจจ้ะ สนุกกันต่อดีกว่า เอาให้เมาไปข้างหนึ่งเลยนะ"

เสียงเล็กพูดขึ้นพลางจับแก้วแล้วชูขึ้นก่อนจะดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว บางส่วนไหลล้นขอบปากเปื้อนลงตามหน้าอกสวยจนเปียกเธอก็คิดจะสนใจ รับอีกแก้วมาชนกับเพื่อนต่อ

วันนี้เธอจะสนุกจนสุดเหวี่ยงสุดๆ ไปเลย จะได้ไม่คิดถึงเรื่องเพ้อเจ้อบ้าบออะไรนั่นอีก อีกอย่างไม่ได้เมาขนาดนี้มานานแล้วด้วย ขอปลดปล่อยหน่อยแล้วกัน

"หมดแก้วๆๆ"

ณิชาส่งเสียงเชียร์เพื่อนขณะที่ตัวเองหน้าแดงคอแดงแจ๋เพราะเมาเต็มที ตาก็พร้อมจะปิดแต่ยังพยายามส่งความสนุกไม่หยุดหย่อน

จนเวลาดึกดื่นคนในงานเริ่มเมาจนไม่ไหว บ้างก็ขอตัวกลับบ้างก็นอนมันตรงนั้น เรียกได้ว่าเละมาก หมดคราบความสวยความหล่อที่เคยเห็นกัน ส่วนพวกเธอทั้งสามคนก็แทบหมดสภาพ ยังดีที่หลงเหลือสติอยู่นิดหน่อยในการพยุงตัวกลับคอนโดของตัวเอง

"อืมม ณิชาที่รัก เกรซจ๋า กลับกันดีๆ น้าา..อึก..." เสียงเล็กเอ่ยช้าๆ พยายามบอกเพื่อนด้วยสติที่เหลืออยู่

"อะ...เคคค..อึก..." เกรซทำมือโอเคให้เพื่อน พยักหน้าขณะที่ตาปิดไปแล้ว ส่วนณิชาคออ่อนเมาจนหลับไปนานแล้ว

"เฮ้อ ไม่น่า หวายยย..." แอลลี่ส่ายหน้าก่อนจะหยิบสมาทโฟนมาเพ่งเล็งเพื่อจะโทรหาลูกน้องด้านนอก

ไม่นานบิลกับจากัวร์ก็เข้ามาพร้อมกับลูกน้องคนอื่นๆ รีบเคลียร์พื้นที่และทำความสะอาดภายในเพ้นท์เฮ้าส์อย่างรวดเร็ว

สองสาวถูกบอดี้การ์ดไปส่งถึงคอนโด ส่วนเธอนั้นยังยืนและเดินไหว อีกอย่างห้องนอนก็อยู่ชั้นสองนี่เอง

ร่างสูงใหญ่ที่เฝ้ารออยู่นาน มองหญิงสาวผ่านจอมือถือ เดินเซซ้ายทีขวาที ตาลายไปหมดราวกับโลกหมุนติ้วๆ อยู่ตลอดเวลา จนกลับถึงหน้าห้องนอนในที่สุด

ไม่ทันได้ส่งเสียงเปิดไฟในห้อง ร่างอรชรถูกรวบกอดเอาไว้พร้อมกับถูกบดเบียดถอยหลังจนติดฝาผนังเย็นเฉียบ ริมฝีปากหยักบดกระแทกจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแรงด้วยความหึงหวงในใจ รสชาติแอลกอฮอล์ติดลิ้นเขาก็ยิ่งรุกต้อนอย่างหนักหน่วง

จุ๊บ จ๊วบบ…

หญิงสาวนั้นตัวโอนอ่อนกับสัมผัสคล้ายเดจาวู ในหัวของเธอนั้นคิดราวกับว่ายังอยู่ในความฝันจูบตอบแลกลิ้นอย่างเงอะงะเพราะอ่อนประสบการณ์

เฮย์เดนกัดกรามดังกรอดจ้องมองยัยตัวแสบตรงหน้าและพยายามระงับอารมณ์อันคุกรุ่น

"บอกแล้วใช่มั้ย ว่าห้ามเข้าใกล้ใครนอกจากพี่" ริมฝีปากเฉียดกันไปมาก่อนที่เขาจะขยี้จูบอย่างดุดันอีกครั้ง

ดวงตาสวยสะลึมสะลือด้วยความมึนเมาหลังจากโดนถอนจูบออก เธอมองเห็นคนตรงหน้าเป็นชายหนุ่มที่เธอเฝ้าคิดถึงอยู่ทุกวัน

ใบหน้าหล่อคมเข้ม แววตาดุดันเหมือนวันนั้นเลย วันที่เขาขโมยจูบเธอครั้งแรก วันที่เขาบอกว่าชอบเธอ

"เดจาวูวว แหะๆ..." เสียงหวานเอ่ยเบาๆ แล้วยิ้มหวานขณะเงยหน้ามองคนตัวสูง

"เตือนครั้งที่ 2" เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบจ้องมองคนตัวเล็กตัวอ่อนปวกเปียก หากเขาไม่กอดไว้เธอก็คงล้มแน่ๆ

"พูดได้ด้วย ดีจัง ม่ายๆ"

แอลลี่หลับตาแล้วส่ายหน้าไปมา เพราะกำลังคิดว่าฝันอยู่หรือไม่ตัวเธอก็ยังเพ้อเจ้อเอาแต่นึกถึงเขาเลยมีภาพซ้ำๆ เสมือนจริงขึ้นมา

"ถ้ายังปล่อยตัวอีก ครั้งหน้าจะไม่ใช่แค่เตือน"

"คนบ้า ขนาดเมายังตามมาอยู่ได้ ฮึ่ย!..."

คิ้วสวยขมวดชนกันเมื่อเขายังไม่ออกจากความคิดของเธอ และยังใช้สายตาดุๆ มองเธออีกด้วย

"ในความคิดยังดุขนาดนี้ งั้นก็กลับมาสิคะ อยากรู้จังว่าตัวจริงจะดุขนาดไหน"

หญิงสาวเชิดหน้าเอ่ยบอกด้วยความท้าทาย มาเลยสิ ถึงจะเป็นผีเป็นวิญญาณจะน่ากลัวขนาดไหนเธอก็ไม่กลัวเขาหรอก อยากเจอใจจะขาดอยู่แล้ว

"กลับมาหาแอลสิ แอลจะยอมให้ดุทั้งวันทั้งคืนเลย จะไม่ดื้อด้วยนะ คิคิ"

น้ำเสียงเปลี่ยนไปอัตโนมัติ ทั้งหวานทั้งอ่อนโยน แต่ในความคิดของชายหนุ่ม ยัยตัวแสบยังคงท้าทายเขาอยู่

ร่างอรชรหมดแรงสิ้นฤทธิ์ไปดื้อ ดวงตาสวยปิดสนิททั้งๆ ที่ริมฝีปากอวบอิ่มยังคลี่ยิ้มบางๆ

"ยัยตัวแสบ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นก่อนจะอุ้มร่างไร้สติหลับสนิทขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่ม

สายตาคมกริบยังคงมองสำรวจร่างอรชรด้วยหัวใจที่เต้นแรงแทบคลั่ง ก่อนจะโน้มลงจูบปากอวบอิ่มอย่างโหยหาอีกครั้ง

"ไว้เรากลับมาคิดบัญชีกันทีหลังนะที่รัก"

เฮย์เดนเอ่ยเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกจากห้องไป

...

หญิงสาวรู้สึกตัวในตอนเช้าตรู่ รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งตัวโดยเฉพาะศีรษะ เธอพยายามปรับโฟกัสสายตาแต่ก็ยังรู้สึกว่าโลกหมุนอยู่ และในความคิดก็เอาแต่นึกถึงภาพซ้ำของเมื่อคืนยิ่งทำให้เธอปวดหัวหนักกว่าเดิม

"เฮ้อ ให้ตายสิยัยแอล" เสียงเล็กเอ่ยขณะยังซุกใบหน้าอยู่กับผ้าห่ม มือเล็กควานหาปุ่มฉุกเฉินเรียกคนข้างนอก

"อืมม เรียกป้านิให้แอลที"

แอลลี่กรอกเสียงตามสาย บอดี้การ์ดประจำตัวสองคนรับทราบ ไม่นานป้าแม่บ้านที่รับผิดชอบแค่เพ้นท์เฮาส์ของเธอก็มาตามคำสั่ง

"เป็นยังไงบ้างคะคุณแอล" ป้านิโคลเอ่ยถามเจ้านายสาว เอามือแตะหน้าผากและตามซอกคอเพื่อวัดอุณหภูมิร่างกายคร่าวๆ

"แอลขอยาแก้แฮงค์หน่อยค่ะ ขอนอนอีกสักหน่อย บ่ายๆ ป้านิค่อยมาปลุกแอลนะ" หญิงสาวอยู่ในสภาพนอนขดในผ้าห่มซุกหน้ากับหมอน

"ค่ะๆ ได้ค่ะคุณแอล"

ป้านิโคลจัดการตามที่เจ้านายสาวสั่ง ก่อนจะปิดไฟ ปิดผ้าม่านไว้เหมือนเดิม ถึงเวลาค่อยมาปลุกเธออีกที

แอลลี่อยู่ในภาพอารมณ์และร่างกายยังไม่เป็นปกติเท่าไหร่ แต่ต้องตื่นมาทำงานในวันนี้ให้เสร็จ

"มีอะไรหรือเปล่าคะอลิซ" เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากปลายสายกดรับ เพราะอลิซติดต่อมาตั้งแต่เช้าแต่เธอดันหลับอยู่

"วันนี้คุณแอลเข้าออฟฟิศไหมคะ พอดีน้องนางแบบที่เลือกไว้ขอยกเลิกกะทันหันน่ะค่ะ"

"ได้ค่ะๆ เดี๋ยวแอลเขาไปนะ" มือเล็กกดวางสายแล้วลุกไปอาบน้ำแต่งตัว

วันนี้เธอรู้สึกว่าที่โรงแรมนั้นไม่ค่อยมีลูกน้องของพี่ชายเหมือนทุกวัน บอดี้การ์ดของเธอก็เหลือแค่จากัวร์เท่านั้น

"พี่ชายไปไหนเหรอ"

"นายไปรัสเซียตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ" จากัวร์ก้าวเข้ามาบอกนายหญิง แล้วถอยหลังเหมือนเดิม

"อ่าา" เมื่อคืนเลยไม่ไปวันเกิดเธอสินะ

นึกถึงเมื่อคืน...

"ทำไมเหมือนจริงจังเลยนะ..."

ถึงจะจำคำพูดได้ไม่หมด แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันทั้งอบอุ่นและโหยหากันมากแค่ไหน มันเหมือนจริงมากๆ จนเธออยากจะย้อนเวลากลับไป อยากจะถามสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ อยากให้เขากลับคืนมา และอยากกอดอยากจูบเขาอยู่อย่างนั้น เหมือนเมื่อคืน...

เธอคลึงขมับตัวเองเบาๆ ทั้งอาการปวดหัวยังคั่งค้างอยู่และพร่ำบอกตัวเองให้เลิกเพ้อเจ้อสักที

"คุณแอลว่าอะไรนะครับ" จากัวร์

"อ้อ เปล่าค่ะ ไปกันเถอะ" เธอส่ายหน้าปฏิเสธและดึงความคิดกลับมา