ตอนที่ 3 ในคืนที่ฝนตก

เจ็ดวันที่ทั้งสองใช้ชีวิตอยู่บ้านหลังเดียวกัน อชิระช่วยงานหญิงสาวทุกอย่าง ความสัมพันธ์ทั้งสองดีขึ้นความลำดับ แพรพิศชาเหมือนว่าจะยอมเปิดใจมากขึ้น ทุกครั้งที่กลับมาจากขายของดึกๆ เขาอยากออกไปตามกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป

แกร็ก

“อุ้ย พี่ฌอนทำอะไรคะพรีนตกใจหมด”

“กลับดึกจังพี่เป็นห่วง”

เขาเข้ามาสวมกอดเธอไว้แน่น ทั้งเป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้น กลัวว่าจะมีคนมาจีบเธอไหมระหว่างที่เขามาอยู่ด้วย

“วันนี้ลูกค้าเยอะค่ะเลยกลับช้า แผลของพี่ก็หายดีแล้ว”

“น้องพรีนอยากไล่พี่ไปแล้วเหรอ” อชิระยังคงกอดหญิงสาวไว้แน่น ที่เขามาอยู่ด้วยยอมทำทุกอย่างแพรพิศชามองไม่ออกเลยว่าเขาคิดยังไง

“เปล่าค่ะชายหญิงอยู่ด้วยกันมันไม่ดี”

“นั้นเราก็เลิกทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ ดีมั้ย”

“พี่ฌอนหมายถึงอะไรคะ” แพรพิศชาหัวใจเต้นแรงเขาคงไม่ได้คิดจะจีบเธอใช่ไหม หัวใจของเธอมันแปลกๆ ไปเวลาอยู่ใกล้กับเขา

“พี่จีบน้องพรีนอยู่”

“จ จีบอะไรคะ!”

ที่หมายถึงชายหญิงเขาจีบกันใช่ไหม อชิระกำลังบอกว่าเขาจีบเธออยู่ ตาเขาไม่ดีหรือเปล่าถึงมาจีบเธอ แพรพิศชาหันหน้ามาเผชิญกับเขา

“พี่จีบน้องพรีนจริงๆ” เขาโน้มตัวลงมาริมฝีปากทั้งสองแตะกันเบาๆ ราวกับสัมผัสของกลีบดอกไม้ ก่อนจะค่อยๆ กดน้ำหนักลงอย่างหนักหน่วง ลิ้นหนาพยายามซอกแซกเข้าไปชิมน้ำหวาน สองลิ้นหยอกเย้าเกี่ยวรัดกันไปมา

“เอ่อ พรีนไปอาบน้ำก่อนนะคะ”

หญิงสาววิ่งเข้าห้องน้ำโดยลืมหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปด้วย ทำให้อชิระหัวเราะท่าทางไม่ประสีประสานั้น ทำให้เขาพอใจเป็นอย่างมาก

เขานั่งรอไม่นานเธอค่อยๆ เปิดประตู เขารู้อยู่แล้วว่าต้องการอะไร จึงเดินเข้าไปใกล้และยื่นผ้าเช็ดตัวให้ “ไม่ต้องเขินครับ หึ”

ปัง

แพรพิศชาดิ้นไปมาเธอนอนไม่หลับ ข้างนอกตอนนี้ฝนเทกระหน่ำลงมา ห่วงคนตัวโตเขาจะนอนได้หรือไม่กลัวว่าจะมีกิ้งกือตะขาบเข้ามา

“ทำไมยังไม่นอน”

“เอ่อ เข้าไปนอนข้างในดีกว่าไหมคะ” เกิดว่าเป็นอะไรขึ้นมาจะเดือดร้อนเธออีก

“ชวนพี่เข้าไปนอนด้วย?”

“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ กลัวว่าจะมีสัตว์มีพิษเข้ามา” พูดเสร็จต้องหลบสายตาอันแสนคมกริบของเขา เขาเดินเข้ามาใกล้และจูงมือแพรพิศชาเข้าไปในห้องนอน

“ให้พี่นอนตรงไหน”

“อยากนอนตรงไหนก็นอนไปเถอะค่ะ” หญิงสาวทิ้งตัวลงนอนและหันหลังให้เขาทันที ไม่นานบนเตียงก็ความเคลื่นไหว อชิระค่อยทิ้งตัวลงข้างกายคนตัวเล็ก

“อุ้ย กอดทำไมคะ”

“พี่อยากกอด” จากนั้นทั้งสองถึงไม่พูดอะไรอีกเลย เสียงฝนกระหน่ำเทลงมาไม่หยุด แพรพิศชานอนไม่หลับเพราะมีคนมานอนด้วย

“นอนไม่หลับเหรอครับ” บรรยากาศดีมากจนเขาไม่อยากนอนแล้ว ตอนนี้ลูกชายของเขาอยากออกรบแล้วแต่จะให้บังคับขู่เข็ญคนตรงหน้าก็ไม่ได้

“อื้ออออ” หญิงสาวกำสาบเสื้อเอาไว้แน่นเมื่อปากหนาทาบทับลงมาที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง ครั้งนี้เธอปล่อยใจไปกับเขา ไม่ขัดขืนหรืออะไรเขาให้ทำแบบไหนเธอก็ทำตามนั้น

“จูบตอบพี่รู้ไหมว่าคืนนี้จะไม่ได้นอน”

“แล้วถ้าเราเป็นของกันและกันพี่ฌอนจะทำยังไงต่อไป”

“ทำไมถามแบบนั้น พี่เป็นรูปผู้ชายพอ” เขาโตพอที่จะรู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร หากเป็นผู้หญิงที่เขาหมายตาไว้ เขาไม่ปล่อยไปไหนแน่

“เป็นของพี่นะครับพี่รักน้องพรีน”

“อะ อื้ออ” คำว่ารักที่ออกมาจากปากของเขาทำให้เธอรู้สึกดี ไม่เคยมีใครมาจีบเธอแบบนี้ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเธอกลับให้เขาอยู่ที่บ้านเธอโดยไม่ลังเล

ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มซุกไซ้ซอกคอที่สั่นเทาของแพรพิศชา มือหนาล้วงเข้าไปในชุดนอน ดีที่หญิงสาวไม่ได้ใส่ชุดชั้นใน เห็นตัวเล็กๆ แต่ซ่อนรูปมาก มือหนาสะกิดเม็ดบังเบาๆ

“พี่จะอ่อนโยนกับเราเชื่อใจพี่นะ”

“พี่ฌอนไม่ได้หลอกพรีนใช่ไหมคะ”

“พี่ไม่ได้มาหลอก” เขาลุกขึ้นถอดเสื้อทางศีรษะและทาบทับลงมาอีกครั้ง เขาดูดเลียเต้าคู่งามที่ใหญ่ล้นของเขา ถูกใจที่สุดเลย

อชิระลากไล้ลิ้นลงมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ใจกลางสาว เขาอยากทำให้เธอมีความสุขที่สุด

“พี่ฌอนไม่เอานะคะ”

“พี่อยากทำให้ครับ” เขาจัดการถอดกางเกงชั้นในของเธอออก และจับเรียวอ้าออกกว้างก่อนจะเพ่งมองกลีบดอกไม้สีหวาน ปากหนาค่อยๆ แตะเบาๆ

“อื้อ อึก” แพรพิศชาดิ้นไปมาเมื่อเขาแตะริมฝีปากลงไปที่กลีบดอกไม้ของเธอ สัมผัสแปลกใหม่ที่เธอไม่เคยรังเกียจเขาเลยสักครั้ง

เขายังคงดูดเลียกลีบดอกไม้ มือหนาเคล้นคลึงเม็ดเสียวจนแดงเถือก สลับกับปากไปมา ก่อนจะดันลิ้นเข้าไปในรูร่องที่ปิดที่ไม่เคยมีใครผ่านเข้าไป จากปากจึงเปลี่ยนเป็นนิ้วหนา จนคนใต้ร่างสะดุ้งเพราะความเจ็บที่มีสิ่งร่วงล้ำเข้ามา

“อ๊ะ เจ็บค่ะ”

“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น” รูร่องบีบรีดนิ้วของเขาแน่น หากเป็นท่อนเอ็นจะรัดแน่นขนาดไหน เมื่อส่งแพรพิศชาถึงสวรรค์แล้วเขาจึงดึงออกมา และเลียง่ามนิ้วตัวเองที่มีน้ำหวานไหลเยิ้มติดนิ้วออกมา

“อื้อ พรีนเจ็บอ๊ะ”

“พี่จะค่อยๆ เข้าไป” เขาชักรูดท่อนเอ็นหลายครั้งและนำมาจ่อที่ทางเข้าถูไถเบาๆ เพื่อกระตุ้นให้เธอปล่อยน้ำหล่อลื่นออกมา ตอนเขาเข้าไปจะได้ไม่เจ็บ

“กรี๊ดดดดด พรีนเจ็บ”

“อ่าส์ แน่นมาก”

แพรพิศชาดิ้นไปมาเมื่อเขาดันท่อนเอ็นเข้ามา เยื่อพรหมจรรย์ถูกเขาทำลายลงแล้ว เธอเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ มือบางจิกลงไปที่แผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเจ็บปวด

“อ่าส์ น้องพรีนอีกนิดเดียว”

“อื้อ ฮึกคนใจร้าย”

“ดีขึ้นมั้ยครับ ชอบไหมบอกพี่ให้ชื่นใจหน่อย” เขาดันท่อนเอ็นเข้ามาจนสุดและค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออกอย่างเชื่องช้า เมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างปรับตัวได้แล้วเขาจึงกระหน่ำตอกสะโพกเข้าออก

“ช ชอบค่ะ”

เสียงครางของสองหนุ่มสาวดังแข่งกับเสียงฝนถึงแม้อากาศจะเย็นเพราะสายฝน แต่ภายในห้องอุณหภูมิกลับร้อนระอุเพราะพิษเสน่หา

อชิระขยับสะโพกเข้าออกเมื่อส่งเธอเสร็จสมอีกครั้ง เขาจึงอยากเสร็จบ้าง แต่ลืมคิดไปว่าคืนนี้เขาไม่มีเครื่องป้องกันจึงหลั่งนอกใส่หน้าท้องแบนราบ

กว่าจะจบศึกในคืนนี้รอบเดียวไม่พอสำหรับเขาจริงๆ เขารังแกแพรพิศชาทั้งคืน จนบางครั้งหลงลืมปล่อยในเข้าไปเต็มๆ แต่เขาไม่ได้คิดอะไรเพราะสุดท้ายเขาก็รับผิดชอบแพรพิศชาอยู่แล้ว

“ตื่นได้แล้วครับเด็กขี้เซา”

“อื้อ อย่ามารังแกพรีนนะ”

“ตอนเช้าๆ ต้องออกกำลังกายอีกรอบ” เขาไม่ได้พูดเล่นแต่จะทำจริงๆ ทำที่ปากพูดไว้ เขาขึ้นคร่อมตัวหญิงสาวและลูบไล้ไปมา ก่อนพายุสวาทจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

“อื้อ พอแล้วพรีนเหนื่อยแล้ว”

“เมื่อคืนพี่ก็ทำคนเดียวอย่าขี้โกงสิครับ” เมื่อคืนเขาใช้แรงอยู่คนเดียว หญิงสาวนอนครางใต้ร่างเขาเฉยๆ คนที่เหนื่อยควรจะเป็นเขามากกว่า สองร่างกอดรัดฟัดเหวี่ยงไม่ดูเวลาว่าตอนนี้สายแค่ไหนแล้ว