08 ห่างเหิน

@หลายอาทิตย์ผ่านไป

นิชากับดีแรคแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลยในช่วงหลังๆ มานี้ เพราะเธอเองก็เรียนหนัก บวกกับต้องฝึกงานด้วย ส่วนดีแรคก็ไปๆ มาๆ ไม่อยู่กับร่องกับรอย

ความเอาใจใส่ดูแลเสมอต้นเสมอปลายในช่วงแรกๆ ทำให้นิชาเริ่มมีความหวั่นไหว และมีใจให้กับดีแรค

ผู้ชายที่แสนดี ช่างเอาใจใส่ ดูแลเก่ง ถึงจะออกกวนตีนนิดๆ แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าดี

นิชาเธอเพิ่งจะเคยมีความรักครั้งแรก รักแรกของเธอเลยไม่มีการเตรียมใจเอาไว้เผื่อที่จะผิดหวังเลย

"ยัยนิ!!"

"โอ้ย อะไรของแกเนี่ย เรียกซะเสียงดังเชียวอยู่ใกล้กันแค่นี้เองทำไมต้องตะโกนด้วย"

"ฉันเรียกแกตั้งนานแล้ว นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้"

"เปล่าๆ แกเรียกฉันทำไมเหรอ"

"ช่วงนี้แกเป็นอะไรหรือเปล่า นายนั่นทำอะไรให้เธอไม่สบายใจเหรอ?"

"เปล่า ฉันก็แค่คิดอะไรเพลินไปหน่อยนะ"

"ช่วงนี้ไม่ค่อยเจอนายนั่นเลยนะ ทะเลาะกันเหรอ"

"ไม่นะ สงสัยจะเรียนหนักมั้ง เห็นว่ามีแข่งรถด้วย ช่วงนี้ฉันก็เรียนหนักไหนจะเตรียมตัวสอบชิงทุนอีก ไหนจะต้องไปฝึกงานอีก เยอะแยะไปหมดเลย"

"ก็จริง" เจนิสตอบเสียงแผ่ว

บางครั้งก็ต้องมาที่มหาวิทยาลัยเองเพราะดีแรคไม่ว่างมารับ และเธอก็ไม่ได้อยากให้เขาซื้อรถให้ เพราะมันมากเกินไป

"แล้วแกไม่กลัวเหรอ?"

"แกจะให้ฉันกลัวอะไร"

"ปะ เปล่า ไม่มีอะไร ฉันก็แค่พูดไปเรื่อยอย่าคิดมาก" เจนิสรีบแก้ตัวขึ้นมาทันที เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าไม่ควรพูดเรื่องนี้ให้เพื่อนสนิทไม่สบายใจ เพราะตอนนี้นิชากับดีแรคก็คบเป็นแฟนกันแล้ว ครั้นจะพูดอะไรออกไปแบบนั้นก็จะพาลทำให้รู้สึกไม่ดีเอาเปล่าๆ

"นี่แกชอบมาพูดอะไรให้ฉันอยากรู้ แล้วก็ไม่ยอมบอก"

"ไม่มีอะไรจริงๆ ฉันแค่พูดไปเรื่อยน่ะ แกจะมาสนใจกับคำพูดของฉันทำไมเล่า!" เจนิสทำเสียงดังกลบเกลื่อน ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีเพื่อนสนิทไป

"แกจะกลับแล้วเหรอ?" นิชารีบลุกขึ้นเดินตามเพื่อนสนิทไป

"ก็ไม่มีเรียนต่อแล้วฉันก็จะกลับสิอยู่ทำไม?"

"งั้นไปเจอกันที่คอนโดนะ ฉันจะแวะไปซื้อของก่อนแกจะเอาอะไรไหม?"

"ไม่ล่ะ"

"แล้วเย็นนี้กินอะไรดีฉันจะได้ซื้อเข้าไปเลย ขี้เกียจออกมาซื้ออีกรอบ มันเสียเวลา"

"อะไรก็ได้ แกก็รู้ว่าฉันเป็นคนกินไม่ยาก"

"โอเคๆ เดี๋ยวฉันซื้อเข้าไปให้"

ทั้งสองแยกย้ายกันไป เจนิสนั่งรถกลับไปที่คอนโดของตัวเองซึ่งอยู่ที่เดียวกันกับนิชา ส่วนนิชาก็นั่งรถแท็กซี่ไปซื้อของที่ห้าง

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

( ฮัลโหล ว่าไงครับพี่ )

"ตอนนี้นายอยู่ไหนเหรอ"

( ผมอยู่สนามแข่งรถ พี่มีอะไรหรือเปล่า )

"วันนี้นายจะกลับคอนโดหรือเปล่า?"

( ไม่รู้สิ พี่จะทำไมกับผมเหรอ )

"ฉันก็แค่อยากรู้น่ะ แต่ถ้านายเหนื่อยก็พักอยู่ที่นั่นเลยก็ได้"

( ครับ )

"เอ่อ.."

( ถ้าไม่มีอะไรแค่นี้ก่อนนะผมต้องเตรียมตัวแข่งรถ )

"อื้อๆ ขอให้ชนะนะ"

แล้วปลายสายก็กดวางไปเลย นิชาเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วรีบเดินเข้าไปซื้อของด้านใน

@เวลาผ่านไป

แกร้ก!!

"ยัยนิ!"

"อ้อ เข้ามาก่อนสิ"

"แกไปซื้อของที่ไหนมานานจังเลย แล้วนี่ไปซื้ออะไรมาไม่เห็นมีอะไรเลย" เจนิสพูด พร้อมกับสอดส่องสายตามองตามตัวของนิชา แต่ก็ไม่พบอะไรเลย

"เอ่อ...ความลับน่ะ" เธอยิ้มกรุ้มกริ่มก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง

"ยัยนิ ของอะไรเป็นความลับถึงขนาดฉันรู้ไม่ได้?"

"ฉันบอกว่าความลับ ก็ความลับเถอะน่า ว่าแต่วันมะรืนนี้แกจะไปเที่ยวผับอีกหรือเปล่า"

"ไม่แน่ใจอะ ทำไมล่ะแกอยากไปด้วยเหรอ"

"อื้ม ฉันมีเรื่องต้องไปทำน่ะ"

"อ่อ.."

@สองวันต่อมา

#มหาวิทยาลัย

"แกมองหาใครยัยนิ?" เจนิสเอ่ยถามเพื่อนสนิท เมื่อเห็นเธอชะเง้อคอยาวมองหาใครสักคน

"ดีแรคไม่มาเรียนเหรอทำไมฉันไม่เห็นเลย"

"ไม่ใช่ว่ามีเรียนภาคบ่ายเหรอ ไม่รู้สิฉันเองก็ไม่ได้สนใจเหมือนกัน แต่ถ้ามีเรียนเช้าป่านนี้ก็คงจะมารออยู่กับกลุ่มเพื่อนแล้วนะ"

"นั่นสิ สงสัยจะมีเรียนตอนบ่ายแน่เลย"

"แกยังไม่ได้เจอกับนายนั่นอีกเหรอ?"

"อืม...คุยกันล่าสุดเมื่อสองวันก่อน บอกว่าจะไปแข่งรถน่ะ ฉันเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก แค่ให้เขาพักผ่อนให้เต็มที่ก็พอแล้ว"

"แกนี่มันใจดีเกินไปจริงๆ นะ"

"เอ้า แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง ฉันก็บอกเขาไปแค่ว่าถ้าเหนื่อยก็พักอยู่ที่นั่นเลย"

"เฮ้อ..."

"แกถอนหายใจทำไม"

"แค่เหนื่อยกับแกอะ ดูแกจะสนใจเด็กคนนั้นมากเลยนะ"

"ก็แหม...สงสัยจะเป็นรักแรกด้วยมั้ง"

"แกรักนายนั่นไปแล้วเหรอ!?"

"ไม่รู้สิ แค่รู้สึกดีอะ"

"ยัยนิ"

"ฉันรู้ว่ามันเร็วไป แต่เรื่องหัวใจมันห้ามกันได้ที่ไหนล่ะ"

"เพราะว่าแกอ่อนไหวจนเกินไปไง แค่คารมของผู้ชายแกก็หลงแล้ว ผู้ชายปากหวานน่ากลัวจะตาย"

"มันคงไม่มีอะไรหรอกแก ดีแรคก็เอาแต่แข่งรถ เรียน จะมีเวลาไปมีผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง"

"..." เจนิสถอนหายใจออกมาอย่างแรง ถึงจะไม่อยากให้นิชาคบกับดีแรคมากแค่ไหนแต่เธอก็มีสิทธิ์แค่ตักเตือนเล็กน้อยเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งวุ่นวายในเรื่องส่วนตัวของเธอถึงจะเป็นเพื่อนสนิทก็ตาม

@ตอนเย็นวันเดียวกัน

#คอนโดนิชา

"วันนี้แกจะไปที่ผับใช่ไหม"

"อื้ม...แกจะไปหรือเปล่า"

"มีเหรอที่คนอย่างฉันจะพลาด แกรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ แล้วไปเจอกันที่ข้างล่างเหมือนเดิม"

"โอเค แล้วเจอกัน"

"อื้อๆ"

เจนิสเดินออกจากห้องของนิชาไป ก่อนที่เธอจะรีบอาบน้ำแต่งตัวไปผับในวันนี้

@ผ่านไปไม่นาน

#ผับxxx

"วันนี้คนเยอะเหมือนกันนะ ดีนะที่ฉันโทรจองโต๊ะล่วงหน้าเอาไว้ก่อนแล้ว" เจนิสเดินบ่นอุบไป เพราะวันนี้คนค่อนข้างมาเที่ยวกันเยอะจนเดินเบียดกัน

แต่ดีที่เจนิสโทรจองโต๊ะที่ประจำเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วก็เลยมีที่นั่ง

"เดี๋ยวฉันมานะ"

"แกจะไปไหน"

"ฉันจะเอาของไปให้ดีแรคน่ะ เขาน่าจะมาเที่ยวอยู่นี่นะ"

"อ๋อๆ โอเครีบไปรีบมานะ"

"จ้ะ"

นิชาถือกล่องเล็กๆ เดินไปหาดีแรคที่ด้านบนซึ่งเป็นโต๊ะ VIP ที่ประจำของเขา ทว่าสิ่งที่เธอเห็นคือดีแรคกำลังนั่งดื่มกับเพื่อนอย่างสนุกสนานโดยมีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างๆ กันทุกคน

"ดีแรค.."

"พี่นิชา!?"