07 รับผิดชอบ

@สายๆ ของอีกวัน

"อือ.." ร่างบางสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่งัวเงีย พร้อมกับควานหาของบางอย่างบนหัวที่นอน แต่ทว่าเธอกลับพบใครบางคนนอนอยู่ข้างๆ ตัวเอง "นาย!!"

"อื้อ..เสียงดังอะไรแต่เช้า"

"..." นิชายังไม่ได้โวยวาย เธอพยายามนึกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นทำไมดีแรคถึงมานอนอยู่ข้างๆ เธอได้

และเธอก็จำได้ว่าเธอกินเหล้าที่พนักงานเอามาให้ไปหมดแก้วจากนั้นก็รู้สึกร้อนวูบวาบ แล้วก็เปิดศึกกับดีแรคไปครั้งนึง และนั่นก็เป็นครั้งแรกของเธอ

"อืม.." ร่างกำยำคว้าคนตัวเล็กให้ลงไปนอนอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง "เตียงพี่นุ่มดีจัง นอนหลับสบายมากเลย"

"ปล่อยฉันก่อน...เมื่อคืนเราสองคน มีอะไรกันจริงๆ ใช่ไหม!?" นิชาโพล่งถามคนตรงหน้าเสียงละล่ำละลัก

"อืม พี่เป็นเมียผมแล้ว" ดีแรคตอบเสียงเยียบเย็น พร้อมกับยกแขนขึ้นไปหนุนตรงท้ายทอยของตนเอง

"นี่นายฉวยโอกาสตอนฉันเมาเหรอ!?" เธอมองหน้าเขาด้วยอารมณ์ที่ขุ่นเคือง แต่ก็อดที่จะตำหนิตัวเองไม่ได้ เพราะเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรจนเกิดเรื่องแบบนี้

"ผมไม่ได้ฉวยโอกาส แต่พี่เป็นคนเริ่มก่อนนะ พี่ยั่วผมก่อนเอง"

"ไม่จริง"

"เมื่อคืนพี่เมาขนาดนั้นจะจำอะไรได้บ้าง?"

"ฉันจำได้ว่ากินไปแค่แก้วเดียวเอง จากนั้นก็รู้สึกร้อนๆ วูบวาบยังไงก็ไม่รู้"

"คนไม่เคยกิน แล้วเพิ่งไปกินครั้งแรกก็ไม่แปลกหรอกที่จะเมาได้ทั้งๆ ที่กินไปแค่แก้วเดียว"

"..."

"พี่ไม่ต้องกลัว ผมจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นเอง"

"ไม่จำเป็น แค่ครั้งเดียวมันไม่เสียหายอะไรหรอก"

"พี่ไม่กลัวคนอื่นรู้เหรอ ว่ามีอะไรกับผมแล้ว แถมยังเสียซิงให้เด็กอย่างผมอีก"

"นี่นาย!?"

"ผมไม่ได้จะแบล็คเมล์อะไรพี่หรอก ผมก็แค่จะรับผิดชอบพี่"

"จะรับผิดชอบยังไง?"

"ก็เป็นแฟนกันไง ถ้ามีใครรู้จะได้ไม่ต้องมีคนดูถูกพี่ เป็นแฟนกับผมนะ"

"ง่ายเกินไปหรือเปล่า วันก่อนบอกว่าจะจีบฉันอยู่เลย"

"งั้นผมไม่จีบพี่แล้วดีกว่า ไหนๆ เราก็มีอะไรกันแล้วเป็นผัวเมียกันเลยก็แล้วกัน"

"ไอ้บ้า!"

"เดี๋ยวผมจะเก็บของย้ายมาอยู่กับพี่ที่นี่นะ"

"ไม่ต้อง!"

"เอ้า ถ้าไม่ย้ายมาอยู่ด้วยกันจะเรียกว่าผัวกับเมียได้ยังไง"

"กี่โมงแล้วเนี่ย!?"

"สิบโมง"

"บ้าจริง ฉันต้องเตรียมตัวไปฝึกงานตอนบ่าย"

"เดี๋ยวผมไปส่งเอง พี่ไปฝึกงานที่ไหน"

"ไม่ต้องยุ่งสักเรื่องจะได้ไหม!"

"ไม่ได้ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่ผมต้องยุ่ง"

"จิ๊!!" นิชาทำปากจิ๊จ๊ะอารมณ์เสียใส่คนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ

@ผ่านไปสักพัก

พอเธอออกมาจากห้องน้ำดีแรคก็แต่งตัวใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว

"เดี๋ยวผมไปส่งเอง รถผมจอดอยู่ข้างล่างพี่จะได้ไม่ต้องนั่งรถแท็กซี่ไป"

"ฉันไม่ไปมอเตอร์ไซค์กับนายหรอก"

"พี่จำไม่ได้เลยเหรอว่าเมื่อคืนเรามารถอะไรกัน ถ้าผมพาพี่นั่งรถมอเตอร์ไซค์มาป่านนี้พี่คงไปตกอยู่ตามข้างทางตรงไหนสักที่แล้ว"

"..."

"พี่จะไปฝึกงานที่ไหน?"

"โรงพยาบาล..."

"ไปไกลขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมพี่ไปฝึกงานไกลจัง โรงพยาบาลใกล้ๆ ก็มีนี่นา"

"ถามมากจริงๆ ถ้ารู้ว่าไกลก็ไม่ต้องไปส่งฉันจะนั่งรถแท็กซี่ไปเอง หลีกไปฉันจะรีบไปมันเสียเวลา"

"เดี๋ยวผมไปส่ง" ดีแรครีบคว้ากุญแจรถแล้วเดินตามนิชาออกมาทันที

เธอต้องรีบไปเพราะต้องไปเตรียมตัวที่นั่นอีก กว่าจะนั่งรถไปถึงก็คงจะกินเวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมง แน่นอนว่าเธอมีเวลาเตรียมตัวก่อนที่จะเข้าฝึกงานไม่กี่ชั่วโมง

@บนรถ

"ถ้าพี่เรียนจบแล้ว พี่จะไปเป็นหมออยู่ที่ไหนเหรอ?"

"ฉันอยากเป็นหมออาสา ไปรักษาคนตามที่ที่ความช่วยเหลือเข้าไม่ถึง"

"..."

"แต่นั่นก็แค่ความคิดส่วนนึง ฉันจะไปบรรจุอยู่ที่ไหนก็ยังไม่แน่ใจเลย"

"อ่อ.."

"ว่าแต่นายเถอะ อีกปีเดียวก็เรียนจบแล้วไปทำงานที่ไหน"

"ผมมีบริษัท แต่ส่วนใหญ่พี่ๆเป็นคนดูแลมากกว่า ส่วนผมก็มีสนามแข่งรถเป็นของตัวเอง แค่แข่งรถแต่ละครั้งก็ได้เงินมาใช้มากพอแล้ว"

"นายเป็นนักแข่งรถด้วยเหรอ นึกว่านายชอบแต่งรถอย่างเดียว"

"เป็นความชอบส่วนตัว ผมชอบเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว"

"บ้านนายที่ต้องรวยขนาดไหน อายุแค่นี้มีรถมีบ้านมีอะไรๆ เป็นของตัวเองแล้ว"

"ผมไม่อยากจะโม้หรอกนะ เดี๋ยวพี่จะหาว่าผมพูดมั่ว ผมมีพี่ชาย 3 คน แต่ละคนก็มีบริษัทอสังหาริมทรัพย์เป็นของตัวเอง เป็นธุรกิจที่ได้สืบต่อมาจากรุ่นปู่รุ่นพ่อน่ะ"

"แสดงว่าบ้านนายก็รวย"

"ครับ"

"..."

"พี่ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ?"

"ตื่นเต้นทำไม จะให้ฉันตื่นเต้นเพราะรู้ว่านายเป็นคนรวยบ้านรวยมีเงินอย่างนั้นเหรอ"

"ไม่รู้สิ ผมเคยเห็นผู้หญิงถ้ารู้ว่าผู้ชายรวยมีเงินแบบนั้นก็จะยิ่งประจบประแจง อยากได้อะไรก็อ้อนเอาๆ"

"ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น"

"แปลกดี"

"..."

"คอนโดของพี่ผมซื้อให้แล้วนะ"

"ห๊ะ!?"

"พี่จะได้ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าไง จะได้เก็บเงินเอาไว้จ่ายอย่างอื่น"

"แล้วนายมายุ่งอะไรกับเรื่องส่วนตัวของฉัน วุ่นวายจริงๆ เลยนายเนี่ย"

"ผมบอกแล้วไง เรื่องของพี่ผมต้องยุ่ง และอะไรที่เป็นของพี่ผมต้องรู้"

"..." นิชาขึงตามองคนข้างๆ เล็กน้อย เธอไม่ชอบให้เขามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องของเธอเลย ถึงจะบอกว่าเป็นแฟนกันเป็นอะไรกันแล้วก็เถอะ เรื่องส่วนตัวยังไงก็เป็นเรื่องส่วนตัวอยู่ดี

"ตอนเช้าไปเรียนพร้อมกัน เลิกเรียนแล้วพี่ก็มารอผมที่หน้าคณะ แต่ถ้าผมเลิกเรียนก่อนผมก็จะไปรอพี่อยู่ที่หน้าคณะของพี่เหมือนกัน แล้วเราก็ค่อยกลับพร้อมกัน"

"นี่นาย!"

"เป็นแฟนกันแล้ว จะไปไหนมาไหนด้วยกันก็คงไม่แปลกหรอก" ดีแรคคิดว่านิชาน่าจะจำไม่ได้ว่าเธอเคยพูดอะไรกับเขาเอาไว้

เธอไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ ไม่อยากเป็นจุดเด่น ไม่อยากถูกหมั่นไส้ เพราะรู้ว่ายังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่ชอบและอยากได้ดีแรคมาครอบครอง

"ฉันไปเองได้ฉันกลับเองได้"

"พี่จะลำบากนั่งรถแท็กซี่ไปทำไม ผมไม่ให้พี่นั่งรถมอเตอร์ไซค์ก็ได้"

"..."

"งั้นผมมีทางเลือกให้พี่ ไปพร้อมกับผม หรือจะให้ผมซื้อรถให้พี่ แล้วให้พี่ขับไปเองที่มหาลัย"

"นี่นาย!?"

"ผมมีทางเลือกให้พี่แค่สองทาง"

"..."