08 เป็นผมเอง

@บ้านจีน่า

"คุณผู้หญิงคุณผู้ชายคะ มีคนมาขอพบค่ะ"

"ใคร!? ถ้าเป็นนักข่าวไล่กลับไปได้เลย!" พ่อของจีน่าบอกกับแม่บ้านด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด

"ไม่ใช่ค่ะ เห็นบอกว่าชื่อดีกอนค่ะ"

"คุณดีกอนมาทำไมตอนนี้ล่ะคะคุณ ยังคุยเรื่องงานกันไม่จบเหรอ?" ภรรยาเอ่ยถามขึ้น

"ไม่รู้เหมือนกันสิ เชิญเข้ามาได้เลย"

"ค่ะคุณผู้ชาย"

แม่บ้านเดินหายไปได้สักพักก็กลับมาพร้อมกับชายหนุ่มรูปหล่อ

"สวัสดีครับคุณอา"

"สวัสดีครับคุณดีกอน"

"มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าจะเป็นเรื่องข่าวนั่น..."

"ครับ คุณอาเข้าใจถูกแล้วครับ" ดีกอนตอบ

"คุณดีกอนไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด มันจะไม่มีผลกระทบกับธุรกิจของเราแน่นอนครับ"

"ผมไม่ได้ห่วงว่าเรื่องนั้นจะมีผลกระทบกับธุรกิจของเรา"

"อ่าว....ทำไมเหรอคะ แล้วทำไมคุณถึง..."

"คนที่เป็นข่าวกับจีน่าเป็นผมเองครับ"

"ห๊ะ!?" พ่อกับแม่ของเธออุทานออกมาเป็นเสียงเดียวกัน

"ผมต้องขอโทษด้วยครับที่ไม่บอกเรื่องนี้ให้รู้ตั้งแต่แรก เราสองคนคบกันมาได้สักพักแล้วครับ แต่เธอยังไม่กล้าบอกกับใครเพราะกลัวว่าจะมีคนเอาไปลงข่าวหาว่าเธอกับผมคบกันเพราะสัญญาทางธุรกิจ ก็เลยอยากจะให้เรื่องธุรกิจที่ทำอยู่ซาลงก่อน"

"ว่าไงนะ คนในข่าวเป็นคนเองเหรอ?"

"ใช่ครับผมเอง วันนั้นเธอปวดท้องเดินไม่ไหวผมก็เลยอุ้มเธอลงจากรถแล้วพาขึ้นไปด้านบนครับ ผมพร้อมที่จะรับผิดชอบจีน่าทุกอย่างครับ"

"แสดงว่าที่จีน่าไม่กล้าพูด เป็นเพราะเรื่องนี้เหรอ?"

"จีน่าเธอไม่ได้บอกเหรอครับ?"

"ไม่ยอมบอกเลยค่ะ เพิ่งจะทะเลาะกับพ่อของแกไป ตอนนี้น่าจะน้อยใจเอามากๆ เลย" แม่ของเธอพูดขึ้นเบาๆ ในขณะที่พ่อของจีน่ารู้สึกผิดเอามากๆ ที่ตบหน้าของลูกสาวอย่างแรง

"ทะเลาะกันเลยเหรอครับ?"

"จีน่าน่ะเป็นคนนิสัยแบบนั้นอยู่แล้ว แต่อารู้จักนิสัยของลูกสาวดี"

"เธอไม่ลงมาเลยเหรอครับ?"

"ตั้งแต่ขึ้นไปเมื่อตอนบ่ายจนตอนนี้ก็ยังไม่ยอมลงมาเลย ใครไปเคาะประตูเรียกก็ไม่ยอมเปิด โทรไปก็ไม่รับส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน"

"....."

"แกคงจะน้อยใจพ่อของแกนั่นแหละ"

"ผมขอเข้าไปหาเธอเองได้มั้ยครับ"

"ลองดูสิ ช่วยพูดกับแกให้หน่อยนะ"

"ได้ครับคุณอา"

ดีกอนเดินขึ้นไปด้านบนก่อนจะหยุดยืนอยู่ตรงหน้าห้องนอนของเธอ

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

แม้แต่เขาเองเธอก็ไม่ยอมรับสาย ส่งข้อความไปเธอก็ไม่ยอมอ่าน เคาะประตูอยู่ด้านนอกเธอก็ไม่ออกมาเปิดเลย

"คุณอามีกุญแจสำรองหรือเปล่าครับ?"

"เคยมีนะ แต่จีน่าเธอเก็บไปทิ้งหมดแล้ว เพราะไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่งในห้องนอนส่วนตัวของเธอน่ะ"

"....."

"โทรไปจีน่าก็ไม่รับสายเหรอ"

"ครับ เธอไม่ยอมรับสายผมเลย ส่งข้อความไปเธอก็ไม่ยอมอ่านเหมือนกัน"

"....."

"พอจะมีอะไรที่เธอพอจะสนใจมั้ยครับ แบบว่าเปิดประตูออกมาเอง"

"ไม่นะ ถ้าได้โกรธใครเขาสักคน จะไม่เปิดประตูไม่ออกมาเลย และก็ไม่ต้องการให้ใครมาง้อด้วย จีน่าจะอยู่กับตัวเองจนกว่าจะหายโกรธไปเอง"

"ผมรู้แล้วครับว่าจะทำยังไงเธอออกมาดี คุณอาออกไปก่อนนะครับ"

"อ๋อได้ๆ สิ"

ดีกอนส่งข้อความไปหาเธออีกครั้ง แต่คราวนี้เขาบอกว่าลูกน้องของเขารู้ตัวคนที่แอบไปถ่ายรูปเธอแล้วเอาไปลงข่าวได้แล้ว เพราะคิดว่าเธอคงอยากจะรู้เรื่องนี้มาก และต้องเปิดประตูออกมาหาเขาแน่นอน

"นั่นไงอ่านแล้ว" ดีกอนยิ้มออกมาเบาๆ เมื่อจีน่าเปิดอ่านข้อความของเขา

Gina: ใคร

Deegon: มาเปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ ฉันยืนอยู่หน้าห้องเธอ ฉันอยู่คนเดียวไม่มีใคร เดี๋ยวเราไปคุยกันในห้อง

Gina: ฉันไม่เชื่อ ถ้าบอกไม่ได้ก็ไม่ต้องบอก

Deegon: ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอด้วยจริงๆ ไม่ต้องกลัวพ่อกับแม่ของเธอไม่ได้อยู่ตรงนี้

เธออ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา

@ผ่านไปสักพัก

แกร้ก~

"หึ้ย!!" ประตูห้องนอนของเธอถูกเปิดออก ก่อนที่คนด้านในจะคว้าคอเสื้อของชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูเข้าไปในห้อง ทุกอย่างมันรวดเร็วจนเขาตั้งตัวไม่ทันเลย

"รีบพูดมาแล้วก็ออกไป"

"เธอเป็นอะไร ทะเลาะกับพ่อแม่เหรอ"

"เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ"

"จะไม่เกี่ยวได้ยังไง ในเมื่อฉันก็คือคนในข่าวที่ทำให้เธอเสียหายแล้วต้องทะเลาะกับพ่อแม่แบบนี้ จะบอกว่าฉันไม่ได้เกี่ยวข้องก็คงจะเป็นไปไม่ได้หรอก"

"....."

"ฉันขอโทษนะที่ทำให้เธอทะเลาะกับพ่อแม่ ตอนนี้ฉันอธิบายให้คุณอาทั้งสองฟังหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น"

"ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น"

"ฉันบอกกับคุณอาว่าฉันจะรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้นเอง ฉันจะไม่ให้เธอเสียหายแบบนี้"

"แต่ฉันไม่ต้องการแบบนี้"

"แต่เธอต้องรักษาชื่อเสียงของตัวเองนะ อีกอย่างถ้าเธอเปิดตัวว่ากำลังคบกับฉัน คำครหาจากสังคมมันก็จะได้หายไปด้วย คนอื่นจะได้เลิกลงข่าวว่าเธอในทางเสียหาย และกล่าวหาว่าเธอเป็นชู้กับแฟนคนอื่น"

"ทำไมฉันต้องสนใจด้วยล่ะ คนพวกนั้นหาให้ฉันกินเหรอ?"

"ฉันรู้ว่าคนพวกนั้นไม่ได้หายเธอกิน แต่พ่อแม่ของเธอต้องมาแบกรับต้องมาฟังข่าวเสียหายของลูกสาวแบบนี้ เธอคิดว่าพ่อกับแม่ของเธอจะไม่เสียใจเลยเหรอ"

"....."

"ถึงพ่อกับแม่ของเธอจะรู้จักนิสัยของเธอดี แต่คนอื่นไม่ได้รู้จักนิสัยของเธอนะ คนเรามันจะพูดยังไงก็ได้ขอแค่ตัวเองสะใจแล้วคนอื่นเสียหาย จะเป็นจะตายยังไงไม่มีใครมาสนใจอยู่แล้วนอกจากพ่อแม่ของเธอ"

"....."

"รอยนั่น...เกิดจากที่เธอทะเลาะกับพ่อเหรอ?" ดีกอนมองที่แก้มขาวของจีน่า มันมีรอยแดงๆ ที่บ่งบอกว่าเธอถูกตบตรงนั้นอย่างแรง

"อืม...ช่างมันเถอะ"

"เสียใจร้องไห้กับฉันได้นะ ฉันไม่เอาไปบอกกับใครหรอกว่าเธออ่อนแอ"

"ฉันไม่ได้อ่อนแอ และฉันก็ไม่ได้อยากร้องไห้"

"ฉันรู้ว่าเธอเข้มแข็ง แต่ระบายออกมาบ้างก็ดีนะ ไม่ต้องเก็บไว้"

"....."

"เธอไม่เชื่อใจฉันเหรอ?"

"แล้วคุณเคยทำอะไรให้ฉันเชื่อใจได้บ้าง ตั้งแต่เรื่องที่คุณพาฉันขึ้นคอนโดแล้วมีอะไรกับฉันตอนที่ฉันเมา"

"ฉันขอสารภาพกับเธอ ว่าฉันไม่เคยมีอะไรกับเธอ คืนนั้นฉันแค่จัดฉากว่าเราสองคนมีอะไรกัน"

"นี่คุณ!?"

"ฉันอยากเธอเป็นของใคร ฉันอยากให้เธอเป็นของฉันคนเดียว"

"ฉันเกลียดคุณที่สุด"

"ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉัน แต่ฉันอยากให้เธอเปิดใจมองฉันในแบบอื่นบ้าง"

"ไม่มีทาง!"