07 ข่าวหลุด
@มหาวิทยาลัย
“ยัยจี ยัยจี!”
“อะไรของแก เรียกซะเสียงดังเชียว ทำอย่างกับมีใครตาย”
“ใครตายฉันไม่รู้ แต่แกอาจจะตายแน่”
“ทำไม?”
มินอายื่นโทรศัพท์ที่มีรูปจีน่าอยู่นั้นให้เธอดู มันเป็นภาพของเธอที่ถูกดีกอนอุ้มออกมาจากรถแล้วพาขึ้นไปบนคอนโด และนักข่าวก็พาดหัวข่าวได้เxี้ยมาก
ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง ถูกผู้ชายอุ้มขึ้นคอนโด
ใต้รูปภาพมีความคิดเห็นมากมายต่างๆ นานา บางคนก็ใช้ถ้อยคำที่รุนแรงมาก แต่บางคนก็พูดในเชิงที่ไม่อยากยุ่งเพราะไม่เกี่ยวอะไรด้วย มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ
“ใครกันทำแบบนี้”
“ฉันว่าน่าจะเป็นพวกหิวเงินน่ะ ถ่านรูปแล้วเอาไปขาย จากนั้นพวกนักข่าวก็พาดหัวข่าวแบบนี้”
“บ้าจริง! พอจะสืบได้มั้ยว่าใครเป็นคนปล่อยรูป”
“ต้องไปดูกล้องวงจรปิดที่คอนโดนั่นแหละ ว่าแต่แกไปทำอะไรที่นั่น?”
“….”
“คอนโดคุณดีกอนเหรอ?”
“อืม…วันที่ฉันปวดท้องเมนส์นั่นแหละ”
“อ๋อ แล้วแกจะเอายังไงต่อ ถ้าพ่อกับแม่ของแกรู้เรื่องนี้…”
“ไม่ต้องถ้าหรอก ป่านนี้คงจะมีคนส่งรูปส่งข่าวพวกนี้ไปให้พ่อกับแม่ฉันดูแล้วล่ะ”
แค่เธอมีภาพหลุดหรือมีเรื่องฉาวไม่พ้นวันข่าวก็รู้ถึงหูพ่อกับแม่ของเธอแล้ว
เธอเองก็ใช้ชีวิตตามปกติไม่เคยมีเรื่องไม่เคยทำอะไรให้ใครแต่จะมีคนเกลียดเธอก็ไม่แปลก เพราะเธอเป็นผู้หญิงหน้าตาดีและมักจะมีผู้ชายเข้าหา ไม่เว้นแม้แต่พวกผู้ชายที่มีเจ้าของอยู่แล้ว เธอเลยมักจะกลายเป็นจำเลยของสังคม ว่าชอบแย่งแฟนคนอื่นชอบให้ท่าแฟนคนอื่น
“ตอนนี้ฉันอยากรู้แค่อย่างเดียวว่าใครเป็นคนปล่อยภาพพวกนี้” เธอรู้สึกหงุดหงิดมากที่ได้เห็นภาพพวกนี้ แค่ถูกพาดหัวข่าวแบบนี้ซึ่งมันทำให้ครอบครัวของเธอเสียหาย ถึงนี่จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่การที่มีคนล้ำเส้นเรื่องส่วนตัวของเธอแบบนี้เธอก็ไม่ชอบเหมือนกัน
“ฉันว่าคุณดีกอนก็คงไม่ปล่อยเรื่องแบบนี้ไว้เหมือนกัน”
“พวกนักข่าวที่ชอบปล่อยภาพให้คนอื่นเสียหายมันต้องโดนดีสักครั้ง” ที่ผ่านมาเธอไม่ได้โต้ตอบอะไรเลย เพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องคิดมากไม่อยากให้ครอบครัวต้องเสียชื่อเสียง ถึงแม้บางครั้งจะเกินไปมากก็ตาม เธอปล่อยและเตือนมาโดยตลอด
แต่เห็นทีว่าครั้งนี้เธอจะปล่อยผ่านไม่ได้จริงๆ
ตัดมาที่ดีกอน
“นายครับ ดูข่าวสิครับ”
“ข่าวอะไร?”
“นี่ครับนาย”
“….” ดีกอนอ่านข่าวในโทรศัพท์ที่ลูกน้องยื่นมาให้ ก่อนที่เขาจะแย่งโทรศัพท์ไปแล้วเลื่อนอ่านเอง “ข่าวพวกนี้มาจากไหน”
“มันเป็นภาพหลุดครับ นายดูที่พาดหัวข่าวสิครับ”
ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดัง ถูกผู้ชายอุ้มขึ้นคอนโด…
“เวรเอ้ย!!”
“อยะ อย่าครับนาย โทรศัพท์ของผมครับ” ลูกน้องรีบห้ามเอาไว้เพราะเจ้านายกำลังจะปาโทรศัพท์ในมือลงพื้น
“มึงไปสืบมาว่าใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนี้แล้วเอาไปปล่อย”
“ได้ครับนาย”
ที่คอนโดของเขาไม่ได้ปล่อยให้ใครเข้ามาได้ง่ายๆ และก็ไม่อนุญาตให้ใครถ่ายรูปด้วย เพราะมันเป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคล แต่การกระทำแบบนี้มันเกินไปมากๆ ถึงคนเสียหายจะไม่ใช่เขาก็ตาม
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
“รับสายหน่อยสิจีน่า” ดีกอนบ่นพึมพำเพราะจีน่าไม่ยอมรับสาย ไม่รู้ว่าเธอเห็นข่าวนี้แล้วหรือยังแต่คิดว่าข่าวนี้ต้องไปถึงหูของพ่อแม่เธอแล้ว
( ว่าไงคุณ )
“เธอเห็นข่าวหรือยัง”
( เห็นแล้วล่ะ ฉันกำลังตามตัวคนที่เอาภาพไปปล่อยอยู่ )
“ไม่ต้องกลัวฉันให้ลูกน้องจัดการให้เอง ที่หน้าคอนโดมีกล้องวงจรปิดอยู่น่าจะรู้ว่าใครเข้ามา”
( …. )
“เธอไม่เสียใจเหรอที่มีภาพหลุดออกไปแบบนั้น?”
( คุณคิดว่าฉันเพิ่งเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกเหรอ ฉันเจอจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว )
“แล้วเธอจะเอายังไงต่อ ถ้าพ่อกับแม่ของเธอรู้เรื่องนี้แล้ว”
( ไม่รู้สิ ฉันคงต้องกลับไปอธิบายให้พ่อกับแม่ฟังก่อน เรื่องมันจะเป็นยังไงก็ต้องรอดูกันอีกที )
ตัวเธอจะเป็นยังไงพ่อกับแม่ของเธอจะรู้ดีมากที่สุด เธอเป็นคนแรงๆ ร้ายๆ ก็จริง แต่เธอไม่ได้มีนิสัยแบบนั้น
แต่เพราะสังคมรอบข้างหล่อหลอมให้เธอต้องกลายเป็นคนแบบนี้ ถ้าเธอไม่เข้มแข็งเธอจะมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไง ที่ผ่านมาเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง ถ้าไม่เข้มแข็งมากพอป่านนี้ก็คงจะผูกคอตายไปนานแล้ว
แต่เธอเรียนรู้การปรับตัวให้อยู่รอดได้ในสังคมที่มีคนเห็นแก่ตัวแบบนี้
( แค่นี้ก่อนนะคุณแล้วค่อยคุยกัน ฉันกลับบ้านก่อน )
“โอเค ถ้ามีเรื่องอะไรโทรมาบอกฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ”
( อื้ม… )
เธอไม่ได้รู้สึกโกรธดีกอนเพราะเขาก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ คำว่าผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันมันจำเป็นต้องมีอะไรกันเสมอไปเหรอ
@บ้านจีน่า
จีน่าลงจากรถแท็กซี่พร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนจะก้าวเดินเข้าไปในบ้าน
“คุณพ่อคุณแม่คะ”
“กลับมาแล้วเหรอแม่ตัวดี” น้ำเสียงของพ่อเธอรู้ได้ทันทีว่าพ่อของเธอไม่พอใจเอามากๆ
“….”
“มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย หายไปข้ามคืนข้ามวัน เพราะไปนอนกกอยู่กับผู้ชายที่คอนโดเหรอ!?”
“จีไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ”
“พ่อส่งไปเรียนตามใจแกทุกอย่างไม่เคยว่าอะไรแกเลย แต่ทำไมแกถึงทำให้พ่อผิดหวังแบบนี้ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกรู้ใช่มั้ย”
“จีรู้ค่ะ”
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงมีภาพหลุดออกมาได้”
“….”
“จีน่า!”
“….” เสียงตะคอกจากพ่อของเธอทำให้หญิงสาวสะดุ้งอย่างแรง
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครก็บอกพ่อเค้าไปสิลูก ไม่เห็นต้องปิดบังพ่อเลย”
“หรือว่าแกเข้าออกคอนโดผู้ชายจนจำไม่ได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร พ่อเห็นข่าวแบบนี้มาตลอด แต่พ่อก็ไม่คิดอะไรมากเพราะเชื่อใจว่าแกจะไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น แต่ครั้งนี้พ่อผิดหวังกับแกมากนะจีน่า”
“จีรู้ค่ะว่าคุณพ่อผิดหวังกับจีมาก”
“รู้แล้วก็บอกมาสิว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร”
“….”
“จีน่า!”
“บอกคุณพ่อเขาไปสิลูก พ่อโมโหมากแล้วนะ”
“….” จีน่ายืนน้ำตาใหลเพราะถูกผู้เป็นพ่อตะคอกเสียงดัง ซึ่งเธอไม่เคยถูกพ่อตะคอกใส่แบบนี้มาก่อนเลย
“จีน่าลูก”
“จีว่าถึงตอนนี้จีพูดอะไรไปคุณพ่อก็คงไม่เชื่ออยู่ดี คุณพ่อเชื่อภาพหลุดเชื่อข่าวพวกนั้นไปแล้ว”
เพี๊ยะ!
“ว๊ายคุณ!”
“ฮึก คุณพ่อไม่เคยตบหนู หนูเกลียดคุณพ่อ!!” พูดจบเธอก็วิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที ก่อนจะปิดประตูล็อคกลอนแน่นไม่ว่าใครจะมาเคาะเธอก็ไม่เปิดเลย