Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
06 น่ารักดี
@ตกดึก
“เป็นไงบ้างจีน่า”
“อืม…ปวดท้อง”
“เธอเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เป็นเมนส์เลยเหรอ?”
“….” เธอไม่ตอบ แต่พยักหน้าเบาๆ แทน
“แล้วทำยังไงถึงจะหายล่ะ กินยาก็แล้วทำไมถึงยังไม่หายอีก”
“ลูกน้องของคุณซื้อของได้ยัง”
“ยังเลย ตอนนี้ก็ดึกแล้วนะ ไม่มีร้านขายของแบบนี้ที่ไหนเปิดแล้วมีแต่ร้านสะดวกซื้อ แต่ร้านสะดวกซื้อก็ไม่มีของแบบนี้ขาย” ดีกอนพูดไปตามที่ลูกน้องบอก เพราะตอนนี้มันดึกมากแล้ว ลูกน้องพยายามวนหาซื้อของให้กับเขามาได้พักใหญ่ๆ แล้ว
“คุณเอาโทรศัพท์ของฉันส่งข้อความไปหาเพื่อนฉันหน่อยสิ บอกให้มันเอาถุงน้ำร้อนของมันมาให้หน่อย”
“ได้สิ ว่าแต่เพื่อนของเธอชื่ออะไร”
“มินอา”
“โอเค รอแป๊บนึง”
ดีกอนเอาโทรศัพท์ของจีน่าส่งข้อความไปหาเพื่อนของเธอก็จะให้ลูกน้องขับรถวนไปเอาของที่คอนโดของเพื่อนเธอ
“เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมารอหน่อยนะ กินยาอีกมั้ย”
“เพิ่งกินไปไม่ใช่เหรอ?”
“ก็ใช่อยู่ แต่เธอยังปวดท้องไม่หายเลยนะ”
“ยามันก็แค่ทุเลาความเจ็บปวดที่ทำให้หายขาด ฉันชินแล้วล่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ไปหาหมอกันมั้ย เดี๋ยวฉันพาเธอไปโรงพยาบาล”
“ไม่เอาอะ แค่เป็นเมนส์ทำไมไม่ไปหาหมอด้วย มันเป็นเรื่องปกติของผู้หญิง เป็นเมนส์ก็ต้องปวดท้องอยู่แล้ว ใครที่ไม่ปวดท้องเมนส์โชคดีสุดๆ เลยล่ะ”
“….”
“อืม…”
“เป็นไร ปวดท้องอีกแล้วเหรอ?”
“อืม…ปวดมาก” จีน่านอนขดตัวงอเพราะปวดท้อง ดีกอนไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้ว เพราะเธอเองก็เพิ่งจะกินยาไป
“แล้วมันมีวิธีไหนที่ทำให้หายขาดมั้ย”
“ไม่รู้อะ คงต้องหายเป็นเมนส์มั้ง”
“งั้นลองไม่มีประจำเดือนซักเก้าเดือนมั้ย”
“….” จีน่ากรอกตามองดีกอนพร้อมกับถอนหายใจใส่เขา “เวลาแบบนี้คุณยังมีหน้ามาเล่นอีกนะ”
“ก็ฉันไม่อยากให้เธอเครียด ถ้าเธอยิ้มหัวเราะได้ก็คงจะหายปวด”
“ฉันไม่อยากมีลูกหรอก”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันไม่สามารถเป็นแม่คนได้ ฉันไม่ได้มีความรับผิดชอบขนาดนั้น”
“….”
“ฉันมั่นใจ…”
“เอาล่ะช่างเถอะ ไม่ต้องพูดหรอก” ดีกอนอยากมีลูก แต่คนตรงหน้าเขากลับไม่อยากมีลูก และเหตุผลของเธอก็ทำเอาเขารู้สึกใจหายเหมือนกัน
แต่อาจจะเป็นเพราะเธอยังเรียนอยู่ และมีความตั้งใจกับการเรียนมากกว่า อีกอย่างครอบครัวเธอก็มีฐานะมีหน้าตาในสังคม เธอก็คงไม่อยากทำให้พ่อกับแม่ต้องผิดหวัง
กริ๊ง~ กริ๊ง~
“พวกมันคงเอาของมาแล้ว เดี๋ยวฉันออกไปเอาให้นะ”
“อืม…”
ดีกอนเดินออกไปเอาของจากลูกน้องทันที
“ของได้แล้วครับนาย”
“ขอบใจ มีใครถามอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มีครับ ผมรับของมาแล้วก็กลับเลย”
“อืม จะไปทำอะไรก็ไปเถอะ”
“ครับนาย”
ดีกอนถือของที่ลูกน้องเอามาให้กลับเข้ามาด้านใน ก่อนจะหยิบมันออกมาจากถุงแล้วพลิกดูไปมาเพื่อดูว่ามันใช้งานตรงไหนและใช้งานยังไง
“ฉันต้องทำยังไงต่อเหรอ?”
“เอามันไปเสียบปลั๊กให้ร้อนก่อน แล้วก็ค่อยเอามาให้ฉัน”
“ได้สิ แป๊บนะ” ดีกอนทำตามที่จีน่าบอก เพราะเขาไม่เคยใช้ของแบบนี้ก็เลยไม่รู้ว่ามันต้องใช้งานยังไง
@ผ่านไปสักพัก
“อะได้แล้ว เธอจะเอาไปทำยังไงเหรอ”
“….” เธอรับกระเป๋าน้ำร้อนจากดีกอนไป แล้วนอนหงายวางทับบนท้องของเธอ “เฮ้อ…รู้สึกดีจัง”
“แบบนี้ทำให้เธอหายปวดเหรอ?”
“มันก็ไม่ถึงกับหายดีหรอก แต่ก็ช่วยทุเลาลงอีกเยอะเลย”
“….” ดีกอนนั่งมองจีน่าอยู่ข้างเตียง จนเธอผล็อยหลับไป
“เวลาเธอหมดฤทธิ์เนี่ยก็น่ารักดีเหมือนกันนะ” เวลาที่เธอนิ่งสงบก็ไม่ต่างอะไรจากผู้หญิงเรียบร้อยคนนึง เพราะเวลาเจอกันทีไรก็ต้องมีเรื่องให้ทะเลาะกันตลอด
“ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าเธอทำอะไรกับฉัน ทำไมฉันถึงได้หลงเธอแบบนี้” ที่ผ่านมาเขาเป็นคนเย็นชา ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหน และก็ไม่เคยคิดที่จะรักใครด้วย แต่พอได้มาเจอกับเธอ กลายเป็นว่าเธอคือข้อยกเว้นทุกอย่าง
เขาเย็นชากับผู้หญิงทุกคนยกเว้นเธอ และก็ยกเว้นคนในครอบครัว
เพราะความมั่นใจและนิสัยของเธอมันทำให้เขาสนใจในตัวเธอ จากที่คิดจะเล่นๆ จนตอนนี้จริงจังกับเธอ
“จีน่า…เธอเป็นผู้หญิงคนแรกเลยนะ ที่ฉันให้ความสนใจมากขนาดนี้”
“….”
“ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นของใครเด็ดขาด ฉันจะต้องเป็นคนเดียวที่ได้ครอบครองเธอ”
@เช้าวันต่อมา
“คุณ คุณ นี่คุณ”
“อือ...” เขาสะดุ้งรู้สึกตัวตื่นขึ้น เพราะได้ยินเสียงของจีน่าเรียกอยู่ข้างๆ หู “อืม…ตื่นแล้วเหรอ”
“นี่คุณนอนอยู่ตรงนี้ทั้งคืนเลยเหรอ?”
“ใช่ สงสัยเมื่อคืนเผลอหลับไปน่ะ”
“….”
“หายปวดท้องหรือยัง”
“เบาแล้วล่ะ เดี๋ยวคืนนี้มันก็ปวดอีก”
“อ๋อ หิวมั้ยเดี๋ยวฉันให้ลูกน้องไปสั่งข้าวให้”
“ฉันอยากกลับบ้าน”
“….”
“ทำหน้าเศร้าทำไมฉันก็แค่อยากกลับบ้าน ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย”
“อยู่กับฉันไม่ได้เหรอ กลับบ้านไปแล้วใครจะคอยดูแลเธอเวลาปวดท้องตอนกลางคืน”
“….”
“เธอไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ ช่วงนี้ต้องอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ เดี๋ยวฉันติวให้”
“คุณเรียนเก่งเหรอ?”
“ระดับฉันได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งของมหาลัยอยู่แล้ว”
“ไม่น่าเชื่อ ว่าคนอย่างคุณจะเรียนเก่งได้เกียรตินิยมด้วย”
“เห็นอย่างนี้ฉันไม่ได้โง่นะ”
“โอเคฉันยังไม่กลับก็ได้ สั่งอาหารให้หน่อย”
“จะกินอะไรเดี๋ยวให้ลูกน้องไปสั่งให้”
“โจ๊กธรรมดาก็ได้ ไม่เอาไข่ลวกนะมันเหม็นคาว แล้วก็น้ำส้มสดแก้วนึง”
“โอเคได้ รอแป๊บนะ”
เธอไม่กินของดิบไม่กินของที่ปรุงไม่สุก เพราะเธอรู้สึกเหม็นคาวมากๆ โดยเฉพาะจำพวกไข่ลวก เธอดูเป็นคนกินง่ายก็จริงแต่เธอก็เลือกเหมือนกัน
ไม่ใช่แค่เธอคนเดียวที่เป็นแบบนี้ ยังมีคนอีกหลายคนที่ไม่ชอบเหมือนกับเธอ
“เดี๋ยวฉันจะโทรไปบอกคนที่บ้านให้เอาหนังสือมาให้ คุณให้คนไปเอาให้หน่อยนะ”
“ได้สิ”
“ขอบใจ”
“เธอเองก็ดูเรียนเก่งนะ แต่ทำไมถึงได้คะแนนสอบไม่ค่อยดี”
“ไม่รู้สิ ตอนสอบฉันคงไม่ได้ตั้งใจด้วยมั้ง”
“ทำไมเธอไม่ทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจบ้างล่ะ”
“ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่คาดหวังเรื่องแบบนี้จากฉัน เอาเป็นว่าฉันมีความคิดที่ไม่เหมือนใคร การเรียนมันสำคัญก็จริงแต่ฉันว่ามันก็ไม่ได้สำคัญทั้งหมดหรอก พอเข้าทำงานแล้วจริงๆ คนส่วนใหญ่ต้องการคนที่มีประสบการณ์มากกว่า ไม่ใช่คนที่เรียนสูงแต่ไม่มีประสบการณ์เลย”
“เธอพูดได้ถูกใจฉันมาก ก็จริงเพราะฉันก็เข้าบริหารบริษัทตั้งแต่อายุ 20 เหมือนกัน เพราะต้องกลายเป็นผู้บริหารเต็มตัวเพื่อให้ทุกคนไว้ใจและยอมรับในตัวของฉันเลยต้องมีประสบการณ์ทำงานพอตัวเลย”
“ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”
“อืม…”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
