ตอนที่ 8

โซเฟียชอบในความมีน้ำอดน้ำทนของเดล เธอไม่เคยเห็นอุปนิสัยแบบนี้ในตัวของคีธผู้เป็นสามี เดลต่างจากคีธที่เขาไม่เคยเก็บเอาสายตาระทดท้อมาให้เธอเห็น เดลไม่เคยแสดงความอ่อนแอต่อหน้าเธอ ต่างจากคีธที่เคยคิดสั้นฆ่าตัวตายหลายๆครั้ง เมื่อตอนที่ฟาร์มแกะประสบปัญหาโรคระบาด ขาดทุนจนหมดเนื้อหมดตัว จากนั้นคีธก็หันไปประชดชีวิตด้วยเหล้า เข้าบ่อนจนกลายเป็นผีพนันไปในที่สุด

เดลขยับบุหรี่ที่คีบคาอยู่หว่างนิ้วขึ้นสูบ พ่นควันสีขาวจาง พวยพุ่งออกมาช้าๆ จากนั้นก็ควักเงินในกระเป๋าเสื้อ แบ่งออกมาให้โซเฟียส่วนหนึ่ง

“ค่าอะไรหรือเดล?” โซเฟียขมวดคิ้ว มองเงินจำนวนไม่มากที่เดลต้องแลกมาด้วยหยาดเหงื่อแรงงานมหาศาล

“รับไว้เถอะ...” เดลตอบเพียงสั้นๆ แค่นด้วยแววตาจริงใจ

โซเฟียส่ายหน้า จะรับได้อย่างไร…เงินนั่นล้วนแลกมาด้วยการเดินทางเสี่ยงภัยตลอดสามเดือนของเขา ที่ต้อนฝูงวัวข้ามหุบเขาเพื่อไปให้ถึงคิมเบอร์เลย์

“ไม่…เดล ฉันรับไม่ได้” เธอหาเหตุผลที่จะไม่รับความช่วยเหลือจากเขา

“รับเอาไว้เถอะ” เดลคะยั้นคะยออีกครั้ง น้ำเสียงบอกว่าเขาไม่ใช่คนอื่น

“ ไม่…เดล ถ้าฉันไม่รับเงินของคุณ...คุณอาจมองเห็นศักดิ์ศรีของฉันบ้าง แม้ทุกวันนี้ศักดิ์ศรีของฉันจะหลงเหลืออยู่น้อยเต็มที แต่ถ้าหากฉันรับเงิน ฉันจะแตกต่างอะไรกับโสเภณี?” เธอกล่าวถึงตัวเอง ซึ่งเดลไม่ชอบให้เธอคิดแบบนั้น

“ทุกครั้งที่หลับนอนกัน...ฉันไม่เคยรู้สึกว่าเธอเป็นที่ระบาย ไม่เคยรู้สึกว่าเธอเป็นโสเภณี ฉันไม่เคยคิดจะซื้อร่างกายของเธอด้วยเงิน…และเชื่อว่าเธอเองก็ไม่คิดจะขายร่างกายให้ฉัน” เดลบอกถึงความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ

แม้มันจะไม่ถูกนัก ที่ลักลอบมีความสัมพันธ์กับภรรยายของเพื่อน ทว่าเดลก็ไม่เคยคิดจะหลอกลวงโซเฟีย และคีธก็หายไปนาน เดลเคยขอเธอแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง แต่โซเฟียก็ปฏิเสธทุกครั้ง เธอให้เหตุผลเพียงสั้นๆว่าเธอควรรอให้คีธกลับมา…หรือไม่ก็ควรแน่ใจว่าเขาจะไม่กลับมา

“ขอนอนค้างที่นี่ได้ไหม” เดลพยายามอีกครั้ง กังวานเสียงทุ้มต่ำของเขาฟังดูอบอุ่น แต่ก็เจือความเศร้า

“ไม่ได้...” โซเฟียแทบกลั้นใจตอบ หยิบเงินที่เดลวางเอาไว้ให้ ยัดคืนใส่กระเป๋าเสื้อของเขา

เดลไม่รู้หรอกว่าการที่เธอปฏิเสธเขา มันทำให้เธอต้องปวดใจแค่ไหน

โซเฟียเคยแอบหลงรักรอยยิ้มของเดลตั้งแต่แรกเห็น แม้ตอนนั้นคีธเองก็ยังอยู่ ในวันที่เดลมานั่งดื่มเหล้ากับคีธ ในวันที่นายจ้างอนุญาตให้เบิกเงินค่าแรงล่วงหน้าออกมาบางส่วน เมื่อช่วงเทศกาลอีสเตอร์ซึ่งผ่านมานานหลายปี

คีธชอบดื่มเหล้า ในระยะหลังคีธเริ่มติดสุรารุนแรง โซเฟียอดคิดไม่ได้ว่าหากคีธเข้มแข็งให้ได้ครึ่งหนึ่งของเดล ทำตัวเป็นสำหลักที่ดีให้กับครอบครัว ไม่ข้องเกี่ยวกับการพนันเหมือนที่ผ่านมา อนาคตของเธอและลูกก็น่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้

ภายหลังจากที่ม้าพาร่างของเดลลับหายไปในความมืด

“เมื่อไรลุงเดลจะมาอีกคะแม่?” อยู่ๆซาบรีน่าก็ถามขึ้นมา ทั้งที่เดลเพิ่งจากไปได้ไม่นาน

“อีกสองเดือนจ้ะลูก” โซเฟียตอบ ตอบพลางยกมือเรียวขึ้นลูบศีรษะของลูกสาว ไล้ไปตามเรือนผมสีทองสลวย นึกตำหนิตัวเองในใจว่าเธอกับคีธมีปัญญาทำให้ลูกเกิดมาได้ แต่น่าอนาถใจที่ให้อนาคตที่ดีกับลูกไม่ได้

“หนูอยู่บ้านคนเดียวได้ไหม”

“แม่จะไปไหนคะ”

“แม่จะแบ่งขนมปังไปให้ป้านอร่าห์” โซเฟียบอกกับลูกสาว เมื่อเหลือบสายตาผ่านช่องหน้าต่างไปเห็นแสงไฟริบหรี่จากบ้านของนอร่าห์

โซเฟียเรียกนอร่าห์ว่าป้า เพราะติดมาจากลูกสาว ทั้งที่จริงนอร่าห์แก่กว่าเธอเพียงไม่กี่ปี

นอร่าห์เป็นหญิงหม้าย อาศัยอยู่ที่บ้านเก่าๆท้ายฟาร์ม ฐานะความเป็นอยู่ของนอร่าห์ย่ำแย่พอๆกับโซเฟีย ที่โซเฟียแบ่งขนมปังไปให้ ก็เพราะนอร่าห์เคยมีน้ำใจเอาไข่ไก่และมันฝรั่งมาให้เธอกับลูก นอร่าห์เป็นเพื่อนบ้านคนเดียวที่มีน้ำใจ จากจำนวนเพื่อนบ้านที่มีอยู่น้อยจนนับได้

ไม่มีใครรู้ความเป็นมาของนอร่าห์มากนัก รู้เพียงว่าหล่อนย้ายมาอยู่กับสามีที่เมืองนี้ได้ไม่นาน จากนั้นสามีก็เสียชีวิต ดีที่ยังมีฟาร์มเป็นมรดกตกทอด ทิ้งเอาไว้ให้นอร่าห์เพาะปลูกประทังชีวิต

ชีวิตในแต่ละวันของนอร่าห์ล้วนหมดไปกับงานฟาร์ม หล่อนมักจะเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ไม่มีเพื่อนบ้าน จึงไม่ค่อยออกไปพบปะสังสรรค์กับใคร นอกจากฟาร์มของโซเฟีย นอร่าห์ก็แทบไม่ย่างกรายไปไกลจากฟาร์ม

โซเฟียเองก็เคยแอบสงสัย ที่นอร่าห์ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ที่โซเฟียคบหา อาจเป็นเพราะเธอมองเห็นจิตใจใน