7 ห้องซ่อนชู้ 2
ถาวรนึกถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่พอจะฝากฝังให้น้องเมียไปพักอยู่ที่นั่นเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ
“ที่ไหนคะ”
“ฟาร์มโคนม ฟาร์มของเพื่อนผมเอง”
“ไม่รู้ว่านักรบจะไปไหม”
“ผมคิดว่าเขาคงอยากไป เราจะขับรถไปส่งเขาเอง ถือว่าไปเที่ยวพักผ่อนกัน”
หนุ่มใหญ่ตั้งใจจะขับรถไปส่งน้องเมียถึงฟาร์มโคนมของเพื่อน นราผู้เป็นเมียยังมีสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
“ต้องลองดู ว่านักรบจะไปไหม”
“ถ้าอย่างนั้นคุณไปเรียกให้น้องลงมาคุยกัน”
“ค่ะ ฉันจะยายามโน้มน้าวจิตใจเขาให้ไปพักผ่อนที่นั่น”
“ผมไม่ไปพักผ่อนหรอกครับ”
หลังจากถาวรชวนนักรบให้ไปพักผ่อนที่ฟาร์มของโคนมของชาติ เพื่อนร่วมรุ่นเรียนมหาวิทยาลัยคณะเดียวกัน
“อ้าว ทำไมล่ะ ที่นั่นอากาศดีนะ เขามีบ้านพักส่วนตัวสำหรับแขกด้วยนะ”
“ไม่ครับ ผมจะไม่ไปพักผ่อนแต่ผมจะไปสมัครเป็นคนงานที่ฟาร์มโคนม”
“เฮ้ย! ที่นั่นไม่มีตำแหน่งด้านไอทีหรอกนะ”
“ใครบอกล่ะครับว่าผมจะไปสมัครทำงานด้านไอที ผมจะไปเป็นคนงานในฟาร์ม ใช้แรงงานนี่แหละ อยากไปสัมผัสชีวิตแบบนั้นเหมือนกันว่ามันจะลำบากสักแค่ไหน”
ชายหนุ่มตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะไปเป็นคนงานในฟาร์มโคนม นราเป็นห่วงน้องชายเพราะรู้ว่างานที่นั่นหนักมาก
น้องชายเคยทำงานสบาย นั่งในห้องแอร์ ไม่เคยลำบากมาก่อน
“จะไหวหรือ นักรบ”
“ใครๆ ก็ทำได้ ทำไมผมจะทำไม่ได้ครับ”
“ตามใจก็แล้วกันนะ ถ้าอย่างนั้นพี่กับคุณถาวรจะไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมจะนั่งรถ บขส. ไปเอง”
“เฮ้ย! เอาอย่างนั้นเลยเหรอ”
พี่เขยตกใจ เมื่อรู้ว่านักรบจะนั่งรถ บขส. ไปที่ฟาร์มโคนมของเพื่อนและรถประจำทางจอดแค่ในตัวอำเภอเท่านั้น นักรบจะต้องหารถเข้าไปในฟาร์มเอง ซึ่งฟาร์มอยู่ห่างออกไปเกือบ 30 กิโลเมตร
“ครับ”
“ถ้าอย่างนั้นพี่โทร. หาไอ้ชาติก่อนและให้มันขับรถมารับที่ บขส.”
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ”
ถาวรพยักหน้าแล้วมองนรา เห็นว่าเธอมีสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล นราคงเครียดต่อการกระทำของน้องชาย คนบ้าอะไร มีเงินในแบ้งก์ตั้งมากมาย รถตัวเองก็มีขับ แต่ดันไปหาความลำบากใส่ตัว
เขาก็อยากรู้ว่านักรบจะไปได้สักกี่น้ำ
ถาวรโทรศัพท์หาชาติซึ่งเป็นเพื่อนสนิท หลังจากพูดคุยกับครู่หนึ่ง เขากดสายแล้วหันมายิ้มกับน้องเมีย
“เรียบร้อย นายไปได้ จะไปวันไหนก็บอกเขาก็แล้วกัน เขาจะให้คนขับรถไปรอรับ”
“ขอบคุณมากครับพี่ถาวร”
นักรบไหว้พี่เขยแล้วโผเข้ามากอด ซาบซึ้งในความมีน้ำใจ พี่สาวเข้ามาโอบกอดด้วยอีกคน ชายหนุ่มรู้แล้วว่าชีวิตเขาไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป