6 ห้องซ่อนชู้ 1

เธอกระเด้งโคกสวนด้วยความมันในรสสวาท ทอมเอาเก่ง เอาไม่หยุด เขามีพลังเรื่องเซ็กซ์อย่างมหาศาล

เอาแต่ละครั้ง เธอเสียววูบวาบจนขนลุกเกรียว มือสวยจับที่บ่าเขาแล้วกดเล็บยาวๆ ลงไปที่เนื้อ แม้ว่าปลายเล็บจมลงไป แต่เขาไม่รู้สึกเจ็บแต่อย่างใดเพราะกำลังเสียวที่ปลายแท่งจนลืมทุกสิ่ง ทุกอย่าง

“อา เจน เจนจ๋า ผมเสียว”

“เอาหนักๆ แบบนี้แหละดี เจนชอบมากจ้ะ”

เจนจิรายังคงกระเด้งเอวแล้วส่ายสะโพกใส่แท่งทอมตลอดเวลา เธอกระเด้งรับเร็วเท่าไหร่ เขากระแทกเร็วเท่านั้น

“อืม ทอม ทอมจ๋า เสียวค่ะ เสียว”

เจนจิราเสียวจัด น่องเกร็งตลอดเวลา เธอรู้ว่าภายในโพรงสวาทบีบรัดแท่งของทอมเป็นระยะเพราะเธอได้ยินเขาร้องครางและสูดปากบ่อยครั้ง

เขากระแทกแท่งเข้าโพรงเธอเร็วกว่าเดิม จนเนื้อหน้าขากระทบกระแทกกันจนเกิดเสียงดังป๊าบๆ ทอมใกล้ที่จะถึงสวรรค์เช่นเดียวกัน

แต่เขาไม่เคยปล่อยให้เธอค้างกลางอากาศ เขารอให้เธอถึงสวรรค์ก่อนจึงกระหน่ำแทงตามไปติดๆ ครั้งนี้เช่นกัน ทอมออกแรงกระแทกจนสุดเหวี่ยงและเสียวซ่านจนสูดปาก เมื่อรับรู้ถึงการบีบรัดของโพรงฉ่ำ

รัดแท่งเขาจนเกือบระเบิด รออีกนิดแล้วทุกอย่างก็จะจบสิ้น

“อา ทอม เร็วๆ เอาเร็วๆ เจนไม่ไหวแล้ว อา ซี๊ด”

เจนจิราเร่งจังหวะการเอา ให้ทอมออกแรงกระแทกทั้งเร็วและแรงยิ่งขึ้นจนร่างหญิงสาวขยับพร้อมกับเคลื่อนที่เร็วๆ

“อา ซี๊ด ซี๊ด โอ๊ย”

เจนจิราร้องลั่น กระตุกร่างและกอดทอมจนแน่น ซึ่งเขากระแทกเป็นครั้งสุดท้ายลงไปในร่องเธอจนมิดก่อนจะพุ่งน้ำรักออกมาจนหมดสิ้น

“อ๊าก เสร็จแล้ว เสร็จแล้ว”

จังหวะที่หนุ่มสาวทั้งสองถึงที่หมายแห่งความเสียว ประตูห้องเปิดออก นักรบยืนนิ่งไปชั่วครู่กับภาพบนเตียงที่เห็น

เจนจิราพาผู้ชายมาร่วมรักในห้องที่เขาเช่า ไอ้ผู้ชายกล้ามใหญ่คนนั้นมันเอาแฟนเขา บนเตียงที่เขานอนกับเธอ

นักรบเสียใจและเจ็บปวดจนถุงบะหมี่เกี๊ยวร่วงจากมือ เจนจิรากับทอมหันไปมองต่างสะดุ้งและกรีดร้องด้วยความตกใจ

“อ๊าย! นักรบกลับมาแล้ว”

เธอหวาดกลัวนักรบที่ล่วงรู้ความเลวทรามของตัวเองจึงคว้าผ้าห่มมาคลุมร่าง ขณะทอมกระโดดลงจากเตียงคว้าบ็อกเซอร์สวมใส่อย่างรวดเร็วแล้วกระโจนออกทางประตูหลังซึ่งสูงแค่เพียงสองชั้น

นักรบตั้งสติได้ เดินตัวแข็งทื่อมาหาเจนจิรา น้ำตาเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

“เจน เจน ทำไมมึงทำกับกูอย่างนี้ อีผู้หญิงไม่รักดี”

เขาเงื้อมือขึ้นจะตบ แต่เจนจิรายกมือขึ้นกันเอาไว้แล้วกรีดร้องด้วยเสียงดังๆ

“อ๊าย! อย่านะ”

“อีเจน มึงทำผิดกับกูถึงขนาดนี้ มึงยังห้ามไม่ให้กูตบมึงอีกหรือ”

“ไอ้บ้านักรบ ขึ้นกู ขึ้นมึงกับกูเหรอ เออ กูทำ กูพาผู้ชายมานอนในห้องที่มึงเช่าให้อยู่ เพราะมึงมันไม่ได้เรื่องไง กูไม่อยู่กับคนที่มีแต่ตัวอย่างมึงหรอกโว้ย”

เจนจิรารวบผ้าห่มพันนมแล้วก้าวลงจากเตียง เธอเชิดหน้าอย่างอวดดี นักรบลดมือลง รู้ว่าถ้าขืนทำอะไรไป มีแต่เสียกับเสีย

“จะเอายังไง”

เขาถามหญิงแพศยา ซึ่งเธอยิ้มหยันๆ

“กูก็ไปจากมึงสิ ใครจะอยู่ เดี๋ยวก็ได้กินเกลือกันพอดี”

“มึงไม่ต้องไปหรอก กูไปเอง ค่าห้องเดือนนี้มึงก็ให้ไอ้ชู้นั่นจ่ายให้ก็แล้วกัน ส่วนเงินประกันห้อง กูยกให้ ถือว่าเป็นค่าตัวมึงก็แล้วกัน”

“เออ ไม่ต้องพูดมาก รีบเก็บของแล้วออกไปซะ กูก็ไม่อยากเห็นหน้ามึงหรอก กูจะออกไปก่อน มึงไปแล้ว กูจะกลับมาอีกครั้ง”

เจนจิราสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วออกจากห้อง ทิ้งนักรบเก็บข้าวของด้วยน้ำตานองหน้า เขาเจ็บใจที่คว้าผู้หญิงเลวๆ มาเป็นแฟน

“น้องชายคุณไม่ลงกินข้าวเลย สองวันแล้วนะ เขาขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ถ้าเป็นอย่างนี้จะแย่เอานะ”

ถาวรหนุ่มใหญ่วัย 40 ไม่สบายใจเมื่อรู้ว่านักรบซึ่งเป็นน้องเมียขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมลงมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน

“นักรบคงเฟลที่ถูกให้ออกจากงานอย่างกะทันหันแล้วแฟนก็พาผู้ชายมาเอาถึงในห้องที่เขาเช่าให้อยู่ เป็นใครก็เสียใจทั้งนั้นแหละค่ะ”

“แต่ก็ควรดูแลตัวเอง กินข้าวบ้าง ผมคิดว่าถ้าขืนปล่อยเอาไว้อย่างนี้ไม่ได้แน่ ผมจะให้เขาไปอยู่ในที่ห่างไกลจากกรุงเทพฯ เผื่อว่าเขาจะรู้สึกดีขึ้น”