ตอนที่ 5 คัพ B

ตอนที่ 5

คัพ B

วันต่อมา...,

07.00 น.

แฟนท์อาศัยเป็นคนมาเปิดร้านก่อนเพื่อนในเช้าวันใหม่ อันที่จริงหน้าที่นี้ส่วนมากจะตกเป็นของเธอ เนื่องจากบ้านของผิงอยู่ห่างไกลกว่าตนเอง ทั้งต้องเลิกช้าเพราะมัวจ่ายตลาด แถมยังต้องตื่นเช้ามาเปิดร้านให้ก่อนอีก ถ้าหากว่าไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็ก ป่านนี้เธอคงจะไม่ยอมมาทำให้แบบนี้แน่

ร่างบางเดินหยิบจับวัตถุดิบขึ้นมาเตรียมไว้รอเพื่อที่จะได้สะดวกและง่ายต่อการจัดเตรียม ระหว่างที่รอเพื่อนสนิทเดินทางมาถึง นอกจากต้องเตรียมวัตถุดิบแล้วยังต้องต้มน้ำซุบเอาไว้รออีก

“ทำเองคนเดียวหมดเลยหรอ?”

“!!?” ร่างบางรีบผละหน้าออกจากหม้อต้มน้ำใบใหญ่หลังจากที่ได้ยินเสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นข้างๆ หู

“ทำไมหน้าตกใจอย่างกับเห็นผี”

“ร... ร้านยังไม่เปิดหรอกจ้ะ” แม่ค้าคนสวยรีบบอก เพราะตอนนี้ยังเจ็ดโมงเช้าอยู่เลย หากว่าเขาจะมาสั่งออเดอร์ตอนนี้คงจัดเตรียมทุกอย่างให้ไม่ทัน อีกอย่างคนทำออเดอร์อย่างเพื่อนสนิทของเธอเองก็ยังมาไม่ถึงร้านเลยด้วยซ้ำ

“ไม่ได้มากิน แต่มาเก็บค่าเช่า”

‘อ... เอ่อ จริงสินะ นี่เราลืมไปได้ยังไงกันว่าเฮียซานเขาต้องมาเก็บค่าเช่าแผงอยู่แล้ว บ้าเอ๊ย! ทำไมเราต้องทำตัวไม่ถูกด้วยวะเนี่ย’

“จะยืนนิ่งอีกนานไหม?”

“อะ เอ่อ ...นี่จ้ะ” มือเล็กรีบหยิบแบงก์ร้อยหลายใบในกระเป๋าเอี๊ยมแล้วยื่นให้คนตัวสูง

เขารับเงินจากเธอไปแล้ว ทว่าเจ้าตัวก็ยังไม่มีท่าทีจะเดินออกไปจากร้าน หนำซ้ำยังยืนจ้องหน้าเธออย่างไม่รู้จักหลบสายตาเลยแม้แต่น้อย

“มีอะไรอีกเหรอ?” บอกตามตรงว่าคนที่ถูกจ้องหน้าอย่างแฟนท์ตอนนี้ตัวเกร็งไปหมดแล้ว

เฮียซานเป็นคนเดียวจากประชากรทั้งหมดทั่วโลกเลยหรือไม่ ที่แฟนท์ไม่สามารถเดาอารมณ์ของเขาได้เลย และทุกครั้งที่เขาเข้ามาใกล้ มันราวกับว่าเขากำลังแผดเผาตัวเธอให้หลอมละลาย รู้สึกประหม่า ซึ่งมันไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด เพราะตอนนี้เหงื่อทั้งตัวของเธอมันเริ่มผุดขึ้นมาตามรูขุมขนบ้างแล้ว ทั้งๆ ที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่

“เป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า?” เพราะเห็นใบหน้าแดงก่ำพร้อมกันกับที่หยาดเหงื่อค่อยๆ ผุดขึ้นทั่วหน้า ซานจึงอดสงสัยไม่ได้

“เปล่า ถ้าเฮียซานไม่มีอะไรแล้ว งั้นขอตัวก่อนนะ แฟนท์ต้องรีบเตรียมของให้ผิง”

“ไม่เบื่อบ้างเหรอ ที่ต้องคอยทำทุกอย่างให้เพื่อน” เขาหมายถึงตั้งแต่ที่เคยเห็นกันผ่านตาในสมัยที่อยู่โรงเรียนเดียวกัน แฟนท์มักจะเดินตามหลังผิงตลาด บางครั้งก็เห็นทำนู่นนั่นนี่แทนเพื่อนไปหมด

“ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย อาจจะเพราะว่าชินแล้วก็ได้” ร่างบางไหวไหล่ให้เล็กน้อย ก่อนจะหันมาสนใจปรุงน้ำซุปในหม้อต่อ

ขณะที่ยังยืนมองดูการกระทำของคนตัวเล็กตรงหน้าอยู่ แต่แล้วซานก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าเขามีของบางอย่างจะให้คนตรงหน้า

“อ่ะนี่! เอาของเธอคืนไป” มือหนายื่นสมาร์ทโฟนเครื่องสีฟ้าส่งคืนให้แก่เจ้าของ

ลูกน้องของเขาเป็นคนเก็บมันได้ตั้งแต่เมื่อเช้านี้ พอเขาเข้ามาถึงออฟฟิศก็เจอมันถูกวางเอาไว้บนโต๊ะทำงานแล้ว

“เฮ้ย! นี่มันมือถือแฟนท์นี่ เฮียไปเจอมันได้ยังไง?”

“เด็กมันเก็บได้”

“เอ่อ... ขอบคุณนะ” หญิงสาวเอ่ยขอบคุณคนที่อายุมากกว่าด้วยท่าทีเกรงๆ

ตั้งแต่เรื่องคืนก่อนที่เฮียซานพาเธอไปที่คอนโดของเขา จนถึงตอนนี้บอกได้เลยว่าเธอมองเขาเปลี่ยนไป บางครั้งเขาก็ดูเหมือนจะจริงจังไปหมดทุกเรื่อง บางครั้งก็ทำเหมือนขี้เล่น และชอบแกล้งคนอื่น แฟนท์เดาใจเขาไม่ถูกเลย

อ่า... ให้ตายสิ เขากำลังทำให้เธอรู้สึกประหม่า

“จริงๆ แล้ว ยังมีอีกอย่างนะ ที่ฉันเก็บของของเธอได้”

“?” คนตัวเล็กนึกตามในสิ่งที่อีกคนพูด พลางคิดไปว่าตัวเองยังลืมของอะไรไว้อีก

“เฟิร์สบราเธอไง”

“@_@!!!” เฟิร์สบราอย่างนั้นเลยเหรอ!!

บ้าไปแล้ว นี่เขาพูดอะไรออกมา

.

... จริงสินะ วันนั้นที่ไปนอนคอนโดของเฮียซาน เธอใส่เสื้อผ้าของเขา เพราะชุกตัวเองเปียกไปหมด แล้วก็เป็นเธอเองที่ซักชุดที่เปียกทุกชิ้นแล้วตากเอาไว้ที่ระเบียงห้องนอนเขา

แต่นั้นมันไม่ใช่เฟิร์สบราซะหน่อย! เฮียซานพูดมั่วเกินไปแล้ว ก็ในเมื่อตอนที่เขามาส่งเธอที่ร้าน เธอยังใส่ชุดเดิมครบทุกชิ้นไม่เว้นแม้แต่เสื้อใน จะมีก็แต่เสื้อกล้ามแบบครอปซับในเท่านั้นที่เธอลืม แล้วก็คิดว่าที่เขาพูดมาเมื่อครู่นี้มันคงจะเป็นเสื้อกล้ามครอปที่ตัวเองลืมเอาไว้อย่างไรล่ะ

“นั่นมันไม่ใช่เฟิร์สบราซะหน่อย!” หน็อยแหนะบังอาจมาว่าเราใส่เฟิร์สบราได้ยังไงกัน นั่นมันของเด็กใส่ต่างหากล่ะ

“แบบนี้น่ะเหรอ จะไม่ใส่เฟิร์สบรา หึ... ถามจริง?”

กรี๊ดดดด!! ร่างบางยืนกำหมัดเอาไว้แน่น พร้อมกันกับที่ยืนกรีดร้องในใจ จนหน้าขึ้นสีอย่างเห็นได้ชัด

“เล็กขนาดนี้ ก็ต้องเป็นเฟิร์สบราสิ”

“ไม่ใช่! คัพ B ต่างหาก!” ผู้ชายอะไรพุดน้อยต่อยหนัก พูดขึ้นมาแต่ละคำ มันช่างน่าเจ็บใจ มากล่าวหากันแบบนี้ได้อย่างไร

“งั้นเหรอ? แต่คิดว่าไม่น่าใช่นะ” ร่างสูงยืนกอดอกก้มหน้าลงมองเล็กน้อย ก่อนจะไล่สายตามองที่เนื้ออวบอูมนั้นอย่างพิจารณา จะว่าไปแล้ว เห็นตัวเล็กแบบนี้ก็ดูมีส่วนเว้าส่วนนูนเหมือนกัน

“ที่เห็นดูมๆ อยู่ตอนนี้อาจจะเป็นยกทรงก็ได้”

!!!

"อ่อ อย่าลืมกลับไปเอาเฟิร์สบราที่คอนโดด้วยล่ะ" ว่าจบแล้วก็เดินหนีออกจากร้านทิ้งระเบิดลูกใหญ่เอาไว้ให้คนฟังเจ็บใจเล่น

“ไอ้เฮียคนบ้า! พูดออกมาได้! หึ่ย!... นี่นะคัพ B นะ”