ตอนที่ 4 จูบแรกกับซุปตาร์

จูบแรกกับซุป'ตาร์

อีกด้าน

ชีโน่ที่พลางตัวเป็นคนขับเรือของทางฝั่งกลุ่มเพื่อนของปุยนุ่น เมื่อเรือมาถึงยังจุดหมาย อลินรีบเดินเข้าไปถามทันที

“คุณค่ะ มีทางไหนที่จะช่วยติดต่อคนบนฝั่งได้บ้างไหมค่ะ พอดีโทรศัพท์ไม่มีสัญญาณเลยค่ะ” อลินถามคนตรงหน้าขึ้นทันที เมื่อยเครื่องยนต์เรือดับลง

ชายหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มเห็นว่าปลดกลุ่มเพื่อนชายของหญิงสาวแล้ว จึงถอดหมวก และแว่นตาออก ทำให้คนร่างบางตรงหน้าแทบช็อคทันที ที่ได้เห็น

“ชิ ชีโน่!”

“ครับ ผมเอง ทำไม ตกใจยังกับว่าเห็นผี ผีอะไรจะหล่อขนาดนี้” ชายหนุ่มแกล้งแซวหญิงสาวขึ้นมาทันที

“แหว่ะ หลงตัวเอง”

“ครับ ยอมรับ”

“แล้วคุณมาได้ยังไง อย่าบอกน่ะว่า ที่ออกเรือมาก่อน เป็นแผนของคุณกับผู้จัดการฯของคุณรวมหัวกัน” หญิงสาวเอ่ยถามขึ้น พร้อมกับนึกขึ้นมาได้ทันที

“หว่า...โดนจับได้เสียแล้ว ฉลาดนี้ ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องเล่า” ชีโน่เอ่ยแซวขึ้นมาทันที

“ผู้จัดการคุณ ติดจะทำอะไรเพื่อนของฉัน” เมื่อนึกขึ้นได้ดังนั้นอลินจึงถามดาราหนุ่มขึ้นมาทันที

“พี่พัดเขาไม่ทำอะไรเพื่อนของคุณหรอกครับ คุณน่ะไม่ต้องห่วงคนอื่น ห่วงตัวเองก่อนเถอะ ผู้หญิงตัวคนเดียว บนเรือนี้มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาพร้อมกับที่ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอขึ้นมาทันที

เมื่อได้ยินคนเรียกชื่อของหญิงสาว ดาราหนุ่มที่ไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาเป็นใคร รีบดันร่างบางตรงหน้าประชิดเข้ากำแพง และรีบก้มลงประกบปากกับหญิงสาวทันที เพื่อที่จะไม่ให้คนที่เดินเข้ามาจากทางด้านอก ได้เห็นใบหน้าของเขานั้นเอง

“อลิน เฮ้ย!”

ดาราหนุ่มรีบเบือนหน้าหลบทันที เพราะไม่อยากให้คนเห็นใบหน้าของเขา ส่วนหญิงสาวที่ตอนนี้ยังคงอึ้ง ยืนตัวแข็งทำอะไรไม่ถูก เพราะโดนดาราหนุ่มขโมยจูบแรกไป

“ฉันขอโทษหว่ะอลิน ไม่คิดว่าแกจะไวไฟได้ขนาดนี้” นาคินเอ่ยขอโทษเพื่อน แล้วแซวขึ้นมาทันที

“นะ นายมีอะไร หรือเปล่าคิน” อลินถามกลับ

“เปล่า เราแค่จะมาถามเธอ ว่าติดต่อปุยนุ่นได้ยัง แต่เราไม่รู้ว่าเธอจะมี เอ่อ...งั้นเราขอตัวก่อนน่ะ แกตามสบายเลยอลิน” นาคินรีบเดินกลับไปหายังกลุ่มเพื่อนของตนทันที

“ฟู่ว์...” ชายหนุ่มเป่าลมปากทันที อย่างโล่งอก ที่นาคืนไม่รู้ว่าเขาคือใคร

“ไอ้บ้า!...กล้าดียังไงมาจูบฉัน เพี้ยะ” หญิงสาวรีบผลักดาราหนุ่มออกทันที ที่นาคินเดินออกไป แล้วตบหน้าของคนตรงหน้าอย่างแรง

“โอ้ย...นี่คุณ!” ชีโน่เอามือกุมแก้มทันที

“ใครใช้ให้คุณมาจูบฉันโดยไม่ขออนุญาตล่ะ” หญิงสาวรีบเอาหลังมือเช็ดปากทันที

“หึ หวงตัวขนาดนี้ อย่าบอกน่ะว่าเป็นจูบแรก”ชีโน่เอ่ยถามเมื่อเห็นอาการห่วงเนื้อห่วงตัวของหญิงสาว

“...” อลินไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ก้มหน้าหนีไปทางอื่น

“ใช่จริงๆสิน่ะ อายุขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเสียจูบแรก คุณจะเก็บไว้ทำไมกัน”

“มันเรื่องของฉัน”

“แต่คุณกล้าดีมากเลยน่ะที่กล้าตบผม รู้ไหม ว่าคนที่ทำร้ายผม จะเจอกับอะไร” เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวทันทีอย่างดุดัน

“แล้วใครใช้ให้คุณมาจูบฉันล่ะ” หญิงสาวสวนคำพูดกลับคืนอย่างไม่ยอมแพ้

“ก็ไม่ได้อยากจูบนักหรอก แต่สถานการณ์มันจำเป็น” ชีโน่ตอบกลับไป

“หึ สถานการณ์จำเป็นงั้นเหรอ แล้วถ้าฉันจะไปป่าวประกาศบอกกับคนอื่น ก็สถานการณ์จำเป็นเหมือนกันสิน่ะ” หญิงสาวทำท่าจะเดินออกไปจากตรงนี้

“กล้าเดินออกจากตรงนี้ก็ลองดูสิ” เสียงเข้มเอ่ยขู่ขึ้นมาเสียก่อน

“ไอ้เด็กบ้า”

“คำก็บ้า สองคำก็เด็กบ้า แล้วอยากโดนเด็กบ้าคนนี้ลงโทษดูบ้างไหมล่ะ” ดาราหนุ่มก้มหน้ามาใกล้ๆกับร่างบางตรงหน้า

“คะ คุณถอยออกไปได้แล้ว ฉันจะออกไปหาเพื่อนๆ” หญิงสาวเอ่ยบอกเสียงเบา พร้อมกับถอยหลังหนี และมือดันหน้าอกชายหนุ่มไว้

“เข้าไปอยู่ด้านในห้อง เพื่อนมีแต่ผู้ชายจะออกไปได้ยังไง แล้วดูแต่งตัวมาสิ ล่อเสือล่อจระเข้ขนาดนี้” พร้อมกับสายตาที่สำรวจมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า

“มาทะเล คุณจะให้ฉันนุ่งผ้าถุงหรือ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น

“เก่งเหลือเกินน่ะ ต่อปากต่อคำเนี้ย เข้าไปด้านใน ไม่ได้ยินเหรอ” เสียงเอ่ยสั่งอีกที

“ไปก็ได้ ชิ...” หญิงสาวรีบเดินกระแทกเท้าดังๆ เข้าไปด้านใน ซึ่งก็คือห้องนอนที่อยู่ภายในเรือนั้นเอง

ส่วนทางด้านผู้จัดการหนุ่มอย่างพัสกร ได้แต่นั่งคิดทบทวนอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนจวบเวลาใกล้กับพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ชายหนุ่มจึงลงมาตามหาหญิงสาว ที่ตอนนี้ก็ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง

หญิงสาวยืนถ่ายรูปคนเดียว โดยตั้งกล้องถ่ายเอง รอยยิ้มสดใสของหญิงสาวบนใบหน้าทำให้เขาคิดถึงเรื่องเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน เรื่องราวของเขาและปุยนุ่น เพราะเรื่องราวเหล่านั้น ที่ทำให้หญิงสาว ที่เขาสองคนนับถือว่าจะเป็นพี่น้องกันตลอดไป

“นี้พี่จะเดินมาเข้าเฟรมของนุ่นทำไม” หญิงสาวถามขึ้น เมื่อร่างสูงเดินข้ามาหาเธอ เพราะทุกการกระทำ หญิงสาวได้ตั้งกล้องไว้

“พี่ถ่ายด้วยสิ” ชายหนุ่มเอ่ยขอ พร้อมกับเดินเข้าไปหาหญิงสาว แล้วสอดเเขนเข้าไปที่เอวคอดของเธอทันที

“ถ่ายก็ถ่ายสิ แต่พี่มากอดเอวนุ่นทำไม” หญิงสาวเอ่ยบอก และพยายามที่จะแกะมือของชายหนุ่มออก

“...” ร่างสูงไม่ได้ตอบกลับอะไร ทำหน้ามึนใส่หญิงสาวทันที พร้อมกับหันหน้าไปทางกล้องที่ตั้งไว้ แล้วหันมาส่งยิ้มหวานเยิ้มให้หญิงสาวอีกที

“เอ่อ...พี่ปล่อยนุ่นได้แล้วค่ะ ตอนนี้แสงก็หมดแล้ว นุ่นจะไปหาอะไรดื่ม” เสียงหวานเอ่ยบอก พร้อมกับพยายามแกะมือของชายหนุ่มออก

“พี่ไปเป็นเพื่อน นี้ก็เริ่มมืดแล้ว” เสียงนุ่มเอ่ยบอก แล้วช่วยหญิงสาวเก็บอุปกรณ์ถ่ายรูปลงกระเป๋า แล้วพาหญิงสาวเดินลงไปยังห้องนอนของเรือ

“ทำไมพี่ มีของใช้อะไรครบทุกอย่างเลยล่ะ” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างสงสัย เมื่อเข้ามายังห้องนอน กลับพบสิ่งของ และของใช้ต่างไป ของชายหนุ่มเต็มไปหมด แถมยังเตรียมเสื้อผ้ามาให้เธออีก

“ทำการใหญ่ ใจต้องนิ่ง” เสียงนุ่มเอ่ยกระซิบบอกที่ข้างใบหูของหญิงสาว

“พะ พี่พัด!”

“ครับ...เรียกชื่อผัวทำไมนักหนา กลัวลืมเหรอ” เสียงเอ่ยเย้าแหย่ร่างบางทันที

“ผัวอะไร บอกแล้วว่าไม่ใช่” หญิงสาวรีบหันหนาหนีไปทางอื่นทันที

“ถ้าอย่างนั้น...เรามาลองดูกันไหมล่ะ”

“ละ ลองอะไร”

“ทบทวนความจำของนุ่นไงครับ” ร่างสูงย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาว แล้วช้อนตัวเธอขึ้นมาใสท่าเจ้าสาวทันที

“ว้าย!!”