ข้ามเวลามาเพื่อเธอ

ตอนที่ 1

ลินดา ธาดาศิริกุล หญิงสาวในวัย 25 ปี บุตรสาวคนเดียวของพ่อเลี้ยงมานพกับคุณหญิงวิภา ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว พ่อแม่จึงเลี้ยงดูมาแบบตามใจ ไม่ว่าอยากได้อะไร ท่านทั้งสองก็หามาประเคนให้

แม้แต่เรื่องความรัก ถึงแม้จะไม่เห็นด้วยที่บุตรสาวไปชอบพอกับพนักงานในบริษัท แต่ก็ไม่อาจห้ามได้ เพราะถึงห้าม ลินดาก็ไม่ยอมฟัง

เอกภพ ชายหนุ่มหน้าตาดี เข้ามาทำงานในบริษัทแปรรูปผลไม้กระป๋อง ในตำแหน่งพนักงานฝ่ายบุคคล เขาเข้ามาทำงานได้ไม่ถึงปี ด้วยรูปร่างหน้าตาบวกกับคำพูดแสนหวาน ทำให้เอกภพเข้าไปอยู่ในหัวใจของพนักงานสาว ๆ หลายคนรวมถึง ลินดา ลูกสาวของประธานบริษัทด้วย

ไม่นานในบริษัทก็มีเสียงซุบซิบกระจายข่าวไปทั่ว พนักงานต่างสุมหัวพูดคุยกันอย่างสนุกปาก เรื่องที่เอกภพโชคดีตกถังข้าวสาร

โชคดีขนาดไหนนะหรือ...จากคนหนุ่มธรรมดา ที่ทำงานหาเช้ากินค่ำ อาศัยอยู่ในบ้านเช่าเท่ารูหนู แต่พอได้เป็นแฟนกับลินดา หญิงสาวซื้อบ้านจัดสรรให้เป็นของขวัญวันครบรอบที่เป็นแฟนกันหนึ่งเดือน

นอกจากนี้ สไตล์การแต่งตัวของเอกภพก็เปลี่ยนไป จากเสื้อผ้าราคาถูกก็กลายมาเป็นเสื้อผ้าแบรนด์เนม มีนาฬิกาหรู สร้อยคอสวมใส่และอีกหลายอย่าง

ลินดารักหลงเอกภพมาก จนสามารถทุ่มเทให้ได้ทุกอย่าง ไม่ว่าชายหนุ่มอยากได้อะไร ลินดาก็จะซื้อมาถวายให้ และนอกจากนี้เธอยังหวงเอกภพอย่างกับจงอางหวงไข่ ไม่ว่าผู้หญิงหน้าไหน ในบริษัทก็ห้ามเล่นหูเล่นตาเด็ดขาด ถ้าไม่อยากตกงาน

เรื่องความรักของลินดากับเอกภพ แม้แต่เพื่อนสนิททั้งสองคนยังไม่เห็นด้วยเลย โดยเฉพาะเบลล่า นักธุรกิจสาวที่เติบโตด้วยลำแข้งของตนเอง เป็นผู้หญิงเก่งและก็แกร่ง จึงไม่คิดที่จะง้อผู้ชาย เบลล่าที่ได้พบปะผู้คนมากหน้าหลายตา พอจะมองออกว่าใครมีนิสัยอย่างไร และเบลล่าก็มองเอกภพออกว่าเป็นคนที่มีสายตาหลุกหลิก ไม่น่าไว้ใจ แต่เอ่ยปากเตือนเท่าไร แม่เพื่อนตัวดีไม่ยอมฟัง จึงจำใจต้องปล่อยไปตามเวรตามกรรม

วันนี้เป็นวันพิเศษ ที่ลินดาตั้งใจจะเซอร์ไพรส์แฟนหนุ่ม เธอโกหกเอกภพว่าบินไปเที่ยวที่ต่างประเทศกับพ่อแม่ แต่ที่ไหนได้ เธอลากเพื่อนสนิททั้งสอง เบลล่ากับอั้มที่เป็นนางแบบสาวสวย แอบพากันมาในบ้านที่ลินดาซื้อให้เอกภพ

“ที่แกลากพวกฉันมา เพื่อที่จะให้มาจัดสถานที่หรือนี่” เบลล่าทำหน้าเซ็ง มองข้าวของที่ใช้สำหรับตกแต่งสถานที่ในมือ

“ใช้แกน่าจะบอกก่อนว่าให้มาทำอะไรแบบนี้ ฉันจะได้ไม่ต้องมาตั้งแต่แรก” อั้มเออออกับเบลล่า แม้ว่าปากจะบ่น แต่มือของนางแบบสาวก็ทำการจัดกุหลาบสีต่าง ๆ ปักลงในแจกัน

“ทำ ๆ ไปเถอะ ถือว่าช่วยลูกนกตาดำ ๆ เถอะนะ” ลินดาออดอ้อน

“เพราะเห็นแก่แกนี้แหละ พวกฉันถึงทนทำ” เบลล่ายังมิวายเอ่ยปากบ่น

ลินดาอยากจะถามออกไปตรง ๆ ว่าทำไมเบลล่ากับอั้ม ถึงได้อคติกับเอกภพ ไม่ยอมเปิดใจให้เลย แต่ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศในวันคล้ายวันเกิดของเอกภพ หญิงสาวจึงจำต้องปิดปากให้สนิท ลงมือจัดเตรียมสถานที่แบบเงียบ ๆ

กว่าทั้งสามจะเตรียมสถานที่ เตรียมงานไว้เซอร์ไพรส์เอกภพเสร็จก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว หญิงสาวทั้งสามเข้าไปซ่อนตัวในห้องที่ติดกับห้องนั่งเล่น เพื่อรอเวลา

ไม่นานเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของเอกภพก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ก่อนที่จะมีเสียงบ่นของชายหนุ่ม

“อะไรกัน ลืมล็อกกุญแจหรือนี่”

“พี่ภพยังไม่แก่เลยนะคะ ทำไมขี้ลืมได้ เอ๊ะ หรือว่าแก่แล้ว” เสียงของผู้หญิงมีแววออดอ้อนฉอเลาะ

“เดี๋ยวก็รู้ว่าพี่แก่ไหม เดี๋ยวจะเล่นเอาให้ขาถางเดินไม่ได้เลย”

ลินดาได้ยินคำพูดนี้เต็มสองหู ใบหน้าของหญิงสาวซีดเผือด แม้จะยังไม่ทันเห็นตัว แต่เธอก็จำเสียงของชายคนรักได้เป็นอย่างดี แล้วเสียงของผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน ถึงมาพูดจาสองแง่สองง่ามกับแฟนของเธอ คอยดูนะแม่จะออกไปตบให้หัวทิ่มเลย หญิงสาวทำท่าจะก้าวเดินออกจากที่ซ้อน แต่ถูกเบลล่ารั้งตัวไว้

“อย่าออกไปอยู่เฉย ๆ รอดูอะไรก่อน”

“จะให้ฉันรอดูอะไร นังนั่นมันมาอ่อยพี่ภพของฉัน ฉันจะไปจัดการมัน” ลินดาเสียงเขียว

“เบลเขาพูดถูก รอดูก่อนว่าพี่ภพจะเอายังไง ถ้าเขารักแกเขาคงต้องไล่แม่นั่นกลับ ไม่ใช่พาเข้าบ้านแบบนี้” อั้มช่วยเตือนสติเพื่อนอีกคน

ถ้าเป็นเวลาปกติใครมาบอกว่าแฟนนอกใจ แม้แต่เพื่อนสนิททั้งสอง เธอก็ไม่มีทางเชื่อ แต่มาเวลานี้ทำให้ลินดาเปลี่ยนใจ จริงอย่างอั้มว่าเอกภพจะพาผู้หญิงอื่นมาบ้านทำไม ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเธอไม่อยู่ นอกเสียจาก... ลินดาสงบสติอารมณ์แอบซ่อนตัวอยู่เงียบ ๆ

แม้ภายในห้องจะมืดสลัว แต่ยังพอมีแสงสว่างจากภายนอกลอดผ่านหน้าต่างที่เปิดม่านไว้ ทำให้มองเห็นภาพของชายหญิงกอดจูบกัน ราวกับเป็นคนคนเดียว เดินผ่านประตูเข้ามาในห้องนั่งเล่น ทั้งสองกอดรัดกันแน่น จนไม่รู้ว่ามือใครเป็นมือใคร ก่อนที่ร่างพร่ามัวทั้งสองจะล้มลงบนโซฟา

ลินดาเห็นมากเกินพอ ชายคนรักที่เธอไว้วางใจมาตลอด กำลังทรยศคิดสวมเขาให้เธอ ใบหน้างามตอนนี้บิดเบี้ยวไปด้วยอารมณ์โกรธ สองมือจิกกำหมัดแน่นจนเกิดเป็นรอยเล็บ แต่ลินดาไม่รู้สึกเจ็บแม้เล็กน้อย เพราะความเจ็บเดียวที่เธอรับรู้ตอนนี้คือ ที่บริเวณหัวใจดวงน้อยดวงนี้

หญิงสาวถือเค้กก้อนใหญ่ที่เตรียมไว้ให้เอกภพติดมือออกไปด้วย มีเบลล่าตามหลังไปติด ๆ ส่วนอั้มคลำทางไปหาสวิตช์ไฟ

พออั้มกดเปิดไฟภายในห้อง ลินดาก็ทุ่มเค้กใส่แผ่นหลังของเอกภพที่นอนทับร่างของหญิงสาวแปลกหน้าทันที จนเค้กเปื้อนไปตามแผ่นหลังและกระเด็นไปทั่วทิศ

ทั้งสองคนที่กำลังเสพสุขกันอยู่ รีบลุกแยกจากกัน

“ใครวะ” เอกภพสบถออกมา เขารีบหมุนตัวกลับมาดูใครหน้าไหนที่เข้ามาทำร้ายถึงในบ้าน

“น้องดา” พอเอกภพเห็นหญิงสาวสามคนที่ยืนจ้องมอง สายตาทั้งสามคู่เอาเรื่องน่าดู เขาถึงกลับอ้าปากค้างไปไม่เป็นเลยทีเดียว

“ผู้หญิงสามคนนี้ ใครกันค่ะพี่ภพ” หญิงสาวที่เอกภพพามา เดินเข้ามาเกาะแขน มองผู้หญิงทั้งสามคนตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า

ลินดาหรี่ตา จ้องไปที่มือของหญิงสาวคนนั้น ที่ถือวิสาสะเกาะแขนผู้ชายของตน ลินดาปรี่เข้าไปกระชากมือนั้นออก แล้วตบจนหญิงสาวคนนั้นหน้าหัน มีเลือดกบปาก

“อยากรู้เหรอว่าฉันเป็นใคร ฉันก็เป็นแฟนของผู้ชายที่เธอกำลังเกาะแขนอยู่อย่างไรละ คงไม่รู้จักฉันสินะ ถึงกล้าคิดจะมาแย่งคนไป” ลินดาไม่พูดเปล่าเข้าไปกระชากจิกหัว ตบหน้าอีกสามสี่ครั้ง ก่อนที่เบลล่ากับอั้มจะมาลากตัวออกไป

หญิงสาวคนนั้นเอามือกุมสองแก้มวิ่งหนีออกจากบ้านไปทันที

เอกภพที่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ถึงกลับกลืนน้ำลาย ยามที่ได้เห็นอารมณ์กราดเกรี้ยวของแฟนสาว ซึ่งมากกว่าทุกครั้ง

“น้องดา ฟังพี่ก่อนนะ พี่ไม่ได้ตั้งใจ เด็กนั่นมายั่วพี่เอง” เอกภพแก้ตัวเสียงสั่น ใบหน้ามีเม็ดเหงื่อเกาะเต็มไปหมด

“เหอะ ไม่ได้ตั้งใจ แต่ที่เห็นมันไม่ใช่อย่างที่พูดนี้นา” เบลล่าพูดขึ้นอย่างเหลืออดกับคำแก้ตัวแบบน้ำขุ่น ๆ

“เรื่องของคนรักเขาจะคุยกัน คนนอกไม่เกี่ยว” เอกภพเสียงดังใส่เบลล่า อย่างเอาเรื่อง ตลอดเวลาที่เขาเป็นแฟนกับลินดา เบลล่ามักจะพูดจากระแหนะกระแหนเขาอยู่เรื่อย ทำนองที่ว่าเขาทำตัวเหมือนแมงดาเกาะผู้หญิงกิน

“ทำไมจะยุ่งไม่ได้ นี้เป็นเรื่องของเพื่อนรักของพวกฉัน คนนอกใจแฟนต่างหาก ที่ไม่มีสิทธิ์พูดอะไร” อั้มพูดขึ้นมาอีกคน

เอกภพตีหน้ายักษ์ใส่หญิงสาวทั้งสอง อยากจะเข้าไปหักคอทิ้งให้รู้แล้วรู้รอด

ลินดามองใบหน้าของคนทรยศ ที่เขาว่ารักมากก็แค้นมากมันรู้สึกแบบนี้นี่เอง เธอไม่มีน้ำตา ไม่มีวันร้องไห้ให้กับผู้ชายเลว ๆ แบบนี้หรอก หญิงสาวล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพายหยิบปืนกระบอกเล็กออกมา หันปลายกระบอกปืนไปทางเอกภพ

“น้องดาจะฆ่าพี่เลยหรือ”