บทที่13

หลังอาหารมื้อกลางวันหลิวกังก็กลับมาพร้อมทั้งพาครอบครัวทาสหลวงที่ให้ไปรับทั้งสามกลับมาด้วย ทั้งสามครอบครัว มีคนทั้งหมด 25 คน แซ่เฉียน 9 คน แซ่อู๋ 8 คน แซ่หลัน 8 คน ทั้งหมดรับรู้เรื่องราวของเหมยฮวาและทั้งหมดได้กลับมาอยู่กับผู้เฒ่าเซี่ยจากปากของหลิวกังแล้ว แต่เมื่อมาถึงก็ยังร่ำไห้ ด้วยความซึ้งใจที่สามารถผ่านเรื่องที่เลวร้ายไปได้

ท่านผู้เฒ่าเซี่ยให้พ่อบ้านเฉิงจัดที่พักพร้อมทั้งดูแลเรื่องเสื้อผ้า อาหารการกิน มู่หลินสอบถามความคิดเห็นของบ้านเซี่ยเรื่องเดินทางกลับหมู่บ้านชุนหง ด้วยจำนวนคนที่มาก ท่านตาเลยให้กลุ่มคนมาใหม่เดินทางกลับก่อนเพื่อไปเตรียมที่อยู่

“บุตรเขย คนเยอะเช่นนี้ พวกเจ้าจะดูแลอย่างไร เงินที่ข้ามีนั้นไม่พอดูแลทั้งหมดได้เลย เป็นข้าที่ผิดต่อทุกคน” ผู้เฒ่าเซี่ยโทษตนเองที่ทำให้คนของตนลำบากไปด้วย

“ท่านพ่อตาอย่าได้กล่าวโทษตนเองขอรับ หลินเออร์ได้วางแผนไว้แล้วจะเริ่มทำการค้า แต่การค้าของครอบครัวเรานั้นอาจจะต้องรบกวนท่านพ่อตาและท่านพี่ภรรยาด้วยขอรับ”

“เจ้าอย่าได้พูดเช่นนี้น้องเขย อย่างไรพวกเราก็ต้องพึ่งเจ้าเช่นกัน แล้วที่เจ้าต้องรบกวนนั้นคือสิ่งใด”

ท่านพ่อเจียวจิ้นเลยให้มู่หลินเป็นคนอธิบายถึงแผนการค้าที่วางไว้ มู่หลินจึงให้พ่อบ้านเฉิงเรียกหัวหน้าครอบครัวแต่ละตระกูลเข้ามาด้วยเพื่อที่จะแบ่งงานตามความรู้ของแต่ละคน โดยมีท่านหมออู๋เข้าร่วมรับฟังด้วย

"หลานคิดว่าด้วยจำนวนคนที่มากขึ้น ครอบครัวเราต้องทำการค้าหลายอย่าง การค้าบางอย่างของบ้านเราอาจจะส่งผลต่อการค้าของตระกูลใหญ่อีกหลายตระกูลรวมถึงตระกูลเว่ยด้วย"

เมื่อทุกคนได้ยินว่าการค้าที่ทำจะส่งผลกระทบต่อตระกูลเว่ยผู้ที่ถูกกระทำหลายคนตาเป็นประกายแสดงออกถึงความกระหายที่อยากจะแก้แค้น แต่ท่านยายดูจะกังวล เพราะกลัวอำนาจของตระกูลเว่ยจะนำภัยมาสู่ทุกคนอีกครั้ง เมื่อท่านยายจะแย้ง ท่านตาจึงห้ามก่อนให้ฟังหลานสาวบอกแผนการให้เสร็จ

"ตระกูลเว่ยร่ำรวยได้จากการทำเหลาสุรา โรงเตี๊ยม มีการค้าที่พวกเราจะเริ่มทำเลยสามอย่างเจ้าค่ะ หลานจะเปิดเหลาสุราแล้วยังต้องการทำเป็นหอขายข่าวด้วยเจ้าค่ะ อย่างที่สองหลานจะทำการค้าเกี่ยวกับกระดาษ กระดาษที่หลานจะทำมีความละเอียดมากกว่ากระดาษที่ขายอยู่ตอนนี้มากนัก อย่างที่สามร้านเปิดเหลาอาหารที่เหมาะกับทานในหน้าหนาวเรียกว่าหม้อไฟ เมื่อหมดหน้าหนาวก็จะเปลี่ยนเป็นเหลาอาหารทั่วไปแต่อาหารที่หลานจะขายแน่นอนว่าไม่มีเหลาอาหารไหนมีเจ้าค่ะ เมื่อหมดหน้าหนาวหลานจะทำน้ำแข็งออกมาขายเจ้าค่ะ และยังขอรบกวนท่านปู่อู๋ให้ออกหน้าขายยากับกองทัพด้วยเจ้าค่ะ ยาที่หลานจะขายให้กองทัพนั้นเป็นยาห้ามเลือดถ้าหากท่านปู่อู๋จะทดสอบก่อนหลานมีมาด้วยนะเจ้าค่ะ “

เมื่อหมออู๋ได้ยินเช่นนั้นก็รีบให้มู่หลินเอาออกมาให้ดู มู่หลินทำแสร้งเดินไปหยิบของในห้อง แล้วนำออกมาให้หมออู๋ เมื่อดมกลิ่นแล้วหมออู๋รู้ได้ทันทีว่ายาที่เห็นนั้นมีคุณภาพดีแน่นอน เฉียนจง เป็นคนอาสา เขาหยิบมีดสั้นออกมากรีดที่มือ หมออู๋นำยาผงห้ามเลือดโรยลงไป แค่เพียงสองลมหายใจเลือดที่ไหลมากมายในช่วงแรกก็หยุดไหลทันที

“วิเศษ วิเศษ ยาห้ามเลือดนี้จะทำให้ทหารรอดจากความตายได้มากทีเดียว หลานสาวคนดี เจ้าทำออกมาได้มากเพียงใด" ตอนนี้มู่หลินกลายเป็นหลานสาวคนดีไปเสียแล้ว

"ตอนนี้ครอบครัวเรามีคนช่วยงานมากขึ้น หลานคิดว่าในหนึ่งเดือนหลานทำออกมาได้ 1,000-2,000 ตลับเจ้าค่ะ" ความจริงมู่หลินสามารถผลิตได้มากกว่านี้แต่มู่หลินยังไม่อยากตัดช่องทางการค้าของตระกูลถังที่ส่งยาให้กองทัพอยู่ตอนนี้ แต่จะทำเป็นการแทรกซึมเข้าไปเมื่อตระกูลถังเริ่มรู้ตัวก็เสียการค้ากับกองทัพไปแล้ว เรื่องนี้จะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนในเวลาอันใกล้นี้

“เช่นนั้น อีกสามวันเดินทางกลับหมู่บ้านชุนหงได้แล้ว เรื่องอื่นค่อยหารือกันตอนนี้พวกเจ้าแยกย้ายไปพักผ่อนเสียก่อน หลินเออร์คงเหนื่อยมากแล้ว" ท่านตาสั่งให้ทุกคนแยกย้ายไปพักผ่อนทันทีเพราะส่งสารหลานสาวตัวน้อยที่เพิ่งอายุ12หนาว ก็รับปัญหามากมายถึงเพียงนี้แล้ว

ถึงท่านผู้เฒ่าเซี่ยจะภูมิใจที่หลานชายหลานสาวเก่งกาจ แต่ก็อดสงสารไม่ได้ที่ชีวิตในวัยเด็กต้องลำบากมากมายขนาดนี้ ยิ่งรับฟังเรื่องเก่าที่บุตรีกับหลานทั้งสามโดนนางจางซิงรังแก ใช้งานเยี่ยงบ่าวไพร่ก็อดที่จะโมโหจนอยากจะไปตัดคอเสียในตอนนี้ ถึงอยากจะดุด่าลูกเขยขนาดไหนแต่ก็ต้องข่มใจเอาไว้เพราะสงสารบุตรีของตนเอง

ทางผู้เฒ่าเซี่ยให้ทางทาสหลวงทั้งสามครอบครัวเดินทางกลับไปหมู่บ้านชุนหงก่อน พร้อมทั้งพ่อบ้านเฉิงและบ่าวในบ้านเซี่ยด้วย จะเหลือแค่แม่นมเท่านั้นที่อยู่คอยแลฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ย หลังจากนั้นอีกสองวันขบวนของครอบครัวเซี่ย บ้านหวัง และหมออู๋ก็เดินทางกลับโยวโจว คนที่หน้าบานสุดเห็นจะเป็นหมออู๋ที่ได้โชคจากการมาครั้งนี้ด้วย

ระยะเวลายังคงเดินทางห้าวันเช่นตอนมา วันที่สามของหารเข้าพักโรงเตี๊ยม ข่าวเรื่องการประมูลของหอเฟยหลงก็เข้าหูของกลุ่มมู่หลิน เห็ดหลินจือแดงดอกใหญ่ จบการประมูลไปที่ 20,000 ตำลึงทอง เป็นราคาที่มู่หลินได้ยินแล้วแทบหยุดหายใจเพราะไม่คิดว่าจะได้ราคามากมายเพียงนี้

มู่หลินที่ได้ยินแล้วแทบหยุดหายใจ บุคคลบ้านหวังทั้งหมดตอนนี้วิญญาณหลุดลอยไปเรียบร้อยแล้ว พี่รองถึงกับตกเก้าอี้เลยทีเดียว คนบ้านเซี่ยยังไม่เข้าใจว่าทำไมคนบ้านหวังถึงได้สติหลุดแบบนี้ ร้อนถึงหมออู๋ต้องเล่าเรื่องที่หลานทั้งสามเจอเห็ดหลินจือแล้วมาขายให้โรงหมอของเขา ดอกใหญ่ที่สุดคือดอกที่ชาวบ้านกำลังพูดถึงอยู่ตอนนี้นั้นเอง ยังเป็นอีกเหตุผลที่ทำให้หลานทั้งสามสอบถามเรื่องตระกูลเซี่ยจากเขาอีกด้วย

“ท่านปู่อู๋ข้ายังมีเหลืออีกนิดหน่อยนะเจ้าค่ะ” มู่หลินที่เย้าหมออู๋ หมออู๋พอฟังจบก็ให้โมโหหนวดกระดิก

“ตาเฒ่า หลานเจ้านั้นน่าตีนัก บอกข้าไม่มีแล้ว พอได้ยินราคาประมูลบอกเหลืออีกนิดหน่อย”

หมออู๋แสร้งทำเป็นโกรธมู่หลิน จนนางรับปากว่าจะนำยาชามาให้หมออู๋ลองใช้ หมออู๋ถึงได้หัวเราะร่วนที่หลอกหลานคนดีได้ของเพิ่ม

ท่านลุงใหญ่ ป้าสะใภ้ใหญ่ พี่ชายห่าวหราน พี่สาวฟางซินที่นั่งฟังเงียบๆยังตกใจกับโชคของมู่หลิน